ตอนที่ 964 เพียงจิตวิญญาณ

“ข้าขอตัว” ผู้พิทักษ์สัตว์เทพลอยอยู่ในท้องฟ้าเหนือเกาะบัวฮิเนียลได้ส่งเสียงออกไปทั่วทั้งเกาะ

“จำไว้ จักรพรรดิดาบสายน้ำ คือผู้สืบทอดของโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล เจ้าจะถูกล่าโดยโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาลถ้าพยายามฆ่าเขา”

“ครับ” เหล่าผู้สืบทอดกล่าวพร้อมทำความเคารพ

เหล่าผู้สืบทอดได้เลิกกลั้นลมหายใจและผ่อนคลาย หลังจากผู้พิทักษ์สัตว์เทพหายตัวไป

“เรื่องนี้จะหมายความว่ายังไง?” ใครบางคนพูดขึ้นมา

“ในประวัติศาสตร์ของโรงเรียนได้มีการสังหารผู้สืบทอด แต่ทางโรงเรียนก็ไม่ได้ทำการไล่ล่ามือสังหาร แต่เรื่องวันนี้…”

“โง่หรือไงที่เจ้าไม่เข้าใจมัน” ใครบางคนตัดบทพูด

“เห็นได้ชัดว่าโรงเรียนได้ให้การดูแลจักรพรรดิดาบสายน้ำ เป็นพิเศษ เจ้าไม่เห็นทางโรงเรียนได้ทำการสนับสนุนจักรพรรดิซูชาน ตอนนี้เขาทำการสนับสนุนจักรพรรดิดาบสายน้ำ ด้วย”

“เจ้าจะหมายความว่า จักรพรรดิดาบสายน้ำ เหมือนกับ จักรพรรดิซูชาน”

“พื้นฐานความสามารถเขาจะต้องไม่ด้อยไปกว่าจักรพรรดิซูชาน เมื่อเขาได้กลายเป็นอมตะ”

“ไม่ว่าจะยังไง ทางโรงเรียนก็ถือว่าเขาพิเศษ”

เหล่าผู้สืบทอดจากหลายเผ่าพันธุ์ยังคงคุยกันหลังจากที่บินจนเป็นลำแสง บางส่วนของผู้สืบทอดที่ได้รับมอบหมายงานมาจากเผ่าพันธุ์ต่างรู้สึกไม่พอใจ

“ข้าควรจะฆ่าเขายังไง” อัศวินเกิดความสงสัย และมองไปยังหลัวเฟิงที่ยืนอยู่หน้าวัง เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากในตอนนี้ “ไม่มีทางที่จะฆ่าเขาได้ในตอนนี้”

หลัวเฟิงได้เงยหน้าขึ้นมาหาอัศวินพร้อมกับพูดว่า “มาฆ่าสิ ถ้าเจ้ากล้า”

อัศวินรู้แล้วว่ามนุษย์รับรู้ว่าเขาเป็นมือสังหารแล้ว เขาทำการเทเลพอตหายไปโดยไม่มีการพูดอะไร

หลัวเฟิงที่ยืนอยู่หน้าวังได้มองเหล่าผู้สืบทอดด้วยความคิดที่ลอยขึ้นมาในใจ

“ผู้พิทักษ์สัตว์เทพได้พูดออกมาในที่สาธารณะ จะทำการไล่ล่ามือสังหารเมื่อเขาถูกฟื้นฟูกลับมา”

แม้ว่าร่างกายมนุษย์ของหลัวเฟิงยังอยู่ในแหวนโลกในเวลานั้น ร่างกายเผ่าโมชานก็ได้ยินทุกคำพูด

“โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ให้การดูแลข้าเป็นพิเศษ” หลัวเฟิงคิด

ความคิดที่สองของหลัวเฟิง “แต่มันก็ยังไม่เหมือนกับจักรพรรดิซูชาน ที่ได้รับสมบัติสองชิ้น แต่ข้าไม่ได้อะไร”

หลัวเฟิงหันกลับหลังและเดินเข้าไปในวัง

จักรพรรดิใจมั่นได้ปิดประตู

“ถึงแม้ว่าอยู่ในวังจะปลอดภัย แต่เทคนิคหลายร่างกายได้ถูกเปิดเผยไปแล้ว มีจุดอ่อนมากในเทคนิคหลายร่างกาย ร่างกายดั้งเดิมควรจะอยู่ในดินแดนของมนุษย์”

หลัวเฟิงเดินไปยังด้านหนึ่งของวัง และร่างกายเผ่าโมชานกลับไปยังโลกภายใน แหวนก็ตกลงมายังฝ่ามือของหลัวเฟิง เขายืนอยู่ที่ด้านหนึ่งของวังจ้องไปยังลำแสงสีทองจากการเคลื่อนย้ายผ่านจักรวรรดิเทพที่เกิดขึ้น เขามองเห็นจักรวรรดิเทพอยู่อีกทางหนึ่ง

ของแสงสีทอง การเทเลพอตสิ้นสุด

หลังจากนั้นเกิดลำแสงสีทองขึ้นอีกครั้ง หลัวเฟิงก็ได้กลับมา

“นายท่าน” จักรพรรดิใจมั่นกล่าว เขากำลังรออยู่ภายในวัง

หลัวเฟิงหัวเราะและยิ้ม เมื่อเทคนิคหลายร่างกายของหลัวเฟิงได้รับการเปิดเผย เขาจึงได้ส่งแกนกลางไปยังดินแดนลับตั้งตนในองค์กรจักรวาลเสมือน เขาได้มอบหมายให้จักรพรรดิเทียนเฉิน สวมใส่แหวนโลก คอยพาร่างกายอสูรเขาทองที่เป็นร่างหลักไว้

“นายท่าน” อีกเสียงดังขึ้น

หลัวเฟิงหันไปมองยังเถาวัลย์เทียมฟ้า 360 เถา ที่บินมายังอีกด้านของวัง

หลัวเฟิงรู้ว่าเขาถูกลอบสังหาร เขาจึงไม่นำเกราะเถาวัลย์เทียมฟ้ากลับมาด้วย

“ข้าจะไปรับมรดกอีกครั้ง เถาวัลย์เทียฟ้าเจ้าอยู่ที่นี้กับจักรพรรดิใจมั่น”

“นายท่าน ให้ข้าไปกับท่าน” เถาวัลเทียมฟ้ากล่าขณะที่แกว่งเถาของมันไปด้วย

“แม้ว่าจะไม่น่ามีการลอบสังหารอีก แต่ก็ยังคงต้องระวังไว้” หลัวเฟิงพูดพร้อมยิ้ม

“พักผ่อนก่อน ไว้มั่นใจแล้วข้าจะพาเจ้าออกไปผจญภัยด้วย”

“ได้” เถาวัลย์เทียมฟ้าตอบ เถาวัลย์ของมันห้อยตกลงมา

หลัวเฟิงเดินออกจากวังแทนการเทเลพอต หลังจากการเดินเล่นบนเกาะบัวฮิเนียล เขาก็มาถึงวังของผู้พิทักษ์สัตว์เทพ หลัวเฟิงให้ความสนใจพลังมากมายระหว่างที่เขาเดินในที่โล่งเป็นเวลานาน รวมถึงสองอัศวินที่ได้รับคำสั่งให้มาฆ่าเขา แต่พวกเขาไม่ได้ลงมือทำอะไร การฆ่านั้นไม่ยาก แต่ถึงจะฆ่าได้ เขาก็จะฟื้นขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ทำให้พวกเขาตายอย่างไร้ประโยชน์ อัศวินทั้งสองฉลาดพอที่จะไม่ทำแบบนั้น

หลัวเฟิงก้าวเข้าไปสู่น้ำตก

“จักรพรรดิดาบสายน้ำ ไปรับมรดก” หนึ่งในอัศวินพูด

“เขาสามารถรับมรดกเมื่อไรก็ได้ตามต้องการ” อีกด้านหนึ่งพูด

“เขามีคะแนนเกียรติยศกว่า 6 แสน ดินแดนมรดกจะต้องกลายเป็นของเขา”

ผู้สืบทอดเผ่าพันธุ์อื่นเต็มไปด้วยความอิจฉา

———–

ขณะที่หลัวเฟิงจะไปรับมรดก ข่าวได้ถูกกระจายออกไปยังมหาอำนาจของจักรวาลในเรื่องที่เกิดขึ้น เผ่าพันธุ์ปีศาจ เผ่าพันธุ์แมลง เผ่าพันธุ์หุ่นยนต์ พวกเขาทั้งหมดกำลังโกรธ มันแย่มากพอแล้วที่มนุษย์นั้นมีพลังมาก ตอนนี้เขามีเทคนิคหลายร่าง มันไม่ยุติธรรมที่พรสวรรค์แบบนี้อยู่กับมนุษย์ เทคนิคหลายร่างนั้นไม่สามารถที่จะฝึกฝน มันเป็นเทคนิคของบางเผ่าพันธุ์ หรือสิ่งมีชีวิตที่พิเศษ โดยปกติแล้วการฆ่าอมตะที่มีเทคนิคหลายร่างนั้นเป็นสิ่งที่ยาก ร่างสามารถที่จะฟื้นขึ้นมาจากการถูกฆ่าได้ เลวร้ายที่สุดคือการเสียพลังงานเป็นจำนวนมาก ศัตรูได้เริ่มทำการปรับแผนการ

“เจ้าแห่งจักรวาลก็ไม่มีทางฆ่าเขาได้ นอกจากควบคุมจิตวิญญาณหรือทำลายจิตวิญญาณ มันเป็นวิธีเดียวในการจัดการกับเทคนิคหลายร่าง”

“ไปวางแผน แกนกลางระดับห้วงมิติจะต้องถูกซ่อนไว้ในที่ปลอดภัยของมนุษย์ ทางเดียวที่จะฆ่าเขาคือควบคุมจิตวิญญาณ”

สิ่งมีชีวิตระดับสูงและผู้มีอำนาจ ทุกคนนั้นต่างรู้ว่าจุดอ่อนของหลัวเฟิงนั้นคือแกนกลางแล้วยังเป็นระดับห้วงมิติ

ถ้าเขากลายเป็นอมตะ แกนกลางจะกลายเป็นจักรวรรดิเทพ ซึ่งจะเป็นจุดอ่อนใหม่ของเขา จักรวรรดิเทพอาจถูกซ่อนอยู่ในพื้นที่ห่างไกลในชั้นของอวกาศ ซึ่งเกือบเป็นไปไม่ได้ที่จะหา

นักสู้อมตะที่มีเทคนิคหลายร่างจะมีร่างกายออกมาจากจักรวรรดิเทพ หลังจากที่ร่างถูกทำลาย การจะฆ่าต้องควบคุมวิญญาณ

วิญญาณเป็นองค์ประกอบที่ใช้เชื่อมโยงกับร่างอื่นๆ ร่างกายของหลัวเฟิงทั้งสามมีหนึ่งวิญญาณในการเชื่อมโยง แล้วมีจุดประสงค์เดียวกันทั้งสามร่าง ด้วยการเชื่อมต่อกัน ถ้ามีร่างไหนถูกควบคุม ร่างอื่นก็จะโดนควบคุม ถ้าเกิดการกัดเซาะร่างกาย ร่างอื่นก็จะโดนเช่นเดียวกัน

———-

เจ้าแห่งหมาป่านภาได้คำรามออกมาด้วยความโกรธ “อัศวินโคลนกลืนกินได้ถูกตามล่าโดยโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล แม้ว่าเขาจะฟื้นกลับมา พวกเขาได้เรียกร้องค่าเสียหายจากเผ่าปีศาจของเรา ข้ารับปากว่าจะนำอัศวินโคลนกลืนกินกลับมา แล้วในตอนนี้เขาก็เรียกร้องมันเพิ่มขึ้นอีก”

เผ่าพันธุ์ปีศาจโกรธเพราะศัตรูที่เรียกว่ามนุษย์ การตายของอัศวินและมาเพียงแค่เศษพลังงานของจักรพรรดิดาบสายน้ำ การฟื้นพลังงานของเขามันคงจะน้อยยิ่งกว่า 1 องค์ประกอบผสม

“อัศวินโคลนกลืนกินที่น่าสงสาร” เงาสลัวที่คล้ายกับงูพูด

“มันธรรมดาที่เผ่าพันธุ์ของเขาต้องการมากขึ้น เจ้าแห่งหมาป่านภา ถ้าเราปฎิเสธ เผ่าพันธุ์อื่นๆ ในพันธมิตรจะต้องผิดหวัง”

“ไอ้เวรเอ้ย” เจ้าแห่งหมาป่านภาส่งเสียงดังออกมาด้วยความโกรธ เขาเกลียดมนุษย์ โดยเฉพาะผู้นำเมืองและจักรพรรดิดาบสายน้ำ

เจ้าแห่งหมาป่านภาได้ออกมายืนอยู่ที่หน้าวังหมาป่านภา และมองลงมายังสิ่งสีชีวิตที่เหมือนงู

“เจ้ารับผิดชอบเรื่องค่าชดเชย เดี๋ยวก่อน…ข้าอยากรู้ว่าเจ้ามีวิธีอะไรบ้างที่จะฆ่าจักรพรรดิดาบสายน้ำ”

สิ่งมีชีวิตที่เหมือนงูพูดออกมา “มีเพียงวิธีเดียวคือควบคุมจิตวิญญาณเขา”

“แล้วเราจะทำอย่างงั้นได้ยังไง” เจ้าแห่งหมาป่านภากล่าว

“นายท่านเจ้าแห่งหมาป่านภา สิ่งที่ทำให้รู้สึกไม่ดีมากในตอนนี้คือด้วยคำสั่งจากโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ทำให้คุณค่าของมนุษย์นั้นสูงมาก เขาต้องการฝึกให้กลายเป็นจักรพรรดิซูชาน คนที่สอง”

“เขายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะได้การสนับสนุนที่มากพอสำหรับจากโรงเรียน ยังไม่รวมถึงการตายของอัศวินโคลนกลืนกิน เรายังมีอัศวินเพียงเล็กน้อยของเผ่าเราในโรงเรียน ทำให้สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอ”

“แล้วข้าต้องรอไปถึงเมื่อไรกัน?” เจ้าแห่งหมาป่านภาคำราม

งูยักษ์ได้หยุดพูด

แน่นอนว่าใครจะรู้ว่าเมื่อไรได้ ตราบเท่าที่จักรพรรดิดาบสายน้ำ นั้นยังคงอยู่ในอาณาเขตของโรงเรียน มันก็ลงมือทำอะไรไม่ได้ แม้อัศวินก็จะต้องถูกลงโทษจากโรงเรียนถ้าทำการโจมตีเขา ด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในจักรวาล ทำให้อัศวินไม่กล้าที่จะตามล่ามนุษย์ ในทางกลับกัน พวกเขากลัวที่จะถูกตามล่าโดยโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล

เจ้าแห่งหมาป่านภารู้ดีว่าผู้ติดตามของเขาไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ “ไป”

เขาพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในวัง

———-

เกาะบัวฮิเนียล ดินแดนลับมรดกสัตว์เทพ

ในหุบเขาที่ลึกเข้าไป อัศวินจิวฟง มองที่หลัวเฟิงด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า “ขอแสดงความยินดีด้วยจักรพรรดิดาบสายน้ำ”

“ชื่อของเจ้าได้หายไปจากระดับที่สามในการจัดอันดับแล้ว แล้วได้เข้ามาสู่ผู้สืบทอดระดับที่สี่ เจ้าควรได้รับมรดกระดับที่สามแล้ว”

“ใช่” หลัวเฟิงพยักหน้า

การต่อสู้ 6 แสนครั้งกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ ถือเป็นส่วนที่ช่วยเขาเป็นอย่างมาก รวมถึงผลจากการทำความเข้าใจ 900 ปี และฝึกฝน เขาสามารถที่จะได้รับมรดกผู้สืบทอดระดับที่ 3 หนึ่งครั้ง มันราวกับหลัวเฟิงไม่ได้อะไรเลย

“สิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ในเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเราได้ตั้งความหวังกับเจ้าไว้สูงมาก ข้าก็คาดหวังกับเจ้าเช่นกัน”

หลัวเฟิงยิ้มและเดินไปยังประตูเคลื่อนย้ายบนเกาะบัวฮิเนียล