บทที่ 205

ทะ…ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย!

วันนี้พวกเขาทั้งหมดได้รับคำสั่งจากเบื้องบนมาว่าให้เพ่งเล็งคนที่มีรูปร่างเตี้ยผู้หนึ่ง

คนผู้นี้เชี่ยวชาญการแปลงโฉม ช่ำชองการแต่งหน้า ชอบทาผิวเข้ม ตัวจริงเป็นเด็กสาวผู้หนึ่ง เมื่อพบเห็นคนผู้นี้อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น ต้องลอบรายงานแก่เบื้องบนทันที

หากสามารถจับตัวผู้ที่เบื้องบนต้องการตัวได้ ผู้แจ้งข่าวจะได้รับทองหมื่นตำลึง…

รางวัลนำจับมากมายเช่นนี้ทำให้สารถีทั้งหมดในจุดแวะพักเบิกตากว้างสอดส่องไปทั่ว พวกเขาพากันตรวจสอบแขกบนรถตนอย่างเงียบๆ

หากรู้สึกว่าน่าสงสัยก็จะส่งสารลับรายงานไปยังเบื้องบนทันที

ถึงแม้สารถีผู้นี้ก็อยากได้ทองหมื่นตำลึงมากเช่นกัน ทว่าไม่ได้สงสัยเศรษฐีร่างอ้วนบนรถของตนผู้นี้เลยสักนิด

ปกติแล้วยามคนที่ถูกประกาศจับเดินทางด้านนอกจะสงบเสงี่ยมยิ่ง ไม่ก่อเรื่องไม่สร้างปัญหา ปรารถนาให้คนมองข้ามการมีตัวตนของเขาเป็นที่สุด

แต่เศรษฐีร่างอ้วนผู้นี้พอมาถึงก็อวดดียิ่งนัก ไม่เพียงแต่แต่งตัวแพรวพราวราวกับเศรษฐีใหม่เท่านั้น กิริยาท่าทางของเขาก็เหมือนเศรษฐีใหม่จริงๆ หากใครมองมากไปสักแวบหนึ่งเขาก็จะโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ชี้นิ้วด่ากราดอย่างไร้เหตุผล

แต่ถึงอย่างไรเขาก็ร่ำรวยจริงๆ เงินก็จ่ายให้รวดเร็ว

ปกติแล้วการจ้างวานรถจะต้องจ่ายค่ามัดจำก่อนครึ่งหนึ่ง หลังจากถึงที่หมายค่อยจ่ายส่วนที่เหลือ

แต่เศรษฐีน้อยร่างอ้วนผู้นี้กลับจ่ายทั้งหมดทีเดียว ทั้งยังให้เงินพิเศษแก่สารถีอีกร้อยตำลึง

พร้อมสั่งให้เขาบังคับรถดีๆ ขอเพียงปรนนับัติรับใช้ให้ดี หลังจากไปถึงที่หมายจะตกรางวัลให้อีกสองร้อยตำลึง

ทุกคนย่อมชมชอบเศรษฐีใหม่ที่โง่งมเช่นนี้ ดังนั้นถึงแม้ในใจของสารถีผู้นี้จะดูแคลนเขา แต่ก็เต็มใจบังคับรถอย่างเติมที่

ปัดนี้พอได้ยินเสียงกรนดังออกมาจากในรถ เขาก็ส่ายศีรษะ หากคนผู้นี้เป็นบุคคลที่เบื้องบนต้องการตัว เช่นนั้นเขาจะเขียนคำ ว่าหม่า (马) กลับหลัง!

บนถนนสายนี้มีพาหนะอยู่ไม่น้อย บางครั้งก็มีรถม้าของบุตรหลานขุนนางผ่านทางมา ส่วนใหญ่แล้วบุตรหลานขุนนางจะมีผู้ติดตามมากมาย ดังนั้นยามที่มีขบวนรถม้าหรูหราประณีตปรากฏขึ้นเบื้อง หน้า เขาก็ยังไม่ใส่ใจเท่าไหร่

จู่ๆ ขบวนรถด้านหน้าก็เรียงแถวแนวนอน ปิดกั้นเส้นทางของรถคันนี้ไว้

สารถีกีหม่างงงัน

เขารั้งม้าไว้ มองรถม้าที่ขวางหนทางเบื้องหน้าอย่างประหลาดใจ พอได้เห็นสัญลักษณ์ที่อยู่บนรถม้าอีกฝ่ายอย่างชัดเจน ในหัวเขาก็เกิดเสียงดังกระหึ่ม!

รถม้าของอีกฝ่ายเป็นสีฟ้าเหมือนกันหมด ราวกับคลื่นทะเลยักษ์ บนหลังคาของรถม้าทุกคันประดับมังกรวารีหยกตัวหนึ่งไว้ มีชีวิตชีวาสมจริง คล้ายว่าถ้ามีสายลมโชยมา พวกมันก็จะมีชีวิตแล้วบินลงมาจากหลังคาได้

สิ่งที่ลากรถก็ไม่ใช่ม้าธรรมดาที่พบเห็นทั่วไป แต่เป็นสิงโตสีขาวหิมะ!

ผู้บังคับรถคือเด็กหนุ่มรูปงามเหมือนกันหมด ส่วนสูงเท่ากัน สวมเสื้อคลุมสีฟ้าแบบเดียวกัน ดูเฉลียวฉลาดเปี่ยมความสามารถทุกคน เป็นทิวทัศน์ที่วิจิตรราวกับภาพวาด

ทั่วทั้งทวีปมีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ใช้ขบวนรถเช่นนี้…ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย!

สารถีหม่าตกใจกลัวจนฉี่แทบราดแล้ว!

เขากลิ้งลงพื้น คุกเข่าอยู่ท่ามกลางฝุ่นละออง “ทะ…ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย!”

ไม่มีใครสนใจเขา เด็กหนุ่มเหล่านั้นยังคงนั่งตัวตรงอยู่บนรถม้าเช่นเดิม และมองไปที่รถม้าของเขาเงียบๆ ราวกับรออะไรอยู่

กู้ซีจิ่วเหนื่อยจนหมดแรงแล้ว เธอใช้วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตาต่อเนื่องกัน ทั้งยังใช้แผนเปลี่ยนรถครั้งแล้วครั้งเล่า หลังจากขึ้นรถคันนี้แล้วเธอถึงมีเวลานอนอย่างแท้จริง

แน่นอน ด้วยสัญชาตญาณการเป็นนักฆ่ามาเนิ่นนาน ต่อให้นอนหลับเธอก็ยังตื่นตัวมากอยู่ดี เสียงกรนก็เป็นการเสแสร้งให้สารถีคนนั้นฟัง

ขณะทำเป็นนอนหลับสะสึมสะลือ เมื่อรถหยุดนิ่งเธอก็ลืมตาขึ้นมาทันที หยัดกายลุกขึ้นนั่ง มองออกไปด้านนอก เห็นขบวนรถของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายที่เพิ่งปรากฏขึ้นพอดี…

ถึงเธอจะไม่รู้ว่าเป็นขบวนรถของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย แต่ก็มองออกว่าเจ้าของขบวนรถนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง จู่ๆ ก็มาขวางทางไว้ ย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่!