บทที่ 733 ลากเขาลงนํ้า!

อุณหภูมิร่างกายเขาร้อนผ่าว กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าตนกำลังจะลุกไหม้แล้ว!

เธอดิ้นรนอย่างหนัก ทว่าจู่ๆ เขากลับรัดเธอไว้แน่น ไม่รู้ว่าเจตนาหรือบังเอิญ ร่างกายส่วนนั้นของเขาชนเธอเข้าเล็กน้อย…

ดุนดันเนื้อผ้าที่กั้นอยู่ระหว่างคนทั้งสอง ชูชันอยู่ตรงกลางหว่างขา ดวงหน้าพริ้มเพราของกู้ซีจิ่วแดงเถือกแล้ว!

มือของเธอที่กุมกระบี่สั้นไว้สั่นระริก คมกระบี่บาดลำคอเขาจนโลหิตสายหนึ่งไหลออกมา โลหิตไหลย้อยไปตามคมกระบี่ ซึมไปตามนิ้วที่จับกระบี่ ไว้ของกู้ซีจิ่ว…

กู้ซีจิ่วใจหายวาบ อดไม่ได้ที่รั้งกระบี่สั้นกลับมา

แต่จู่ๆ เขากลับพลิกกายขึ้นมาทั้งที่ยังกอดเธอไว้ กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าฟ้าดินพลิกหมุนไปชั่วขณะ เมื่อเธอปฏิกิริยาตอบสนองอีกครั้งก็ถูกเขากดไว้ใต้ร่างแล้ว

เธอไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองอื่นใดต่อ ริมฝีปากของเขาก็ทาบทับลงมา ปิดกั้นริมฝีปากเล็กที่เผยอน้อยๆ ของเธอ!

ในสมองกู้ซีจิ่วเกิดเสียงดังตูม ว่างเปล่าไปชั่วขณะ…

จูบของเขาทั้งดุดันและเร่งร้อน ปานนักเดินทางในทะเลทรายที่สุดแสนหิวกระหายแล้วจู่ๆ ก็ได้พบแหล่งนํ้า ในที่สุดก็ได้ลิ้มรสหวานชุ่มชื่นในนั้นได้ ปล้นชิงอย่างบ้าระห่ำปานพายุคลั่ง กวาดม้วนร่างเธอเข้าไป

ร่างกายเขาร้อนระอุ ริมฝีปากก็ร้อนผ่าว จุมพิตร้อนแรงรุกรานริมฝีปากของเธอก่อน จากนั้นก็ปลายคางของเธอ กระดูกไหปลาร้าเธอ ลากไล้ลงเรื่อยๆ ละเมียดละไม

ประสาทสัมผัสทุกส่วนในร่างกายล้วนเปลี่ยนเป็นเฉียบคม ทุกเซลล์ร้อนวูบวาบและคันยุบยิบขึ้นมาอย่างน่าประหลาด เกิดความปรารถนาขึ้นมาอย่างน่าประลาด

ไม่รู้ว่าว่าอาภรณ์ของเธอถูกเขาถอดออกไปยามไหน เพิ่งจะสัมผัสถึงอากาศเย็นยะเยือกก็ถูกริมฝีปากของเขาทาบทับอีกครั้ง

ริมฝีปากนั้นร้อนผ่าว ประทับจูบลงตรงไหน ตรงนั้นก็ร้อนดั่งถูกไฟลวก ร้อนเข้าไปถึงหัวใจคน จากนั้นความร้อนนั้นก็ปะทุออกมาจากหัวใจ ไหลไปตามเส้นเลือด พุ่งสู่ปลายจมูก ดวงตาแสบร้อน ราวกับจะระเบิดความอยุติธรรมที่ได้รับออกมา…

อุณหภูมิรอบข้างพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ปลายจมูกของกู้ซีจิ่วมีหยาดเหงื่อซึมออกมา

บนร่างเขามีกลิ่นสุราคละคลุ้ง กู้ซีจิ่วรู้สึกเบลอราวกับตนเองก็เมามายไปด้วย สมองว่างเปล่าขาวโพลนไปหมด ความคิดทั้งหมดสับสนวุ่นวาย

อันที่จริงถ้าเธอคิดจะหยุดเขาก็ง่ายดายนัก ใช้กระบี่สั้นแทงเขาสักแผลก็ได้แล้ว หลังจากนั้นผลักเขาออกไปโดยไม่กริ่งเกรงว่าจะเจ็บปวด

แต่เธอกลับถือกระบี่ไว้โดยไม่แทงออกไป ซํ้ายังวางกระบี่เล่มนั้นลงราวกับเกรงว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บ…

จวบจนริมฝีปากของเขาสัมผัสบาดแผลตรงหน้าอกของเธอ นอกจากอาการปวดแปลบเล็กน้อยแล้ว กู้ซีจิ่วก็เหมือนถูกไฟฟ้าช็อตแวบหนึ่งจนได้สติ ขึ้นมา!

เธอรีบลืมตาโพลง มองเห็นศีรษะเขาซุกอยู่ตรงหน้าอกเธอ เส้นผมดำขลับดั่งนํ้าหมึกยังคงเปียกชุ่มอยู่

โอ้สวรรค์ นี่เธอกับเขากำลังทำอะไรกันอยู่?!

เธอไม่นึกเลยว่าการช่วยชีวิตคนผู้หนึ่งดำเนินมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร เกือบจะประเคนความบริสุทธิ์ของตนไปเสียแล้ว!

กู้ซีจิ่วไม่คำนึงถึงอะไรอีกแล้ว ร่างกายพลันดิ้นรนขึ้นมาทันที ครานี้เธอใช้พลังวิญญาณโดยไม่สนอะไรแล้ว และเห็นได้ชัดว่าตี้ฝูอีไม่ได้ระแวดระวัง ไว้ ร่างกายถูกเธอผลักออกด้านข้าง ลื่นไถลลงไป กู้ซีจิ่วฉวยโอกาสกลิ้งตัวออกมาทันที!

‘ตูม!’ เธอไถลตกลงไปในสระลึก น้ำเย็นเฉียบในสระทำให้สมองที่ค่อนข้างสับสนวุ่นวายของกู้ซีจิ่วแจ่มชัดขึ้นมา เธอโผล่หัวขึ้นมาจากนํ้า พบว่าตี้ฝูอีกำลังนั่งทึ่มอยู่ริมสระนํ้า มองดูผืนนํ้านิ่งๆ ดั่งคนโง่ก็มิปาน

กู้ซีจิ่วโมโหจนบังเกิดความกล้า ดำนํ้าเข้าไปหา พอถึงริมสระก็โผล่ขึ้นมากะทันหัน คว้าขาเขาไว้แล้วลากเขาลงนํ้า!

เกิดเสียงดังซ่า

เขาดิ้นรนตามสัญชาตญาณ กู้ซีจิ่วไม่ให้เขาได้เตรียมตัวสูดลมหายใจเลย เมื่อทำสำเร็จก็ลากเขาดำลงไปทันที…