ตอนที่ 801 อักษรดิน

“วิชาเงากลืนนภา อิ่มตัวเก้าครั้ง เคราะห์ภัยเก้าครั้ง จะปีนนภาขึ้นสู่ยอดฝีมือ”

“ทั้งยังใช้อภินิหารได้อีกเก้ารูปแบบ รูปแบบแรกมีนามว่าอักษรดิน”

“ฝึกอักษรใต้ดิน เรียกว่า…..หลุมศพ!”

“จุดอิ่มตัวครั้งแรกจะใช้วิชานี้ได้ หลังข้ามผ่านด่านเคราะห์ ปฐพีจะกลายเป็นดิน เมื่อเขียนอักษรจะเป็นหลุมศพ[1]” ซูหมิงยืนอยู่ตรงใจกลางทะเลวายุ ด้านหลังห่างไปหลายร้อยจั้งก็คือดวงตาวายุ

เขาเงยหน้ามองสายรุ้งยาวเก้าสายลงมาจากฟ้า ในความคิดลอยขึ้นมาเป็นรูปแบบอภินิหารจากวิชาเงากลืนนภาที่ชื่อหั่วโหวถ่ายทอดให้

“ตอนนี้ข้าถึงจุดอิ่มตัวครั้งแรกแล้ว น่าจะใช้…วิชาอักษรดินได้”นัยน์ตาซูหมิงมีประกายเย็นชาวาบผ่าน ความจริงก่อนหน้านี้เขาก็เตรียมศึกษาวิชาอักษรดินมาอย่างละเอียดแล้ว

ทุกอย่างก็รอเพียงตนถึงจุดอิ่มตัวครั้งแรกก็จะใช้ได้

ทะเลวายุตอนนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลังกระบี่เก้าเล่มปักลงพื้นทีละเล่ม แผ่นดินพลันแตกออก กระทั่งพายุหมุนยังกระจายออกไปรอบๆ ส่วนพายุหมุนศีรษะคนของซูหมิงก็ถูกกระบี่โบราณเล่มหนึ่งทะลวงผ่านจนสลายไป

แผ่นดินสั่นสะเทือนติดกันเก้าครั้ง นอกจากจุดสำคัญของทะเลวายุแล้ว สายลมในส่วนอื่นๆ ต่างชนใส่กันจนหายไปภายใต้แรงสั่นสะเทือนและแรงปะทะ

หลังทะเลวายุหายไป ที่อื่นๆ นอกจากตรงส่วนลึกจุดสำคัญกลายเป็นพื้นที่กว้างโล่ง วิสัยทัศน์ไม่มีอะไรขวางอีก จิตสัมผัสแผ่ขยายได้ ทำให้ผู้ฝึกฌานทั้งหมดในที่นี้ใจสั่นไหว ต่างพากันหยุดและมีสีหน้าเคารพต่อกระบี่โบราณเก้าเล่มที่ปักดินอยู่รอบๆ จุดสำคัญของทะเลวายุ

กระบี่เก้าเล่มนั้นเหมือนล้อมจุดสำคัญของทะเลวายุใว้ตรงใจกลางให้เป็นวงแหวน

“ผู้รักษาการณ์…..” ผู้ฝึกฌานรอบๆ ต่างเงียบงัน นัยน์ตาปิดซ่อนความซับซ้อน

โครม!

เสียงโครมครามดังติดกันเก้าครั้ง จากนั้นกระบี่โบราณเก้าเล่มก็เกิดรอยร้าวจำนวนมาก แล้วพังทลายพร้อมกันกลายเป็นเศษนับไม่ถ้วน เผยให้เห็นบุคคลเก้าคนนั่งขัดสมาธิอยู่ภายใน

เก้าคนนี้ยืนขึ้นพร้อมกับที่กระโบราณแตกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นเศษกระบี่โบราณก็รวมขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่งเสียงกึกๆ ดังก้อง แล้วกลายเป็นชุดเกราะนักรบบนตัวเก้าคนนี้

ชุดเกราะสีทองสัมฤทธิ์ขยับแสงแวววาวพิลึกบนตัวเก้าคน ทั้งยังมีอักขระจำนวนมากเว้านูนบนชุดเกราะ จึงเต็มไปด้วยกลิ่นอายลึกลับ

เก้าคนนี้มีบุรุษและสตรี อายุมากสุดเป็นชายชรา อายุน้อยสุดเป็นชายหนุ่ม สีหน้าเย็นชา ทุกคนล้วนมีความรังเกียจในแววตา

“ผู้รักษาการณ์จะจับตัวคนทำผิด พวกเจ้ารออยู่รอบๆ อย่าเพิ่งไป” ชั่วขณะที่ชายชราผมแดงฌานหนึ่งในเก้าคนนั้นกล่าวเนิบช้า ก็แผ่แรงกดดันของเจ้าปกครองโลกตอนกลางออกมา เสียงเขาดังกังวานก่อเป็นแรงกดดันรุนแรง เมื่อควบคู่กับฐานะผู้รักษาการณ์แล้ว ทำให้เจ้าปกครองโลกรอบๆ ต่างก้มหน้าลงเงียบๆ

เผชิญหน้ากับขุมอำนาจรักษาการณ์โลกแท้จริงอันแข็งแกร่ง นักโทษในแดนรกร้างต้นกำเนิดจิตเหล่านี้ไม่มีใครกล้าต่อต้านเลย

เห็นคนรอบๆ ปฏิบัติตาม ชายชราผู้รักษาการณ์เหมือนเคยชินแบบนี้แล้ว จึงหมุนตัวขยับวูบไหวเข้าไปในส่วนสำคัญทะเลวายุ แปดคนที่เหลือก็เคลื่อนตัวหายไปในทะเลวายุเช่นกัน

“ตามการคาดการณ์ของท่านผู้เป็นอมตะหยินศักดิ์สิทธิ์ ในเมื่อบุคคลนี้ปรากฏตัวในเขตดาราจักรวงแหวนบูรพา อีกทั้งชื่อหั่วโหวยังอยู่วงแหวนบูรพา ผู้รักษาการณ์จากโลกแท้จริงหยินศักดิ์สิทธิ์ของเราก็ได้ประจำการเขตวงแหวนบูรพาพอดี เช่นนั้นไม่ต้องไปสนใจความประสงค์ของดาวอิน…หากจับบุคคลนี้ได้จะดีที่สุด!”

“บุคคลผู้นี้มีความลับที่ท่านผู้เป็นอมตะต้องการ แน่นอนว่าหากจับไม่ได้ เช่นนั้นท่านผู้เป็นอมตะไม่ได้ความลับนี้ไป สามโลกแท้จริงอื่นๆ ก็ไม่ควรได้ด้วย คงมีแต่ต้องสังหารเขา”

“ส่วนเรื่องรางวัลนำจับ หากไม่ใช่เพราะท่านผู้เป็นอมตะระงับเอาไว้ เกรงว่าคงไม่ใช่เพียงหินโลกหลายก้อนเป็นรางวัล และก็ไม่ดึงดูดความสนใจเพียงเจ้าปกครองโลกระดับต้นในกลุ่มนักโทษด้วย ทุกอย่างเป็นเพราะท่านผู้เป็นอมตะกังวลใจ กลัวว่าบุคคลนี้จะถูกสังหารก่อน ฉะนั้นนี่จึงเป็นโอกาสของพวกเรา”

“ศึกครั้งนี้เน้นที่การจับกุม!”

วินาทีที่เก้าคนเข้ามาในทะเลวายุก็ต่างส่งจิตสื่อสารกัน ถึงพวกเขาจะเป็นผู้รักษาการณ์ ทว่าพวกเขามาจากโลกแท้จริงหยินศักดิ์สิทธิ์ ฉะนั้นจึงต้องปฏิบัติตามความประสงค์ของโลกตัวเองก่อน

ขณะที่ผู้รักษาการณ์เก้าคนบุกเข้ามาในทะเลวายุ นัยน์ตาของซูหมิงที่ยืนอยู่ตรงส่วนสำคัญของทะเลวายุเผยจิตสังหาร เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะนั่งขัดสมาธิลงแล้วทำสัญลักษณ์สองมือวางบนหัวเข่า จากนั้นหลับตาลง

“ถึงเวลาเก็บแหแล้ว ผู้รักษาการณ์ระดับเจ้าปกครองโลกตอนกลาง…..ชื่อหั่วโหว หากข้ากินได้หนึ่งคน จะข้ามผ่านจุดอิ่มตัวครั้งแรกให้ร่างกายก้าวสู่เจ้าปกครองโลกได้หรือไม่!”

“หากเจ้าสามารถใช้วิชาอักษรดินได้อย่างสมบูรณ์ มีโอกาสสามส่วนที่จะสังหารเจ้าปกครองโลกตอนกลางหนึ่งคน แต่ตอนนี้เจ้าอยู่เพียงจุดอิ่มตัว ยังไม่เผชิญหน้ากับเคราะห์ภัย จึงใช้ได้เพียงรูปแบบมืออักษรดิน ยังกลืนกินไม่ได้”

“ข้าอยากลองดู หากสำเร็จจะดีที่สุด หากล้มเหลวเจ้าก็จุดชนวนระเบิดต้นกำเนิดของยอดผู้ฝึกฌานในแดนผนึกที่ตายแล้วบนดาวดวงนี้ได้เลย แล้วค่อยพาข้าเคลื่อนย้ายไปยังดวงตาวายุ ให้เรื่องที่นี่เป็นการเตือนคนที่จะมาล่าสังหารข้าทุกคน”

“ได้ ข้าเตรียมพร้อมแล้ว จุดชนวนต้นกำเนิดผนึกของดาวนี้ได้ทุกเมื่อ” ระหว่างที่ชื่อหั่วโหวกล่าวเสียงเรียบนิ่งในใจซูหมิง ซูหมิงยกสองมือขึ้นอย่างช้าๆ

วินาทีที่ยกสองมือขึ้น นอกส่วนสำคัญของทะเลวายุ เศษชิ้นส่วนเก้าชิ้นซึ่งซูหมิงทิ้งเอาไว้บนพื้นก่อนหน้านี้บนที่กว้างโล่งไร้สายลม เวลานี้เปล่งแสงสว่างจ้าแสบตา

นอกจากเก้าจุดนี้แล้ว ท่ามกลางความอึมครึมของส่วนสำคัญทะเลวายุก็มีเศษอยู่อีกสี่สุด เศษเหล่านั้นขยับแสงวิบวับสว่างจ้าเช่นกัน

ตอนที่ซูหมิงยกมือขวาในท่านั่งขัดสมาธิก็ยกมือซ้ายขึ้นสูง ทำสัญลักษณ์มือแล้วกดบนพื้นดิน พื้นดินทะเลวายุพลันเกิดเสียงโครม เศษชิ้นส่วนเก้าจุดนอกทะเลวายุส่งเสียงอื้ออึงเล็กแหลม กลายเป็นสายรุ้งยาวเก้าสายพุ่งไปยังส่วนสำคัญทะเลวายุ

เสียงอื้ออึงกับเสียงลากยาวเก้าจุดดึงดูดความสนใจของผู้ฝึกฌานรอบนอกทันที ตอนที่มองมา พวกเขาเห็นเศษชิ้นส่วนเก้าชิ้นเปลี่ยนเป็นเส้นยาวห้อเหยียดเข้าไปในทะเลวายุในพริบตา

“นั่นมัน……”

“ทุกจุดคือตำแหน่งที่เจ้าปกครองโลกตาย หรือว่าโม่ซูนั่นจะเตรียมการไว้ก่อนแล้ว?”

“จะต้องเป็นวิชาอภินิหารบางอย่างแน่”

ทุกคนไม่มีใครเตือนผู้รักษาการณ์ หลังตรวจพบแล้วก็ต่างนัยน์ตาแวววาว พากันมองทะเลวายุด้วยสีหน้าจริงจัง

วินาทีที่สายรุ้งยาวจากเศษเก้าชิ้นพุ่งเข้าไปในทะเลวายุ เศษสี่ชิ้นในทะเลวายุก็ทะยานไปเช่นกัน ฉะนั้นจึงมีเศษสิบสามชิ้นพุ่งตรงไปหาซูหมิงจากรอบๆ

รอบตัวซูหมิงในตอนนี้ ผู้รักษาการณ์เก้าคนใช้ความเร็วสูงสุดล้อมกันเข้ามาใกล้ในพริบตา แรงกดดันเก้าจุดแผ่กระจายพร้อมกัน สร้างเป็นวิชาคล้ายเครื่องพันธนาการตรงไปหาเขา

พวกเขาเห็นร่างเงาซูหมิงนั่งขัดสมาธิอยู่ ตอนนี้เอง ซูหมิงพลันลืมตาขึ้น รู้สึกถึงการมาของเก้าคนนี้ ใช้มือซ้ายกดตรงระหว่างคิ้วตัวเอง

เขาในตอนนี้มือขวากดบนพื้นดิน มือซ้ายกดตรงระหว่างคิ้ว ประกายแววตาหม่นหมองอย่างเร็วรี่ กระทั่งระลอกคลื่นชีวิตยังแทบจะหยุดนิ่งในพริบตา ราวกับว่าเขากำลังจะตาย

หลังจากทำเช่นนี้แล้ว เศษสิบสามชิ้นที่กำลังบินเข้ามาก็รวดเร็วยิ่งกว่าเดิม แสงสว่างจ้ากว่าเดิม ทว่าในเวลาเดียวกัน ตอนนี้ผู้รักษาการณ์เก้าคนก็เข้ามาใกล้เขาแล้ว ทุกคนประสานสัญลักษณ์มือพร้อมกัน มีแสงเก้าสายสีต่างกันเปล่งมาจากตัวคนเก้าคน

แสงเก้าสีพัวพันกันอยู่กลางอากาศคล้ายกับถักสาน แล้วรวมเป็นตาข่ายใหญ่ตรงไปหาซูหมิงอย่างรวดเร็ว ดูจากลักษณะแล้วเหมือนจะจับเขา

“เจ้าหนีไม่รอดหรอก!” เสียงเยาะหยันแว่วมาจากเก้าคนนี้ พร้อมกันนั้นตาข่ายใหญ่ส่งเสียงครึกโครม มันอยู่ห่างจากซูหมิงไม่ถึงยี่สิบจั้งแล้ว พอสายลมรอบๆ สัมผัสกับตาข่ายจะหายไป กระทั่งจุดที่ตาข่ายผ่าน อากาศจะเกิดรอยแตกคล้ายกับถูกแหวกออก

เห็นตาข่ายจะตกลงมาแล้ว ใบหน้าซูหมิงมีเส้นเลือดดำปูดโปน แล้วพลันเงยหน้าขึ้น

“อักษรดิน!”

สิ้นเสียง ร่างซูหมิงแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ใช่กลายเป็นเศษ แต่เป็นเม็ดคล้ายดิน ราวกับว่าเป็นมนุษย์หินแล้วร่างพังลงเป็นดินจากพื้นปฐพี จากนั้นก็ม้วนตัวพุ่งไปหาชายชราที่อยู่ใกล้มากที่สุดในเก้าคนตรงหน้า

ในเวลาเดียวกัน เศษสิบสามชิ้นนั้นเข้ามาแล้ว และพุ่งไปหาชายชราด้วยความเร็วสูงยิ่ง

“ไม่รู้จักประมาณตน ข้าจะถ่วงเวลาให้เอง พวกเจ้าควบคุมตาข่ายผนึกจับเขา!” ชายชราแค่นเสียงเย็นชา ระเบิดพลังแห่งโลกในร่างกาย

เมื่อระเบิดพลังแห่งโลกแล้ว ก็มีแรงปะทะสีทองอ่อนแผ่ออกรอบตัวชายชรา แวบเดียวก็ปกคลุมในระยะพันจั้ง

ในพันจั้งนี้ มวลอากาศ สิ่งมีชีวิต ทุกอย่างล้วนกลายเป็นสีทองอ่อน การควบคุมพลังแห่งโลกแบบนี้คือสัญลักษณ์ของการก้าวสู่เจ้าปกครองโลกตอนกลาง ต้นกำเนิดทุกอย่างของกฎฟ้าดินในระยะพันจั้งจะถูกขับไล่ออกไป เหลือเพียงคำบัญชาของชายชราเท่านั้น!

“ในอากาศโลกของข้า ข้าบอกว่าเจ้าบาดเจ็บ เจ้าก็ต้องบาดเจ็บ!” ชายชราสะบัดแขนเสื้อ ยกมือขวาชี้ไปยังดินจากร่างซูหมิง

“บาดเจ็บ บาดเจ็บ บาดเจ็บ!”

ดินเหนียวจากร่างซูหมิงพลันเสียหายเป็นวงใหญ่ พริบตาเดียวก็หายไปครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งที่เหลือกลายเป็นใบหน้าคนกลางอากาศ ใบหน้านั้นคือซูหมิง ซึ่งดูมีสีหน้าอ่อนแรงและคลุ้มคลั่ง

“อักษรดิน!” ซูหมิงตะโกนออกไป ความเร็วพลันเพิ่มขึ้นหลายเท่า โดยเฉพาะเศษสิบสามชิ้นด้านหลังชายชรา มันทะลวงผ่านเขตพื้นที่สีทองอ่อนมาอยู่ข้างหลังชายชราในเสี้ยววินาที

“หืม?” ด้วยเหตุการณ์กะทันหันนี้ เขาจึงยากจะขวางซูหมิงเอาไว้ ชายชราหรี่ตาลง หากแต่ยังไม่ทันใช้วิชาใดๆ…..

โครม โครม โครม!

เสียงโครมครามดังก้องฟ้าดินติดกันหลายครั้ง ดินจากร่างซูหมิงห่อหุ้มชายชราเอาไว้ ก่อรวมให้นูนขึ้นจนคล้ายกับ….หลุมศพ!

เศษสิบสามชิ้นทะลวงเข้าไปในหลุมศพ พวกมันรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว กลายเป็น…ป้ายหลุมศพ!

บนป้ายหลุมศพถูกวาดเป็นภาพอย่างรวดเร็ว ภาพนั้นเป็นคนผู้หนึ่งซึ่งมีลักษณะเหมือนชายชราผู้รักษาการณ์

[1] เมื่ออักษรจีนคำว่า ดิน (土) รวมกับคำว่า อักษร (文) จะกลายเป็น หลุมศพ (坟)