ตอนที่ 824

ปรุงยาราชันย์โอสถจอมเทพให้ได้ก่อน

คำพูดของเจ้าสำนักทำให้นางไม่สามารถโต้แย้งได้

แน่นอนว่านางกับเหยาชิงไห่ต่างไม่ใช่คนที่อยู่ในกรอบในเกณฑ์นัก ทั้งยังไม่ได้ทุ่มเทสรรพกำลังทั้งหมดให้กับวิชาการปรุงยา

คืนหนึ่งผ่านไปอย่างเงียบๆ วันรุ่งขึ้นมู่ชิงเกอลืมตาตื่นขึ้นภายใต้อากาศที่แสนสดชื่น วันนี้จะต้องประมือกับเหล่าอาจารย์ปรุงยา มู่ชิงเกอไม่ได้มีความกังวลใจกลับอยากให้ถึงเวลาไวๆ ด้วยซํ้า

“ชิงเกอ” นอกประตูแว่วเสียงเจ้าสำนักดังมา

มู่ชิงเกอเก็บงำความคิด เดินออกไปนอกประตูก็เห็นเจ้าสำนักที่กำลังคอยนางอยู่

“ศิษย์พี่” มู่ชิงเกอเอ่ยทักทาย

เจ้าสำนักพยักหน้ามองดูนางแล้วถามว่า “เตรียมพร้อมแล้วหรือยัง”

มู่ชิงเกอพยักหน้านิดๆ นางยิ้มบางๆ ว่า “ความจริงก็ไม่มีอะไรให้เตรียมตัว”

ท่าทางของนางทำให้เจ้าสำนักนึกยกย่อง ทั้งคู่เดินเคียงกันมุ่งหน้าไปยังสถานที่เมื่อวานนี้ ระหว่างทางเจ้าสำนักพูดว่า “เจ้าสืบทอดวิชาปรุงยามาจากท่านอาจารย์ก็จริง แต่ที่ประสบความสำเร็จได้ในวันนี้ ล้วนอาศัยการรับรู้ของเจ้า ทั้งยังมีวิริยะอุตสาหะ เจ้าอยู่ในสำนักวิถีโอสถเป็นเวลาสั้นๆ เพียงสี่เดือนเท่านั้น ก็รับรู้วิชาปรุงยาได้ถึงสิบสองชนิด ปรุงยาชั้นมหาเทพได้ ทั้งยังมีขั้นสมบูรณ์ที่เหล่าอาจารย์ปรุงยาต่างใฝ่ฝันถึง ครั้งนี้ข้าเชื่อว่าเจ้าจะต้องสามารถทำให้ทุกคนตกตะลึงได้แน่”

“ศิษย์พี่ช่างมั่นใจในตัวข้าจริงๆ” มู่ชิงเกอยิ้มพูด

เจ้าสำนักยิ้มว่า “ข้ามีความมั่นใจในตัวเจ้าเสมอ”

ทั้งคู่เดินพูดคุยกันจนมาถึงลานกว้างเมื่อวานนี้ บนลานกว้างนั้นเหล่าอาจารย์ปรุงยาที่หลบซ่อนอาศัยอยู่ในภูเขาหลายร้อยคนต่างรออยู่ที่นี่แต่เช้าแล้ว

เห็นท่าทางพวกเขาแล้วมู่ชิงเกอชักจะสงสัยขึ้นมาจริงๆ แล้วว่า เมื่อวานนี้พวกเขาได้ออกไปจากที่นี่หรือไม่

“ราชาเทวะน้อย เมื่อวานนี้พักผ่อนดีหรือไม่” ป๋อเข่าถาม

มู่ชิงเกอยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณผู้อาวุโสป๋อเข่า เมื่อคืนนี้ข้าพักผ่อนได้ดีมาก ภายในภูเขาเซียนเปิ่นเฉ่านี้ตัดขาดจากโลกภายนอก เงียบและสงบสุข เป็นสถานที่ที่ดีมากจริงๆ”

คำชื่นชมของนางทำให้เหล่าอาจารย์ปรุงยาทั้งหมดรวมทั้งป๋อเข่าต่างเผยรอยยิ้มออกมา

จากนั้นป๋อเข่าก็ถามอีกว่า “จุดประสงค์การมาที่นี่ของราชาเทวะน้อยพวกเราต่างรู้กันอยู่แล้ว ราชาเทวะน้อยรู้หรือไม่ว่าต้องทำอะไรบ้าง”

มู่ชิงเกอนิ่งเงียบไปนิดหนึ่งแล้วพยักหน้านิดๆ “พอจะรู้อยู่บ้าง แต่รายละเอียดคงต้องให้ผู้อาวุโสป๋อเข่าช่วยชี้แนะ”

ป๋อเข่ายิ้มพูดว่า “ความจริงก็ไม่มีอะไรมาก ครั้งนั้นที่พวกเราต่างยอมสยบต่อเทพโอสถก็เพราะเขาสามารถปรุงยาราชันย์โอสถจอมเทพได้ เวลานี้ท่านเทพโอสถได้สูญสิ้นไปแล้ว พวกเราทั้งหมดนี้เดิมทีก็ไม่ได้มีจิตใจชิงดีชิงเด่นกัน เพียงขออยู่อย่างสงบเงียบท่ามกลางสมุนไพรและหม้อหลอมโอสถ หากราชาเทวะน้อย ต้องการให้พวกเราออกจากเขาเซียนเปิ่นเฉ่านี้ คงต้องเอาอย่างท่านเทพโอสถในครั้งนั้น ปรุงยาราชันย์โอสถจอมเทพออกมาให้ได้เท่านั้น”

“ถูกต้อง”

“ใช่แล้ว ขอเพียงปรุงยาราชันย์โอสถจอมเทพออกมาได้ ทุกอย่างย่อมคุยกันได้”

“ถูกต้อง ถูกต้อง”

หลังจากป๋อเข่าพูดจบ คนอื่นๆ ต่างก็พูดตามๆ กัน

เจ้าสำนักขมวดคิ้วนิดๆ สุดท้ายแล้วกลับไม่ได้เปิดปากพูดอะไร ไม่ใช่เขาไม่ช่วยมู่ชิงเกอ แต่เขาคาดเดาถึงเงื่อนไขของอีกฝ่ายได้อยู่แล้ว และเคยบอกมู่ชิงเกอเป็นนัยๆ แล้วด้วย

มู่ชิงเกอไม่ใช่คนโง่เขลา ขณะที่เจ้าสำนักบอกเป็นนัยๆ นางก็พอจะคาดเดาได้บ้างแล้ว

เวลานี้ป๋อเข่าบอกเงื่อนไขออกมา นางจึงไม่ได้รู้สึกเกินความคาดหมายอะไรมาก

ราชันย์โอสถจอมเทพมีเพียงเหลียนเฉียว เวลานี้เหลียนเฉียวถูกท่านมั่วกลืนลงท้องไปแล้ว บนโลกนี้ไม่มีราชันย์โอสถจอมเทพอีกแล้ว นี่จะให้นางปรุงออกมาอีกหนึ่งเม็ด…

มู่ชิงเกอไม่มีความมั่นใจเต็มร้อยว่าสามารถทำได้ ถ้าลำพังโอสถจอมเทพยังพอที่จะปรุงได้ แต่ ราชันย์โอสถจอมเทพ…

“ราชาเทวะน้อย ไม่ใช่พวกเรามีเจตนาร้ายทำให้ท่านลำบาก เพียงแต่ธรรมเนียมเป็นเช่นนี้ หากราชาเทวะน้อยลำบากใจ พวกเราก็จะไม่ฝืน เพียงแต่เรื่องที่จะให้พวกเราออกจากเขานั้น ต่อไปราชาเทวะน้อยก็อย่าได้พูดถึงอีก” ป๋อเข่ากล่าว

มู่ชิงเกอยิ้มน้อยๆ เข้าใจแจ่มแจ้ง

อาจารย์ปรุงยาเหล่านี้หลบซ่อนตัวจากโลกภายนอกอยู่ในเขาเซียนเปิ่นเฉ่านานปีแล้ว ล้วนเคยชินกับชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้ ย่อมไม่ต้องการออกไปสร้างปัญหาขัดแย้งกับใครอื่นอีก

แต่ความเคารพนับถือเทพโอสถก็ทำให้พวกเขาต่างลำบากใจ

แค้นของเทพโอสถไม่ชำระไม่ได้ แต่จิตใจพวกเขาก็ขัดแย้ง ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งเงื่อนไขที่ยากลำบากให้มู่ชิงเกอ หากนางรู้จักถอยไปเองย่อมไม่กล้ามากวนใจพวกเขาอีกต่อไป

หากนางรับเงื่อนไขแต่ไม่สามารถปรุงยาราชันย์โอสถจอมเทพออกมาได้ พวกเขาก็มีเหตุผลเพียงพอที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยังคงหลบซ่อนอาศัยอยู่ในภูเขาได้อย่างสบายใจ

หากนางสามารถปรุงยาออกมาได้ พวกเขาย่อมไม่มีข้ออ้างอื่นใดอีก สามารถติดตามนางไปได้อย่างสบายใจ

เพียงแต่ยาราชันย์โอสถจอมเทพนี้ปรุงได้ง่ายนักหรือ ไม่เช่นนั้นตั้งแต่มีแผ่นดินเทพมารมา เหตุใดจึงมีเพียงเทพโอสถที่ปรุงออกมาได้เพียงเม็ดเดียวเท่านั้น

อาจารยปรุงยาเกือบทั้งหมดล้วนแต่คิดว่ามู่ชิงเกอทำไม่ได้แน่นอน

ไม่มีใครคิดว่านางซึ่งยังอายุน้อยเช่นนี้จะสามารถปรุงยาราชันย์โอสถจอมเทพได้

ดังนั้นการที่พวกเขารออยู่ที่นี่ให้นางปรุงยาก็เพราะเห็นแก่หน้าเทพโอสถเท่านั้น

“ผู้อาวุโสป๋อเข่าไม่ต้องลำบากใจ ความจริงการทำเช่นนี้ก็ตรงกับความคิดของข้า การใช้ฝีมือเป็นเงื่อนไขการเจรจานั้นย่อมยุติธรรมมากที่สุด” มู่ชิงเกอกล่าว นัยน์ตาป๋อเข่าผุดแววยกย่องชมเชยออกมา เขาพยักหน้านิดๆ ผายมือออกบอกมู่ชิงเกอว่า “ราชาเทวะน้อย เชิญได้เลย”

มู่ชิงเกอพยักหน้านิดๆ เดินไปที่ตรงกลาง คนรอบบริเวณต่างก็ถอยหลังไปกันหลายก้าว ขยายพื้นที่ให้นางสามารถปรุงยาได้โดยไม่ถูกรบกวน

เจ้าสำนักวิถีโอสถเพียงแต่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ ไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรมากมาย ไม่ใช่เขาไม่ยอมช่วยเหลือ แต่เพราะเขารู้ว่าเรื่องเหล่านี้มู่ชิงเกอสามารถรับมือได้

“ราชาเทวะน้อยคิดจะปรุงยาอะไร พวกเราจะได้ช่วยจัดเตรียมสมุนไพรให้” ป๋อเข่าถาม

มู่ชิงเกอกลับสั่นศีรษะปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอก ข้ามีสมุนไพรอยู่แล้ว”

ถึงแม้ว่าสมุนไพรในเขาเซียนเปิ่นเฉ่าจะอุดมสมบูรณ์ยิ่งนัก แต่ในช่องว่างของมู่ชิงเกอก็มีแปลงเพาะปลูกสมุนไพรใหญ่โต นางจะขาดแคลนสมุนไพรได้อย่างไร

เมื่อมู่ชิงเกอปฏิเสธ ป๋อเข่าก็ไม่ได้แข็งขืน

เขาพยักหน้าแล้วถอยกลับไปข้างหลังเพื่อเว้นพื้นที่ให้มู่ชิงเกอ

มู่ชิงเกอเก็บงำความรู้สึกแล้วโบกมือขึ้นมา หม้อผลาญสวรรค์ก็ปรากฎอยู่เบื้องหน้านาง ตกลงพื้นอย่างแรง

“เป็นหม้อผลาญสวรรค์!”

พอหม้อผลาญสวรรค์ปรากฎก็ทำให้เหล่าอาจารยปรุงยาแตกตื่น

“เป็นหม้อผลาญสวรรค์จริงๆ!”

นี่เป็นหม้อผลาญสวรรค์ของเทพโอสถครั้งนั้น ไม่นึกว่าตกทอดมาให้ลูกศิษย์คนเล็กคนนี้”

“เทพโอสถครั้งนั้นได้ใช้หม้อผลาญสวรรค์นี้ ปรุงราชันย์โอสถจอมเทพออกมา วันนี้ลูกศิษย์ของเขาคนนี้ก็นำหม้อผลาญสวรรค์มาปรุงราชันย์โอสถจอมเทพ ผลที่ได้ ย่อมคาดเดาได้ยากแล้ว”

“ก็ไม่แน่นัก ครั้งนั้นหลังจากเทพโอสถปรุงราชันย์โอสถจอมเทพได้แล้วก็มีอาจารย์ปรุงยามากมายได้ยินกิตติศัพท์แล้วตามไป คิดจะขอยืมหม้อผลาญสวรรค์นี้ ปรุงราชันย์โอสถจอมเทพ แต่ก็ทำไม่สำเร็จกันหมดไม่ใช่หรือ”

ใช่แล้ว!

เสียงวิพากษ์วิจารณ์กันรอบบริเวณนั้นมู่ชิงเกอล้วนไม่ใส่ใจ ยิ่งไม่ได้สนใจความฉงนสงสัยในแววตาของป๋อเข่า

นางดีดนิ้วทีเดียวก็พลันเกิดเปลวไฟขึ้นและถูกนางดีดเข้าไปในหม้อผลาญสวรรค์ พริบตาเดียวก็ทำให้ อุณหภูมิในบริเวณนี้สูงขึ้นทันที

“ถึงขนาดเป็นพญาเพลิง!”

“มีหม้อผลาญสวรรค์ ทั้งยังมีพญาเพลิง ดูแล้วลูกศิษย์คนเล็กของเทพโอสถคนนี้ไม่ธรรมดาเลย!”