บทที่ 1123 ใครมุ่งร้ายใคร 4
เมื่อครู่ยามที่กู้ซีจิ่วได้กลิ่นหอมบริสุทธิ์อันเป็นเอกลักษณ์จากร่างกายเขา หัวใจแทบจะกระเด้งกระดอนออกมา!
ไม่กล้าเชื่อเลย!
ยามนั้นเธอสิ้นเปลืองพลังไปมากโขถึงควบคุมความตื่นเต้น จนแทบจะพลุ่งพล่านเอาไว้ได้ แน่นอนว่าเนื่องจากอยู่เหนือความคาดหมายเกินไป เธอยังคงไม่กล้าเชื่ออยู่บ้าง ด้วยเหตุนี้เลยจงใจล้มทับเขาไว้ใต้ร่าง ซ้ำยังขบแก้มเขาไปคำหนึ่งด้วย เช่นนี้กลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาจึงชัดเจนยิ่งขึ้น และในขณะที่ตี้ฝูอีถูกเธอทับไว้ มือข้างหนึ่งบังเอิญอยู่ใต้ท้องเธอพอดี เขาจึงฉวยโอกาสใช้ปลายนิ้วสะกิดตรงหน้าท้องเธอ หนักสองเบาสาม เป็นสัญญาณลับที่เธอกับเขาเคยนัดแนะกันไว้ในอดีต ด้วยเหตุนี้กู้ซีจิ่วจึงไร้ข้อสงสัยแล้ว คนที่เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่านั่งอยู่ในอาคารฝั่งตรงข้าม ยามนี้กลับมาอยู่ข้างกายเธอ ช่างน่าประหลาดใจและน่ายินดีโดยแท้!
ตี้ฝูอีชมชอบแปลงโฉมรับบทเป็นผู้คนสารพัด ข้อนี้กู้ซีจิ่วรู้นานแล้ว แต่เธอกลับคาดไม่ถึงว่าหนนี้เขาจะลงทุนขนาดนี้ ปลอมเป็นสาวงามอรชรอ้อนแอ้นผู้หนึ่ง!
รูปโฉมงดงามหยาดเยิ้มนี้เหมือนสตรียิ่งกว่าตัวเธอกู้ซีจิ่วเสียอีก…
กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าสามมุมมองของตนถูกเขาพังทลายอีกครั้งแล้ว!
ในท้องเธอมีคำถามมากมายที่อยากถามเขา ทว่าด้วยสถานการณ์สุดวิสัยในยามนี้จึงไม่อาจพูดออกมาได้ และไม่สามารถส่งกระแสเสียงเป็นการลับ ความคิดเธอแล่นวาบ นึกถึงรหัสมอสชนิดหนึ่งที่เธอเคยสอนให้ตี้ฝูอีในยามว่างขึ้นมา ตอนนั้นเธอเบื่อหน่าย จึงคิดค้นรหัสมอสชุดหนึ่งที่มีเพียงเขาและเธอเท่านั้นถึงจะเข้าใจได้ ดังนั้นตอนที่เธอฟุบอยู่บนร่างเขา จึงใช้นิ้วเคาะลงบนฝ่ามือของเขาไม่กี่หนอย่างรวดเร็ว บ่งบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเขา
ด้วยเหตุนี้ตี้ฝูอีจึงเริ่มเคาะหลัง เธออย่างกระตือรือร้น เคาะได้จังหวะอย่างยิ่ง ไม่เบาไม่หนัก ส่วนกู้ซีจิ่วก็วางมือไว้บนขา หลับตาเล็กน้อย เคาะจังหวะราวกับฮัมเพลงอยู่ ด้วยการเคาะเช่นนี้ ทั้งสองจึงสนทนากันอย่างไร้อุปสรรคกีดขวางได้แล้ว
กู้ซีจิ่วพูดเรื่องสำคัญที่สุดก่อน ‘มารสวรรค์ตนนั้นกำลังจะโจมตี
ท่าน!’
ตี้ฝูอีตอบรับ ‘ทราบแล้ว ข้าวางแผนไว้ที่นี่เสร็จสรรพแล้ว เพียงรอให้เขามาถึง’
กู้ซีจิ่วเอ่ยประเด็นต่อไป ‘ที่นี่รายล้อมไปด้วยคนของเขา พาออกมาถึงหนึ่งร้อยยี่สิบเก้าคน มีผู้ที่บรรลุพลังวิญญาณขั้นแปดขึ้นไปอยู่สิบกว่าคน ที่เหลือล้วนเป็นขั้นหกขึ้นไป’
ตี้ฝูอีตอบกลับว่า ‘ดูเหมือนครั้งนี้เขาจะลงทุนกับข้าอย่างแท้จริง ข้ารู้สึกมีหน้ามีตายิ่งนัก’
กู้ซีจิ่วเงียบไปครู่หนึ่ง ‘…พวกเรามีคนเท่าไหร่?’
ตี้ฝูอีตอบไปตามตรง ‘ไพร่พลเก่งกาจไม่จำเป็นต้องมากมาย วางใจเถอะ อีกเดี๋ยวข้าจะหาจังหวะช่วยเจ้าออกไป จะไม่ทำให้เจ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นอีกเด็ดขาด!’
กู้ซีจิ่วถามออกมาอีกประโยคหนึ่ง ‘ครั้งนี้ท่านมีความมั่นใจหรือไม่ว่าจะกวาดล้างมารสวรรค์ตนนั้นให้สิ้นซากได้?’
ตี้ฝูอีชะงักไปเล็กน้อย ‘ตอนนี้พลังยุทธ์ของข้ายังไม่ฟื้นฟูกลับมาอย่างสมบูรณ์ กวาดล้างให้สิ้นซากไม่อาจทำได้ เพียงแต่การทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสสักครั้งยังมีความมั่นใจอยู่มากนัก’
แค่บาดเจ็บสาหัสสินะ…
เจ้าคนผู้นั้นเป็นวัชพืชที่ไม่ว่าจะถูกเพลิงเผาผลาญสักเพียงใด ขอเพียงลมฤดูใบไม้ผลิพัดโชยก็งอกงามขึ้นมาอีกครั้งได้…
กู้ซีจิ่วจึงกล่าวว่า ‘ท่านเตรียมการให้พวกเขาบาดเจ็บสาหัสอยู่ที่นี่งั้นหรือ? ที่นี่พลุกพล่านเกินไป ประชาชนผู้บริสุทธิ์ก็มากมาย…’
ตี้ฝูอีตอบกลับ ‘เพราะนึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะพาเจ้ามาด้วย ดังนั้นแผนที่ข้าวางไว้คือฉวยโอกาสแทรกซึม เข้าไปในฐานของเขาตามหาเจ้าให้พบก่อนแล้วค่อยลงมือกับมัน แต่ตอนนี้หาตัวเจ้าพบแล้วจึงปรับเปลี่ยนแผนการเล็กน้อย…’
‘ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน!’ กู้ซีจิ่วกล่าว ‘หาทางแทรกซึมเข้าไปในฐานของเขาเหมือนเดิมเถอะ ฐานที่มั่นของเขาอยู่ใต้ภูเขาไฟ ถ้าไม่มีอุปกรณ์พิเศษพวกท่านจะเข้าไปไม่ได้ ด้านในคือฐานบัญชาการใหญ่ของเขา ยังมีคนอยู่อีกหลายร้อยคน!’
‘แต่ว่าเจ้า …’
‘ข้าไม่เป็นไร เขาไม่ทำอะไรข้าหรอก ดำเนินการตามแผนเดิมของท่านเถอะ บอกมาสิว่าแผนเดิมของท่านคืออะไร?’
‘แผนเดิมของข้าคือ …หือ พวกเขาลงมือก่อนเวลา!’