ตอนที่ 1309 ศัตรูตัวฉกาจของกระเรียนขนร่วง

“ผู้เยาว์คารวะผู้อาวุโสซู ไม่เจอกันสิบปี ผู้อาวุโสซูดูสง่างามขึ้นกว่าอดีต พลังก็แกร่งเฉียบคมขึ้นกว่าอดีตมาก ทำให้ผู้เยาว์เคารพจากส่วนลึกในใจ กระทั่งในฝันยังปรากฏร่างเงาผู้อาวุโสบ่อยครั้ง ได้คารวะทุกคืนวัน เฝ้ารอให้สิบปีรีบผ่านราวพริบตา แบบนี้ผู้เยาว์จะได้พบผู้อาวุโสอีกครั้ง ได้เห็นความสง่าของท่านกับตาตัวเองอีกครั้ง

ความเคารพของผู้เยาว์ต่อผู้อาวุโสไม่อาจใช้คำพูดของยุคสมัยใดมาบรรยายแล้ว มันมาจากใจจริง มาจากจิตวิญญาณ เป็นความตื่นเต้นที่สุดในชีวิตนี้ของเหยียนเผย…

ร่างผู้อาวุโสเหยียดตรงปานต้นสน จิตใจของผู้อาวุโสสว่างพร่างพราวเกินกว่าผืนฟ้า ผู้อาวุโส…” พอเหยียนเผยที่รอซูหมิงอยู่ตรงช่องโหว่สามรกร้างในช่วงหลายวันมานี้เห็นซูหมิงก็มีสีหน้าดีใจอย่างยิ่งทันที เขารีบก้าวเท้าเข้ามาเร็วๆ แล้วประสานมือคารวะซูหมิงลงลึกยิ่ง การคารวะครั้งนี้ สองมือเขาจะแตะถึงปลายเท้าอยู่แล้ว และนี่ทำให้จักรพรรดิรุ่งอรุณคนนี้ลำบากใจจริงๆ ไม่เพียงแค่คารวะเช่นนี้เท่านั้น แต่ยังพูดคำพูดเหล่านั้นออกมาอย่างชัดเจน ทุกคำพูดแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทุกตัวอักษรแฝงไว้ด้วยความฮึกเหิมใจจริงของจักรพรรดิรุ่งอรุณเหยียนเผย

ข้ามไปก่อนว่านี่เป็นความจริงหรือไม่ ลำพังแค่น้ำเสียง คำพูดเหล่านี้ ล้วนมีอยู่ในใจเหยียนเผยว่าแทบจะประจบซูหมิง

ซูหมิงมองเหยียนเผยแวบหนึ่งแล้วกระแอมไอขัดคำพูดของเหยียนเผยที่ไม่รู้ว่าจะมีอีกเท่าไรไป การเปลี่ยนแปลงของเหยียนเผยอยู่ระหว่างเหตุผลและน้ำใจ ท่าทีแบบนี้ แม้ซูหมิงจะยังไม่ค่อยชินนัก แต่ในใจก็ยังชื่นชมมาก

ทว่าเขายังไม่พูดอะไร กระเรียนขนร่วงข้างๆ ตาเป็นสมาธิดูตื่นตัว มันพลันมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง จักรพรรดิรุ่งอรุณเหยียนเผย…หน้าด้านเกินไปจริงๆ ระดับความหน้าด้านทำให้มันตื่นตัวและตกใจ

‘เจ้าคนนี้…สมควรตาย หรือว่าเขาคิดจะแย่งอาชีพทำมาหากินของ ท่านกระเรียน? ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว เหตุใดข้าถึงคุ้นเคยกับสีหน้าท่าทางของเขาแบบนี้ ย่ากระเรียนมันเถอะ นี่คือสีหน้าท่าทางที่ข้าใช้แสดงต่อซูหมิงได้เท่านั้น เหยียนเผยหน้าด้านคนนี้ ขะ…เขา…คำพูดก่อนหน้านี้ของเขา ข้าจะต้องท่องจำให้ได้ทันที ในด้านกลอุบายประจบสอพลอของเขามีจุดที่ท่านกระเรียนผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้าเรียนรู้ได้จริงๆ’ กระเรียนขนร่วงตื่นเต้นขึ้นมา มันตัดสินใจแล้วว่าจุดนี้ของมันยังไม่ผ่าน มันต้องเรียนรู้ อย่างเช่นตอนนั้นที่เห็นมังกรยมโลกแปลงเป็นสุนัขใหญ่ มันคิดว่าเดิมทีสุนัขใหญ่ค่อนข้างดุร้าย ดังนั้นจึงเรียนการแปลงเป็นสุนัขใหญ่

บนแผ่นดินหมาน มันถูกนกกระจอกที่บินอยู่บนผิวทะเลไล่ตาม ดังนั้นมันจึงคิดว่าพวกมันแข็งแกร่ง ก็เลยเรียนการแปลงเป็นพวกมัน ร่าเริงอยู่ในพวกมัน

บนดาวทมิฬ มันเห็นมีตระกูลประกาศแต่งเขยเข้าบ้านค่อนข้างคึกคัก ดังนั้นจึงร่วมมือกับมังกรยมโลกแปลงเป็นหญิงงามไปแต่ละตระกูลเพื่อหลอกแต่งงานด้วย นี่อธิบายได้ว่ากระเรียนขนร่วงใฝ่เรียนรู้ อย่างเช่นตอนนี้…เกิดอารมณ์ในการใฝ่หาความรู้ขึ้นอีกครั้งแล้ว

แทบเป็นขณะเดียวกับที่กระเรียนขนร่วงตื่นตัวในใจ จักรพรรดิรุ่งอรุณเหยียนเผยยิ้มประจบ แต่ทันทีที่เห็นกระเรียนขนร่วง เขาพลันใจเต้นตึกๆ ลางสังหรณ์บอกเขาว่ากระเรียนขนร่วงตรงหน้าเป็นศัตรูตัวฉกาจของตนแน่นอน

ศัตรูตัวฉกาจคนนี้ไม่ได้ประชันกันด้วยความเป็นตาย แต่คือคู่ต่อสู้แย่งชิงเป็น คนสนิทหมายเลขหนึ่งของซูหมิงที่เขาหมายจะเป็น!

‘สมควรตาย เหตุใดข้างกายผู้อาวุโสซูถึงมีกระเรียนเพิ่มมา ดูจากหน้าตาอัปลักษณ์ของมัน ขนร่วงทั้งตัวน่าเอือมระอาแล้ว เห็นได้ชัดว่านี่เป็นผลภายนอกมาจากการฝึกความถ่อยทรามและไร้ยางอายจนถึงระดับที่มั่นคง

กระเรียนนี้…คือศัตรูตัวฉกาจของข้า!’ จักรพรรดิรุ่งอรุณเหยียนเผยจดจำกระเรียนขนร่วงไว้ในใจแล้ว แต่ไม่เผยมาทางสีหน้าแม้แต่น้อย เขายังคงท่าทีประจบ ตอนนี้หากมีผู้ฝึกฌานฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืนเห็นท่าทางแบบนี้ ของเขา จะต้องเบิดตากว้างอ้าปากค้างยากจะจินตนาการได้ว่าเหยียนเผยผู้เย็นชา ทะนงองอาจและมีชื่อเสียงโด่งดังมาตลอดจะมีสีหน้าท่าทางแบบนี้

“ในที่สุดผู้อาวุโสก็มา ผู้เยาว์รอวันนี้มานานมากแล้ว ผู้อาวุโส ตั้งแต่ที่ผู้เยาว์เห็นท่านก็รู้สึกว่าต่อให้ข้าเป็นจักรพรรดิรุ่งอรุณก็ไม่มีความสุข ข้าได้ตระหนักแล้วเลย ละทิ้งฐานะจักรพรรดิรุ่งอรุณ ขอเพียงได้ติดตามผู้อาวุโส ยอมเป็นคนรับใช้ของท่าน

ผู้อาวุโสชี้ไปทางใด เสี่ยวเหยียนจะพุ่งออกไปทันที ถึงจะเป็นภูเขาดาบทะเลเพลิง เสี่ยวเหยียนจะไม่คิ้วขมวด หวังว่าผู้อาวุโสจะเห็นแก่ความจริงใจของข้า อนุญาตให้ข้าน้อยติดตามข้างกายผู้อาวุโสด้วย หวังว่าผู้อาวุโสจะอนุญาต…” จักรพรรดิรุ่งอรุณ เหยียนเผยกัดฟัน เพราะการปรากฏตัวของกระเรียนขนร่วงที่สร้างความรู้สึกอันตรายร้ายแรงมากต่อเขาจึงต้องเปลี่ยนแผนการเดิม ขณะกล่าวยังคุกเข่าคารวะ ยอมทิ้งฐานะจักรพรรดิรุ่งอรุณไปจนหมดสิ้น

ยิ่งเป็นคนที่เย็นชามากเท่าไร ผลของการทำแบบนี้ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น ยิ่งเป็นคนที่มีฐานะสูงมากเท่าไร การทำแบบนี้จะทำให้รู้สึกถึงความจริงใจเต็มสิบ

เหยียนเผยรู้ในจุดนี้ดี ความจริงที่เขาเป็นจักรพรรดิรุ่งอรุณได้นั้นในตอนแรกเกี่ยวกับนิสัยนี้ของเขาเป็นอย่างมาก เขามักจะแสดงออกว่าเย็นชาและทะนงองอาจ แต่ตอนที่เจออันตรายเป็นตายจริงๆ เขาจะเปลี่ยนสีหน้าท่าทางทันที เรียกได้ว่ามีความยืดหยุ่น ไม่ได้รู้สึกติดขัดในใจหรือรู้สึกเสียเกียรติในฐานะเลย

เขาเป็นคนที่พลิกหน้าได้…

เพียงแต่ว่าเมื่อพลังแกร่งขึ้น ซ้ำยังเป็นจักรพรรดิรุ่งอรุณ เขารู้สึกว่าไม่มีใครให้เขาทำแบบนี้ด้วยแล้ว เว้นแต่พวกตาแก่ที่หลับใหลเหล่านั้น แต่ตาแก่เหล่านั้นยังไม่ตื่น ดังนั้นเหยียนเผยจึงผนึกอภินิหารที่เขาคิดว่าแกร่งที่สุดเอาไว้หยั่งลึก

จนถึงตอนนี้ พอได้เห็นและได้สัมผัสกับความน่ากลัวของซูหมิงด้วยตัวเองแล้ว เขาจึงใช้อภินิหารที่ฝึกฝนมาหลายปีโดยธรรมชาติ ฟื้น…สันดานเดิมกลับมา

คำพูดของเหยียนเผยทำให้ซูหมิงอึ้งไป เขาอึ้งไปจริงๆ คำพูดประจบไม่หยุดในระดับสูงยิ่งแบบนี้ ซูหมิงยังไม่เคยได้ยินมาจากกระเรียนขนร่วงเลย กระทั่งพูดได้ว่านี่แทบจะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ยิน…

ส่วนก่อนหน้านี้ต่อให้มี แต่ส่วนใหญ่เขามองข้ามไป แต่คนนี้…คือหนึ่งในสามจักรพรรดิรุ่งอรุณแห่งฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณ ดังนั้นเขาจึงอึ้งไปจริงๆ ในความคิดพลัน ขาวโพลนอย่างพบเห็นได้ยาก

เหยียนเผยเห็นท่าทีของซูหมิงแล้วก็นิ่งอึ้งไป ความจริงแล้วการประจบที่เขาเตรียมไว้ในใจตอนนี้พูดไปราวหนึ่งส่วนเท่านั้น เดิมทีคิดว่ากระเรียนขนร่วงคือศัตรู ตัวฉกาจ บางทีซูหมิงอาจจะชินแล้ว เลยกำลังคิดอยู่ว่าจะเปลี่ยนคำพูดอย่างไรให้ได้ผลดีกว่าเดิม

แต่เห็นซูหมิงอึ้งไป เหยียนเผยพลันดีใจยิ่งภายในใจและก็ถอนหายใจโล่งอก แอบคิดว่ากระเรียนขนร่วงยังไม่อาจเทียบกับตนได้ ขณะกำลังจะอาศัยจังหวะนี้ กล่าวต่อนั้น กระเรียนขนร่วงร้อนรนขึ้นมา

“พูดจาเหลวไหล!” กระเรียนขนร่วงตื่นตระหนกและโมโหอย่างยิ่ง แม้มันจะไม่มีขน แต่ก็มีขนละเอียดอยู่เล็กน้อย ตอนนี้ขนลุกทั้งหมด จ้องเหยียนเผยด้วยเจตนาร้ายเด่นชัดพลางพูดเสียงแหลม

“ซูหมิงอย่าเชื่อคำพูดของคนชั่วสมควรตายคนนี้ ขะ…เขาบอกว่าจะบุกฝ่าภูเขาดาบทะเลเพลิงโดยไม่ขมวดคิ้วหรือ ด้วยพลังของเขา ดาบภูเขาทะเลเพลิงไม่เท่าไรเลย!”

“ภูเขาดาบทะเลเพลิงที่ข้าพูดเป็นการเปรียบเปรย สหายขนร่วงอย่ายึดติดตรงนี้เลย เจ้ารู้จักการเปรียบเปรยหรือไม่? ช่างเถอะ เจ้าน่าจะยังไม่เข้าใจถึงระดับนี้ ช่างเถอะๆ จากนี้หากมีโอกาส ข้าจะสอนเจ้าเอง” เหยียนเผยตอบกลับในฉับพลันและไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“จะ จะ เจ้า…ข้ากับซูหมิงผ่านอันตรายบนแดนหมานมาด้วยกัน!”

“ภายภาคหน้าหากข้าเหยียนเผยปลอดภัยแต่ผู้อาวุโสซูบาดเจ็บ ข้ายอมถูกทุกคนประณาม!”

“ข้ากับซูหมิงถูกทิ้งไว้ในทะเลดาราต้นกำเนิดจิตด้วยกัน!” กระเรียนขนร่วง โกรธสุดแล้ว มันกระพือปีก พลันมีพลังอำนาจมหาศาลปะทุมาจากในตัว

“จากนี้ไปข้ากับผู้อาวุโสซูจะสู้กับฟ้าดินร่วมกัน ต่อให้เป็นฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณ ข้าจะลงมืออย่างไม่ใส่ใจ!” เหยียนเผยถลึงตามองกระเรียนขนร่วง หนึ่งคน หนึ่งกระเรียนต่างฝ่ายต่างเริ่มโจมตีและแสดงความจริงใจอย่างสุดชีวิต

เห็นต่างฝ่ายต่างเถียงกันอย่างดุเดือด ซูหมิงก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี พอมองเหยียนเผยแวบหนึ่งแล้วก็กระแอมไอทีหนึ่ง สะบัดแขนเสื้อ นำสองฝ่ายเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ สถานการณ์ที่เหมือนจะปะทุพลังเพื่อสู้กันสุดชีวิตคลายออก

“เหยียน…”

“เสี่ยวเหยียนขอรับ!” เหยียนเผยมีสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที ก่อนคุกเข่าคารวะ ซูหมิงอีกครั้ง

‘หึหึ เจ้าคนอ่อนแอ เจ้ามันคนอ่อนแอ!’ ไม่รู้ว่ากระเรียนขนร่วงคิดอะไร มันพลันมีสีหน้าถ่อยทราม จากนั้นมองเหยียนเผยอย่างโหดเหี้ยม ก่อนด่าทออย่างดุร้ายในใจ

‘เจ้าคนอ่อนแอ อย่าหาว่าท่านกระเรียนใจร้ายล่ะ เจ้ามันเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก เป็นเจ้าที่บีบท่านกระเรียนเอง ข้าจะใช้วิชากงเล็บตบโง่งมกับเจ้า ให้เจ้าเป็นเหมือนกับ มังกรยมโลก!’ ท่าทีเหี้ยมโหดของกระเรียนขนร่วงทำให้เหยียนเผยเกิดความตื่นตัว ในใจอย่างรุนแรง แอบคิดว่าหรือว่ากระเรียนขนร่วงตัวนี้จะมีกลอุบายร้ายกาจ…

“เอาล่ะ หยุดเดี๋ยวนี้! เหยียน…ยังไม่นำทางไปฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณอีก!” ซูหมิงยัง ไม่ชินอยู่เล็กน้อย เมื่อกระแอมไอทีหนึ่งแล้วก็พูดกับเหยียนเผย

“เสี่ยวเหยียนจื่อปฏิบัติตามคำสั่งขอรับ!” เหยียนเผยตื่นเต้นขึ้นมา เขาลุกขึ้นยืน ยกมือขวาทำสัญลักษณ์มือชี้ไปยังช่องโหว่สามรกร้างที่อยู่ไม่ไกลข้างล่าง ฉับพลันนั้นช่องโหว่สั่นสะท้าน ปรากฏอักขระยักษ์ขึ้นตัวหนึ่ง อักขระนั้นขยับแสงหลายทีแล้วหยุดนิ่ง

ซูหมิงมองช่องโหว่สามรกร้างด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ตอนนั้นเขาเห็นการเกิดช่องโหว่นี้กับตา เขาในตอนนั้นไม่คาดคิดเลยว่าจะมีวันที่เข้าไปฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืนผ่านช่องโหว่นี้

‘อาจารย์…’ นัยน์ตาซูหมิงหวนลำรึก แต่เขากลับเดินหน้าหนึ่งก้าวอย่างไม่ลังเล พริบตาเดียวก็เข้าไปในช่องโหว่สามรกร้าง กระเรียนขนร่วงกับเหยียนเผยบินตามมาข้างหลังพร้อมกัน เหมือนกำลังแย่งกันว่าใครได้ติดตามซูหมิงคนแรก จึงกลายเป็นสายรุ้งยาวสองสายหายเข้าไปในช่องโหว่สามรกร้างพร้อมกับซูหมิง!