Chapter 5 อเล็กซ์

เหล่าเพื่อนๆ ส่งค้อนจนพอใจแล้วจึงเชื้อเชิญให้เจ้าชายอเล็กซิสนั่งเสวนาด้วยกันก่อน “อเล็กซ์นั่งคุยกันก่อนซิ ไม่ได้เจอกันตั้งนานฝูงไฮยีน่าในปากฉันมันอยากออกกำลังกายเต็มทน เชิญมิสมิยาโบวิทซ์ด้วยครับ ขอรบกวนเวลาจู๋จี๋สวีทหวานซักครู่นะครับ”

“อ้าว! ก็ลองไม่ให้นั่งด้วยดิ มีเรื่องแน่! อุตส่าห์ถ่อสังขารมาที่นี่เพราะจะมาคุยกับพวกนายนี่แหละ” เจ้าชายอเล็กซิสนั่งลงบนโซฟาที่พนักงานในร้านยกมาเสริมให้ พร้อมกับรั้งหญิงสาวให้นั่งลงข้างๆ ตัวเอง บรรดาเพื่อนๆ ต่างพากันรีบแนะนำตัวกับหญิงสาวพร้อมกับยื่นมือมาให้หญิงสาวจับทักทายตามแบบสากล ซึ่งหญิงสาวก็จับมือทักทายพูดคุยตอบตามมารยาทจนครบทุกคนยกเว้นเจ้าชายอิสมิน

“หือ?” ทำให้เจ้าชายอเล็กซิสถามด้วยความสงสัยที่เห็นเพื่อนรักเงียบเฉยไม่พูดไม่จาแถมยังมองหญิงสาวข้างเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม “อิสมินเป็นอะไรไป? ตั้งแต่ฉันมาถึงยังไม่เห็นนายพูดซักคำเลยนะ”

คำถามของเจ้าชายอเล็กซิสทำให้เจ้าชายอิสมินรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วตอบด้วยเสียงราบเรียบ “ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย  เพียงแต่ทุกคนแย่งกันพูดจนฉันไม่มีโอกาสจะพูดเลยต่างหาก แล้วนายมาถึงนิวยอร์กเมื่อไหร่ล่ะ?”

“เมื่อวานนี้เอง” เจ้าชายรูปงามตอบพร้อมกับหรี่ตามองเพื่อนรักนิดหนึ่งพร้อมกับคิดในใจด้วยความสงสัย เอ…วันนี้อิสมินมันนั่งเงียบผิดสังเกตเลยวุ้ย แถมยังมองลีอาแปลกๆ ซะด้วยซิ!

ความคิดหยุดชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนๆ หลายเสียงชวนหญิงสาวพูดคุยสนทนาด้วย ซึ่งแต่ละคำถามทำให้เขารู้สึกหมั่นไส้บรรดาเพื่อนๆ นิดๆ  จนเกิดอาการคันปากยิกๆ อดที่จะเบรกบรรดาเพื่อนๆ ไม่ได้ “โห…ให้มันน้อยๆ หน่อยขอรับคุณเพื่อนๆ ทั้งหลาย ไอ้ที่ถามๆ กันมานี่กะจะชวนคุยหรือกะจะชวนไปทำลูกกันเลยล่ะขอรับ? แหม…ถามมาได้ ขอโทษนะครับคุณมีแฟนหรือยังครับ? คุณเรียนที่ไหนทำงานอะไรครับ? เวลาว่างคุณชอบทำอะไรครับ? ผมขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณได้รึเปล่าครับ?”

“ขอประทานโทษนะขอรับไอ้คุณเพื่อนๆ ขอรับ กระผมว่ากระผมได้แนะนำไปแล้วนะขอรับว่านี่สุดที่รักของกระผมเองขอรับ แต่ไม่เป็นไรขอรับประเดี๋ยวกระผมจะช่วยตอบแทนให้นะขอรับ สุดที่รักของกระผมกำลังเรียนด๊อกเตอร์ดีกรีที่ London School Economics ขอรับ เวลาว่างชอบไปสนามยิงปืนเป็นเพื่อนกระผมขอรับ แต่ขอบอกว่าคุณเธอยิงแม่นกว่ากระผมอีกนะขอรับ”

“ส่วนเบอร์โทรศัทพ์กระผมว่าทุกท่านก็มีกันอยู่แล้วไงขอรับ เบอร์ของกระผมไงขอรับคุณเพื่อนๆ ทุกท่าน เพราะคุณเธอทำงานที่เดียวกับกระผมเองขอรับ ขอแถมอีกนิดนะขอรับว่าที่พักของคุณเธอกับที่พักของกระผมก็ที่เดียวกันอีกด้วยขอรับ เอาล่ะ! จบการบรรยายรีซูเม่ของมิสมิยาโบวิทซ์แล้วขอรับ มีใครจะถามอะไรอีกไหมขอรับ? กระผมจะได้ช่วยตอบให้หายข้องใจ โอ้ย!  ลีอาจ๋าอเล็กซ์เจ็บนะจ๊ะ”

เสียงตอนท้ายร้องเสียงดังเพราะโดนปูหนีบจากหญิงสาวเข้าให้หนึ่งทีแถมค้อนอีกหนึ่งวง “ฮึ!”

“ก็อเล็กซ์พูดซะจนคนอื่นเค้าหมั่นไส้หมดแล้ว เค้าแค่อยากชวนลีอาคุยด้วยเท่านั้นเองนะคะ ฮึ!” หญิงสาวค้อนให้อีกวง ทำให้บรรดาเพื่อนๆ พากันแขวะเจ้าชายรูปงามกันยกใหญ่ “โห…อเล็กซ์ทำเป็นหวงไปได้ แค่กลัวว่าน้องเค้าจะเหงาก็เลยหาเรื่องชวนคุยด้วยเท่านั้นเองนะเฟ้ย!”

“อเล็กซ์ถ้าหวงมากขนาดนี้ก็เก็บเอาไว้ให้อยู่แต่ในบ้านเลยซิ อ่ะโด่! กะจะไม่ให้น้องเค้าคุยกะพวกเราเลยรึไงฟะ!”

“น้องครับ พี่ว่าน้องคิดผิดคิดใหม่ได้นะครับ มันหวงซะขนาดนี้พี่ว่าต่อไปในอนาคตน้องคงต้องแต่งตัวแบบผู้หญิงมุสลิมแหงๆ เลยครับ คลุมหน้าจนเห็นแต่ลูกกะตาแน่ๆ  แล้วอีกหน่อยมันคงห้ามน้องพูดกับผู้ชายทุกคนยกเว้นมันคนเดียวแน่ๆ เลยครับ”

เจ้าชายอเล็กซิสพูดแทรกทันที “ถ้าทำอย่างงั้นได้ล่ะก็…ฉันทำไปนานแล้วล่ะเฟ้ย! แต่แม่เจ้าประคุณคงยอมหร้อก”

เขาเหลือบมองหญิงสาวข้างกายนิดๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ “ถ้าวันไหนไม่ได้หาเรื่องมาให้ฉันปวดหัวล่ะก็นะ แม่เจ้าประคุณสุดที่รักคนนี้ของฉันนอนไม่หลับหร้อก! โอ้ย!”

สิ้นเสียงของเจ้าชายอเล็กซิส มือน้อยๆ ก็หยิกหมับเข้าที่ต้นแขน ค้อนให้อีกรอบพร้อมทั้งต่อว่าเจ้าชายรูปงาม “อเล็กซ์น่ะ! พูดซะลีอาเสียหมดเลย ลีอาไม่คุยด้วยแล้ว เชอะ!”

หญิงสาวงอนป่องๆ ใส่เจ้าชายอเล็กซิส ทำให้เพื่อนๆ ของเจ้าชายรูปงามหัวเราะกันครื้นเครง ซึ่งเจ้าชายรูปงามก็รีบง้อหญิงสาวทันที  คว้ามือน้อยๆ ประคองไว้ในอุ้งมือ เอ่ยถ้อยคำหวานๆ เอาใจทันทีก่อนที่เจ้าหล่อนจะงอนไปมากกว่านี้ “ลีอาจ๋า ถึงลีอาจะคอยขยันหาเรื่องปวดหัวมาให้อเล็กซ์ทุกวัน แต่อเล็กซ์ก็ยังรักลีอานะจ๊ะ อย่างอนเลยนะ นะจ๊ะคนดี๊คนดี”

“ลีอามันคนไม่ดี! ไม่ต้องมายุ่ง!” เสียงหวานใสยังติดแง่งอนหน่อยๆ แถมชักมือออกจากมือใหญ่เชิดหน้ามองไปทางอื่น

ทำให้เจ้าชายอเล็กซิสรีบหันไปกระซิบบอกบริกรสาวที่อยู่ใกล้ๆ สั่งความบางอย่างได้ยินตอนท้ายเพียงว่า ‘ด่วน!’

บริกรสาวนางนั้นรีบเดินฉับๆ ไปทำตามรับสั่งอย่างว่องไว แล้วเจ้าชายรูปงามก็หันมาง้อหญิงสาวต่อ “ลีอาจ๋า อเล็กซ์ผิดไปแล้วครับ  ยกโทษให้อเล็กซ์ด้วยคร้าบ”

เขาประคองใบหน้างดงามให้หันมามองตัวเอง พร้อมกับทำตาละห้อยร้องขอให้หญิงสาวยกโทษให้เขา จนหญิงสาวกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ “โอ้ย ไม่ไหวแล้วดูอเล็กซ์ทำหน้าเข้าซิ ยังกับลูกแมวในหนังการ์ตูนเรื่องเชร็คเลย”

เจ้าชายอเล็กซิสแย้มยิ้มที่สามารถทำให้หญิงสาวหัวเราะได้ แม้จะมีเสียงจากบรรดาเพื่อนๆ แซวมาให้ได้ยินก็ไม่สนใจ ขอเพียงให้หญิงสาวหายงอนหากต้องทำอะไรมากกว่านี้เขาก็จะทำทันที

“เออ…เหมือนจริงๆ ด้วยวุ้ยพวกเรา”

“โถ…เพื่อนเราเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือนี่”

“เออหนอ…ความรักช่างเปลี่ยนคนได้จริงๆ”

จู่ๆ เสียงดนตรีก็เงียบไป เจ้าชายอเล็กซิสยืนขึ้นพร้อมกับโค้งให้หญิงสาวด้วยท่วงท่าสง่างามพร้อมกับเอ่ยอย่างอ่อนโยน “เพลงนี้เพื่อเจ้าหญิงของพี่ เต้นรำกับพี่ซักเพลงนะ นะจ๊ะลีอาคนดี”

หญิงสาวมองมือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้าแล้วเงยหน้าจ้องหน้าเจ้าชายอเล็กซิสด้วยสายตาที่ทำให้เจ้าของมือใหญ่ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ กลัวว่าสาวเจ้าจะปฏิเสธ

แต่พอเสียงเพลงเริ่มบรรเลงขึ้น รอยยิ้มละไมก็ประดับบนใบหน้างดงามพร้อมกับมือน้อยที่วางลงบนมือใหญ่ หญิงสาวฉีกยิ้มเอ่ยบอกร่าเริง “ก็ได้เพคะ จะพลาดได้ไงล่ะเพคะ ก็เพลงนี้เป็นเพลงของเรานี่เพคะ”

แล้วร่างบางงดงามก็ลุกขึ้นตามแรงฉุดจากมือใหญ่ หญิงสาวย่อตัวลงถอนสายบัวด้วยท่วงท่าสง่างามให้เจ้าชายอเล็กซิสก่อนจะเกาะท่อนแขนเดินตามเสด็จเจ้าชายรูปงามไปยังฟลอร์เต้นรำ แล้วทั้งสองก็พริ้วไหวไปตามจังหวะเพลงด้วยท่วงท่าสง่างามสะกดสายตาทุกคู่จนไม่อาจจะละสายตาจากทั้งคู่ไปได้แม้แต่วินาทีเดียว ไม่เว้นแม้แต่เจ้าชายอิสมินก็ตกอยู่ในห้วงมนต์สะกดด้วยเช่นเดียวกัน มองตามทั้งคู่ไปตลอด จนกระทั่งเพลงจบลงทั้งสองก็โค้งคำนับให้แก่กันเรียกเสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหวก้องไนท์คลับสุดหรู

เจ้าชายอิสมินรู้สึกตัวทันที รีบเมินสายตาไปทางอื่นก่นด่าหญิงสาวอยู่ในใจ ชิ! ทำเป็นระริกระรี้หน้าระรื่น น่าหมั่นไส้ซะจริ๊ง!

เพลงใหม่เริ่มบรรเลงขึ้นแต่เจ้าชายอเล็กซิสหาได้พาหญิงสาวกลับไปที่โต๊ะไม่ เขาขอหญิงสาวเต้นรำด้วยอีกเพลงหนึ่ง

ซึ่งบรรดาเพื่อนๆ ต่างชื่นชมความงามของหญิงสาวกันไม่หยุด

“สวย งดงาม สง่างาม…”

“โอ้…แม่คุณเอ้ย ทั้งสวยทั้งหล่อ สมกันยังกะกิ่งทองใบหยก อเล็กซ์มันช่างโชคดีจริงๆ หาแฟนได้สวยยังกะเทพธิดา”

“โอ้ย! อิจฉาตาร้อนโว้ย! เมื่อไหร่ตูจะหาแฟนสวยๆ ได้อย่างมันมั่งนะ?”

“ทำไมแฟนเราไม่สวยอย่างนี้มั่งนะ เฮ้อ…”

เจ้าชายอิสมินได้ฟังเพื่อนๆ ชื่นชมความงามของหญิงสาวกันไม่หยุด อดที่จะโมโหไม่ได้จนหลุดปากเอ่ยเหยียดหยามหญิงสาวออกมา “เชอะ! ก็แค่ผู้หญิงหน้าด้านที่ยอมเอาตัวเข้าแลกกับความสุขความสบายเท่านั้นแหละ”

“ห๊า? อะไรนะอิสมิน? เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ? ฉันได้ยินไม่ถนัดพูดใหม่อีกทีซิ”

สายตาของเพื่อนๆ ต่างจับจ้องมาที่เจ้าชายอิสมินเป็นตาเดียว ทำให้เจ้าชายหนุ่มรู้สึกตัวรีบเบี่ยงเบนความสนใจบรรดาเพื่อนๆ ด่วนจี๋  แล้วสายตาก็สะดุดกับนักท่องราตรีสาวกลุ่มหนึ่งที่กำลังส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์เทนเดอร์ เขาเลยชี้มือไปที่นักท่องราตรีสาวกลุ่มนั้นพร้อมกับรีบเอ่ยกับเหล่าเพื่อนๆ ว่า “ฉันหมายถึงแม่พวกนั้น ท่าทางจะเป็นคุณโส*ไฮโซเข้ามาหาจับแขกที่นี่ ถ้าพวกนายอยากจะได้คู่นอนชั่วคืนไปนอนกอดซักคนสองคนก็ลองเข้าไปทาบทามดูซิ ฉันว่าคงไม่ผิดหวังหรอก”

บรรดาเพื่อนๆ จึงหันไปมองสาวๆ กลุ่มนั้นแทน “อืม…”

เจ้าชายอิสมินลอบถอนหายใจที่สามารถเอาตัวรอดจากบรรดาเพื่อนๆ มาได้ เฮ้อ…เกือบไม่รอดซะแล้วซิเรา ขืนไอ้พวกนี้รู้ว่าเราว่ายัยผู้หญิงคนนั้นล่ะก็…คงโดนรุมด่าเละแน่ๆ แล้วถ้ารู้ไปถึงหูอเล็กซ์ด้วยล่ะก็…มันโกรธเรามากแน่ๆ ท่าทางจะหลงยัยนั่นมากอยู่ด้วย

เขามองเจ้าชายอเล็กซิสและหญิงสาวซึ่งเต้นรำจบเพลงแล้วกำลังจะกลับมาที่โต๊ะ ท่าทางหญิงสาวพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าชายรูปงามแล้วเจ้าหล่อนก็เดินไปทางห้องน้ำหญิง เจ้าชายอิสมินกล่าวขอตัวกับเพื่อนๆ ทันที “ขอไปห้องน้ำก่อนนะ”

เจ้าชายอิสมินรีบเสด็จไปห้องน้ำชายทันทีซึ่งอยู่ติดกับห้องน้ำหญิง เขาดักรอหญิงสาวอยู่หน้าห้องน้ำหญิง

เมื่อหญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอร่างใหญ่โตขวางทางเอาไว้ เจ้าหล่อนเงยหน้ามองใบหน้าคมเข้มจ้องดวงตาสีดำคู่นั้นเขม็งพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงห้วนสนิท “มีไรอิสมินหน้าบูด? มายืนทำลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าห้องน้ำหญิงทำไมยะ? หรือว่าเป็นพวกแอบจิต สับสนทางเพศเข้าห้องน้ำไม่ถูกล่ะฮึ? อ๋อ…หรือนายจะเป็นพวกจิตวิปริตชอบแอบดูผู้หญิงเข้าห้องน้ำ! อี๊! น่าขยะแขยงที่สุด! ยี้!”

ว่าเสร็จแล้วเจ้าหล่อนก็เบี่ยงตัวทำท่าจะเดินหลบร่างใหญ่โตไปทางด้านข้างซึ่งมีพื้นที่ว่างเล็กน้อยพอให้แทรกตัวเดินผ่านไปได้  ไม่สนใจมองใบหน้าคมเข้มที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยอารมณ์โกรธกรุ่น

“ชิช่ะ! มันจะมากไปแล้วนะยัยผู้หญิงปากเสีย กล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้ห๊า?”

มือใหญ่กำลังจะคว้าตัวหญิงสาวเอาไว้ แต่เสียงหัวเราะคิกคักของสองสาวที่กำลังเดินตรงมายังห้องน้ำหญิงทำให้เจ้าชายอิสมินตัดสินใจคว้าแขนเรียวเล็กของหญิงสาวแล้วลากออกไปด้านหลังไนท์คลับทันที ส่งให้หญิงสาวโวยวายเสียงดังลั่น พยายามแกะมือใหญ่เป็นพัลวัน “อ่ะ! จะพาฉันไปไหน? ฉันไม่ไปนะ ปล่อยนะ! ไม่งั้นเจอดีแน่ๆ ปล่อยซิ!”

เจ้าชายอิสมินหันขวับไปจ้องหญิงสาวด้วยสายตาดุดัน ทำให้เจ้าหล่อนหยุดร้องโวยวายทันทีแต่ไม่ใช่เพราะกลัวหรอกนะ  เพราะเจ้าหล่อนเงื้อกำปั้นเล็งเบ้าตาแถมขู่ฟ่อๆ จ้องหน้าเจ้าชายหนุ่มด้วยสายตาดุดันพอๆ กัน “ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยฉันจะต่อยให้ตาเขียวเล้ย!”

เสียงของหญิงสาวทำให้ผู้คนในบริเวณนั้นต่างหันมามองทั้งคู่เป็นตาเดียว เจ้าชายอิสมินรีบเอ่ยด้วยเสียงหวานหยดชวนน่าคลื่นไส้ในความคิดของหญิงสาว “ที่รักจ๋า อย่างอนเลยนะทูนหัว ดูซิคนอื่นเค้ามองกันใหญ่แล้วไม่อายเขาบ้างเหรอ?”

“ยี้! ใคร…ว้าย!” หญิงสาวกำลังจะโต้กลับว่า ‘ใครเป็นที่รักของนายห๊า!’

แต่เจ้าชายอิสมินรีบคว้าร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนพร้อมกับกดใบหน้างดงามให้แนบกับอกกว้างก่อนที่เจ้าหล่อนจะพูดจนจบ เขารีบเอ่ยต่อให้คนอื่นเข้าใจว่าเป็นเรื่องของคู่รักทะเลาะกัน “ที่รักจ๋า ยกโทษให้ผมนะครับ ผมจะไม่มองผู้หญิงอื่นแล้วครับ ยกโทษให้ผมนะครับทูนหัว”

หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง พยายามจะเงยหน้าพูดแต่ติดมือใหญ่กดศีรษะเอาไว้กับอกกว้างแน่น คนอื่นๆ ได้ยินเจ้าชายอิสมินเอ่ยเช่นนั้นจึงเลิกสนใจ “อ่อ ทะเลากันนี่เอง ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย”

เมื่อไม่มีใครสนใจแล้วเจ้าชายอิสมินจึงลากหญิงสาวไปด้านหลังไนท์คลับทั้งอย่างนั้น ไม่สนใจซักนิดว่ากำลังทำให้เจ้าหล่อนหายใจไม่ออก เมื่อออกมาถึงบริเวณด้านหลังซึ่งเป็นลานจอดรถเขาปล่อยศีรษะได้รูปสวยทันที หญิงสาวรีบแหงนหน้าสูดหายใจอัดอากาศเข้าปอดเต็มแรงๆ จนใบหน้างดงามที่ซีดขาวค่อยๆ มีสีเลือดขึ้นมานิดๆ เสียงหวานใสแหบแห้งเอ่ยต่อว่าต่อขานทันที “นายจะฆ่าฉันรึไงห๊า?”

เจ้าชายอิสมินก้มลงจนริมฝีปากชิดใบหูงาม เอ่ยเสียงดุดัน “มันก็ไม่แน่หรอกนะยัยผู้หญิงปากเสีย!”

“เชอะ! คำก็ผู้หญิงปากพล่อย หรือไม่ก็ผู้หญิงปากเสีย แล้วนายล่ะปากดีเลิศประเสริฐศรีมาจากไหนกันห๊า!? อิสมินหน้าบูด!”

คำเรียกขานจากปากหญิงสาวทำให้โทสะพุ่งปรี๊ด เจ้าชายอิสมินหยียดหยามเจ้าหล่อนทันที “หนอย! ปากดีนักนะยัยผู้หญิงปากพล่อย! อย่างเธอมันเหมาะกับคำๆ นี้ที่สุดแล้ว พอเสด็จพ่อชั้นเสด็จกลับเอจาปุ๊บก็รีบแจ้นหาเหยื่อรายใหม่ทันทีเลยนะ ทำตัวเหมือนนางกลางเมืองไม่มีผิด!”

“อี๊! ขนลุก! เอาปากนายออกไปห่างๆ หูฉันนะ! แล้วก็ปล่อยฉันด้วย! ยี้! หยะแหยงๆ”

ท่าทีเบี่ยงหน้าหนีพร้อมกับความพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนประกอบกับคำพูดดูหมิ่นของหญิงสาวทำให้เจ้าชายอิสมินกริ้วเจ้าหล่อนมากขึ้นไปอีก เขารัดเรือนร่างบางงดงามแน่นขึ้น เอ่ยเสียงดุดันว่า “ชิ! ทีกับฉันทำเป็นรังเกียจงั้นเหรอ? แต่ทีกับคนอื่นล่ะก็ระริกระรี้นักนะ  ทำไมห๊า! อยู่ในอ้อมกอดฉันแล้วมันจะเป็นจะตายรึยังไงห๊า!”

เขาไล้ใบหูงามด้วยจมูกโด่งคมสันทำให้หญิงสาวร้องออกมาแถมยิ่งดิ้นมากขึ้นอีก “อี๊! หยะแหยง!”

หญิงสาวพยายามเอียงหน้าหนียิ่งทำให้เจ้าชายอิสมินกริ้วมากยิ่งขึ้น เขาฝังจมูกซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นยิ่งทำให้เจ้าหล่อนทั้งร้องทั้งดิ้นมากยิ่งขึ้น “กรี๊ดดดดดด!!!!!! หยุดนะ อย่ามาทำอย่างนี้กับฉันนะ อ่ะ!”

เสียงร้องขาดหายไปเมื่อเจ้าชายอิสมินปิดปากหญิงสาวด้วยปากของเขาเอง ลิ้นอุ่นร้อนทำงานว่องไวควานไปทั่วปากบางแดงระเรื่อเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นนุ่มจนเรือนร่างบางที่กำลังดิ้นสุดฤทธิ์ค่อยๆ อ่อนแรง ดวงตาสีอำพันทองที่เบิกกว้างอย่างตกใจค่อยๆ หลับพริ้มลงช้าๆ เคลิ้บเคลิมไปกับรสจุมพิตของเจ้าชายหนุ่มผู้ได้ฉายาคาสโนว่าต่อท้าย

เจ้าชายอิสมินจุมพิตจนพอใจแล้วจึงถอนปากออกพร้อมกับรับสั่งเย้ยหยันทันที “โธ่เอ้ย! ไอ้ท่าหยะแหยงจะเป็นจะตายมันหายไปไหนหมดซะล่ะ? เลิกแกล้งทำเป็นอินโนเซ้นส์ หนูไม่เค้ย…ไม่เคยได้แล้ว! อย่างเธอน่ะมันผ่านผู้ชายมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันคนแล้ว อย่ามาหลอกซะให้ยากหน่อยเลย เชอะ! ยัยผู้หญิงปากเสีย!”

ใบหน้างดงามแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอับอายที่ถูกเจ้าชายอิสมินปล้นเฟิร์สคิสไปแล้วยังมาถูกเยาะเย้ยถากถางให้เจ็บใจอีกต่างหาก ริมฝีปากบางสีแดงสดดั่งกลีบกุหลาบเห่อขึ้นเล็กน้อยจากแรงบดขยี้เม้มแน่นจนคางมนสั่นน้อยๆ  ด้วยแรงโกรธ จ้องใบหน้าคมเข้มที่ระบายรอยยิ้มแห่งผู้ชนะเอาไว้เต็มเปี่ยมซึ่งอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงไม่กี่นิ้วอย่างอาฆาตแค้นสุดๆ  หยาดน้ำตาเอ่อล้นเต็มสองตาซึ่งเจ้าตัวพยายามกะพริบไล่ไม่ให้รินไหลออกมา ตะโกนใส่ใบหน้าคมเข้มสุดเสียง “ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! บอกว่าให้ปล่อยได้ยินไหม!?”

เธอพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งแรงอีกครั้ง เจ้าชายอิสมินจึงแกล้งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ยิ่งเจ้าหล่อนดิ้นมากเท่าไหร่ทรวงอกงดงามก็ยิ่งเบียดกับอกกว้างมากยิ่งขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าคมเข้มทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวว่าเรือนร่างของเธอแนบชิดกับเจ้าชายหนุ่มเพียงไร หญิงสาวจึงหยุดดิ้น จ้องตาสีดำคมเข้มเขม็งพร้อมกับตวาดใส่เสียงดังชนิดให้หูหนวกไปเลย “ปล่อย!”

“ไม่ปล่อยมีไรป่ะ?” เจ้าชายอิสมินเอ่ย ยิ้มระรื่นทำให้หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเจ้าหล่อนก็ก้มหน้าลงซุกกับอกกว้างอ้าปากกัดเต็มแรง

“โอ้ยยยยยย!!!!!!” เจ้าชายอิสมินร้องลั่นทันที พร้อมๆ กับที่หญิงสาวอาศัยจังหวะที่เขาตกใจดิ้นหลุดออกจากอ้อมแขน แล้วถอยห่างออกมานิด เมื่อห่างออกมาได้ระยะพอเหมาะฝ่ามือน้อยก็ฟาดเปรี้ยงลงบนแก้มซีกซ้ายอย่างถนัดถนี่เต็มแรง “เพี๊ยยยยยยะ!!!!!!”

“โอ้ยยยยยย!!!!!!” เจ้าชายอิสมินร้องลั่นอีกรอบเมื่อใบหน้าหันตามแรงตบ พร้อมกับได้ยินเสียงหวานใสกล่าวอาฆาตแค้นกับเขาอย่างที่ไม่เคยมีใครกล้าทำอย่างเจ้าหล่อนมาก่อน “อิสมินหน้าบูด! คอยดูนะฉันจะเอาคืนเป็นสิบเท่าเล้ย! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

เมื่อหันหน้ากลับมาหวังจะคว้าเจ้าหล่อนมาจูบลงโทษให้ปากเจ่อกันไปข้างก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะหญิงสาวรีบวิ่งหนีเข้าไปภายในไนท์คลับทันทีหลังฝากรอยแดงเป็นปื้นไว้บนใบหน้า เขามองตามร่างบางงดงามหายลับเข้าไปภายใน เอ่ยเข่นเขี้ยวพร้อมกับยกมือลูบแก้มไปมา “หนอย! มือหนักเป็นบ้าเล้ย! ชิ! ยัยผู้หญิงปากเสีย! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

หญิงสาววิ่งหนีเข้ามาภายในไนท์คลับหันหลังเหลียวมองไปข้างหลังไม่เห็นเจ้าชายอิสมินตามมาจึงหยุดนิดหนึ่งพร้อมกับถอนหายใจโล่งอก  “เฮ้อ…”

กำลังจะเดินต่อไปข้างหน้าหญิงสาวก็รู้สึกปวดหัวจนต้องเกาะผนังเอาไว้ “เอ๋? ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้ล่ะ? อูยยยยย…ไมเกรนขึ้นแน่ๆเลย”

ขณะเดียวกันเจ้าชายอเล็กซิสเห็นว่าหญิงสาวหายไปนานมากจึงเสด็จไปตาม

“เอ…ทำไมลีอาเข้าห้องน้ำนานจัง?” เขารออยู่หน้าห้องน้ำหญิงอยู่นานก็ยังไม่เห็นนางผู้เป็นดั่งดวงใจออกมาจากห้องน้ำหญิงเลยซักนิด  จะเข้าไปตามหาหญิงสาวในห้องน้ำก็ทำไม่ได้  เขาเหลียวซ้ายแลขวาจนเจอบริกรหญิงเดินมาใกล้  จึงรีบเรียกเอาไว้ “น้องครับ ช่วยเข้าไปดูในห้องน้ำให้หน่อยซิครับ พอดีว่าสุดที่รักของพี่เข้าห้องน้ำไปนานแล้วยังไม่เห็นออกมาเลย น้องช่วยเข้าไปตามให้หน่อยได้ไหมครับ?”

“อ้อ ได้ซิคะคุณพี่สุดหล่อ เอ…ว่าแต่แฟนคุณพี่ชื่ออะไรคะ? รูปร่างหน้าเป็นเป็นยังไงคะ หนูจะได้ตามหาได้ถูก” บริกรสาวยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มรูปงามพร้อมกับซักถามรายละเอียดของคนที่จะให้ช่วยตามตัวในห้องน้ำหญิง เจ้าชายอเล็กซิสจึงรีบบอกรูปพรรณของหญิงสาวทันที “เธอชื่อลีอาครับ สูงกว่าน้องฟุตนึง ตัวผอมๆ ผมสีบรอนซ์ยาวๆ ใส่เดรสกระโปรงสั้นสีส้มครับ”

“งั้นคุณพี่รอเดี๋ยวนะคะ” บริกรสาวพยักหน้าหงึกๆ บอกให้ชายหนุ่มรูปงามรอซักครู่ แล้วเจ้าหล่อนก็รีบกระวีกระวาดเข้าไปในห้องน้ำหญิงทันที

สักพัก บริกรสาวนางนั้นก็ออกมาจากห้องน้ำหญิงพร้อมกับบอกว่า “คุณพี่คะ หนูหาจนทั่วห้องน้ำแล้วค่ะ แฟนคุณพี่ไม่ได้อยู่ในห้องน้ำเลยค่ะ นี่หนูเคาะถามทุกห้องเลยด้วย แต่ไม่มีเลยค่ะ”

“นี่น้องแน่ใจนะว่าหาจนทั่วแล้ว?” เจ้าชายอเล็กซิสถามย้ำ ซึ่งบริกรสาวนางนั้นก็ยืนยันหนักแน่น “หาทั่วแล้วค่ะ หนูรอจนคนที่อยู่ข้างในออกจากห้องน้ำจนหมดก็ไม่เห็นแฟนคุณพี่เลยค่ะ”

เจ้าชายอเล็กซิสร้อนใจทันที กำลังจะเสด็จกลับไปที่โต๊ะเพื่อสั่งกับองครักษ์ของตัวเองให้ช่วยกันหาตัวหญิงสาว พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวที่กำลังตามหายืนเกาะผนังอยู่บริเวณหน้าประตูทางออกด้านหลัง จึงก้าวไปหาเจ้าหล่อนทันที พร้อมกับถามด้วยความสงสัย “ลีอาหายไปไหนมา? ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ?”

เมื่อก้าวไปจนถึงตัวหญิงสาวจึงสังเกตเห็นว่าใบหน้างดงามขาวซีดมากๆ แถมเจ้าหล่อนยังยืนเกาะผนังพร้อมกับกุมศีรษะตนเองเอาไว้  จึงถามด้วยความเป็นห่วง “เอ๋? เป็นอะไรทำไมหน้าซี๊ด…ซีด?”

หญิงสาวเงยหน้ามองหน้าเจ้าชายอเล็กซิสก่อนจะบอกเสียงเบาหวิวพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธ “ลีอาไม่เป็นอะไร แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยน่ะอเล็กซ์….”

เสียงหวานใสขาดหายไปพร้อมๆ กับร่างบางงดงามค่อยๆ รูดจากผนังกำลังจะลงไปกองกับพื้น ทำให้เจ้าชายอเล็กซิสตกใจยิ่งนักรีบโอบรับร่างงดงามไว้ในอ้อมแขน “เฮ้ย! ลีอา!”

มือใหญ่ลูบไล้ใบหน้างดงามหวังให้เจ้าหล่อนรู้สึกตัว เอ่ยเรียกหญิงสาวไม่หยุด “ลีอาจ๋า! ลีอา! ลีอาของพี่เป็นอะไรไป? ลีอา! ลีอาจ๋า!”

แต่หญิงสาวหาได้ตอบสนองเสียงสั่งเรียกร้อนรนนั้นไม่ นิ่งสนิทไม่หือไม่อือเลยแม้แต่น้อย