บทที่ 20
ยามนี้จะมาเสแสร้งเป็นคนดีเพื่ออะไร?!
กรมวังรับผิดชอบจัดการเรื่องราวต่างๆ ของราชวงศ์ เจ้ากรมกรมวังผู้นี้มีหน้าตาเคร่งขรึมจริงจัง สีหน้าเขาครํ่าเคร่ง สายตาคมกริบดุจใบมีดจับจ้องไปยังกู้ซีจิ่ว
“คุณหนูกู้ เมื่อคืนนี้มีคนมาร้องเรียนกับข้า กล่าวว่ามักมีบุรุษแปลกหน้ามาค้างคืนในเรือนของท่าน และยังมีคนพบเห็นอีกว่าเมื่อวานยามหัวค่ำท่านลักลอบออกจากจวน เพื่อไปพบบุรุษผู้นั้นสองต่อสอง และไม่กลับมาทั้งคืน…”
กู้ซีจิ่วยิ้มออกมาอีกครา “ใต้เท้ากล่าวเช่นนี้ก็ไม่ถูก ไม่แน่ว่าคนที่มาร้องเรียนอาจเป็นผู้ที่ริษยาซีจิ่วที่มีชาติตระกูลดี หรือไม่ก็ริษยาจวนแม่ทัพ ดังนั้นจึงใส่ร้ายป้ายสีซีจิ่ว แค่คำพูดไม่เพียงพอจะใช้เป็นหลักฐานได้อีกอย่าง เรือนเล็กๆ ของซีจิ่วตั้งอยู่ในส่วนลึกของจวนแม่ทัพ เช่นนั้นแล้วผู้ที่ไปร้องเรียนยังจะเป็นคนนอกไปได้อีกหรือ? ต่อให้มีชายแปลกหน้าแอบเข้ามาในจวนแม่ทัพโดยพลการจริง แล้วทราบได้อย่างไรว่าเขามาค้างแรมในเรือนของซีจิ่ว? ไม่แน่อาจจะเป็นเรือนของผู้อื่นก็ได้…”
เมื่อกล่าวประโยคนี้ออกมาสีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป แม้แต่องค์ชายหรงเหยียนก็ยังตกตะลึง มีเพียงองค์ชายแปดหรงเช่อเท่านั้นที่มีความหรรษาวาบผ่านในดวงตาดอกท้อคู่นั้น เขายิ้มจนตาหยีแล้วเอ่ยออกมา
“คำพูดของคุณหนูกู้มีเหตุผล ใต้เท้าฮู่ ท่านคิดว่าอย่างไร?”
เจ้ากรมกรมวังกล่าวตอบ “ผู้ที่มาแจ้งเรื่องเป็นคนในจวนแม่ทัพจริงๆ พะย่ะค่ะ” กู้ซีจิ่วเลิกคิ้วขึ้น “นี่นับว่าแปลกยิ่ง ในเมื่อเป็นคนในจวนแม่ทัพพบเห็น เหตุใดจึงไม่รายงานต่อท่านแม่ทัพหรือฮูหยินล่ะ แต่กลับไปแจ้งเรื่องกับกรมวังโดยตรง”
ใต้เท้าฮู่ร้องเหอะออกมาคราหนึ่ง “เรื่องนี้พัวพันไปถึงภาพลักษณ์ของราชวงศ์ คนผู้นั้นจึงกลัวท่านแม่ทัพและฮูหยินจะปกปิดเรื่องนี้ไว้เพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล”
กู้ซีจิ่วพยักหน้าเล็กน้อย “อืม คำพูดนี้ฟังดูแล้วก็มีเหตุผลอยู่บ้าง แต่ก็เป็นไปได้ว่ามีคนจงใจจะทำให้จวนแม่ทัพของข้าเสื่อมเสียชื่อเสียง อาจใส่ร้ายด้วยความเคียดแค้นชิงชัง อย่างไรเสียก็เป็นแค่คำพูดลอยๆ…”
หรงเช่อโบกพัดในมือพลางยิ้มออกมา “ข้ารู้สึกว่าที่คุณหนูกู้กล่าวนับว่ามีเหตุผล มีแค่พยานบุคคลไม่น่าเชื่อถือพอ”
องค์ชายหรงเหยียนที่อยู่ด้านข้างหันไปมองเขาอย่างอดไม่ได้องค์ชายหรงเช่อจึงใช้พัดจีบตบไหล่เขาเบาๆ “น้องสิบสอง เรื่องนี้แท้จริงแล้วมีประเด็นน่าสงสัยอยู่มากจริงๆ เจ้าคงไม่ได้คาดหวังให้คู่หมั้นของเจ้ากระทำเรื่องผิดหลักคุณธรรมสตรีลงไปจริงๆ ใช่หรือไม่?”
องค์ชายหรงเหยียนฝืนยิ้มออกมา “จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร? ช้าย่อมปรารถนา…ปรารถนาให้ซีจิ่วเป็นผู้บริสุทธิ์”
กู้ซีจิ่วเหลือบมองหรงเยียนแวบหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ล้วนเป็นแผนร้ายที่เขาคิดขึ้นมาเพื่อจะถอนหมั้น! ยามนี้จะมาเสแสร้งเป็นคนดีเพื่ออะไร?!
ไอ้คนสารเลวหน้าเนื้อใจเสือผู้นี้ใช้จดหมายลับหลอกให้นางออกจากจวน แล้วเช้าวันนี้ก็จงใจมาที่จวนแม่ทัพเพื่อตรวจสอบเรือนเล็กของนาง คงนึกว่านางตายอยู่ในคฤหาสน์ของเล่อฮวาโหวแล้วสินะ เมื่อไม่มีคนอยู่ในเรือน ภายหลังคนของเขาจะสืบค้นเจอหลักฐานอะไรสักอย่าง ว่ากู้ซีจิ่วคบหากับคนนอกแล้วถูกคนรักสังหาร เท่านี้ก็สามารถสาดโคลนใส่นางได้อย่างราบรื่นแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วก็จะไม่มีใครสืบสาวหาสาเหตุการตายของกู้ซีจิ่วอีก กู้ซีจิ่วจะตายไปเปล่าๆ โดยไม่ได้รับความยุติธรรม!
แต่ก็ยังโชคดี โชคดีที่ตัวเธอ ‘นักฆ่ากู้ซีจิ่ว’ มารับช่วงใช้ร่างนี้ต่อ เธอจะทวงคืนความยุติธรรมให้เจ้าของร่างเดิมเอง! ทุกๆ คนที่ติดค้างเจ้าของร่างเดิมอยู่ต้องชดใช้คืนเป็นร้อยเท่า!
เธอมองไปที่ใต้เท้าฮู่อีกครั้ง “ใต้เท้ายังมีหลักฐานอื่นอีกหรือไม่?”
ใต้เท้าฮู่กล่าวอย่างเย็นชา “ตามกฎหมายของอาณาจักรเฟยซิงแล้ว เมื่อมีพยาน ข้าก็สามารถตรวจค้นที่พักของผู้ต้องสงสัยได้”
“ก็คือใต้เท้าต้องการตรวจค้นเรือนของซีจิ่ว?”
“ใช่แล้ว! คุณหนูกู้โปรดอนุญาตให้ข้าตรวจค้นสักหน่อย เพื่อพิสูจน์ว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์จริงหรือไม่”
กู้ซีจิ่วถอนหายใจออกมาเบาๆ “เห็นทีว่าคงต้องเป็นเช่นนั้น แต่ซีจิ่วเองก็มีข้อเรียกร้องอยู่ประการหนึ่ง”
“เชิญกล่าวมา!”
……………………………
[1] กุ้ยเฟย คือตำแหน่งสนมของฮ่องเต้ลำดับศักดิ์สูงสุดในพระสนมชั้นเฟย เป็นรองเพียงฮองเฮาเท่านั้น