บทที่ 295

เหตุใดเจ้าไม่มาพบข้า?

ไม่ถูกสิ? นางรักลูกชายหญิงยิ่งชีพ หากนางไม่ตายก็น่าจะกลับมาตั้งนานแล้ว อย่างน้อยก็คงกลับมาเยี่ยมเยือนบุตรสาวที่ถูกข่มเหงรังแกอย่างหนักหน่วง หรือนำตัวบุตรสาวจากไปเสียเลย!

ต้องทราบก่อนว่า หลายปีที่ผ่านมากู้ซีจิ่วคนเดิมใช้ชีวิตอยู่ในเรือนผุพังทรุดโทรม แม้แต่สาวใช้ข้างกายสักคนก็ไม่มี ถ้าคิดจะพาจากไปก็ง่ายดายยิ่ง!

หรือยังมีเส้นสนกลในอื่นในเรื่องนี้อยู่?

เธอเคาะเตียงเบาๆ พลางครุ่นคิด

………………………….

จันทร์นวลกระจ่าง สายลมเย็นฉ่ำ เรือนหลังเล็กเงียบวังเวง

กู้เซี่ยเทียนมาเยือนเรือนเล็กที่เคยกักบริเวณหลัวซิงหลานในปีนั้นอีกครั้ง คืนนี้เขาหลับไม่ลง!

เมื่อครู่เขาไปเยี่ยมเหลิงเซียงอวี้ เหลิ่งเซียงอวี้ผมเผ้ายาวสยาย ในระยะเวลาสามวันกลับเปลี่ยนแปลงไปมาก พอเห็นเขาก็ทำราวกับพบผู้ช่วยชีวิต ยึดแขนเสื้อเขาไว้ไม่ให้เขาจากไป ไม่ให้ทอดทิ้งนางไว้ในเรือนโทรมๆ เพียงลำพัง มิฉะนั้นวิญญาณหลัวซิงหลานจะมาหานาง นางร้องไห้นํ้ามูกนํ้าตาไหล ภาพลักษณ์สูญสิ้น ทำให้กู้เซี่ยเทียนเอือมระอาอย่างยิ่ง ดึงแขนเสื้อตนกลับแล้วสะบัดหน้าจากมา เพียงสั่งให้เรียกหมอมาสักคน จัดยาสงบจิตให้นางสงบลง อย่าให้ร้องไห้โหยหวนอีก…

หลายวันมานี้กู้เซี่ยเทียนมิได้ไปพำนักกับอนุคนอื่นเลย อยู่ที่เรือนเล็กหลังนี้ตลอด

บางทีมีแต่อยู่ที่นี่ เขาถึงจะหาข้าวของที่เชื่อมโยงกับหลัวซิงหลานได้รางๆ รู้สึกว่าความจริงแล้วนางไม่ได้จากไปไหนไกล

“ซิงเอ๋อร์เจ้ากลับมาแล้วใช่ไหม? เหตุใดเจ้าไม่มาพบข้า? อันที่จริง ข้ารอคอยเจ้ามานานหลายปีแล้ว อยากพบหน้าเจ้าอีกครั้งมาโดยตลอด ได้พบหน้าแม้เพียงในฝันก็ยังดี แต่เจ้าก็ไม่เคยมาเลย ไม่อนุญาตข้าแม้แต่จะฝันสักครั้ง…”

กู้เซี่ยเทียนถอนหายใจหนักหน่วง ในใจค่อนข้างสับสนว้าวุ่น ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วเดินจากมา…

กู้ซีจิ่วเพิ่งจะสะสมความง่วงงุนได้เล็กน้อย สาวใช้ด้านนอกก็กล่าวรายงาน “คุณหนูเจ้าคะ ท่านแม่ทัพมาเจ้าค่ะ ต้องการพบท่าน…”

เดิมทีกู้ซีจิ่วไม่อยากพบ แต่ต่อมาในใจรู้สึกบางอย่างจึงลุกขึ้น สั่งให้คนเชิญท่านแม่ทัพเข้ามา

หลังจากกู้เซี่ยเทียนเข้ามาก็นั่งซดชาอย่างเป็นเอาตายอยู่ตรงนั้น ทำให้กู้ซีจิ่วอดสงสัยไม่ได้ว่าเขารู้สึกกระหายเลยแวะมาละเลียดชาที่นี่ ขณะที่ใคร่ครวญจุดประสงค์ของเขาอยู่ กู้เซี่ยเทียนพลันเปิดปากเอ่ย “จิ่วเอ๋อร์เจ้าอยากรู้เรื่องราวในปีนั้นของพ่อกับแม่เจ้าหรือไม่?”

กู้ซีจิ่วตะลึงงัน

ที่แท้ท่านแม่ทัพผู้นี้มิได้มาละเลียดชา แต่มาเพื่อปรับทุกข์…

เดิมทีกู้ซีจิ่วไม่อยากเป็นถังขยะปรับทุกข์ของเขา แต่ความสนใจใคร่รู้เรื่องราวของหลัวซิงหลานมีมากกว่า ดังนั้นเธอจึงรินชาให้เขาถ้วยหนึ่ง ยื่นถึงมือเขา “เชิญเลย เล่าเถิด”

ด้วยเหตุนี้ กู้เซี่ยเทียนผู้กลัดกลุ้มสุมทรวงไร้ที่ระบายก็หาที่ระบายได้ในที่สุด เล่าเรื่องราวหนหลังเหล่านั้นออกมาจนหมดเปลือก

กู้เซี่ยเทียนเกิดในเขตการค้า ยามเล็กครอบครัวยากจน รักการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก กลายเป็นนักเลงอยู่ข้างถนน ต่อมาต่อยตีกับนักเลงคนอื่นจนได้รับบาดเจ็บ หวิดจะถูกตีจนตาย ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานถูกจอมยุทธ์หญิงผู้หนึ่งที่ผ่านทางมาช่วยเหลือเอาไว้ จอมยุทธ์หญิงผู้นี้ก็คือมารดาของกู้ซีจิ่ว…หลัวซิงหลาน

หลัวซิงหลานเป็นบุตรสาวครอบครัวชาวยุทธ์ สดใสไร้เดียงสา เด็ดขาดร้อนแรง กู้เซี่ยเทียนตกหลุมรักนางตั้งแต่แรกเห็น เริ่มตามตื้ออย่างแข็งขัน ในที่สุดก็ชนะใจสาวงามได้ ทำให้หลัวซิงหลานตัด ขาดกับครอบครัวที่คัดค้านการแต่งงานครั้งนี้อย่างไม่ลังเล มุ่งมั่นจะแต่งให้แก่เขาอย่างไม่หันหลังกลับ กลายเป็นเรื่องราวที่สวยงาม

หลัวซิงหลานถ่ายทอดวรยุทธ์ประจำตระกูลแก่กู้เซี่ยเทียนโดยไม่หวงแหนไว้ กู้เซี่ยเทียนมีพรสวรรค์ด้านนี้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

เพียงระยะเวลาไม่กี่ปี เขาร่ำเรียนวรยุทธ์ทั้งหมดจนเก่งกาจกว่าผู้สอน ลํ้าเลิศยิ่งกว่าหลัวซิงหลาน

เมื่อวรยุทธ์สูงส่ง เขาก็พร้อมลงสนามต่อสู้ ประกอบกับหลัวซิงหลานมีเส้นสายอยู่บ้างจึงช่วยปูทางให้เขา ทำให้เขาประสบความสำเร็จเร็วกว่าผู้อื่น ในระยะเวลาสิบปี จากองครักษ์นายหนึ่งก็กลายเป็นแม่ทัพใหญ่…