ตอนที่ 840 ข้องเกี่ยวกับราชกิจ

ลู่เจียวรู้ดีว่าคนคนหนึ่งอยู่ในพื้นที่เล็กๆ มาจนชิน พอมาถึงสถานที่ใหญ่โตก็ไม่ชินจริงๆ นางไม่บังคับเถียนซื่ออีก สุดท้ายก็ยอมเห็นด้วย

“ได้ เช่นนั้นข้าให้พ่อบ้านเซียวจัดคนไปส่งพวกท่านกลับ”

เถียนซื่อพยักหน้า ดึงมือลู่เจียวมากุมอย่างอาลัยอาวรณ์ “จากกันครั้งนี้ เราสองแม่ลูกอยากพบกันอีกก็ไม่รู้ว่าจะได้พบกันเมื่อใด”

ลู่เจียวยิ้มมองเถียนซื่อกล่าวว่า “ท่านแม่วางใจ รอซื่อเป่าครองบัลลังก์แคว้นต้าโจวมั่นคงแล้ว ข้ากับอวิ๋นจิ่นก็จะกลับเมืองหนิงโจว ถึงตอนนั้นข้าจะไปเยี่ยมท่านแม่”

เถียนซื่อรู้ว่านางกล่าวเช่นนี้ ไม่รู้แน่แท้ว่าจะเป็นปีใดเดือนใด แต่ได้ฟังจากปากบุตรัแล้ว นางก็ยังดีใจ

“อืม เช่นนั้นแม่จะรักษาสุขภาพให้ดีรอเจ้ากลับมา”

“อืม”

ลู่เจียวสั่งการพ่อบ้านเซียวจัดคนไปส่งคนตระกูลเซี่ยคนตระกูลเถียนกลับ จะต้องจัดคนมาคุ้มกันพวกเขาให้มาก

พ่อบ้านเซียวรับคำสั่งออกไปจัดการเรื่องนี้

ไม่เพียงตระกูลเซี่ยยุ่งวุ่นวายกัน แม้แต่ฮองเฮา พอรู้ว่าฝ่าบาทแต่งตั้งอ๋องหมิงเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจวก็แทบจะคลุ้มคลั่ง

ฮองเฮาบุกไปตำหนักเซียวอวี้ทันที “ฝ่าบาท เหตุใด เหตุใด เหตุใดทรงแต่งตั้งอ๋องหมิงเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว เจินเอ๋อร์จึงจะเป็นสายเลือดสายตรงแห่งแคว้นต้าโจว หากต้องการแต่งตั้งรัชทายาทก็ควรแต่งตั้งเจินเอ๋อร์เป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว ไม่ใช่อ๋องหมิง”

“ฝ่าบาททรงทำเช่นนี้ไม่ยุติธรรม หม่อมฉันยอมรับไม่ได้จริงๆ หม่อมฉันขอให้ฝ่าบาทยกเลิกรับสั่ง”

ฮองเฮาคุกเข่าโขกศีรษะ

เซียวอวี้มองนางด้วยแววตาเยียบเย็น เอ่ยเสียดสีว่า “หากมีเวลาโขกศีรษะ เหตุใดไม่มีเวลาไปอบรมสั่งสอนเซียวเจินให้ดีหน่อย ตอนนี้มากล่าวถึงสายเลือดสายตรงอันใด ช่างน่าขันสิ้นดี เซียวเจินเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว ย่อมเป็นหายนะของแคว้นต้าโจวข้า ไม่ใช่โชควาสนา”

ฮองเฮามองเซียวอวี้ด้วยสีหน้าแทบไม่อยากจะเชื่อ “ฝ่าบาท เจินเอ๋อร์เป็นบุตรที่หม่อมฉันตั้งใจอบรมมา เขามีตรงไหนที่ทำให้ฝ่าบาทไม่ทรงพอพระทัยหรือเพคะ”

“มากมาย ไม่ฉลาดพอ จิตใจคับแคบ ไม่อาจยอมรับน้องชาย ทำงานจิตใจอ่อนแอดังอิสตรี แค่นี้ไม่พออีกหรือ แคว้นต้าโจวข้าก่อตั้งมาร้อยปี ต้องการฮ่องเต้ปรีชาสามารถมาครองแผ่นดินให้มั่นคง แต่เขาจะรักษาแคว้นต้าโจวไว้ได้หรือไม่ยังกล่าวได้ยาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะนำพาราษฎรให้มีชีวิตที่รุ่งเรืองร่ำรวยถ้วนหน้า”

ฮองเฮาคิดว่าฟังผิด บุตรชายที่นางอบรมสั่งสอนมาใช้ไม่ได้ถึงเพียงนี้หรือ

ไม่ พูดไปพูดมา ก็เพราะฮ่องเต้ชอบมารดาอ๋องหมิงเท่านั้น เพราะนังชั้นต่ำนั่นให้กำเนิด ดังนั้นฮ่องเต้จึงได้ปกป้องอ๋องหมิง ถึงกับให้เขาได้เป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว

หากไม่ใช่เซียวอวี้คิดให้เขาเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว เขาก็อบรมเจินเอ๋อร์ได้ เจินเอ๋อร์ย่อมเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจวได้

“ฝ่าบาท ทรงทำเช่นนี้กับหม่อมฉัน กับเจินเอ๋อร์ได้อย่างไรเพคะ”

ฮองเฮาทนไม่ไหว ส่งเสียงร้องไห้คร่ำครวญ เซียวอวี้เกือบจะสงสารนาง อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ว่านางกับเสด็จแม่ร่วมมือกันทำอันใด

ในเรื่องนี้ทำให้เซียวอวี้ยิ่งรู้สึกว่าฮองเฮากับอ๋องจิ่นโง่เง่า ตระกูลจ้าวจะยอมยกอ๋องจิ่นขึ้นครองตำแหน่งรัชทายาทแคว้นต้าโจวได้อย่างไร

พวกเขาแค่ใช้ประโยชน์พวกเขาสองแม่ลูกเท่านั้น ใช้พวกเขาสองแม่ลูกต่อสู้กับอ๋องหมิง แต่ลับหลัง พวกเขาก็จะส่งเสริมองค์ชายน้อยองค์อื่นขึ้นสู่ตำแหน่ง มิใช่อ๋องจิ่น

แต่ฮองเฮากับอ๋องจิ่นถึงกับมองจุดนี้ไม่ออก

เซียวอวี้ไม่คิดถกเรื่องนี้กับฮองเฮาต่อ เอ่ยขึ้นทันทีว่า “เรามีราชโองการเรื่องนี้ลงไปแล้ว เป็นที่แน่นอนแล้ว ฮองเฮากลับไปดีกว่า แม้รัชทายาทไม่ใช่องค์ชายที่ฮองเฮาให้กำเนิด แต่ก็ถือเป็นมารดาของเขา หากเจ้าดีต่อเขา วันหน้าก็ได้เป็นไทเฮาเช่นกัน เพียงแต่ฮองเฮาอย่าได้ทำเรื่องที่ไม่ควรทำ ทำให้รัชทายาทรู้สึกหนาวเหน็บใจก็พอ”

เซียวอวี้รีบร้อนแต่งตั้งเซียวเหวินอวี๋เป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจวก็มีสาเหตุ

รัชทายาทจะมีกองกำลังตำหนักบูรพาของตนเอง เซียวเหวินอวี๋ได้เป็นรัชทายาท ก็จะมีตำแหน่งผู้บัญชาการกองกำลังรัชทายาทแห่งตำหนักบูรพา เช่นนั้นข้างกายเขาก็จะมีคนปกป้องไม่น้อย วันหน้าเขาก็จะยิ่งปลอดภัย

เขาไม่อยากให้บุตรชายคนนี้ถูกตระกูลจ้าวหรือพวกฮองเฮาสังหาร ดังนั้นเมื่อได้เป็นรัชทายาทแล้วก็จะให้คนปกป้องเขาได้อย่างสมเหตุสมผล เขาจะได้สะดวกในการทำงานมากยิ่งขึ้น

ฮองเฮาได้ฟังฮ่องเต้ตรัสเช่นนี้ ก็แทบคุมสติไม่อยู่ คำรามเดือดดาลดังลั่นว่า “ฝ่าบาท ทรงทำเช่นนี้ไม่ยุติธรรมต่อเจินเอ๋อร์ เขาเป็นองค์ชายใหญ่ของฝ่าบาท”

ฮองเฮากล่าวจบ เซียวอวี้ไม่ทันได้พูดอะไร นอกประตูไทเฮาจ้าวก็เดินเข้ามา

“ใช่ เซียวเจินเป็นองค์ชายใหญ่แคว้นต้าโจว ตามหลักแล้ว ตำแหน่งรัชทายาทก็ควรเป็นเขา มิใช่อ๋อง หมิง”

ไทเฮาจ้าวก้าวเดินเข้ามา ฮองเฮาเห็นนางก็คล้ายเห็นขอนไม้ท่อนสุดท้ายที่จะเกาะได้ จึงร้องเรียกเสียงดัง “เสด็จแม่ ขอทรงให้ความเป็นธรรมด้วย ฝ่าบาททรงทำเช่นนี้กับหม่อมฉันและเจินเอ๋อร์ พวกหม่อมฉันจะดำรงอยู่ได้อย่างไร หม่อมฉันเป็นฮองเฮาแห่งแคว้นต้าโจวแท้ๆ โอรสหม่อมฉันเป็นสายเลือดสายตรงแห่งแคว้นต้าโจว ฝ่าบาททรงข้ามเจินเอ๋อร์ไปแต่งตั้งอ๋องหมิงเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจวได้อย่างไร”

ไทเฮาจ้าวมองไปยังเซียวอวี้ ตรัสสุรเสียงเข้มว่า “ฝ่าบาท ข้าไม่เห็นด้วยที่ทรงแต่งตั้งอ๋องหมิงเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว ตระกูลมารดาเขาต่ำต้อย ไม่คู่ควรเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจวเรา ขอฝ่าบาทยกเลิกราชโองการด้วย”

เซียวอวี้แค่นยิ้มมองไปยังสตรีทั้งสองเบื้องหน้า ค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “เสด็จแม่ เราเป็นฮ่องเต้แคว้นต้าโจว สตรีไม่ควรข้องเกี่ยวกับราชกิจ เสด็จแม่ทรงคิดทำอันใดกัน”

วาจานี้ทำให้สีพระพักตร์ไทเฮาจ้าวซีดเผือด นางเงยหน้ามองเซียวอวี้ เซียวอวี้ไม่รอให้นางเอ่ยต่อ แต่กลับค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “เสด็จแม่เป็นไทเฮา ควรดำรงชีวิตบั้นปลายสุขสบาย ไม่ควรยื่นมือมาข้องเกี่ยวกับราชกิจ เราประกาศราชโองการแต่งตั้งรัชทายาทต่อใต้หล้าไปแล้ว เรื่องรัชทายาทแคว้นต้าโจวนี้จะไม่เปลี่ยนแปลงอีกแล้ว”

นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวอวี้กล่าววาจารุนแรงกับไทเฮาจ้าว เมื่อก่อนเขาเห็นว่าเสด็จแม่ประคับประคองเขาขึ้นมา ดังนั้นจึงอ่อนโยนและพยายามพูดจากับนางอย่างดียิ่ง

แม้นางยื่นมือมาข้องเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนัก เขาก็อดทนได้

แต่ตอนนี้นางถึงกับยื่นมือยืดยาวมาเช่นนี้ เซียวอวี้ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“เสด็จแม่อายุมากแล้ว ทรงประทับในตำหนักฉือหนิงกงใช้ชีวิตบั้นปลายไปให้สงบสุขจะดีกว่า”

กล่าวจบก็ออกคำสั่งเฉียบขาด “พวกเจ้า ส่งไทเฮากลับตำหนักฉือหนิงกง”

ไทเฮาจ้าวมองเซียวอวี้ตรงหน้า พลันรู้สึกว่าบุตรชายคนนี้ตนเลี้ยงดูมาเสียเปล่าแล้ว ทำกับนางเยี่ยงนี้ หากไม่มีนาง เขาจะมีวันนี้หรือ หมาป่าเนรคุณ

ไทเฮาจ้าวโมโหเดือดดาลหันหลังเดินกลับไป แต่ในใจเกิดความเคียดแค้นชิงชังต่อเซียวอวี้อย่างที่สุด

เซียวอวี้มองไทเฮาจ้าวที่เดินจากไปแล้ว ในใจก็พลันเกิดความรู้สึกไม่ค่อยดีนักขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าเสด็จแม่ตนเองจะโมโหตนเรื่องนี้แล้วจะลงมือกับเขาหรือไม่

เขารู้มาตลอดว่าเสด็จแม่อ่อนโยนเพียงแค่ภายนอก แต่ภายในใจโหดเหี้ยมมาก เขาเคยเห็นกับตาว่านางรับมือกับพระสนมในวังหลังที่ทำให้นางเสียหน้าอย่างไรบ้าง ควักลูกตา ตัดมือตัดเท้า สุดท้ายโยนลงบ่อน้ำ

ตอนนี้บุตรชายตนเองไม่ได้ดังใจนาง นางจะลงมือกับเขาหรือไม่

เซียวอวี้ยิ้ม จากนั้นก็มองไปยังฮองเฮา สายตาพลันเยียบเย็นขึ้นมาทันที “ฮองเฮาเอาแต่เน้นย้ำว่าตนเองเป็นฮองเฮาแห่งแคว้นต้าโจว เซียวเจินเป็นสายเลือดสายตรงของราชวงศ์ หากเราปลดตำแหน่งฮองเฮาเล่า เซียวเจินยังเป็นสายเลือดสายตรงราชวงศ์แคว้นต้าโจวอีกหรือไม่”

เรื่องที่เขารังเกียจที่สุดก็คือเรื่องนี้ เพราะเขาเองไม่ใช่สายเลือดสายตรงแห่งราชวงศ์ เสด็จแม่เขาเป็นแค่พระสนมเอกในอดีตฮ่องเต้ เขาไม่ควรครองบัลลังก์นี้หรือ