ตอนที่ 1324 หลุมศพของเมี่ยเซิง

เหมือนเพราะโกรธจนถึงขั้นรับไม่ไหว ช่วงที่กระเรียนขนร่วงกำลังจะร้องเสียงแหลมและยังหันกลับพุ่งไปหาเหล่าสตรีที่มันคิดว่าทำให้ตนขายหน้าโดยไม่สนสิ่งใดนั้น จื่อรั่วตรงหน้าซูหมิงขานรับเสียงเบา จากนั้นขยับไหวกลายเป็นสายรุ้งยาวนำทางไป

ซูหมิงเดินตามจื่อรั่วไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง มุ่งหน้าไปยังฟ้ากระจ่างดาวไกลๆ เหยียนเผยข้างๆ ก็ตามมาทันที เห็นทุกคนจะไปแล้ว กระเรียนขนร่วงที่พุ่งไปครึ่งทางพลันหยุดลง ถลึงตามองเหล่าสตรีกลุ่มนั้นอย่างเหี้ยมโหด มันพลันรู้สึกเสียความมั่นใจเพราะรอยยิ้มและใบหน้างามของสตรีเหล่านั้น แม้แต่คำพูดร้ายๆ ยังพูดไม่ออก ได้แต่หมุนตัวไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเหมือนกำลังหนี

โลกเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ ฟ้าสีชมพูมีความสวยแบบพิเศษ เดินทางกลางผืนฟ้าไป ราวหนึ่งก้านธูปจื่อรั่วก็หยุดลง ผืนฟ้าตรงหน้าพลันเปลี่ยนสี ไม่ใช่สีชมพูอีกแต่เป็น สีดำ สีดำนี้เหมือนกับน้ำวน แต่กลับมิได้หมุนโคจรราวกับหยุดนิ่ง

ภายในนั้นกับสีชมพูรอบๆ เกิดเป็นการเปรียบเทียบกันอย่างชัดเจน น้ำวนหยุดนิ่งสีดำนั้น แม้จะไม่หมุนโคจร แต่กลับให้ความรู้สึกที่กลืนกินทุกอย่างได้

กระทั่งหากมองไปตรงนั้นจะเหมือนถูกดูดเข้าไป ทำให้ยามที่มองไปจะมีความรู้สึกว่าน้ำวนหยุดนิ่งสีดำบิดเบี้ยว ซึ่งความจริงแล้วน้ำวนไม่ได้บิดเบี้ยว ที่บิดเบี้ยวคือสายตาของทุกคนต่างหาก

กลิ่นอายพลังเบาบางอบอวลอยู่กลางน้ำวนนี้ แม้แต่จื่อรั่วกับเหยียนเผยยังไม่สังเกตเห็นกลิ่นอายพลังนี้ มีเพียงซูหมิง ตอนที่มองน้ำวนนั้นพลันรู้สึกถึงกลิ่นอาย พลังนี้

‘เป็นเช่นนี้จริงๆ…’ ดวงตาซูหมิงหรี่ลงโดยไม่อาจตรวจพบ กลิ่นอายพลังนี้พิเศษมาก นั่นไม่ใช่ของซางเซียง แต่เป็นของ…จักรวาลกว้างใหญ่!

กลิ่นอายพลังนี้มาจากจักรวาลกว้างใหญ่!

‘ในน้ำวนนี้มีกลิ่นอายพลังของจักรวาลกว้างใหญ่ แล้วการใช้งานน้ำวนนี้คือ…’ ซูหมิงมองอย่างถี่ถ้วนก่อนคิ้วขมวดขึ้น เขามองไม่ออกว่ามันมีไว้ใช้งานอะไร แต่มั่นใจได้ว่านี่ไม่ใช่หลุมศพของผู้เฒ่าเมี่ยเซิงแน่

“หลุมศพแบบนี้มีสี่แห่งรึ?” ซูหมิงมองน้ำวนนั้นพลางถามจื่อรั่วข้างๆ

“มีสี่แห่งจริงๆ แต่มีสองแห่ง ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดถึงหายไปในโลกที่มันอยู่ อีกสองแห่งที่เหลือหนึ่งอยู่ที่นี่ อีกหนึ่งอยู่ในโลกเผ่าคุกพยัคฆ์” จื่อรั่วรีบตอบกลับ

ซูหมิงตรึกตรองอยู่ชั่วขณะ ขณะจะก้าวเข้าไปในน้ำวนเพื่อดูให้แน่ชัดนั้น จื่อรั่วกัดฟันขาวและเดินหน้ามาหลายก้าวทันที

“ผู้อาวุโสช้าก่อน หลุมศพของผู้เฒ่าเมี่ยเซิงมีอยู่ในโลกเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ของข้า แม้ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงจะเป็นผู้อาวุโสในตำนาน แต่ในเมื่อหลุมศพเขาอยู่ที่นี่ เผ่าข้าย่อมต้องเข้าไปสำรวจข้างใน หลายปีมานี้เราได้เข้าใจภายในนั้นมาก หากผู้อาวุโสต้องการอะไร ผู้เยาว์ชี้แนะแทนได้” จื่อรั่วพูดจบแล้วก็มองซูหมิง

ซูหมิงตรึกตรองอีกชั่วขณะก่อนหันกลับไปมองจื่อรั่ว มองความโดดเด่นบางอย่างในดวงตานางแล้วพยักหน้า

“นำทางไป” ซูหมิงกล่าวขึ้นพร้อมขยับไหวตัวเดินเข้าไปในน้ำวน จื่อรั่วมีสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที ใบหน้างามเผยรอยยิ้ม จากนั้นบินนำทางไป

ส่วนกระเรียนขนร่วง มันกลอกตาไปมา ขณะจะตามไปนั้น เหยียนเผยรีบยกมือขึ้นมาคว้าตัวมันเอาไว้ ทำเอากระเรียนขนร่วงโมโหยิ่ง คิดว่าเหยียนเผยจะทำให้มัน อับอายอีก ช่วงที่จะพุ่งขึ้นฟ้าไปด้วยความโกรธนั้น เหยียนเผยถอนหายใจ

“ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าไม่เข้าใจความปรารถนาดีจะตามไปอีก เช่นนั้นแซ่เหยียนจะไม่ขวางอีก”

“หืม? เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” กระเรียนขนร่วงมึนงง มันกะพริบตาปริบๆ แค่นเสียงขึ้นจมูกทีหนึ่งแล้วถามขึ้น

“หรือว่าเจ้ามองไม่ออกกัน จื่อรั่วนั่นขอติดตามไปเองไม่ใช่รึ?” เหยียนเผยมองกระเรียนขนร่วงพลางพูดขึ้นอย่างมีความหมายลึกซึ้ง

“แล้วอย่างไร? จะตามก็ตามไปสิ แค่ให้นางตามไป ข้าก็ไม่ต้องตามแล้ว ข้าจะบอกให้นะเจ้าหนูเหยียน บางทีในหลุมศพโบราณนี้อาจจะซ่อนหินผลึกเอาไว้ไม่น้อย!” กระเรียนขนร่วงยิ้มเยาะแล้วตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ ขณะกำลังจะหมุนตัวตามไป เหยียนเผยถอนหายใจยาวอีกครั้ง

การถอนหายใจครั้งนี้ทำให้กระเรียนขนร่วงขนลุกทันที มันหมุนตัวกลับมาจ้องเหยียนเผยอย่างเหี้ยมโหดอีกครั้ง

“บัดซบ เจ้าว่าอะไรนะ จะพูดอะไรก็พูดมาตรงๆ ท่านกระเรียนไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้สาระ!”

“จื่อรั่วเป็นหญิงงาม นางขอติดตามไปเอง นายท่านก็ไม่ได้ปฏิเสธ เจ้าว่า…ในนั้นจะมีอะไร…” เหยียนเผยลอบถอนหายใจแล้วอธิบายอย่างละเอียด

“มีความเร้าใจอย่างนั้นรึ?” กระเรียนขนร่วงตอบกลับโดยพลัน แถมยังใช้กงเล็บเกาหัว

ขณะเดียวกับที่กระเรียนขนร่วงพูดขึ้น ซูหมิงกับจื่อรั่วหายเข้าไปในน้ำวนสีดำนั้นแล้ว ก่อนเข้าไปซูหมิงยังหันไปมองกระเรียนขนร่วง เห็นมันไม่ตามมาจึงไม่ได้สนใจ ในฝ่ายเงามืดรุ่งอรุณแห่งนี้ กระเรียนขนร่วงไม่น่าจะเกิดปัญหาด้านความปลอดภัย

อีกทั้งด้วยความเจ้าเล่ห์ของมัน พอเกิดอันตรายถึงชีวิตมันมักจะมีแผนการและอุบายน่าตกใจเสมอ มิเช่นนั้นแล้วกระเรียนตัวนี้ไม่มีทางมีชีวิตอย่างค่อนข้างสุขสบายมาตลอดก่อนได้มาติดตามซูหมิงแน่

โดยเฉพาะอภินิหารที่แกร่งกล้าจนไม่อาจบรรยายที่มีดวงเข้าช่วยนั้น เป็นต้นทุนที่ทำให้กระเรียนตัวนี้หลอกกินหลอกดื่มได้ไม่น้อย

ข้ามเรื่องกระเรียนขนร่วงไปก่อน พอเขามาในน้ำวนสีดำนี้แล้ว ซูหมิงมองไปรอบๆ ด้วยดวงตาวาววับ

“หลุมศพของผู้เฒ่าเมี่ยเซิงมีทั้งหมดสามชั้น จากการตรวจสอบโดยชาวเผ่าจิ้งจอกสวรรค์จำนวนไม่น้อยในหลายปีมานี้ โครงสร้างของสามชั้นที่นี่เหมือนกับระดับชั้นฟ้าดินมนุษย์ ชั้นแรกคือฟ้า ที่นี่เป็นท้องฟ้ากว้างใหญ่ไม่มีสิ้นสุด มีผืนฟ้าของทุกแห่งอยู่ ทำให้ไม่อาจหาทางเข้าลงไปชั้นล่างได้

ชั้นที่สองคือดิน ที่นั่นเป็นแผ่นดินใหญ่สุดลูกหูลูกตา พื้นดินต่างกันเชื่อมเข้าด้วยกัน รวมเป็นขุมนรกไร้พรมแดนที่มองไม่เห็นสุดปลาย

ส่วนชั้นสุดท้ายคือมนุษย์ แต่ตั้งแต่โบราณจนมาถึงตอนนี้ เผ่าสวรรค์จิ้งจอกของข้ามีเพียงคนเดียวที่เข้าไปถึงที่นั่น หลังทิ้งแผ่นหยกไว้ชั้นที่สองแล้ว บรรพบุรุษท่านนี้ก็ขาดการติดต่อไปเลย” เสียงจื่อรั่วเข้าถึงหูซูหมิง ซูหมิงมองไปรอบๆ ที่นี่คือฟ้าคราม

หน้าหลังซ้ายขวา กระทั่งบนล่างล้วนเป็นส่วนหนึ่งของท้องฟ้า ในฟ้าครามไม่มีสิ้นสุดมีหมอกขาวลอยล่อง ตัวอยู่ที่นี่เหมือนยืนอยู่กลางฟ้า ถึงขั้นซูหมิงใช้จิตสัมผัสกวาดไป ด้วยความแกร่งของจิตสัมผัสเขายังมองไม่เห็นว่าข้างล่างมีพื้นดินหรือไม่เลย

มองไม่เห็น!

สำหรับซูหมิงแล้วเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ เพราะความแกร่งของจิตสัมผัสเขามาจากดวงจิต แต่กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น นี่มีเพียงความเป็นไปได้เดียวนั่นคือที่นี่มีผนึกบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ เพราะผนึกนี้เองเลยทำให้ฟ้าที่นี่ไม่มีขีดจำกัด

หากค้นลึกลงไป เกรงว่าจะเหมือนกับเดินอ้อม จะเกิดเป็นวังวนไม่รู้จบและไม่เข้าใจตัวเองไป

“ในเมื่อหาทางเข้าชั้นที่สองไม่ได้ แล้วเผ่าเจ้าเข้าไปที่ชั้นสองอย่างไร” ซูหมิงถามขึ้นเรียบๆ

จื่อรั่วยิ้ม นางที่อยู่ข้างกายซูหมิงหันมามองเขา นางในตอนนี้ดวงตาและ คิ้วเหมือนแฝงไว้ด้วยฤดูใบไม้ผลิ ดวงตาปราดเปรียวเฉลียวฉลาดเป็นสมาธิ ปากเล็กผลอิงเถา(เชอรี่) เป็นสีแดง พราวเสน่ห์ดั่งหยดน้ำ เส้นผมตรงแก้มสองข้างสะบัดเบาๆ ตามสายลม เพิ่มความสง่างามน่าหลงใหลขึ้นอีกหลายส่วน

จื่อรั่วรวบเส้นผม นางในชุดกระโปรงยาวสีชมพูทั้งตัว เอวคอดจนกุมมือได้ เมื่อนางขยับกายจะเกิดเป็นภาพส่องแสงแวววับ ภาพนั้นสวยงามจนเหมือนไม่มี จุดด่างพร้อย งามจนประหนึ่งเซียน

จื่อรั่วเข้าใจว่าใบหน้าตนนั้นงดงามแบบใด และก็รู้ชัดด้วยว่าควรจะแสดงออกด้วยวิธีใดในสถานที่ใด อย่างเช่นตอนนี้ท้องฟ้ามีสายลม เส้นผมถูกพัด เลยอาศัย สายลมนี้แสดงความงามของตนให้ซูหมิงเห็น

‘หึหึ ต่อให้เจ้าเป็นยอดฝีมือพลังสูงส่ง ข้าไม่เชื่อหลอกว่าเจ้าจะไม่สนใจ’ จื่อรั่วยิ้มมองซูหมิง แต่มองไปมองมากลับเห็นซูหมิงขมวดคิ้ว

“ข้ากำลังถามเจ้าอยู่” ซูหมิงขมวดคิ้ว สตรีตรงหน้างดงามจริงๆ แต่ในสายตาเขา เหมือนจะมีความปัญญาอ่อนอยู่เล็กน้อย

สิ้นเสียงซูหมิง ทำเอาความงามดั่งนกยูงรำแพนหางของจื่อรั่วพังทลายลงในทันใด ทำให้ทุกอากัปกิริยาของนางก่อนหน้านี้รวมถึงการการดึงดูดที่ซ่อนอยู่นั้นแหลกเป็นเสี่ยงๆ

“…นั่นเป็นเพราะชั้นหนึ่งนี้มีสายลมประหลาดอยู่เล็กน้อย หากสายลมเหล่านี้ รวมขึ้นเป็นน้ำวนจะเปิดเป็นทางเข้าไปสู่ชั้นสอง มันจะดูดคนเข้าไปได้

แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะถูกดูดเข้าไป บางคนไปชั้นสองได้อย่างราบรื่น บางคนถูก ไล่ออกไปข้างนอก กระทั่งตายก็มีบ้าง แล้วก็ชั้นแรกมีวิญญาณอากาศธาตุอยู่ชนิดหนึ่ง วิญญาณอากาศธาตุนี้ไร้รูป แต่มันดูดโลหิตได้ ยิ่งอยู่ที่นี่นานเท่าไรก็ยิ่งอ่อนแอ อีกอย่างหนึ่ง ท้องฟ้าที่นี่ไม่เหมือนกัน ฟ้าใสที่พวกเราอยู่ตอนนี้ หากเราเดินหน้าต่อไป อีกไม่นานก็จะเห็นฟ้าในลักษณะอื่น อย่างเช่นฟ้าผ่า ฟ้าครึ้ม ฟ้าหมอก ฟ้าหิมะ ฟ้าฝน…ในทุกผืนฟ้าต่างกันล้วนมีวิญญาณต่างกันชนิดหนึ่ง วิญญาณเหล่านี้มีอ่อนแอและแข็งแกร่ง ที่อ่อนแอก็อ่อนแอจนรับการโจมตีครั้งเดียวไม่ไหว ที่แข็งแกร่งก็แกร่งจนต่อให้เป็นขั้นไม่อาจกล่าวยังรู้สึกจัดการยาก แต่สุดท้ายแล้ว ชั้นแรกไม่ถือว่าอันตราย ที่อันตรายจริงๆ คือชั้นสอง” จื่อรั่วกลุ้มใจอยู่ภายใน แต่แสดงออกมาไม่ได้เลยพูดออกไปทั้งหมดด้วยความกลัดกลุ้ม

ขณะที่ซูหมิงอยู่ในชั้นแรกของหลุมศพผู้เฒ่าเมี่ยเซิง เวลานี้ชั้นสามของหลุมศพ ผู้เฒ่าเมี่ยเซิง แดนแห่งมนุษย์ที่ว่านั้น กลางความกว้างใหญ่มีวงแหวนอาคมแห่งหนึ่ง ตอนนี้ในวงแหวนอาคมมีร่างเงาสามคนยืนอยู่ตรงนั้น รอเปิดวงแหวนอาคม

สามคนนี้คือคนชุดคลุมดำที่ซูหมิงไม่สังเกตเห็น!

หลายลมหายใจต่อมา เมื่อแสงจากวงแหวนอาคมสว่างวาบ ร่างเงาสามคนนี้พลันหายวับไป มาปรากฏตัวอยู่อีกโลกหนึ่ง…

นี่คือโลกที่เต็มไปด้วยเสียงดังสนั่น ไม่รู้กี่ปีมานี้ที่นี่อัดแน่นไปด้วยเสียงครึกโครม เหมือนว่าที่นี่คือโลกของเสียง

ผืนฟ้าสั่นไหว ระลอกคลื่นกระจายออก เสียงโครมครามดังก้องกังวาน ตอนนี้เองร่างเงาคนชุดคลุมดำสามคนปรากฏขึ้นตรงหน้าเรือยักษ์ลำหนึ่ง

เรือลำนี้มาพร้อมกับความโบราณ เหมือนมาจากยุคโบราณ มันลอยอยู่ในผืนฟ้า ข้างหลังมัน…มีช่องโหว่ยักษ์แห่งหนึ่งกลางทั้งผืนฟ้า!

ช่องโหว่นั้นเหมือนถูกฉีก เห็นได้ว่าข้างนอกนั้น…คือจักรวาลกว้างใหญ่!