บทที่ 1012 ท่านเข้ามาสิ ข้าจะคุยกับท่านอย่างละเอียด

ตี้ฝูอีถอนหายใจเบาๆ ‘ย่อมมิได้ตั้งใจ สภาพเช่นนี้ถึงข้าอยากเอาเปรียบเจ้าให้ถึงที่สุดก็ไม่อาจทำได้… ’

ถึงแม้หนังหน้าเขาจะหนา ดูคล้ายชอบหาความสำราญใส่ตน อันที่จริง ภายในใจยังคงมีเงามืดอยู่ ไม่คิดจะใช้ร่างเด็กน้อยเช่นนี้ชิดเชื้อกับนางอย่างแท้จริง โดยเฉพาะในช่วงที่เขาปลอมเป็นอิงเหยียนนั่วทุกวัน มองเห็นนางทว่าไม่อาจใกล้ชิดได้ช่างเป็นรสชาติที่อึดอัดนัก

กู้ซีจิ่วเลิกคิ้วขึ้น หลังจากเขากลายเป็นเด็กยัง เอาเปรียบเธอไม่พออีกหรือไง?

เธอตะแคงร่างมองเขา ‘แล้วทำไมต้องปิดบังข้าด้วย? ไม่ไว้ใจข้าหรือ? ท่านน่าจะรู้ ว่าข้าทักษะการเก็บความลับของข้าลํ้าเลิศแค่ไหน…’

ตี้ฝูอีเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ให้คำตอบเธอ ‘ข้าอาย’

กู้ซีจิ่วเบิกตากว้าง เอ่ยทวน ‘ท่านอายหรือ?’

คนที่หนังหน้าหนายิ่งกว่ากระสวยอวกาศอายเป็นด้วยหรือ?!

กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าเหตุผลนี้ของเขาไม่น่าเชื่ออย่างยิ่ง

ตี้ฝูอีหลุบตาลงนิดๆ ‘ซีจิ่ว ข้าไม่อยากให้เจ้าเห็นข้าในสภาพเด็กน้อย สภาพเช่นนั้นค่อนข้างทำลายศักดิ์ศรีอยู่บ้าง ถึงอย่างไรข้าก็เป็นบุรุษคนหนึ่ง’ บุรุษล้วนไม่อยากให้คนรักเห็นตนในสภาพที่อยู่ในวัยสวมกางเกงเปิดเป้า[1] สำหรับตี้ฝูอีแล้ว การที่จู่ๆ เขาก็กลายเป็นเด็กน้อยก็เสมือนเขากลับไปอยู่ในวัยสวมกางเกงเปิดเป้านั่นแหละ!

กู้ซีจิ่วใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง เข้าใจการกระทำเช่นนี้ แต่ในใจยังคงไม่พอใจที่เขาปิดบังตนมาตลอดอยู่บ้าง ขณะที่กำลังจะเอ่ยบางอย่าง ตี้ฝูอีก็พูดขึ้นมาอีก ‘อีกอย่างข้าก็ไม่คิดว่าสภาพเช่นนั้นจะคงอยู่เนิ่นนานถึงเพียงนี้ ข้านึกว่าอย่างมากเดือนสองเดือนก็กลับสู่สภาพเดิมได้แล้ว นึกไม่ถึงเลยว่า…’

กู้ซีจิ่วพูดไม่ออกแล้ว ชะงักไปครู่หนึ่ง ถึงเอ่ยขึ้นว่า ‘ข้าสามารถเข้าใจการกระทำก่อนหน้านี้ของท่านได้ แต่ข้ารู้สึกว่าในเมื่อพวกเราหมั้นหมาย พวกเราก็ถือว่าเป็นว่าที่สามีภรรยากันแล้ว เรื่องพวกนี้ท่านควรจะบอกให้ข้ารับรู้สักหน่อย ข้าย่อมต้องช่วยเหลือท่าน แต่ท่านกลับเลือกที่จะปิดบังไว้มาโดยตลอด ท่านรู้หรือไม่ว่าข้าเป็นห่วงท่านยิ่งนักเสมอมา…ทว่าไม่มีข่าวคราวของท่านสักนิดเลย แม้แต่สี่ผู้คุ้มกันของท่านก็ไม่ปรากฏร่องรอยเลย

ทำให้ข้าอยากหาคนสอบถามข่าวคราวสักคนก็หาไม่ได้เลย…’

กล่าวมาถึงตรงนี้นํ้าเสียงก็ติดขัดอยู่บ้าง เจือความคับข้องใจไว้

แววตาตี้ฝูอีพลันสั่นไหว ‘เจ้าเป็นห่วงข้ายิ่งนักมาตลอด?’

เขารั้งอยู่ข้างกายนางตั้งครึ่งค่อนปีแล้วยังดูไม่ออกสักนิด!

นางเอ่ยถึงทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายน้อยยิ่ง และไม่เคยเอ่ยถึงสัญญาหมั้นหมายระหว่างนางกับทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเลย ราวกับนางลืมไปแล้วว่าทูต

สวรรค์ฝ่ายคือผู้ใด…

มิเช่นนั้นเขาคงจะบอกนางไปนานแล้ว!

เธอมองสีหน้าของเขาแวบเดียวก็ทราบแล้วว่าเขาไม่เชื่อ ‘ท่านไม่เชื่อหรือ?’

ริมฝีปากบางของตี้ฝูอีเม้มเข้าหากันนิดๆ เอ่ยเสียงอ่อยๆ ว่า ‘ช่วงที่ผ่านมาเจ้าแทบไม่เคยเอ่ยถึงข้าเลย…ยังคงเล่นกับเหล่าสหายของเจ้าอย่างเป็นสุขยิ่ง…และข้าก็ไม่เห็นว่าเจ้าจะสืบเสาะถามข่าวคราวข้าเลย…’

นี่เขาหึงอยู่หรือ?

นึกไม่ถึงว่าท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่เมื่อหึงหวงขึ้นมาจะมีท่าทีเช่นนี้ และคิดเล็กคิดน้อยถึงเพียงนี้ด้วย

เหอะ! ไม่เหมือนตัวเขาในยามปกติเลยสักนิด แต่ว่าเหตุใดหัวใจเธอถึงอบอุ่นขึ้นมาล่ะ?

เธอควรจะโกรธเคืองชัดๆ แต่ยามนี้ราวกับมีฟองสบู่อันแสนอบอุ่นผุดออกมาไม่หยุด เธอกวักมือเรียกเขา ‘ท่านเข้ามาสิ ข้าจะคุยกับท่านอย่าง

ละเอียด’

ตี้ฝูอีเป็นตัวที่ไม่รู้จักความเกรงอกเกรงใจอันใดอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงรีบเข้ามาหาทันที แถมปีนขึ้นเตียงเธอ เปิดผ้าห่มแล้วมุดเข้าไปด้วย จากนั้นก็เคียงข้างเธอ และใช้แขนข้างหนึ่งเท้าศีรษะไว้ มองเธอด้วยท่าทียิ้มมิเชิงยิ้ม ‘เจ้าจะคุยอะไรกับข้า?’

ในเมื่อตัวตนของเขาเปิดเผยแล้ว กริยาท่าทางย่อมมีความเป็นตี้ฝูอีมากขึ้น ไม่แสร้งเป็นกระต่ายน้อยอีกต่อไป

——————————————————————

[1] กางเกงเปิดเป้า เป็นกางเกงสำหรับเด็กเล็กที่ชาวจีนนิยมกัน โดยตรงเป้ากางเกงจะเปิดโล่งไว้ให้เด็กปัสสาวะและถ่ายอุจจาระได้โดยไม่ต้องถอดกางเกง