ตอนที่ 665 ความเคียดแค้นชิงชัง
ฮ่องเต้สีพระพักตร์ดำทะมึน แววพระเนตรเต็มไปด้วยความดุดัน ทรงมองลู่เจียวพลางตรัสสุรเสียงนิ่งเรียบว่า “เจ้ามีวิธีถอนพิษหรือไม่”
“หม่อมฉันถอนพิษได้ เพียงแต่เกรงว่าจะเตรียมสมุนไพรถอนพิษไม่ครบ”
ฮ่องเต้รีบตรัสว่า “ให้หมอหลวงฉีเข้าวังไปรวบรวมสมุนไพร หากยังขาด ก็ออกไปหา จะต้องหามาให้ครบ”
ฮ่องเต้ตรัสจบ ก็ไม่เห็นหมอหลวงฉีในห้อง อดตรัสถามไม่ได้ว่า “หมอหลวงฉีเล่า”
“ทูลฝ่าบาท หมอหลวงฉีไปรวบรวมสมุนไพรถอนพิษแล้ว ท่านอ๋องมีเวลาเพียงแค่สามวัน หากภายในสามวันหาสมุนไพรมาไม่ได้ ท่านอ๋องก็คง…”
ครั้งนี้พระชายาอ๋องเยียนเป็นคนทูล พระชายาอ๋องเยียนทูลจบก็ร้องไห้ขึ้นมา
ฮ่องเต้พระพักตร์บึ้งตึง ตำหนิว่า “ร้องไห้อันใด อวี้เอ๋อร์จะต้องไม่เป็นอันใด”
“เพคะ เสด็จพ่อ”
ฮ่องเต้กล่าวจบก็มองไปยังเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวสองคน ตรัสว่า “หากครั้งนี้พวกเจ้าถอนพิษให้อ๋องเยียนได้ เราจะพระราชทานรางวัล”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบคุกเข่าลงทูลขึ้นว่า “กระหม่อมไม่กล้าขอพระราชทาน ขอเพียงไม่มีความชอบไม่มีความผิด ครั้งนี้กระหม่อมออกจากเมืองหนิงโจวมาเมืองหลวงโดยพลการ ขอฝ่าบาทโปรดพระราชทานอภัยโทษกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
พอเซี่ยอวิ๋นจิ่นทูล ฮ่องเต้จึงได้คิดได้เรื่องหนึ่ง เซี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นถงจือเมืองหนิงโจว ตามหลักการแล้วเขาควรประจำอยู่เมืองหนิงโจวถึงจะถูก แต่เขาตอนนี้ถึงกับมาเมืองหลวง นี่คือทิ้งงานที่เมืองหนิงโจวมาหรือ
ฮ่องเต้หรี่พระเนตรมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบกล่าวว่า “ฮูหยินกระหม่อมตั้งครรภ์พอดี ยังไม่ถึงสองเดือน กระหม่อมเป็นห่วงครรภ์นาง ดังนั้นจึงได้ออกจากเมืองหนิงโจวมาเมืองหลวงโดยพลการ ขอฝ่าบาทโปรดลงอาญาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นมาเมืองหลวงเพื่ออ๋องเยียน ฮูหยินเขาอาจจะถอนพิษให้บุตรชายเขาได้ ฮ่องเต้จะลงโทษเขาต่อหน้าคนอื่นได้อย่างไร จึงได้แต่ตรัสด้วยสีพระพักตร์นิ่งเฉยว่า “หากครั้งนี้ถอนพิษให้อ๋องเยียนราบรื่น ก็จะละเว้นโทษที่เจ้าออกจากเมืองหนิงโจวโดยพลการ แต่ห้ามมีครั้งหน้าอีก”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบโขกศีรษะขอบพระทัยฮ่องเต้ ยืนขึ้นเตรียมจะออกไป เพราะตอนนี้อ๋องเยียนยังไม่เกิดเรื่องอันใด ฮ่องเต้จึงอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ทรงกำชับพระชายาอ๋องเยียนให้ดูแลอ๋องเยียนให้ดี แล้วก็พาบรรดาขุนนางออกจากจวนอ๋องเยียน
ในห้อง เซี่ยอวิ๋นจิ่นสบตากับลู่เจียว พวกเขาเผยโฉมหน้าต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ไปแล้ว วันหน้าพวกเขาก็นับว่าประทับตราว่าเป็นคนของอ๋องเยียนแล้ว
ขุนนางในราชสำนักและราษฎรเมืองหลวงไม่นานก็รู้เรื่องอ๋องเยียนถูกพิษ และยังรู้ว่ามีคนถอนพิษให้อ๋องเยียน
พริบตา ทั้งคนไม่น้อยราชสำนักและเมืองหลวงต่างดีใจ อ๋องเยียนเดิมเป็นที่ชื่นชมของราชสำนักไม่น้อย กอปรกับระยะก่อนที่เขานำยาแก้อักเสบขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย ก็ยิ่งทำให้บารมีเขายิ่งเพิ่มไปอีกขั้น
ตอนนี้ราชสำนักและราษฎรเมืองหลวงต่างไม่อยากให้อ๋องเยียนเกิดเหตุอันใด
กลับกัน อ๋องจิ้นและพวกอ๋องจิ้นกลับผิดหวังอย่างที่สุด
อ๋องจิ้นรู้ว่าคนที่ถอนพิษให้อ๋องเยียนก็คือภรรยาเซี่ยอวิ๋นจิ่น ฮูหยินเซี่ย
อ๋องจิ้นโมโหเดือดดาลอย่างที่สุด พาคนบุกมาที่จวนอ๋องเยียน
คนจวนอ๋องเยียนเห็นอ๋องจิ้นก็โกรธแค้น แม้ว่าพวกเขาไม่มีหลักฐานว่าคนที่วางยาพิษท่านอ๋องพวกเขาก็คืออ๋องจิ้น แต่อ๋องจิ้นเป็นศัตรูกับเจ้านายพวกเขามาตลอด ดังนั้นพอเห็นอ๋องจิ้นมา คนทั้งจวนก็รู้สึกโกรธแค้น
“ไม่รู้ว่าพี่สี่มาจวนอ๋องเยียนเราด้วยเรื่องอันใด”
พระชายาอ๋องเยียนมองอ๋องจิ้นตรงหน้าอย่างไม่เป็นมิตรนัก
คิดถึงเรื่องที่อ๋องเยียนถูกพิษว่าน่าจะเป็นอ๋องจิ้นบงการ พระชายาอ๋องเยียนก็คิดด่ายกใหญ่ว่าเดรัจฉาน นั่นเป็นน้องชายเจ้า แม้เจ้าคิดสังหารน้องชายเจ้า ก็ไม่ควรทำถึงขั้นให้เขากลายเป็นกองโลหิตเหลว กระมัง
ต้องโกรธแค้นเขาเพียงใดกัน
อ๋องจิ้นมองพระชายาอ๋องเยียนด้วยแววตาชั่วร้าย เอ่ยขึ้นน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “น้องสะใภ้ห้าหมายความเช่นไรกัน ในฐานะพี่ชาย ข้ามาเยี่ยมน้องชายเป็นอันใดหรือ”
เขากล่าวจบก็ก้าวอ้อมพระชายาอ๋องเยียนที่ขวางหน้าเขาไว้ ตรงเข้าห้องอ๋องเยียนไปอย่างรวดเร็ว
ในห้องลู่เจียวกำลังรักษาอ๋องเยียนอยู่ พอตรวจอ๋องเยียนแล้ว ก็ค่อยๆ หยดน้ำพุจิตวิญญาณใส่น้ำเย็น บอกให้ขันทีในห้องป้อนท่านอ๋องดื่มน้ำ แม้ว่าตอนนี้อ๋องเยียนไร้สติสัมปชัญญะ แต่อย่างไรก็ยังป้อนน้ำได้บ้าง
ขันทีรับใช้อ๋องเยียนรีบเข้ามาป้อนทันที
นอกห้อง อ๋องจิ้นก้าวเท้าเข้ามา พอเขาเห็นชายหญิงหน้าตาโดดเด่นในห้อง
ผู้ชายก็คือจ้วงหยวนเซี่ยอวิ๋นจิ่น ผู้หญิงน่าจะเป็นฮูหยินเซี่ยอวิ๋นจิ่น หญิงที่ชื่อลู่เจียว
อ๋องจิ้นหรี่ตาจ้องมองลู่เจียวอย่างดุร้าย เขาได้ยินชื่อหญิงผู้นี้มานานแล้ว รู้ว่านางรักษาอาการเสียสติของท่านหญิงเหวินอันเซี่ยนจู่หาย เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่งที่หญิงผู้นี้ถึงกับพังแผนการของเขา หากรู้มาก่อนว่าหญิงผู้นี้จะทำแผนการของเขาพัง เขาก็คงสั่งให้คนเก็บนางไปนานแล้ว
แววตาอ๋องจิ้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ในห้องเซี่ยอวิ๋นจิ่นลุกขึ้นยืนบังสายตาอ๋องจิ้นทันที เขาประสานมือคำนับอ๋องจิ้นด้วยท่าทางองอาจไม่หวั่นเกรง
“กระหม่อมคารวะอ๋องจิ้น”
อ๋องจิ้นมองเซี่ยอวิ๋นจิ่นด้วยแววตาไม่เป็นมิตร เปล่งรัศมีสังหารรอบกายรุนแรง หากวันใดที่เขาขึ้นครองราชย์ ก็จะทำให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นอยากจะร้องขอความตายก็ยังมิอาจร้องขอได้ กล้าทำลายแผนการของเขา เขาจะจดจำเอาไว้
อ๋องจิ้นค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “ที่แท้ก็เป็นจ้วงหยวนคนใหม่ เซี่ยอวิ๋นจิ่น ได้ยินว่าเจ้าถูกส่งไปเป็นถงจือเมือง หนิงโจว เหตุใดมาเมืองหลวงได้ เมืองหนิงโจวไม่มีงานทำหรือ”
อ๋องจิ้นคิดถึงเรื่องต่างๆ ที่เซี่ยอวิ๋นจิ่นทำในเมืองหนิงโจวก็ยิ่งโกรธแค้นสองสามีภรรยาคู่นี้
ตอนนี้เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวสองคนได้เลื่อนเป็นศัตรูอันดับสองในใจอ๋องจิ้นไปแล้ว อันดับหนึ่งในใจเขาย่อมต้องเป็นอ๋องเยียนเซียวอวี้บนเตียง
น้องชายตนผู้นี้เอาแต่ค่อยแย่งชิงเกียรติยศเขาไป ยังคิดแย่งชิงบัลลังก์แคว้นต้าโจวกับเขา เขาจะไม่โกรธแค้นได้อย่างไร
อ๋องจิ้นคิดแล้วก็จ้องมองเซี่ยอวิ๋นจิ่นเขม็ง
เซี่ยอวิ๋นจิ่นตอบอย่างไม่ร้อนใจว่า “ทูลอ๋องจิ้น กระหม่อมเป็นเพื่อนฮูหยินเข้าเมืองหลวงมาถอนพิษให้อ๋องเยียน ก่อนหน้านี้ได้กราบทูลต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทแล้ว”
วาจานี้บอกอ๋องจิ้นกระจ่างว่า เรื่องนี้ข้าได้กราบทูลต่อหน้าพระพักตร์ไปแล้ว
อ๋องจิ้นโกรธแค้นกัดฟันกรอด จากนั้นก็เอ่ยว่าเยี่ยมติดกันถึงสองคำ “เยี่ยม เยี่ยม เยี่ยมมาก”
อ๋องจิ้นกล่าวจบก็เสียดสีว่า “น้องชายข้าเป็นคนมีความสามารถ ระยะเวลาสั้นๆ ถึงกับดึงใต้เท้าเซี่ยไปเป็นพวกได้ ทำให้ใต้เท้าเซี่ยยอมทำงานให้เขาได้”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นสีหน้านิ่งเรียบกล่าวว่า “กระหม่อมไม่รู้ว่าท่านอ๋องกล่าวเรื่องอันใด”
นอกห้อง พระชายาอ๋องเยียนนำคนเดินเข้ามา นางเห็นอ๋องจิ้นเอาเรื่องเซี่ยอวิ๋นจิ่นสองสามีภรรยา ก็รีบเข้ามากล่าวว่า “พี่สี่ไม่ใช่มาเยี่ยมท่านอ๋องหรือ เหตุใดจึงมาเอาเรื่องใต้เท้าเซี่ยได้ ใต้เท้าเซี่ยกับฮูหยินเดินทางรอนแรมพันลี้มาเมืองหลวงเพื่อถอนพิษให้ท่านอ๋อง แต่ทำไมดูแล้วเหมือนพี่สี่ไม่ค่อยพอใจ หรือว่าพี่สี่ไม่อยากให้ท่านอ๋องถอนพิษได้”
แม้ว่าพี่น้องแอบประหัตประหาร แก่งแย่งกันไม่หยุด แต่ภายนอกยังคงดำรงภาพลักษณ์สามัคคี อย่างไรเหนือขึ้นไปก็ยังมีฮ่องเต้
ฮ่องเต้ทรงชอบเห็นพี่น้องรักกัน ดังนั้นพวกเขาก็ต้องแสดงท่าทีให้เห็นเช่นนี้สักหน่อย