Chapter 7 กลัวเป็นข่าว
ทำให้เจ้าชายอเล็กซิสค่อยๆ จับหญิงสาวให้นั่งพิงเบาะรถแล้วเขาก็ขยับตัวก้าวลงจากรถ ซึ่งทหารยามรีบเข้ามาเปิดประตูรถให้ทันทีที่รถจอด แล้วเจ้าชายอเล็กซิสก็ก้มลงอุ้มหญิงสาวออกจากรถพาเข้าไปภายในที่ประทับ ทำให้นางกำนัลและทหารยามที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างตกใจกับกับสภาพหลับใหลของเจ้านายสาว “อ่ะ!”
ส่วนพี่เลี้ยงที่ออกมาคอยรอรับเมื่อได้เห็นสภาพเช่นนั้นก็รีบถามเจ้าชายอเล็กซิสทันที “ตายแล้ว! คุณหนูลีอาของหม่อมฉันเป็นอะไรเพคะฝ่าบาท? ทำไมคุณหนูถึงหลับไม่ได้สติอย่างนี้ล่ะเพคะ?”
“ชู่ว! เบาๆ หน่อยพี่ซูซานเดี๋ยวลีอาตื่น” เจ้าชายอเล็กซิสดุพี่เลี้ยงเสียงเบา แล้วตอบคำถามของพี่เลี้ยงที่เดินตามมาไม่ห่าง “ลีอาปวดหัวผมก็เลยพาลีอาไปหาหมอที่โรงพยาบาล แล้วหมอเขาให้ยามาน่ะก็เลยทำให้หลับแบบนี้ พี่ซูซานไม่ต้องเป็นห่วงหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแค่เครียดก็เลยทำให้ปวดหัว”
“โถ…นี่คุณหนูของซูซานเป็นไมเกรนอีกแล้วเหรอเนี่ย ต้องโทษฝ่าบาทแหละเพคะที่ทำให้คุณหนูลีอาเป็นแบบนี้”
คำต่อว่าของพี่เลี้ยงทำให้เจ้าชายอเล็กซิสร้องประท้วงทันที “อ้าว…ทำไมมาลงที่ผมซะล่ะพี่ซูซาน?”
“ความผิดของฝ่าบาทเต็มๆ เลยเพคะ ฝ่าบาทลืมแล้วหรือเพคะว่าคุณหนูลีอาไม่เคยมานิวยอร์กเลย คุณหนูของหม่อมฉันอยู่แต่ยุโรปนะเพคะ แล้วเวลาที่ลอนดอนกับนิวยอร์กมันห่างกันกี่ชั่วโมงล่ะเพคะ? แล้วดูนาฬิกาเอาเองเถอะเพคะว่านี่มันกี่ทุ่มกี่ยามเข้าไปแล้ว เวลาที่ลอนดอนน่ะมันเช้าแล้วนะเพคะ นี่คงเพราะฝ่าบาทพาคุณหนูลีอาไปตะลอนๆ จนอดหลับอดนอนแบบนี้น่ะซิถึงได้ปวดหัว ฮึ!” พี่เลี้ยงค้อนให้เจ้าชายอเล็กซิสซะหลายวงโทษฐานที่ทำให้คุณหนูลีอาของหล่อนเป็นไมเกรน เจ้าชายรูปงามจึงแกล้งเอ่ยประชดซะเลย “ผมผิดไปแล้วคร้าบบบบบ เป็นความผิดของผมเองคร้าบที่พาคุณหนูของพี่ไปตะลอนๆ จนอดหลับอดนอน ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้วคร้าบ”
“ต๊าย…ตาย! ดูพูดเข้าซิเพคะ ช่างประชดซะจริงเดี๋ยวหม่อมฉันก็ตีให้ซักทีหรอกเพคะ ฮึ!” พี่เลี้ยงอุทานเสียงแหลมพร้อมกับค้อนให้เจ้าชายอเล็กซิสอีกวงใหญ่ๆ ทำให้เจ้าชายรูปงามแกล้งบ่นพึมพำเบาๆ ประชดพี่เลี้ยง “เฮอะ! ลำเอียงชะมัดเลย เอะอะก็จะตีท่าเดียวเลย เฮ้อ…ตกลงว่าพี่ซูซานเป็นพี่เลี้ยงใครกันแน่เนี่ย? ทีลีอาล่ะก็เอาอกเอาใจสารพัด อย่างนี้มันน่าบอกเสด็จพ่อเสด็จแม่นักเชียวให้ส่งพี่ซูซานไปเป็นพี่เลี้ยงลีอาซะเลย เฮอะ! ก็อย่างว่าแหละนะคุณหนูลีอาของพี่ซูซานออกจะแสนดีน่ารักกว่าเราแยะ เอะอะอะไรก็คุณหนูลีอา คุณหนูลีอาของบ่าว อะไรๆ ก็คุณหนูลีอาก่อนแหละ ฮึ!”
“ฝ่าบาท!” พี่เลี้ยงอุทานเสียงแหลมยิ่งกว่าเก่า จนเจ้าชายอเล็กซิสต้องรีบปรามเบาๆ “ชู่ว! เดี๋ยวคุณหนูลีอาของพี่ก็ตื่นหรอก”
พี่เลี้ยงรีบลดเสียงลงทันควันพร้อมกับเอ่ยว่า “อุ้ย! ขออภัยเพคะฝ่าบาท หม่อมฉันลืมตัวไปหน่อย”
“ฮื้อ!” หญิงสาวในอ้อมแขนครางงึมงำประท้วงเสียงแหลมของพี่เลี้ยงทั้งที่ยังหลับอยู่ยิ่งทำให้เจ้าชายอเล็กซิสส่งสายตาดุๆ ให้พี่เลี้ยงของตัวเอง
จนกระทั่งไปถึงหน้าห้องนอนของหญิงสาว พี่เลี้ยงรีบเปิดประตูห้องให้โดยเร็ว เจ้าชายอเล็กซิสเสด็จเข้าไปด้านในโดยมีพี่เลี้ยงตามมาติดๆ พี่เลี้ยงรีบเดินไปที่เตียงนอนสี่เสาแบบโบราณมีผ้าม่านลูกไม้บางเบาสีขาวสะอาดถูกรวบไปผูกไว้กับเสาเตียง แล้วตลบผ้าคลุมเตียงสีขาวและผ้าห่มออกอย่างว่องไว เจ้าชายอเล็กซิสค่อยๆ บรรจงวางหญิงสาวลงบนเตียงขณะที่กำลังจะยืดตัวขึ้นมือเรียวนุ่มนิ่มของหญิงสาวก็วาดขึ้นมาคว้าท่อนแขนเอาไว้พึมพำเบาๆ ทั้งที่ดวงตายังปิดสนิท “อเล็กซ์อยู่เป็นเพื่อนลีอาก่อนนะ”
“ได้ซิจ๊ะ” เจ้าชายอเล็กซิสรับคำแล้วก็นั่งลงบนเตียงโน้มตัวลงประทับจุมพิตบนหน้าผากเนียนของผู้เป็นดวงใจ พี่เลี้ยงจึงค่อยๆ เดินออกจากห้องนอนของหญิงสาวพร้อมทั้งโบกมือไล่พวกนางกำนัลที่เดินตามมาห่างๆ ตั้งแต่ชั้นล่างจนถึงชั้นบนพากันมายืนชะเง้อชะแง้อยู่หน้าประตูห้องของหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นใยให้สลายตัวไปให้หมด แต่เหล่านางกำนัลก็ยังไม่แยกย้ายกันไป กลับกระซิบกระซาบถามพี่เลี้ยงถึงอาการของเจ้านายสาวด้วยความเป็นห่วง “ท่านซูซานคะ? คุณหนูลีอาเธอเป็นอะไรเจ้าคะ? ท่านจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าเจ้าคะ?”
“คุณหนูเป็นไมเกรน ไม่เป็นอะไรมากหรอก เดี๋ยวก็หายแล้ว เอ้า! แยกย้ายกันไปได้แล้วคุณหนูจะได้พักผ่อน”
พอได้ยินคำตอบจากพี่เลี้ยงเหล่านางกำนัลทั้งหลายก็ถอนหายใจโล่งอกกันเป็นแถบ แล้วก็ค่อยๆ สลายตัวไปทำหน้าที่ของตนเองอย่างว่องไว ไม่ต้องรอให้พี่เลี้ยงเอ่ยปากอีกรอบ พี่เลี้ยงจึงค่อยๆ ปิดประตูห้องนอนให้อย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินตามพวกนางกำนัลลงไปยังข้างล่าง
เจ้าชายอเล็กซิสลุกขึ้นปิดสวิตช์ไฟบนแผงควบคุมข้างเตียงจนเหลือเพียงแสงไฟสลัวภายในห้อง แล้วถอดรองเท้าให้หญิงสาวแล้วก็ถอดรองเท้าของตัวเองออกก่อนจะเสด็จไปหยิบผ้าเช็ดหน้าและอ่างแก้วเปิดน้ำอุ่นๆ ในห้องน้ำใส่อ่างแล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง จากนั้นเขาก็ค่อยๆ บิดผ้าชุบน้ำอุ่นๆ บรรจงเช็ดหน้าเช็ดตัวให้หญิงสาว
เมื่อเช็ดตัวให้เจ้าหล่อนเสร็จแล้วก็หันไปทางปลายเตียงดึงผ้าห่มคลี่คลุมให้หญิงสาวพร้อมๆ กับนอนลงข้างกายเจ้าหล่อนแล้วรั้งเรือนร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนจนศีรษะได้รูปสวยหนุนต้นแขนแทนหมอน ใบหน้างดงามซุกกับอก เขาปัดปอยผมสีบรอนซ์ยาวสลวยบางส่วนให้พ้นวงหน้า เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกล่อมให้เจ้าหล่อนนอนหลับฝันดี “นอนหลับฝันดีนะลีอา”
มือใหญ่ลูบไล้เรือนผมยาวเล่น ตาสีมรกตยังลืมโพลงด้วยเพราะระลึกถึงเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาอันทำให้เขาไม่เป็นอันหลับอันนอนเพราะหญิงสาวผู้เป็นดั่งดวงใจไม่ได้กลับบ้าน กว่าเขาจะเสด็จกลับจากงานเลี้ยงก็เป็นเวลาดึกมากแล้วราวตีหนึ่งเกือบๆ ตีสอง
เมื่อกลับมาถึงก็ถามหาหญิงสาวทันที “ลีอานอนรึยัง?”
“เอ่อ…คุณหนูยังไม่กลับมาเลยเพคะ”
เมื่อได้ยินคำตอบจากนางกำนัลที่เข้าเวร คิ้วคมเข้มก็ขมวดเข้าหากันทันที เขาหยิบโทรศัพท์มือถือมากดโทรหาหญิงสาวทันควันแต่ไม่มีการตอบรับจนกระทั่งสัญญาณโทรศัพท์ตัดไป เขาจึงลองโทรอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีการตอบรับเช่นเดิม เขาโทรอีกหลายๆ ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการตอบรับ คราวนี้ใจที่สงบเยือกเย็นร้อนเป็นไฟทันที เพราะมีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับหญิงสาวผู้เป็นดั่งดวงใจแล้วเป็นแน่!
เสียงทุ้มนุ่มตะโกนลั่น มีคำสั่งกับทหารและองครักษ์ทันที “ตามหาลีอาเร็วที่สุด ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับลีอาแน่ๆ เพราะโทรไปเป็นสิบๆ รอบแล้วไม่มีคนรับเลย”
“ครับฝ่าบาท” ทั้งทหารและองครักษ์รับคำสั่งแล้วก็รีบแยกย้ายกันไปหาตัวเจ้านายสาวทันที
ซึ่งเจ้าชายอเล็กซิสก็ออกตามหาเจ้าหล่อนด้วยตัวเองเช่นกัน พวกเขาพากันค้นหาหญิงสาวทุกสถานที่ที่คาดว่าเจ้าหล่อนจะไปแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่พบเลย
จนกระทั่งเช้า โทรศัพท์ส่วนตัวของเจ้าชายอเล็กซิสก็ดังขึ้น เขาจึงหยิบมามอง ซึ่งเบอร์ที่ขึ้นอยู่หน้าจอไม่คุ้นตาเลยซักนิด คิ้วคมเข้มขมวดน้อยๆ ก่อนจะกดรับแล้วยกโทรศัพท์แนบหู “ฮัลโหล”
“อเล็กซ์ ลีอาเองนะ”
เพียงแค่ได้ยินเสียงปลายสาย ความกังวลใจที่มีอยู่ก็มลายหายสิ้น เสียงทุ้มนุ่มจึงไล่เบี้ยเอากับหญิงสาวทันที “ลีอาทำไมไม่รับโทรศัพท์! อเล็กซ์โทรเป็นร้อยๆ รอบแล้วก็ไม่เห็นรับเลย รู้ไหมว่าอเล็กซ์เป็นห่วงจนแทบบ้าตายอยู่แล้วนะ จะไปไหนทำไมไม่บอก? รู้ไหมว่าอเล็กซ์ตามหาลีอาทั้งคืนเลยนะ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน? เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้….”
“อเล็กซ์! หยุดพูดก่อนได้ไหมลีอาฟังไม่ทัน!” เสียงหวานใสร้องห้ามมาทำให้เจ้าชายอเล็กซิสหยุดชะงักทันที เขาได้ยินเสียงเจ้าหล่อนถอนหายใจก่อนจะบอกว่า “เอาไว้ลีอากลับไปแล้วจะเล่าให้ฟังนะ อีกซักสองชั่วโมงก็ถึงบ้านแล้ว ลีอาขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง แค่นี้ก่อนนะอเล็กซ์”
หญิงสาวบอกจบแล้วก็วางสายไปเลย เจ้าชายอเล็กซิสจึงถอนหายใจยาว “เฮ้อ…”
แม้จะยังมีคำถามมากมายค้างคาใจ แต่จากน้ำเสียงของหญิงสาวทำให้ทราบว่าเจ้าหล่อนยังสบายดีไม่ได้เกิดเหตุร้ายแรงอย่างที่กังวลใจ เขาจึงสั่งองครักษ์ให้เลิกค้นหาแล้วกลับที่ประทับ “บอกคนอื่นๆ ให้เลิกหาลีอาได้แล้ว เดี๋ยวอีกสองชั่วโมงเธอจะกลับถึงบ้านเอง กลับบ้านได้แล้ว”
“ครับฝ่าบาท” องครักษ์รับคำสั่งแล้วก็โทรศัพท์ติดต่อกับองครักษ์และทหารคนอื่นๆ ให้เลิกค้นหาทันที
เมื่อเสด็จกลับถึงที่ประทับเจ้าชายอเล็กซิสก็นั่งรอหญิงสาวในห้องโถง บ่นงึมงำเป็นหมีกินผึ้งให้องครักษ์คนสนิทฟังไปพลางๆ แก้เครียด “ลีอานะลีอา! ไปไหนก็ไม่บอกไม่กล่าวปล่อยให้เราเป็นห่วงแทบตาย คอยดูนะกลับมาเมื่อไหร่ฉันจะจับตีก้นให้น่วมเลย!”
ทั้งจอห์นและโคลินได้ยินรับสั่งก็แอบยิ้มให้แก่กัน เพราะรู้ดีว่าเจ้าชายอเล็กซิสพูดไปงั้นแหละ หาได้กล้าทำจริง ๆ ดังเช่นนั้นไม่ แม้ซักเพี๊ยะยังไม่กล้าลงมือให้ผิวนุ่มๆ ต้องเป็นรอยแม้แต่น้อย ก็ทั้งรักและตามใจเจ้าหล่อนออกจะตาย เหอๆๆๆ…
เจ้าชายรูปงามทันเห็นรอยยิ้มของสององครักษ์ เขาจึงถามน้ำเสียงออกจะหงุดหงิดหน่อยๆ “ยิ้มอะไรกันโคลิน จอห์น?”
“ผมเห็นท่านพูดอย่างนี้มาตั้งเป็นร้อยเป็นพันรอบแต่ก็ไม่เคยเห็นทำจริงๆ ซักที แล้วจะไม่ให้ผมขำได้ยังไงล่ะครับ” จอห์นตอบยิ้มๆ โคลินก็รีบเสริมมาหน้าระรื่น “ผมว่าหากฝ่าบาทตีก้นมิสให้น่วมซักครั้งอย่างที่พูดก็คงจะดีนะครับ น่าจะทำให้มิสหายดื้อไปได้เยอะนะครับ จะได้ไม่ขยันหาเรื่องทำให้ฝ่าบาทต้องเป็นห่วงเป็นใยอย่างทุกวันนี้แน่ครับ”
“จอห์น โคลิน!” เสียงเรียกชื่อองครักษ์ทั้งสองด้วยน้ำเสียงดุๆ ไม่ใช่มาจากเจ้าชายอเล็กซิสแต่เป็นเสียงหวานใสจากข้างหลังคนทั้งสอง ทำให้ทั้งจอห์นและโคลินสะดุ้งสุดตัวหันขวับไปทันที แล้วก็ได้พบกับเจ้าของเสียงหวานใสหน้าตาบอกบุญไม่รับยืนอยู่ข้างหลังระหว่างบานประตูห้องโถง
“มิส!” ทั้งสองร้องอุทานตกใจ
เมื่อตั้งสติได้ก็รีบโค้งคำนับหญิงสาวแล้วหันมาลาเจ้าชายอเล็กซิสอย่างรวดเร็ว “เอ่อ…พวกผมทูลลาก่อนนะครับ”
ทั้งจอห์นและโคลินโค้งถวายความเคารพเจ้าชายอเล็กซิสแล้วก็รีบออกจากห้องโถงก่อนที่จะเจอพายุจากเจ้านายสาว แต่ก่อนที่จะออกจากห้องโถงพวกเขาก็ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มถามเจ้าหล่อนเป็นชุด ยิ่งทำให้พวกเขารีบใส่เกียร์สุนัขเผ่นไปโดยเร็ว! ฟิ้ว!
“ลีอา! ทำไมไม่กลับบ้านห๊า? หายไปไหนมาทั้งคืน!? รู้บ้างไหมว่าทำให้อเล็กซ์เป็นห่วงขนาดไหน!? รู้ไหมว่าอเล็กซ์ตามหาลีอาทั้งคืนยังไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยนะ แล้วนี่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลีอา อเล็กซ์จะอยู่ได้ยังไง?”
เสียงพูดเศร้าซะจนหญิงสาวรู้สึกสำนึกผิดยิ่งนักที่เป็นต้นเหตุทำให้เจ้าชายอเล็กซิสไม่สามารถนอนหลับได้ ทำให้เขาต้องออกตามหาเธอทั้งคืน เธอจึงรีบเดินเข้าไปหาเจ้าชายรูปงาม แต่ยังช้ากว่าเจ้าชายอเล็กซิสที่ลุกจากเก้าอี้สาวเท้าไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเจ้าหล่อนแล้ว เขารั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนพร้อมกับถามอย่างห่วงใย “ลีอาหายไปไหนมา? กินอะไรมารึยัง? ถ้ายังเดี๋ยวไปกินอาหารเช้าด้วยกันนะ”
“ลีอาขอโทษนะอเล็กซ์ ที่ทำให้อเล็กซ์เป็นห่วง” เสียงหวานใสเอ่ยอู้อี้กับอก สองแขนเรียวเล็กยกขึ้นกอดเรือนกายเพรียวสมส่วนเอาไว้ไม่ได้ตอบคำถามของเจ้าชายอเล็กซิส จนเขาต้องถามซ้ำ “ลีอาหายไปไหนมา?”
“เมื่อคืนลีอาเกือบถูกลักพาตัว”
คำตอบจากหญิงสาวในอ้อมแขนทำให้เจ้าชายรูปงามตกใจมาก “อะไรนะ? ไหนพูดใหม่อีกทีซิ!”
“ลีอาเกือบถูกลักพาตัวหน้าร้านซีซ่า แต่…” หญิงสาวชะงักไปเมื่อเจ้าของอ้อมอกอบอุ่นเอ่ยเสียงแข็งกร้าว “ใครมันกล้าบังอาจมาลักพาตัวลีอาห๊า! ทหา….”
เขาจะตะโกนเรียกทหารแต่ก็ต้องหยุดทันควันเมื่อมือเรียวนุ่มรีบยกปิดปากเอาไว้พร้อมกับเสียงหวานใสเอ่ยเล่าต่อ “แต่อิสมินหน้าบูดช่วยลีอาเอาไว้ ลีอาถึงได้ปลอดภัยกลับมาหาอเล็กซ์นี่แหละ ตอนแรกลีอาเข้าใจว่าอิสมินหน้าบูดลักพาตัวลีอาซะอีก ก็ลีอาจำได้ว่าถูกป้าแก่ๆ ฉีดสเปรย์ใส่พอตื่นมาอีกทีก็อยู่ในห้องกับป้าคนนึงท่าทางใจดีลีอาก็เลยถามเขาว่าที่ไหน เขาก็บอกว่าเป็นห้องนอนของอิสมินหน้าบูด ลีอาเลยเข้าใจว่าอิสมินหน้าบูดลักพาตัวลีอาน่ะซิ แล้วลีอาก็เลย…เอ่อ…”
หญิงสาวอึกอักเล็กน้อยจนเจ้าชายอเล็กซิสมองอย่างสงสัย เขาคาดเดาในใจว่าแม่ตัวดีของเขาคงจะก่อเรื่องอะไรมาแน่ๆ หญิงสาวสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเล่าต่อไป “เอ่อ…ลีอาก็เลยเผลอต่อยเขาไปด้วยแหละ”
“ห๊า!?” เจ้าชายอเล็กซิสร้องอุทานเสียงลอดมือนุ่มที่ยังปิดปากเอาไว้ ตาสีเขียวมรกตเบิกกว้างด้วยความตกใจ จนหญิงสาวต้องรีบเล่าต่อ “อิสมินหน้าบูดอยากมาว่าลีอาว่าเป็นผู้หญิงปากพล่อยด้วยแหละ ลีอาก็เลยแถมให้อีกทีจนหน้าเขียวลงไปกองกับพื้นซะเลย”
“โอ๊ะโอ๋!” เจ้าชายอเล็กซิสเข้าใจทันทีว่าเพื่อนของเขาถูกหญิงสาวประทุษร้ายเข้าที่ใดถึงได้หน้าเขียวอย่างที่เจ้าหล่อนเล่าให้ฟัง เขาหวังว่าเพื่อนคงจะไม่อาการหนักจนอิสมินน้อยพิการใช้งานไม่ได้หรอกนะ เสียงหวานใสดึงให้พระองค์กลับมาสนใจฟังต่อ “หลังจากนั้นลีอาก็ขึ้นไปห้องอัมมานแล้วโทรอเล็กซ์นั่นแหละ แล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ในห้องที่อัมมานให้นางกำนัลจัดไว้ให้ลีอา หลังจากนั้นก็ออกมาเปิดคอมฯ แชทกับอัมมานกำลังจะฟ้องอัมมานอยู่เชียวว่าลูกชายสุดที่รักของอัมมานร้ายขนาดไหนแต่อิสมินหน้าบูดก็โผล่มาซะก่อน”
เจ้าชายอเล็กซิสถอนหายใจด้วยความโล่งใจที่เพื่อนของเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก เขาจับมือนุ่มที่ปิดปากออกแล้วฟังเจ้าหล่อนเล่าต่อไป “ก็คงจะมาเอาคืนแหละ แต่ติดว่าอัมมานห้ามเอาไว้ ไม่งั้นนะลีอาคงได้อัดให้น่วมเลย แล้วพอลีอารู้ว่าอิสมินหน้าบูดช่วยลีอาเอาไว้ไม่ให้ถูกลักพาตัวไปได้ ตอนแรกลีอาคิดจะขอโทษเขาอยู่หรอกนะที่เข้าใจผิดแล้วยังไปต่อยเขาอีก แต่พอได้ยินเค้าเรียกลีอาว่า ‘ยัยผู้หญิงงี่เง่า’ อย่างงั้นลีอาก็เลยไม่คิดจะขอโทษเขาซะเลย แหม…มันก็สมควรแล้วแหละผู้ชายอะไรปากจัดชะมัดเลย รู้งี้นะลีอาน่าจะอัดให้น่วมมากกว่านี้อีก เอาให้นอนหยอดน้ำซุปหมดลายคาสโนว่าซะเลยก็คงจะดี”
“ลีอา!” เสียงทุ้มนุ่มดุหญิงสาว แต่ก็ไม่ได้ทำให้เจ้าหล่อนหยุดพูด เสียงหวานใสยังคงพูดต่อไป “ก็มันน่านักนี่ น่าอัดให้น่วมไปเลยเผื่อไอ้โรคหวงพ่อของอิสมินหน้าบูดจะหายไปมั่ง คนอะไรหวงพ่อไม่ดูตาม้าตาเรือเอาซะเลย โตจนจะแก่ตายอยู่แล้วยังหวงพ่อไม่เลิก ถ้ายังเป็นเด็กล่ะก็นะ ลีอาจะไม่ว่าซักคำเลย นี่ถ้ารู้ข่าวว่าอัมมานจะแต่งงานกับท่านน้าเซียน่าเมื่อไหร่ลีอาว่าคงอาละวาดวังพังแหงๆ จะอาละวาดฟาดหัวฟาดหางที่ไหนก็อย่ามาอาละวาดกับท่านน้าเซียน่าแล้วกัน ไม่งั้นนะลีอาจะจับเชือดหมกทะเลทรายเลยคอยดูซิ”
“หึๆๆ แล้วลีอาคิดเหรอว่าอิสมินมันจะยอมให้ลีอาจับเชือดน่ะ อิสมินมันแชมป์คาราเต้ของมหาวิทยาลัยเชียวนะลืมแล้วหรือไง? โอ้ย!” เจ้าชายอเล็กซิสร้องออกมาเมื่อมือนุ่มนิ่มทุบที่ไหล่ ใบหน้างดงามงอเป็นม้าหมากรุกกระเง้ากระงอดขึ้นมาทันที “เชอะ! พูดงี้แสดงว่าอเล็กซ์คิดว่าแชมป์คาราเต้ของลีอาซื้อมารึไง?”
เจ้าชายอเล็กซิสต้องรีบง้อเจ้าหล่อนทันที “อเล็กซ์รู้ว่าลีอาของอเล็กซ์เก่งมากทั้งแชมป์คาราเต้ เทควันโด ยูโด ขี่ม้า โอ้ยอีกเยอะแยะสาธยายไม่หมด อเล็กซ์แค่จะบอกว่าอิสมินมันก็แชมป์เหมือนกันนะ อเล็กซ์ไม่ได้ว่าซักหน่อยว่าลีอาของอเล็กซ์ไม่เก่ง อเล็กซ์ซ้อมมือกับลีอาทีไรก็แพ้ทุกทีแหละ”
“เชอะ! ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหรอก อเล็กซ์มาเป็นคู่ซ้อมให้ลีอาแล้วแพ้ทุกทีเพราะอเล็กซ์ออมมือให้ลีอาหรอกนะ อย่าคิดว่าลีอาไม่รู้นะ” หญิงสาวค้อนให้แล้วสะบัดหน้าเมินไปทางอื่น ทำให้เจ้าชายอเล็กซิสหน้าจ๋อยทันทีเพราะทุกครั้งที่เขาเป็นคู่ซ้อมให้เจ้าหล่อนทีไรเขาก็พยายามออมมือให้เล็กน้อยไม่ให้หญิงสาวผิดสังเกตได้ แต่ก็ไม่นึกว่าเจ้าหล่อนจะยังจับผิดได้อยู่ดี จึงรีบออดอ้อนคนหน้างอในอ้อมแขนแก้ต่างเป็นพัลวัน “ก็อเล็กซ์กลัวว่าจะพลาดทำให้ลีอาเจ็บนี่จ๊ะ อเล็กซ์ก็เลยไม่กล้าสู้เต็มที่ ยกโทษให้อเล็กซ์ด้วยนะ นะจ๊ะคนดี๊คนดี ครั้งต่อไปอเล็กซ์รับรองเลยว่าจะไม่ออมมือให้เด็ดขาด สัญญาด้วยเกียรติของเจ้าชายแห่งกรีเซอเนียเลยจ้ะ หากครั้งต่อไปอเล็กซ์ออมมือให้ลีอาอีกล่ะก็…โอม!…ขอให้จอห์นกะโคลินมันเป็นเกย์เลย…เพี้ยง! โอ้ย!”
มือน้อยนุ่มนิ่มทุบอกกว้างด้วยความหมั่นไส้ในคำพูดของเจ้าชายอเล็กซิส ดวงตาสีอำพันทองค้อนขวับให้ทันควันตามด้วยเสียงหวานใสต่อว่าต่อขาน “เชอะ! เรื่องอะไรโยนไปให้จอห์นกับโคลินล่ะ? แน่จริงก็ขอให้ตัวเองเป็นเกย์ซะเองซิ ฮิๆๆๆ แต่ถ้าอเล็กซ์เป็นเกย์จริงๆ ล่ะก็นะ ลีอาว่าพวกนักข่าวคงละเลงข่าวกันสนุกกว่านี้แน่ๆ แค่ทุกวันนี้พวกนั้นก็ลงข่าวก๊อซซิปแซวอเล็กซ์กันทุกวันอยู่แล้วนี่ว่าอเล็กซ์เป็นเกย์ เวลาลีอาอ่านข่าวพวกนั้นทีไรนะทำให้ลีอาหัวเราะทุกทีเลยแหละ ก็ลีอารู้ดีนี่ว่าอเล็กซ์น่ะแมนร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็มีหลายๆ คนนะที่เชื่อข่าวพวกนั้น ก็สมควรอยู่หรอกเพราะอเล็กซ์อยากไม่มีข่าวฉาวกับสาวๆ ให้นักข่าวเอาไปเขียนมั่งเลยนี่นา”
“ใครว่าไม่มีข่าวกันล่ะหือ? แสดงว่าลีอายังไม่ได้อ่านข่าวนิวยอร์กบ่ายนี้ใช่ป่ะ? เค้าลงว่า ‘เจ้าชายอเล็กซิสแห่งกรีเซอเนียรับประทานอาหารกับสาวสวยเป็นการส่วนตัวภายใต้บรรยากาศสุดแสนจะโรแมนติก ไม่แน่ว่าอาจจะมีข่าวดีให้ประชาชนชาวกรีเซอเนียได้เฉลิมฉลองเร็วๆ นี้ก็เป็นได้’ สาวสวยที่ลงในข่าวก็หมายถึงลีอานั้นแหละ”
“ห๊า!? แล้วมีรูปลีอาลงด้วยรึเปล่าอเล็กซ์?” ดวงตาสีอำพันทองเบิกกว้างด้วยความตกใจ จนเจ้าชายอเล็กซิสรีบบอก “ไม่มีรูปลีอาลงในข่าวด้วยหรอกมีแต่รูปของอเล็กซ์”
“เฮ้อ….” คนกลัวตกเป็นข่าวถอนหายใจโล่งอก
กริยาของหญิงสาวทำให้เจ้าชายอเล็กซิสยิ้มก่อนจะหาวแล้วสะบัดศีรษะขับไล่ความง่วง หญิงสาวเห็นกริยาเช่นนั้นจึงนึกขึ้นได้ว่าคนตรงหน้าตามหาเธอทั้งคืนยังไม่ได้นอนเลย “อเล็กซ์ไปนอนก่อนเถอะ ดูซิง่วงนอนมากหาวจนน้ำตาไหลเลย”
“ลีอาก็ต้องไปนอนกับอเล็กซ์ด้วยแหละ ถ้าลีอาไม่ไปนอนด้วยกันอเล็กซ์ก็ไม่ไปนอนหรอก เดี๋ยวอเล็กซ์นอนหลับไปแล้วเกิดลีอาแอบไปเที่ยวข้างนอกคนเดียวแล้วหายตัวไปอีกอเล็กซ์จะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง เพราะฉะนั้นเพื่อให้อเล็กซ์สบายใจนอนหลับฝันดีลีอาก็ต้องไปนอนด้วย”
ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อขยับจะปฏิเสธเพราะเธอไม่รู้สึกง่วงนอนเลยซักนิดแต่เมื่อสบตาสีเขียวมรกตตรงหน้าก็ปฏิเสธเจ้าชายรูปงามไม่ได้ ใต้ตาคล้ำดำเป็นหมีแพนด้าชวนให้หญิงสาวรู้สึกสงสารและสำนึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เจ้าชายอเล็กซิสไม่ได้นอนทั้งคืน “ก็ได้อเล็กซ์”
คำตอบของหญิงสาวทำให้เจ้าชายอเล็กซิสยิ้มกว้างก่อนจะปล่อยร่างบางแล้วคว้าข้อมือเรียวเล็กจูงไปยังห้องนอนของตัวเอง
เมื่อถึงห้องนอน เจ้าชายอเล็กซิสก็ไปอาบน้ำ ส่วนหญิงสาวก็เปิดตู้เก็บเสื้อผ้า ดึงชุดนอนออกมาสองชุดแขวนไว้หน้าตู้ชุดหนึ่งสำหรับเจ้าชายอเล็กซิสส่วนอีกชุดนั้นสำหรับตัวเธอเอง เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วหญิงสาวก็ออกจากห้องแต่งตัวไปนอนเกลือกกลิ้งรอเจ้าชายรูปงามบนเตียงนอนกว้าง
สักพักเจ้าชายอเล็กซิสก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เขาก็ออกจากห้องน้ำมีเพียงผ้าผ้าขนหนูพันบั้นเอวเพียงผืนเดียว เขาเข้าไปในห้องแต่งตัวหยิบชุดนอนที่แขวนอยู่หน้าตู้มาแต่งตัว เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็ออกจากห้องแต่งตัว เดินไปนั่งบนเตียงนอน สบตากับดวงตาสีอำพันทองที่มองเขาตาแป๋วทำให้เขาต้องขู่เจ้าหล่อนทันที “ถ้าอเล็กซ์หลับแล้วลีอาห้ามหนีไปไหนด้วย ถ้าอเล็กซ์ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นลีอาล่ะก็…น่าดู!”
ขู่เสร็จก็เอนตัวลงนอนข้างๆ เจ้าหล่อนพร้อมกับรั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมแขน ซึ่งหญิงสาวก็ยอมเป็นหมอนข้างให้แต่โดยดี ทำให้เจ้าชายอเล็กซิสวางใจสามารถนอนหลับได้
ร่างบางในอ้อมแขนพลิกตัวทำให้ความคิดของเจ้าชายรูปงามหยุดชะงัก เขามองใบหน้าสวยหวานหลับพริ้มจนอดที่จะหอมแก้มเนียนใสไม่ได้ เขาถอนหายใจออกมาเมื่อคิดได้ว่ายังไม่ได้กล่าวขอบคุณเจ้าชายอิสมินเพื่อนรักที่ช่วยเหลือหญิงสาวไม่ให้ถูกลักพาตัวไปได้ “เฮ้อ…ลืมขอบใจอิสมินเลยที่มันช่วยลีอาเอาไว้ พรุ่งนี้เช้าค่อยไปหามันที่โรงแรมก็แล้วกัน”
เขาจรดจมูกบนแก้มเนียนใสอีกครั้งแล้วกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นพร้อมกับค่อยๆ ปิดเปลือกตานอนหลับ
ณ ห้องนอนของเจ้าชายอิสมิน หลังจากที่กลับถึงที่ประทับเจ้าชายหนุ่มก็นอนหลับทันทีจวบจนล่วงเข้าเวลาเย็น
“อิสมิน! ตื่นได้แล้ว! นายจะนอนไปถึงเมื่อไหร่กัน? นี่มันเย็นมากแล้วนะ” เสียงตะโกนปลุกกรอกหูเจ้าชายอิสมินผู้เป็นเจ้าของห้องซึ่งกำลังนอนหลับอย่างสบาย มาจากมิทซ์เพื่อนของเจ้าชายหนุ่ม ทำให้ผู้เป็นเจ้าของห้องพลิกตัวคว่ำบนเตียงนอนพร้อมกับหยิบหมอนปิดหูเอาไว้
“อิสมิน! นายต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ คืนนี้นายจะไปงานประมูลแฟชั่นโชว์ที่ตึกเอ็มไพร์สเตรทไม่ใช่รึ?” เสียงปลุกจากมิทซ์ดังอีกครั้ง พร้อมกับดึงหมอนที่เจ้าชายอิสมินปิดหูออก ทำให้เจ้าชายหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่งพร้อมกับคว้าหมอนอีกใบขว้างใส่เพื่อนทันที