บทที่ 966 เขาไม่อยากถูกผู้อื่นดูแคลนแล้ว

“ซีจิ่ว เจ้ากับพวกเด็กผู้หญิงอยู่บนนี้ก่อน ข้าจะลงไปล่อผีดิบพวกนี้ จะปล่อยให้พวกมันบุกเข้าเมืองไปทำร้ายผู้คนไม่ได้เด็ดขาด!” นํ้าเสียงอิงเหยียนนั่วดังขึ้นริมหูเธอ เขากอดเธอคราหนึ่ง “ระวังตัวด้วย!”

จากนั้นเขาก็ถอยหลังไป เอ่ยขึ้นว่า “ผู้ที่เป็นบุรุษ ลงไปพร้อมข้าให้หมด! ตามข้าไปล่อผีดิบพวกนี้ ล่อมันไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ ที่นั่นมีหล่มโคลมอยู่ พยายามล่อผีดิบพวกนี้ไปที่นั่น…ก่อนหน้านี้ข้าจุดพลุขอความช่วยเหลือแล้ว คนของเราน่าจะมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็วนัก พอถึงเวลาพวกเราค่อยล้อมโจมตี! เยี่ยนเฉิน เจ้าล่อผีดิบด้านตะวันออกเฉียงใต้ เล่อชิงซิ่ง เจ้าล่อด้านตะวันออกเฉียงเหนือ ข้าจะไปล่อด้านตะวันตกเฉียงใต้…”

เงาร่างไหววูบ เหินทะยานออกไปนอกรถทันที พริบตาเดียวก็อยู่บนอากาศใกล้กับเหล่าผีดิบ

ผีดิบเหล่านั้นได้กลิ่นคนเป็น พากันเงยหน้า หมายจะตะครุบเขา…

แต่ท่าร่างของเขาว่องไวปานสายฟ้า ปลายเท้าพลันแตะลงบนยอดศีรษะของผีดิบ ทะยานหนึ่งคราไกลหลายสิบจั้ง พริบตาเดียวเขาก็ไล่ตามคลื่นผีดิบด้านตะวันตกเฉียงใต้จนขึ้นนำ…

ผีดิบเหล่านั้นย่อมต้องการจะตะครุบเขา พากันไล่ตามฝีเท้าของเขา ถึงแม้ความเร็วของผีดิบเหล่านี้จะรวดเร็วยิ่ง แต่คิดจะตะครุบเขาก็ค่อนข้างลำบากนัก เขาวิ่งไม่เร็วไม่ช้า เป็นระยะห่างที่ผีดิบตะครุบไม่ถึงพอดี อีกทั้งไม่ห่างจากพวกมันเกิน ไป ด้วยเหตุนี้คลื่นผีดิบมหาศาลลูกแรกจึงเริ่มไล่ตามเขา ถูกเขาล่อให้หันหลังวิ่งกลับไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ…

เยี่ยนเฉินและเล่อชิงซิ่งย่อมมิใช่ผู้ที่ยินยอมล้าหลังเช่นกัน พากันกระโจนลงจากรถ ทำตามแผนที่อิงเหยียนนั่วบอก ต่างคนต่างล่อผีดิบจากทิศทางหนึ่งไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

ผีดิบที่เดิมทีกระจายไปทั่วสารทิศในที่สุดก็เริ่มมีทิศทางที่เข้ารวมตัวกัน ไล่ล่ามนุษย์สามคนที่วิ่งนำอยู่ด้านหน้า ดั่งกระแสนํ้าหลาก วิ่งไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

ภายในตัวรถมีเพียงกู้ซีจิ่ว จางฉูฉู่ จิ้งจอกน้อย เล่อจื่อซิ่ง และเชียนหลิงอวี่ที่ยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บ

ก่อนหน้านี้เชียนหลิงอวี่ก็คิดจะกระโดดลงไปโดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บ ทว่าถูกกู้ซีจิ่วกดไว้ทันที “เจ้าไปไม่ได้!”

เชียนหลิงอวี่กำมือ “ข้าก็เป็นบุรุษเช่นกัน!”

เขาไม่อยากถูกผู้อื่นดูแคลนแล้ว

“เมื่อเจ้าหายดีเจ้าจะมีโอกาสเป็นบุรุษแน่!” กู้ซีจิ่วตัดบทเขา เธอเลิกม่านรถมองลงไปแวบหนึ่ง ทันใดนั้นพบว่ามีผีดิบกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งไม่ได้ตามฝูงทั้งหมดไป แต่มุ่งตรงไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ…

จางฉูฉู่ก็เห็นเช่นกัน นางทำตาโตทันที “ข้าจะลงไปล่อผีดิบพวกนั้น!”

กู้ซีจิ่วกดไหล่นางไว้ “พวกเจ้าทุกคนจับตามองอยู่บนรถ ข้าจะลงไปล่อเอง!”

พลันใช้วิชาเคลื่อนย้ายไปปรากฏด้านหน้าของผีดิบกลุ่มเล็กๆ นั้น ดึงดูดความสนใจของผีดิบเหล่านั้น แล้วล่อผีดิบกลุ่มนี้ไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเช่นกัน

จะว่าไปก็แปลก สำหรับผู้อื่นขอเพียงวิ่งอยู่เบื้องหน้าผีดิบก็สามารถทำให้ผีดิบวิ่งตามดั่งสุนัขเห็นเนื้อติดกระดูกได้ ทว่าผีดิบที่กู้ซีจิ่วล่อกลุ่มนี้ค่อนข้างประหลาดอยู่บ้าง ถ้ากู้ซีจิ่ววิ่งเร็วขึ้นเล็กน้อย ทิ้งระยะห่างจากพวกมันสองจั้ง ผีดิบเหล่านี้ก็ไม่ไล่ตามแล้วประหนึ่งตาบอดก็มิปาน ซํ้ายังคิดจะหันหลังวิ่งกลับไปด้วย…

กู้ซีจิ่วสบถด่าอยู่ในใจคราหนึ่ง ดูเหมือนร่างกายเธอจะพิเศษอยู่บ้างจริงๆ

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในเขตแดนส่วนใหญ่แล้ว ผีดิบเหล่านั้นก็ไม่เป็นฝ่ายโจมตีเธอเช่นกัน ตอนที่เธอวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในเมืองร้างแห่งนั้น ก็ไม่พบผีดิบ สักเท่าไหร่ ตอนนั้นเธอยังนึกอยู่เลยว่าตัวเองดวงดี ยามนี้ดูเหมือนปัญหาจะอยู่ที่ร่างกายเธอ

คุณสมบัติพิเศษนี้ทำให้ไม่ถูกผีดิบโจมตีง่ายๆ ก็นับว่าเป็นเรื่องดี แต่กลับไม่ค่อยเป็นผลดีต่อเรื่องที่เธอกระทำในยามนี้ ราวกับเธอถูกผีดิบพวกนี้รังเกียจ ไม่อยากจะไล่ตามเธอ