บทที่ 1221 เจ้าก่อเรื่องอะไรมาอีก?

ประมุขเผ่าเงือกถอนหายใจ “เราตกใจเหลือเกิน! ยากนักกว่าพี่หวงจะมีคู่หมั้น ผู้น้องย่อมต้องแสดงท่าทีออกมาบ้าง เอาแบบนี้แล้วกัน วันนี้เป็นวันจัดงานชุมนุมบุปผาพอดี สามอย่างแรกที่ท่านซื้อในงานชุมนุมบุปผาให้ลงบัญชีเราไว้…”

ตี้ฝูอีเลิกคิ้ว “เมื่อก่อนข้าเคยส่งของขวัญให้เจ้าถึงเจ็ดแปดชิ้น เจ้าซื้อให้ข้าแค่สามอย่างเท่านั้นหรือ?”

ประมุขเงือกหัวโตแล้ว ทว่ายังกล่าวหยอกล้ออย่างไม่มีเหตุผลอยู่ “ข้ารับสนมหนึ่งนางท่านก็ให้เพียงหนึ่งชิ้นนี่นา ถ้ามีฝีมือท่านก็แต่งหลายๆ คนสิ…”

ตี้ฝูอีมองเขาด้วยท่าทียิ้มมิเชิงยิ้ม “ถ้ามีฝีมือเจ้าก็ลองพูดอีกรอบสิ!”

ประมุขเงือกหนาวสะท้าน กล่าวด้วยสีหน้าปวดใจ “ก็ได้ๆ ยากนักกว่าท่านจะแต่งภรรยา เราก็จะไม่ขัดเรื่องมงคลของท่าน ของห้าอย่างแรกที่ท่านซื้อในงานชุมนุมบุปผาให้ลงบัญชีเราไว้หมดเลย”

ตี้ฝูอียิ้มแล้ว “รอประโยคนี้จากเจ้าอยู่เลย!”

พลันดึงแขนเสื้อกู้ซีจิ่ว “ไปเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปจับจ่าย”

ในที่สุดกู้ซีจิ่วก็เข้าใจแล้ว ที่แท้ตี้ฝูอีพาเธอมาทวงซองมงคลนี่เอง

ประมุขเงือกผู้นี้ถึงแม้จะเป็นบุรุษที่งดงามปานสตรี แต่กลับมิใช่พวกตัดแขนเสื้อ ซํ้ายังแต่งสนมอีกเจ็ดแปดนางด้วย และทุกครั้งที่แต่งหนึ่งคนก็จะโผล่หน้าไปหาตี้ฝูอี ถือโอกาสขอซองมงคล ถลุงตี้ฝูอีไปไม่น้อยเลย

ยามนี้ในที่สุดตี้ฝูอีก็มีคู่หมั้นแล้ว ย่อมต้องพามาคิดบัญชี

นึกไม่ถึงว่าตี้ฝูอีก็มีสหายเสเพลเช่นนี้ด้วย และเห็นได้ชัดว่าหลานเหยากวงผู้นี้ทราบนามที่แท้จริงของตี้ฝูอี เห็นทีว่าจะรู้จักกันมาเนิ่นนานแล้ว

“พี่หวง ยากนักกว่าท่านจะมา ผู้น้องมีเรื่องอยากหารือกับท่านสักเรื่อง” เรือนกายหลานเหยากวงไหววูบขวางทางทั้งสองคนที่กำลังจะจากไปไว้

กู้ซีจิ่วใจเต้นแวบหนึ่ง วรยุทธ์ของหลานเหยากวงผู้นี้เก่งกาจนัก!

เธอสายตาดีถึงเพียงนี้ ยังเห็นไม่ชัดเลยว่าหลานเหยากวงเคลื่อนย้ายมาได้อย่างไร!

ตี้ฝูอีเลิกคิ้ว “เจ้าก่อเรื่องอะไรมาอีก?”

หลานเหยากวงหน้าเจื่อน “ที่ไหนกันๆ ผู้น้องไม่ได้ก่อเรื่องมาหลายร้อยปีแล้ว ครั้งนี้ผู้น้องบังเอิญพบความยุ่งยากเล็กน้อยเข้าจริง ๆ ขอเชิญพี่หวงไปนั่งที่ห้องหนังสือของผู้น้องเถิด ให้ผู้น้องได้บอกกล่าวแก่ท่านอย่างละเอียด”

สุ้มเสียงเขาเคร่งขรึมจริงจังยิ่งนัก ดูเหมือนจะมีเรื่องขึ้นจริงๆ และเชื้อเชิญตี้ฝูอีไปเพียงผู้เดียวด้วย…

โชคดีที่ประมุขเผ่าเงือกผู้นี้กระทำการมีระเบียบยิ่งนัก เขาสั่งให้สนมที่ตนโปรดปรานเอ็นดูที่สุดนางหนึ่งไปเที่ยวเล่นที่สวนขวัญด้านหลังวังเงือกเป็นเพื่อนกู้ซีจิ่ว

ตี้ฝูอีใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบตกลง กำชับกู้ซีจิ่วสองสามประโยค แล้วไปกับหลานเหยากวง

….

สวนขวัญหลังวังเงือกแตกต่างกับสวนของแดนมนุษย์ ปะการังเป็นพฤกษา กระดองเต่ากระเป็นแท่น พลิ้วไหวอยู่บนพื้นดั่งแพรยาว มีพืชพรรณแมกไม้ที่กู้ซีจิ่วไม่เคยมาก่อนกระจายอยู่รอบข้าง

รสนิยมความชอบของชาวเงือกนั้นซับซ้อน ไม่ว่าสิ่งใดล้วนสร้างขึ้นอย่างประณีตบรรจงเป็นพิเศษ พืชพรรณแต่ละชนิดล้วนถูกตัดแต่งออกมาอย่างน่าสนใจ กู้ซีจิ่วก็ชมอย่างสนอกสนใจยิ่ง

สนมคนนี้ของหลานเหยากวงย่อมเป็นสาวงามเช่นกัน อยู่ข้างกายกู้ซีจิ่วปฏิบัติตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดียิ่งนัก อธิบายทุกอย่างในสวนให้เธอฟังเป็นครั้งคราว บางครั้งก็คิดจะหลอกถามที่มาที่ไปของกู้ซีจิ่ว ล้วนถูกกู้ซีจิ่วยิ้มให้แวบหนึ่ง ไม่ตอบอะไร

จากถ้อยคำของสนมนางนี้ กู้ซีจิ่วจึงทราบว่าตี้ฝูอีกับหลานเหยากวงรู้จักกันมาอย่างน้อยหกพันปีแล้ว!

หลานเหยากวงผู้นี้เจ้าสำราญนัก ทำตัวเหมือนเจียเป่าอวี้อยู่เสมอ พูดจาทำนองว่าเลือดเนื้อของสตรีสร้างขึ้นจากนํ้า ต้องปฏิบัติด้วยเป็นอย่างดีถึงจะถูก วิธีที่เขาปฏิบัติด้วยเป็นอย่างดีก็คือเมื่อพบคนที่ต้องตาต้องใจเข้าจริงๆ ก็จะรับเป็นสนม จากนั้นก็รักถนอมประคองไว้กลางฝ่ามือเสมือนสมบัติลํ้าค่า ขอดาวย่อมมิให้เดือน รักใคร่เอ็นดูสตรีข้างกายอย่างยิ่ง แต่เขาก็ไม่ได้รักมั่นยืนยาวนัก ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่เขาชมชอบมากเพียงใดเมื่อแต่งให้ถึงมือแล้ว…