บทที่ 755 ไม่เข้าท่าจริงๆ
ในยุคนี้ เหล่าชนชั้นสูงล้วนชมชอบให้สาวใช้อาบนํ้าให้มิใช่หรือ?
หรือว่าเขาจะเป็นคนที่แตกต่างจากคนส่วนใหญ่!
น้ำเสียงตี้ฝูอีราบเรียบ “ร่างกายอันล่ำค่าของข้าจะให้คนสัมผัสมันง่ายๆ ได้อย่างไร?”
อย่าว่าแต่สาวใช้เลย แม้กระทั่งพวกมู่เฟิงก็ยังไม่เคยเห็นจริงๆ จังๆ เลย…
ตามปกติเขาใช้คาถาทำความสะอาดก็สิ้นเรื่องแล้ว การอาบนํ้าแช่นํ้าแบบปกติทั่วไปล้วนเป็นงานอดิเรกเล็กๆ น้อยๆ ของเขา
ตี้ฝูอีเสนอแผนการออกมาแผนแล้วแผน ล้วนถูกกู้ซีจิ่วปฏิเสธทั้งสิ้น จากนั้นทั้งสองก็พบว่าปัญหาการอาบนํ้ากลายเป็นปัญหา
ใหญ่ไปแล้ว…
ปัญหาข้อนี้ยังปรึกษาหาวิ ธีแก้ไขที่เหมาะสมไม่ได้ ก็มีปัญหาอื่นโผล่ขึ้นมาอีกแล้ว จู่ๆ กู้ซีจิ่วก็พบว่าตนเองค่อนข้างอยากเข้าห้องนํ้า เป็นอาการปวดเบา…
เธอนึกถึงท่าทางของผู้ชายเวลาเข้าห้องนํ้า สีหน้าพลันเขียวคลํ้า!
ดูเหมือนว่าจะต้องจับ…ตี้ฝูอีน้อย…
ตี้ฝูอีเชี่ยวชาญการอ่านสีหน้า เมื่อเห็นว่าจู่ๆ กู้ซีจิ่วก็นั่งขยุกขยิกอยู่บ้าง ก็เงียบไปครู่หนึ่ง ถามออกมาประโยคเดียว “ปวดเบาหรือ?”
ใบหน้าหล่อเหลาของกู้ซีจิ่วขึ้นสีนิดๆ จ้องมองตี้ฝูอี “ข้าขอพูดหน่อย ท่านมิใช่เทพเซียนผู้สูงส่งหรือ? หรือเทพก็ยังต้อง…ยังต้องปลดทุกข์อีกหรือ?”
ตี้ฝูอีถอนหายใจ “ข้าบำเพ็ญเพียรตัดธัญญะทั้งห้าแล้ว หากว่าร่างกายยังปกติดี ย่อมไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้ แต่ยามนี้ร่างนั้นกลับประสบเหตุเหนือความคาดหมาย ก่อนที่พลังวิญญาณจะฟื้นฟูกลับคืนมา มันจะเป็นเช่นเดียวกับคนทั่วไป”
เรื่องอาบนํ้าละไว้ก่อนได้ ทว่าเรื่องการปวดเบากลับละไว้ไม่ได้เลย กู้ซีจิ่วตัดสินใจไปปลดทุกข์ในห้องสุขาของเรือนนี้
แน่นอนว่าเธอใช้ท่านั่งยองๆ ไม่ใช้ท่ายืน…
เคราะห์ดีที่ในห้องสุขาไม่มีคนอื่น มิเช่นนั้นฉากนี้คงน่าตะลึงพรึงเพริดโดยแท้ ไม่แน่อาจมีคนคิดว่าน้องชายของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย เกิดความผิดปกติอันใด หรือถูกตอนจนกลายเป็นขันทีไปแล้ว…
เมื่อเธอคลี่คลายปัญหาที่ตึงมือได้ เพิ่งจะก้าวออกมา ก็ได้พบมู่เฟิงที่เข้ามารายงาน “นายท่านขอรับ อาจารย์ใหญ่กู่บอกว่าขอเชิญแม่นางกู้ไปที่โถงจันทร์ล่อง ทุกคนจัดงานฉลองพิธีปักปิ่นของนางเรียบร้อยแล้วขอรับ”
กู้ซีจิ่วท่าทางเรียบเฉย “ข้ารู้แล้ว เดี๋ยวจะไปเรียกนางมา”
จิตใจของกู้ซีจิ่วค่อนข้างซึมเศร้าอยู่บ้าง เดิมทีนี่เป็นวันเกิดครบอายุสิบห้าปี เป็นที่ผู้อื่นเฝ้ารอยิ่งนัก แต่ยามนี้ในร่างนั้นกลับเป็นคนอื่น…
เพียงแต่นั้นก็เป็นเรื่องที่ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องที่เธอกับเขาสลับร่างกันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ให้คนนอกรู้ไม่ได้เด็ดขาด!
บางทีเธอทำได้เพียงมองตี้ฝูอีใช้ร่างเธอปักปิ่นรับคำอวยพรจากผู้อื่น…
เธอเข้าห้องไปบอกสถานการณ์กับตี้ฝูอีครู่หนึ่ง ตี้ฝูอีหลุบตามองการแต่งกาย กล่าวอย่างเด็ดขาด “วันพิธีเช่นนี้ต้องโดดเด่นเจิดจรัส จำเป็นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า!”
ร่างนี้ของกู้ซีจิ่วยังสวมชุดตัวเมื่อคืนอยู่ เป็นชุดนั้นที่หลงซือเย่ซื้อให้เธอ เรื่องดูดีนั้นดูดี แค่ดูเรียบๆ ไปหน่อย ไม่เข้ากับบุคลิกของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นคือเมื่อคืนเธอสวมชุดนี้ล้มลุกคลุกคลานอยู่หลายหน แถมยังใส่นอนทั้งคืน ต่อให้ชุดดูดีแค่ไหนก็ยับยู่ยี่หมดแล้ว ไม่เข้าท่าจริงๆ แต่จะเปลี่ยนเป็นชุดไหนล่ะ?
ตัวกู้ซีจิ่วมีเสื้อผ้าอยู่ไม่มาก และส่วนใหญ่ก็เป็นเครื่องแบบของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์
ตี้ฝูอีคุ้ยถุงเก็บของเธออยู่เนิ่นนานก็ไม่พบชุดที่ทำให้เขารู้สึกว่าเข้าทีเลยสักตัว จึงสั่งการกู้ซีจิ่วทันที “นี่ เปิดมิติเก็บของของข้าหน่อย ข้าจะมอบชุด หนึ่งให้เจ้า”
ในเมื่อกู้ซีจิ่วอยู่ในร่างของตี้ฝูอี มิติเก็บของของเขาย่อมต้องอยู่ที่เธอเช่นกัน