ตอนที่ 1330 ภัยดอกท้อ

เมื่อขยายใหญ่ พิษแห่งตัณหาขมุกขมัวตรงหน้าซูหมิงขยายใหญ่ขึ้นอย่าง ไร้ขีดจำกัด ขณะเดียวกันน้ำวนตรงหน้าเข้าปะทะกับผนังเส้นทางเลือดเนื้อ ช่วงที่ปะทะ พลังนุ่มนวลที่ปรากฏมาก่อนหน้านี้แผ่มาอีกครั้ง ทำให้น้ำวนพังลง ในพริบตา ขณะเดียวกันผนังนั้นก็หดเข้าไปข้างใน

ตอนที่มันหดลง ร่างชายหนุ่มร่างแปลงสามรกร้างข้างบนหย่อนยานเล็กน้อย แต่ก็รวมมาใหม่อีกครั้งอย่างรวดเร็ว ทว่าพริบตาที่หย่อนยานและรวมกันนี้ ดวงตาที่สามของซูหมิงขยายร่างกายเขาไปสิบล้านเท่า

เขาเห็นว่าในร่างมายาของสามรกร้างมีจุดแสงอยู่เหลือคณานับ เห็นว่าในจุดแสงตรงกลางระหว่างคิ้วอีกฝ่ายเหมือนมีโลกหนึ่ง

และยังเห็นว่าในโลกนั้นมีผืนฟ้า ฟ้านี้ถูกขยายใหญ่ในดวงตาที่สามของซูหมิง จนกระทั่งเห็นว่าในฟ้านั้นมีดาวหนึ่งดวง บนดาวนั้นมีแท่นบวงสรวงสามแห่ง

แท่นบวงสรวงสามแห่งนั้นตั้งเป็นลักษณะ品 ทุกแห่งด้านบนมีคนนั่งขัดสมาธิอยู่คนหนึ่ง รวมชายสองหญิงหนึ่ง สตรีคนนั้นสวมชุดคลุมขาว นั่งขัดสมาธิประสานมุทราด้วยสองมือ ตรงข้ามเป็นชายวัยกลางคนนั่งบนแท่นบวงสรวง เหมือนว่าพวกเขา สองคนกำลังใช้พลังทั้งหมดเพื่อสนับสนุน…ชายชราคนหนึ่งบนแท่นบวงสรวงที่สาม

ชายชราคนนั้นสวมชุดคลุมยาว เส้นผมยุ่งเหยิง มุมปากมีโลหิตไหล มือขวากดบนกระดูกแตกเอาไว้แน่น มือซ้ายคว้าขวดเล็กสีชมพูขวดหนึ่ง ภายในขวดนั้นมีเส้นผมเส้นหนึ่งแช่อยู่ในของเหลวสีชมพู ชายชราพูดพึมพำเหมือนกำลังร่ายคาถาบางอย่าง มวลอากาศรอบตัวเขาบิดเบี้ยว

กลิ่นอายพลังขั้นไม่อาจกล่าวจากตัวสามคนนี้เข้มข้นอย่างยิ่ง นี่คือผู้แข็งแกร่ง ขั้นไม่อาจกล่าวสามคน มีสองคนที่ซูหมิงไม่เคยพบมาก่อน แต่สตรีคนนั้น…ตอนที่ ซูหมิงมองไปพลันเกิดความรู้สึกคุ้นเคยเสี้ยวหนึ่งจากตัวนาง

กลิ่นอายพลังนั้นคือกลิ่นอายในอดีตของแหวนสมบัติล้ำค่าของเขา เห็นได้ชัดว่านางคือเจ้าของคนก่อนของแหวนนั้น ดังนั้นซูหมิงจึงรู้ฐานะนาง

‘ขั้นไม่อาจกล่าวสามคนของฝ่ายสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืน!’ ดวงตาที่สามของซูหมิงเผยจิตสังหาร เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ หลุมพรางสังหารครั้งนี้มีฝ่ายที่สาม พอเห็นทุกอย่างแล้วก็เข้าใจอย่างถ่องแท้

เขายังรู้สึกถึงร่องรอยของสามรกร้างเสี้ยวหนึ่งจากกระดูกแตกที่ชายชราคนนั้นเอามือขวากด และยังมีเส้นผมนั้นในขวดเล็กที่บรรจุเต็มไปด้วยของเหลวสีชมพู นั่นคือ…เส้นผมของเขา!

ชั่วพริบตาที่ซูหมิงใช้ดวงตาที่สามเห็นทุกอย่าง ชายชราคนนั้นลืมตาขึ้น บีบขวดเล็กในมือซ้ายด้วยสีหน้าเด็ดขาด ขวดเล็กพลันแตกออก เส้นผมในนั้นรวมถึงของเหลวสีชมพูสาดลงบนกระดูกแตก พริบตาเดียวก็ถูกกระดูกแตกสูบเข้าไป แม้แต่เส้นผมยังประทับอยู่ข้างบน เหมือนกลายเป็นส่วนหนึ่งของลายกระดูก

‘คำสาปหรือ…’ ดวงตาที่สามพลันปิดลง โลกตรงหน้าหายไป สิ่งที่ปรากฏในดวงตาซูหมิงอีกครั้งยังคงเป็นความขมุกขมัวในเส้นทางเลือดเนื้อ

พิษแห่งตัณหาที่นี่อบอวลทุกส่วน ปกคลุมการมองเห็นของเขา กระทั่งตัวเขายังเกิดสีชมพูขึ้น แม้ยังมีสติ แต่หัวใจเต้นเร็วขึ้น เลือดลมไหลเวียนเร็วกว่าปกติมาก

ถึงขั้นที่…ในดวงตาเขาเป็นสีชมพู เส้นเลือดฝอยอัดแน่น เผยความอึดอัด แห่งตันณา แต่ที่มากกว่าคือจิตสังหารเด่นชัด เพียงแต่ว่าในจิตสังหารแฝงไว้ด้วย ความกังวลเสี้ยวหนึ่ง

ตอนนี้ซูหมิงยังคิดหาวิธีทำลายหลุมพรางนี้ไม่ได้ หากปล่อยให้เวลาผ่านไป เขารู้ว่าสิ่งที่รอตนอยู่คืออะไร

ยามนี้เขาขยับวูบถอยไปพร้อมกับยกมือขวาขึ้น พลันปรากฏเงามายาซางเซียงขึ้นข้างหลัง นั่นคือการรวมดวงจิตของเขา เมื่อเขาพุ่งไปข้างหน้า เงามายาซางเซียงที่รวมจากดวงจิตตนก็บินออกไปทันที มันพุ่งตรงไปที่หมอก เมื่อทะลวงผ่านไปแล้วก็ปะทะกับเส้นทางเลือดเนื้อ

แต่ว่า…มีดวงจิตสามรกร้างอยู่ สุดท้ายแล้วดวงจิตซูหมิงก็ยังถูกสลายไป

ซูหมิงตาแดงมากขึ้นเรื่อยๆ เขายกสองมือขึ้นประสานมุทรา ดวงจิตดาราสัจธรรม ดวงจิตพรรคเซียน ดวงจิตดาราโบราณและยังมีดวงจิตจักรพรรดิยมโลกมาเยือน อีกครั้ง เขาเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้าพลางยื่นมือขวาออกไป ตอนนี้เองวิญญาณเผ่า หมานใหญ่พุ่งออกไป ภายใต้การรวมกันจึงทำให้แขนขวาเขาขยายใหญ่ขึ้นในฉับพลัน

แขนซ้าย ร่างกาย แขนขาสี่ข้างใหญ่ขึ้นในฉับพลัน ซูหมิงใช้เปลี่ยนเทพหมานอย่างสมบูรณ์ ใช้พลังของเปลี่ยนเทพหมานรวมสี่ดวงจิตใหญ่ให้มาล้อมรอบ ตัวเขาหยุดชะงักครู่หนึ่งก่อนกลายเป็นสายรุ้งยาวบินไป ข้ามผ่านหมอกพุ่งเข้าไปยัง ผนังเส้นทางเลือดเนื้อ

แทบเป็นช่วงที่ซูหมิงเข้าใกล้ผนังตรงนั้น บนผนังปรากฏชายหนุ่มร่างแปลง สามรกร้างขึ้นในฉับพลัน เขายกมือขวาขึ้นกดไปทางซูหมิงด้วยสีหน้าจริงจัง

สองคนปะทะกัน ทันทีที่มือขวาซูหมิงปะทะกับมือขวาชายหนุ่มสามรกร้าง ทั้งเส้นทางเลือดเนื้อสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เกิดระลอกคลื่นกวาดล้างไปรอบๆ ชายหนุ่มสามรกร้างหายไป แต่ซูหมิงกระอักเลือดมาคำหนึ่งแล้วกระเด็นถอยไป

ร่างเปลี่ยนเทพหมานถูกแรงมหาศาลสะท้อนกลับจนหลุดออกกลายเป็นร่างกายปกติ ดวงจิตใหญ่สี่ดวงรอบตัวเขาสลายหายไป ตอนที่รวมขึ้นอีกครั้งซูหมิงหยุดอยู่ ชั่วครู่ เช็ดโลหิตตรงมุมปาก มองหมอกรอบๆ ม้วนถอยไปจนเห็นชายหนุ่มสามรกร้างที่รวมขึ้นใหม่อีกครั้งบนผนังเส้นทางเลือดเนื้อ แต่กลับเลือนรางไปเล็กน้อย

“ไม่มีประโยชน์ การต่อต้านทุกอย่างของเจ้าที่นี่ไม่มีประโยชน์ ยิ่งเจ้าดิ้นรนมากเท่าไร พิษแห่งตัณหาจะยิ่งส่งผลเร็วขึ้นเท่านั้น” ชายหนุ่มสามรกร้างมองซูหมิงพลางพูดขึ้นเรียบๆ

ซูหมิงไปอย่างเย็นชาก่อนขยับวูบถอยไป ผนังเลือดเนื้อที่นี่มีดวงจิตสามรกร้างอยู่ทุกแห่ง เลยยากจะทำลายไปได้ ยามนี้ถอยไปพลางขบคิดอย่างหนัก

‘การมาเยือนของสามรกร้างเป็นเหมือนจอกแหน รากอยู่ที่ขั้นไม่อาจกล่าวของฝ่ายสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืน พวกเขาร่วมมือกัน ด้านหนึ่งเพื่อผนึกเส้นทางที่นี่ เปลี่ยนพรสวรรค์ของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ อีกด้านหนึ่งใช้คำสาปกับข้า!

กระดูกแตกนั่นเป็นของสามรกร้าง เส้นผมนั้นเป็นของข้า ของเหลวสีชมพูนั่นทำให้เกิดพิษแห่งตัณหาขมุกขมัวที่นี่ นี่ไม่ใช่การจะสังหารข้า แต่สามรกร้าง…จะกินข้า!

เรื่องนี้จะต้องมีคนคอยช่วยอีกไม่น้อยแน่ เพื่อดำเนินการอย่างสมบูรณ์แบบได้อย่างมั่นใจไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม…’ ระหว่างที่ซูหมิงขยับวูบไหวห้อเหยียดถอยไป หมอกสีชมพูรอบๆ ม้วนตลบเข้ามาอบอวลรอบตัวเขา

‘การจะทำลายหลุมพรางนี้ จุดสำคัญไม่ใช่สามรกร้าง แต่เป็นผู้สูงส่งหวนคืน สามคนนั้น…แค่จัดการกับสามคนนี้ได้ หลุมพรางนี้จะเกิดจุดอ่อน การกินของ สามรกร้างจะไม่สมบูรณ์แบบ ตอนแรกเขากังวลว่าการปะทะกับข้าจะส่งผลถึงการมาเยือนของภัยพิบัติ เช่นนั้นตอนนี้เขาจะต้องกังวลอยู่แน่!

ข้าต้องการจุดพลิกสถานการณ์ จุดพลิกในการจัดการกับผู้สูงส่งหวนคืนสามคนนั้น!

แต่ทุกอย่างที่นี่ถูกผนึก ดวงจิตข้าก็ออกไปไม่ได้ เลยทำอะไรผู้สูงส่งหวนคืน สามคนนั้นไม่ได้…ทำอย่างไรดีถึงจะให้สามคนนั้นใช้คำสาปต่อไปไม่ได้…’ ซูหมิงถอยต่อไป สายตามองหมอกสีชมพูม้วนเข้ามา เขารู้สึกว่าในร่างกายตนเกิดตัณหาแห่ง ยุคโบราณขึ้นทีละน้อย พอมันเกิดขึ้นก็เริ่มรบกวนจิตสำนึกทันที

ซูหมิงกำลังถอย หมอกรอบๆ ข้นขึ้นเรื่อยๆ ม้วนเข้ามาหาเขาไม่หยุดอย่างกับ มืดฟ้ามัวดิน กระทั่งหมอกรอบตัวจมตัวเขาแล้ว

‘ยังมีอีกวิธีหนึ่ง นั่นคือใช้พลังของเศษปีกผีเสื้อฝ่าออกไปจากที่นี่ วิธีนี้สำเร็จได้ แต่ว่า…หากออกไปภายใต้สภาพแบบนี้ เช่นนั้นต่อให้หนีออกจากเส้นทางเลือดเนื้อได้ก็ยังไม่พ้นถูกสามรกร้างกิน…เศษนี้ควรใช้ตอนที่สำคัญที่สุดเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดของมัน!’

ดวงจิตซูหมิงเลอะเลือนทีละน้อย ที่คือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนหลัง ดวงจิตบรรลุถึงระดับสูง แต่ตอนนี้ภายใต้การรบกวนจากดวงจิตสามรกร้าง รวมถึงแผนการของผู้สูงส่งหวนคืนสามคนนั้น ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเช่นนี้เป็นครั้งแรกหลังดวงจิตบรรลุถึงระดับสูง

ถึงขั้นเขายังรู้สึกว่าสามรกร้างข้างหลังหมอกอ้าปากกว้างเผยคมเขี้ยวแล้ว รอเพียงตอนที่เขาเสียจิตสำนึกก็จะเริ่มกินทันที

‘หากข้าเสียจิตสำนึกไป นั่นหมายความว่าดวงจิตก็จะหายไปด้วย ถึงตอนนั้น สามรกร้างก็ไม่ต้องกังวลว่าข้าจะต่อต้านการกินของเขา และก็ไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดผลย้อนกลับอะไร ดังนั้นจึงไม่ส่งผลถึงแผนการอีกหลายร้อยปีจากนี้ที่จะให้ภัยพิบัติไปเยือนเพื่อตามหาซางเซียงของเขา ช่างเถอะ ไม่ว่าอย่างไร หากไม่มีวิธีอื่น ก็คงทำได้แค่ใช้เศษนั้นมาถ่วงเวลาเล็กน้อย…

หืม?’ ระหว่างซูหมิงกำลังถอย ขณะกำลังจะกระทำบางอย่างนั้น ดวงตาพลันเป็นประกายแวววาว

“ผลย้อนกลับ…ผลย้อนกลับ…ไม่ผิด เป็นผลย้อนกลับ สิ่งที่ข้าต้องทำคือให้ผู้สูงส่งหวนคืนสามคนนั้นเกิดผลย้อนกลับจากคำสาปที่ใช้กับข้า หากพวกเขารับผลย้อนกลับไม่ไหวก็เท่ากับข้าได้ทำให้พวกเขาสามคนบาดเจ็บสาหัสทางอ้อม และก็จะได้ทำลายหลุมพรางนี้!

นอกจากนี้พวกเขาต้องรับผลย้อนกลับในระดับสูงสุด ไม่ใช่แค่สาปข้าไม่ได้ แต่ว่า…ขณะเดียวกับที่พวกเขาสาปข้า ก็ต้องรับคำสาปของข้าเช่นกัน!” ดวงตาซูหมิงวาววับ ด้วยสินัยเขาหากตัดสินใจแน่วแน่แล้วก็จะไม่เปลี่ยนง่ายๆ เวลานี้ช่วงที่หมอกรอบๆ ม้วนเข้ามากลืนกิน เขากัดปลายลิ้นพ่นโลหิตไปคำหนึ่ง ยกมือซ้ายขึ้นคว้าโลหิตเหล่านั้นก่อนบีบมือ โลหิตเหล่านี้จึงกลายเป็นหมอกโลหิตวนเวียนอยู่ตรงหน้า

ขณะเดียวกันซูหมิงโบกมือขวา แหวนสมบัติล้ำค่าบินออกมาในทันที ยามนี้ไม่ใช่เวลาจะมาเสียดายของวิเศษ สิ่งนี้มีการเชื่อมต่อกับผู้สูงส่งหวนคืนคนนั้น แม้เขาลบการการเชื่อมต่อนี้ไปแล้ว แต่ก็ยังมีวิชาย้อนเวลา

เขาใช้มือขวาชี้ไป พลังแห่งเวลารวมไปที่แหวนวงนั้น ย้อนเวลาตัวมันกลับไปในอดีต…จนถึงตอนนั้นที่แหวนวงนี้ยังเป็นของเฟยฮวา

ทุกอย่างพูดเหมือนเนิบช้า แต่ความจริงสำหรับซูหมิงแล้วเป็นเพียงพริบตาเดียว ช่วงที่แหวนวงนี้แผ่กลิ่นอายพลังของเฟยฮวา ซูหมิงกดมือซ้ายไปยังแหวน

“สาปรกร้าง!” นี่คือการใช้พลังคำสาปสามรกร้างมาสาปหนึ่งในผู้สูงส่งหวนคืน ซ้ำยังใช้การเชื่อมต่อระหว่างจิตของนางกับผู้สูงส่งหวนคืนอีกสองคนในการสาป อีกสองคนด้วย!