ตอนที่ 677 การต่อสู้ครั้งนี้

การต่อสู้ครั้งนี้ หลีกเลี่ยงไม่ได้!

การต่อสู้ครั้งนี้ ต้องสู้!

การต่อสู้ครั้งนี้ เป็นที่รู้กันว่าคือการสละชีพของเชมัน!

หลังจากศิษย์พี่ใหญ่ร้องตะโกน สีหน้าเขาดูเหี้ยมโหดอย่างยิ่ง จากนั้นใช้มือซ้ายคว้าอากาศ พลันปรากฏกลองสงครามยักษ์ขึ้นในมือทันที

กลองนี้สูงสิบกว่าจั้ง ทุกส่วนเป็นสีม่วงอมแดง ดูแล้วเหมือนย้อมด้วยโลหิตไม่รู้เท่าไรตั้งแต่โบราณ ทั้งยังมีวิญญาณร้ายจำนวนมากวนเวียนอยู่รอบๆ ครั้นกลองนี้ปรากฏ วิญญาณเหล่านั้นก็พากันส่งเสียงคำรามแหลมทันที

ศิษย์พี่ใหญ่ยืนอยู่ข้างกลองด้วยความเฉยชา ใช้ตะขอมือขวาตีกลองอย่างแรงทีหนึ่ง เสียงกลองที่ดังสั่นสะเทือนจิตใจและเขย่าฟ้าดินพลันกึกก้องไปรอบๆ

ระลอกคลื่นกระจายบนฟ้าเป็นชั้นๆ กลองนี้ไม่ใช่ธรรมดา นี่คือกลองสงครามเก้าอรุณแห่งเผ่าเชมันเก้าอรุณ เสียงกลองจะสร้างความหวาดหวั่นให้กับศัตรู ขณะเดียวกันยังทำให้ผู้ตีกลองนี้โลหิตเดือดพล่าน สายเลือดฮึกเหิม ขั้นพลังปะทุขึ้นคล้ายกับถูกจุดประกายไฟ

เมื่อเสียงกลองดังขึ้น ใบหน้าศิษย์พี่ใหญ่พลันมีเลือดฝาด ดวงตาไม่มัวหมองอีก แต่ฉายประกายสัตว์ร้ายไร้สติปัญญา แล้วร้องคำรามพร้อมกับก้าวตรงไปหาซูหมิง

ด้านหลังเขาเป็นวิญญาณร้ายจำนวนมากวนเวียนอยู่ พวกมันมาจากกลองเก้าอรุณ ยามนี้เมื่อเสียงกลองดังกึกก้อง พวกมันต้องกินเลือดเนื้ออย่างเต็มอิ่มเท่านั้นถึงจะหยุด

ศิษย์พี่ใหญ่ตรงเข้ามาพร้อมพลังน่าตะลึง ส่วนซูหมิงยังคงยืนอยู่เงียบๆ เพียงชี้นิ้วมือขวาไปข้างหน้า ฉับพลันนั้นเทวรูปหมานยักษ์ด้านหลังก็ทะลวงผ่านร่างเขามาอยู่ข้างหน้า แล้วชกหมัดซ้ายซึ่งเป็นตัวแทนของสายฟ้าเข้าไป

ในเวลาเดียวกัน แขนขวาซึ่งเป็นตัวแทนของซู่มิ่งยกขึ้นวาดไปทางศิษย์พี่ใหญ่ เพราะมีลำตัวแล้ว สองแขนจึงคล่องแคล่วขึ้น หนำซ้ำยังแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก ท่ามกลางเสียงโครมคราม ซูหมิงหลับตาอยู่ด้านหลังเทวรูปหมาน ก่อนทำสัญลักษณ์มือขวาแล้วชกหมัดไปข้างหน้า หมัดนี้มีเทวรูปหมานขวางกั้นอยู่ ทว่ากลับไประเบิดตรงจุดที่เทวรูปหมานกับศิษย์พี่ใหญ่ปะทะกัน เทวรูปหมานสั่นไหว ถอยไปหลายสิบจั้งจนทะลวงผ่านร่างซูหมิง ฉะนั้นซูหมิงเลยมาอยู่ข้างหน้าเทวรูปหมานอีกครั้ง

ทางฝั่งศิษย์พี่ใหญ่ก็โซเซถอยติดต่อกันจนไปอยู่ข้างกลองสงคราม นัยน์ตาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน แม้ยังคงไม่แวววาว แต่สีแดงฉานกลับบดบังมันได้เล็กน้อย แทบเป็นช่วงที่ดวงตาแดงฉาน ศิษย์พี่ใหญ่ใช้ตะขอมือขวาตีกลองอย่างรุนแรง

รอบนี้ตีสามครั้ง!

เสียงกลองดังกระหึ่ม ต่อให้ตอนนี้ซูหมิงบรรลุถึงขั้นวิญญาณหมานตอนปลายก็ยังจิตใจสั่นไหว เทวรูปหมานด้านหลังเกิดเค้าลางว่าจะบิดเบี้ยว ขณะเดียวกัน หลังเสียงกลองสามครั้ง ศิษย์พี่ใหญ่อ้าปากเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้า

ระหว่างร้องคำราม ทั่วร่างเขามีทีท่าจะปริแตกออก โลหิตสีดำไหลมาจากในร่างกายกลายเป็นหมอกสีม่วงอมแดง จนเมื่อหมอกปกคลุมทั่วร่างแล้ว ก็มีกลิ่นอายแก่กล้าปะทุออกมาจากในหมอกม่วงอมแดงนี้

กลิ่นอายพลังนี้คือกลิ่นอายเชมันบริสุทธิ์ มันปะทุออกมาพร้อมด้วยความพิลึกและเก่าแก่ของเชมัน ขณะกำลังปะทุอยู่ก็มีเสียงแหบแห้งแว่วมาจากในหมอก

“สายเลือดเก้าอรุณ แปลงกาย…ประมุขเชมัน!” เสียงนี้ดังก้องกังวาน หมอกพวกนั้นถูกร่างศิษย์พี่ใหญ่สูบไปทันใด จนกระทั่งสูบหมดแล้วก็เผยเป็นร่างศิษย์พี่ใหญ่ที่ต่างออกไปตรงหน้าซูหมิง

แม้ยังเป็นรูปร่างเดิม ทว่าตรงระหว่างคิ้ว แขนขา และหกจุดตรงหน้าอกกลับปรากฏอักขระซับซ้อน อักขระนี้ไม่เหมือนกับของเซียน เป็นอักขระคล้ายกับของเผ่าหมาน แต่กลับไม่มีเผ่าหมานคนใดรู้จัก

นี่คือผนึกแห่งวิชาเชมัน!

“ศิษย์น้องเล็ก….เมื่อก่อนข้าเคาะกลองสงครามได้เพียงสามครั้ง ทำให้โลหิตข้าเดือดพล่าน สายเลือดเก้าอรุณถูกกระตุ้นขึ้นมาจนได้เป็นประมุขเชมัน…แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน และใช้วิชาสืบทอดที่แกร่งเกินไปไม่ได้

ตอนนี้…จากการช่วยเหลือของท่านตี้เทียน ข้าทำได้แล้ว ความรู้สึกที่ได้ครอบครองพลังนี้มัน…..ดีจริงๆ…..” ศิษย์พี่ใหญ่ยังคงมีสีหน้าเฉยชา เขากล่าวเนิบๆ เสียงก้องกังวานไปโดยรอบ

“ในเมื่อโชคชะตาให้ข้ากับเจ้าต้องสู้กัน เช่นนั้นการต่อสู้ครั้งนี้….ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง…” ขณะศิษย์พี่ใหญ่เอ่ยก็ยกมือซ้ายขึ้นแล้วคุกเข่าคารวะ ทว่าไม่ใช่ทำไปทางซูหมิง แต่ตรงไปบนฟ้า

“สายเลือดเก้าอรุณ ประมุขแห่งเชมัน…ศิษย์น้องเล็ก ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะทำให้ข้าต้องใช้พลังแห่งเชมันกี่ส่วน!

หนึ่งเชมันสรรเสริญสวรรค์ ขออัญเชิญของวิเศษเชมันแห่งสวรรค์ จงกำจัดบุคคลผู้ต่อต้านเชมัน!” ศิษย์พี่ใหญ่คารวะท้องฟ้า

ทันใดนั้น ท้องฟ้าที่บิดเบี้ยวพลันหยุดนิ่ง หมอกสีม่วงอมแดงผุดมาจากพื้นดินและมวลอากาศ ก่อนรวมกันอยู่ใต้ท้องฟ้า ก่อขึ้นเป็นกระดูกศีรษะสีม่วง

กระดูกนี้ลอยอยู่กลางอากาศ ในตัวมันมีกลิ่นอายพลังคล้ายกับสมบัติล้ำค่าของเผ่าหมานจากทุกแผ่นดินใหญ่ที่ทำลายล้างเผ่าเซียน!

นี่ก็คือสมบัติล้ำค่าของเผ่าเชมันเก้าอรุณ กระดูกเทพเชมัน!

ตอนที่ปรากฏกระดูกชิ้นนี้ เบ้าตาของกะโหลกพลันมีแสงหม่นเปล่งออกมาราวกับฟื้นคืนชีพ แล้วกวาดสายตามาจับจ้องซูหมิง

ความรู้สึกหนาวเยือกผุดขึ้นในใจซูหมิงโดยพลัน เมื่อถูกกะโหลกจ้อง มันทำให้เขารู้สึกถึงภยันตรายในทันที

พร้อมกันนั้นศิษย์พี่ใหญ่ยกมือซ้ายชี้ไป กะโหลกนั้นก็ส่งเสียงอื้ออึงก่อนตรงไปหาซูหมิง ชั่วขณะกำลังตรงเข้าไป กะโหลกก็แผ่กลิ่นอายพลังแก่กล้า มิหนำซ้ำบนตัวมันยังมีร่างมายาโผล่ขึ้นมา ร่างมายานี้เป็นมือใหญ่ข้างหนึ่ง ดูจากท่าทางแล้วเหมือนอยากจะบดขยี้ซูหมิง

‘ตี้เทียนฉลาดจริงๆ ที่แท้เด็กคนนี้คือคนรุ่นหลังสายเลือดตรงเผ่าเชมันเก้าอรุณ แต่จากลักษณะแล้วไม่น่าจะใช่สายเลือดตรงแท้จริง จะเอียงไปทางสายเลือดของสิงกาน (สะบั้นศีรษะ)…

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังใช้การชี้นำของสายเลือดเรียกสมบัติล้ำค่าของเผ่าเชมันเก้าอรุณออกมาได้ ตี้เทียนหนอตี้เทียน เจ้าเลือกควบคุมเด็กคนนี้คงจะมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่มาก!’ จี๋อั้นนัยน์ตาวาววับ มองศิษย์พี่ใหญ่ของซูหมิงเหมือนได้เข้าใจบางอย่าง

‘โลกนี้มันพิลึกจริงๆ นอกจากปรากฏตัวอันตรายน่าสะพรึงกลัวอย่างเลี่ยซานซิวแล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งอย่างประมุขเชมันเก้าอรุณอีก ทว่าด้วยเหตุนี้เองเผ่าหมานจึงแตกแยกและถือกำเนิดเผ่าเชมันขึ้น เลยทำให้กลอุบายต่างๆ ตั้งมากมายที่เลี่ยซานซิวฝากเอาไว้ใช้การไม่ได้

ประมุขเชมันเก้าอรุณถือกำเนิดผิดเวลา ความแกร่งของเขาเทียบเท่าเทพหมานรุ่นหนึ่ง ทั้งยังสร้างเผ่าเชมันขึ้นเอง เลียนแบบเลี่ยซานซิว และยังสร้างของวิเศษปกป้องเผ่าหลายชนิด สมบัติล้ำค่าเหล่านี้มีเพียงผู้มีสายเลือดตรงจากเขาเท่านั้นถึงจะเรียกได้ ในจุดนี้ยังห่างจากเลี่ยซานซิวไปหนึ่งขั้น และยังมีร่างแยกที่มีความคิดและสติปัญญาของตัวเองสามคนของประมุขเชมันเก้าอรุณอีก ทุกคนนับว่าเป็นสายเลือดตรงของเขา และก็เป็นประมุขเชมันได้เหมือนกัน’

ขณะที่จี๋อั้นถอนหายใจ ซูหมิงมองศิษย์พี่ใหญ่แล้วพยักหน้าอย่างเงียบๆ

แทบทันทีที่ศิษย์พี่ใหญ่ใช้การสรรเสริญแห่งสวรรค์ วิชาเชมันอันดับแรกของสายเลือดเก้าอรุณอัญเชิญกะโหลกสีม่วงอมดำออกมา ซูหมิงสูดลมหายใจเข้าลึก ยามยกมือขวาทำสัญลักษณ์มือ เทวรูปหมานด้านหลังก็ยกมือขวาขึ้นทำสัญลักษณ์มือตาม มือซ้ายก็ทำเช่นกัน

“ตะวันจันทราและดารา…แห่งเทพหมาน เปลี่ยนครั้งที่หนึ่ง…..ภัยพิบัติดารา!”

ซูหมิงเอาสองมือตบบนศีรษะเบาๆ แล้วสะบัดมือไปบนฟ้า ทันใดนั้นผืนฟ้าบิดเบี้ยวเหมือนกับถูกสองมือใหญ่ไร้รูปแหวกออก เผยออกมาเป็นความว่างเปล่า

มันคือฟ้ากระจ่างดาว ในฟ้านั้นมีแสงดาวระยิบระยับ มีดวงดาราอยู่นับไม่ถ้วน ตอนนี้ดวงดาวเคลื่อนตัวรวมเป็นแสงดาราหลายสาย จากนั้นผืนฟ้าก็รวมเข้าด้วยกันเป็นแสงดาราสายหนึ่งพุ่งลงมายังมือใหญ่ของกะโหลกศีรษะ

การต่อสู้ครั้งนี้คือการต่อสู้กันของซูหมิงกับศิษย์พี่ใหญ่ และก็เป็นการต่อสู้กันของเทพหมานกับประมุขเชมัน!

ซูหมิงใช้วิชาของเทพหมาน ทว่าศิษย์พี่ใหญ่ใช้วิชาของประมุขเชมันสายเลือดเก้าอรุณ การต่อสู้ของสองคนประหนึ่งย้อนไปยุคบรรพกาล นั่นคือการต่อสู้ประดุจโชคชะตาของเทพหมานรุ่นสองกับประมุขเก้าอรุณ!

เสียงครึกโครมดังก้องกังวาน ทั้งฟ้ากระจ่างดาวพังพินาศลงเป็นเศษกระจาย ส่วนมือใหญ่ของกะโหลกศีรษะกระเด็นถอยไป ห้านิ้วมือฉีกขาดจนหมด ทว่าขณะกำลังจะกระเด็นถอยไปนั้น กะโหลกศีรษะส่งเสียงดังกึกๆ แล้วปล่อยหมอกมายาออกมาเยอะขึ้น ทำให้มือนั้นฟื้นฟูกลับมาในพริบตาเดียว

ชั่ววินาทีที่ฟื้นตัวกลับมา ฝ่ามือที่กำลังกระเด็นถอยพลันหยุดชะงักก่อนคว้ามือไปทางซูหมิงอีกครั้ง

“มารแห่งดารา!” ซูหมิงยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมหลบ เพียงทำสัญลักษณ์มือแล้วชี้ไปยังเศษฟ้ากระจ่างดาวพลางเอ่ยออกมา

ชั่วพริบตาเดียว เสี้ยวแสงดาราที่ยังคงอยู่ในเศษฟ้ากระจ่างดาวสว่างพร่างพราวอีกครั้ง ทำให้มีเศษแสงดาราสาดลงมายังพื้นดิน

แสงดาราตัดสลับกันกลายเป็นกลิ่นอายชั่วร้ายประหนึ่งของจริง กลิ่นอายชั่วร้ายนี้มาจากฟ้า มาจากแสงดารา มาจากท้องนภาพังพินาศ ตอนที่มันส่องสะท้อนพื้นดิน แสงดาราเต็มฟ้าก็กลายเป็นลูกธนูแสงดาวพุ่งตรงมายังมือใหญ่อีกครั้ง

เสียงระเบิดดังสนั่นยิ่งกว่าเดิมกึกก้องไปรอบๆ ซูหมิงโซเซถอยไปก่อนกระอักเลือด สีหน้าเขาดูซึมเศร้า แต่ความมุ่งมั่นในการต่อสู้กลับเดือดพล่านในร่างกายโดยไม่อาจควบคุม ความมุ่งมั่นในการต่อสู้นี้ไม่ได้มาจากจิตสำนึก แต่มาจากโลกนี้ มาจากการปะทะกันของเผ่าหมานกับเผ่าเชมัน

ศิษย์พี่ใหญ่กระเด็นถอยไปอย่างต่อเนื่องและกระอักโลหิตเช่นกัน เพียงแต่โลหิตเป็นสีดำ ระหว่างนั้นเขาพลันเงยหน้าขึ้น

“สายเลือดเชมันเก้าอรุณ สองเชมันฝังปฐพี! ขออัญเชิญสมบัติล้ำค่าเชมันแห่งปฐพี จงสังหารบุคคลผู้ต่อต้านเชมัน!”

“สายเลือดเชมันเก้าอรุณ สามเชมันแปรสภาพหม้อสามขา เผ่าหมานมีหม้อสามขาเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างยิ่ง เผ่าเชมันก็มีหม้อสามขาเช่นกัน มันคือสมบัติที่เผ่าเชมันใช้กำราบดวงชะตา ด้วยสายเลือดแห่งประมุขเชมันเก้าอรุณของข้า ขออัญเชิญหม้อสำริดเชมันมาเยือน!” ศิษย์พี่ใหญ่เงยหน้า แล้วใช้มือซ้ายกดไปทางพื้นดินอย่างแรง