ตอนที่ 805 ทำลายวงแหวนอาคม

กระเรียนร่วงร้องเสียงเล็กด้วยความตื่นเต้น

มันคว้าถุงเอาไว้แน่น ในนั้นมีหินผลึกจำนวนมาก อีกทั้งส่วนใหญ่ไม่ใช่หินชำรุด แต่เป็นเหรียญหินคุณภาพค่อนข้างสูงที่ซูหมิงได้มาตอนอยู่แดนมรณะหยิน

สำหรับกระเรียนขนร่วงแล้ว วัตถุพร่างพรายเหล่านี้คือชีวิตของมัน กระทั่งสำคัญกว่าชีวิตด้วยซ้ำ และนี่ก็คือเหตุผลที่มันตื่นเต้นคลุ้มคลั่ง

โดยเฉพาะยามซูหมิงหยิบถุงเก็บวัตถุอีกใบมาโยนให้ มันยิ่งระเบิดความตื่นเต้นออกมา

“สู้ สู้ สู้สุดชีวิต!” กระเรียนขนร่วงตาแดงก่ำ แล้วร้องตะโกนเสียงต่ำ

‘ย่ากระเรียนมันเถอะ ข้าจะสู้เพื่อหินผลึกพวกนี้ หากสัตว์ยอมตายเพื่อกิน เช่นนั้นกระเรียนจะยอมตายเพื่อความมั่งคั่ง เจ้าหนูซูไม่เคยใจกว้างขนาดนี้มาก่อน ขะ…เขาขี้เหนียวกว่าข้าเสียอีก ตอนนี้มาใจกว้างขนาดนี้ ข้าจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้’ กระเรียนขนร่วงตะโกนเสียงดัง ก่อนจะบินขึ้นฟ้าไป

“ข้าจะสู้!” ร่างกระเรียนขนร่วงเกิดเสียงโครมทีหนึ่ง ตัวมันขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าจนมีขนาดหลายสิบจั้ง รอบตัวปรากฏระลอกคลื่นนับไม่ถ้วน ระลอกคลื่นเหล่านี้กระจายออกรอบๆ อย่างรวดเร็ว ราวกับจะหลอมรวมกับฟ้ากระจ่างดาว

ซูหมิงมองกระเรียนขนร่วง เขาไม่เคยเห็นกระเรียนขนร่วงทำลายวงแหวนอาคมใดไม่ได้มาก่อน พรสวรรค์นี้เขาเคยเห็นจากหู่จื่อเท่านั้น ตอนนี้สายตามองกระเรียนขนร่วงพลันเกิดความเจ็บปวดในใจ

ความเจ็บปวดนี้ไม่ใช่จากร่างกาย บางทีมันอาจไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่เป็นความขมขื่นที่เกิดขึ้นจากการหวนคิดถึงอดีต เขารู้ว่าตนคิดถึงหู่จื่อ ทว่ากลับไม่มีอารมณ์ความรู้สึก ไม่มีความเจ็บปวด การหวนคิดถึงจึงเป็นสิ่งต้องห้าม

ชื่อหั่วโหวมองกระเรียนขนร่วงคลุ้มคลั่งอยู่ข้างๆ เขาเบิกตากว้างอ้าปากค้าง เขาเคยเจอคนที่ละโมบมาก่อน แต่ไม่เคยเจอหนักขนาดนี้ ยอมระเบิดพลังชีวิตแก่กล้าออกมาเพียงเพื่อหินผลึกสองถุง อีกทั้งดูจากลักษณะของกระเรียนขนร่วงแล้วตื่นเต้นอย่างสุดขีด

‘มัน….มันไม่น่าจะใช่ท่านผู้นั้นในตำนาน ข้าจำได้ว่าท่านนั้น…เหมือนจะไม่ได้ละโมบขนาดนี้…อีกอย่างด้วยฐานะของท่าน หินผลึกแค่นี้…..’ ชื่อหั่วโหวสงสัยกระเรียนขนร่วงมาโดยตลอด นี่คือความลับของเขา กระทั่งยังไม่เคยถามซูหมิง

“อ๊าก!” กระเรียนขนร่วงร้องเสียงดัง ร่างมันขยายขึ้นอีกครั้ง กลายเป็นขนาดเกือบร้อยจั้ง ระลอกคลื่นรอบกายก็หนาแน่นขึ้นและแผ่ขยายออกไม่หยุด ทำให้ฟ้าเต็มไปด้วยระลอกคลื่นในพริบตา

ระลอกคลื่นเหล่านั้นไม่ได้ขยายไปไกลมากนัก แต่อยู่ภายในพื้นที่นี้ ราวกับว่าจะใช้วิธีนี้หลอมรวมเข้าไปในฟ้า ทว่าฟ้ากระจ่างดาวเหมือนไม่มีรอยแยก ระลอกคลื่นจึงวนเวียนไปมา ไม่อาจหลอมรวมเข้าไปได้

แทบเป็นช่วงที่กระเรียนขนร่วงแสดงพลังจะทำลายวงแหวนอาคมที่อยู่มาไม่รู้กี่ปี ซึ่งปกคลุมฟ้าทั้งหมดนอกจากทะเลดาราตรงส่วนลึกของแดนรกร้างต้นกำเนิดจิต และถูกวางโดยผู้แข็งแกร่งจากสี่มหาโลกแท้จริง

ภายในเขตฟ้าฐานที่มั่นรักษาการณ์ของสี่มหาโลกแท้จริง ณ ดาวอินสิบเก้าดวง มีสี่ดวงระเบิดแสงสว่างจ้าขึ้นมา และยังมีเสียงเย็นชาไร้ปรานีแว่วมาจากดาวอินสี่ดวงนั้น

“แดนรกร้างคนบาป เขตฟ้าวงแหวนบูรพา มีพลังระดับสามจะหลอมรวมกับยอดอาคมผนึกจิต ด้วยพลังระดับสามนี้ต้องใช้เวลาเก้าร้อยเจ็ดสิบล้านปีถึงจะสำเร็จ”

เสียงเย็นชาดังกังวานไปทั่วขุมอำนาจรักษาการณ์สี่มหาโลกแท้จริง ผู้รักษาการณ์กับผู้แข็งแกร่งจากสี่มหาโลกแท้จริงบนดาวทุกดวงล้วนได้ยิน

ทว่ากลับไม่มีใครสนใจ เพียงเงยหน้ามองฟ้าเท่านั้น

เรื่องการทำลายวงแหวนอาคมนี้ถึงจะเกิดขึ้นไม่บ่อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย หลายปีมานี้วงแหวนอาคมผนึกจิตยังไม่เคยถูกทำลายมาก่อน และวิธีนี้ในสายตาผู้รักษาการณ์คือการไม่รู้จักประมาณตน

ทว่าทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงเย็นชาแว่วมาจากดาวอินสี่ดวงที่ส่องสว่างอีกครั้ง

“แดนรกร้างคนบาป เขตฟ้าวงแหวนบูรพา มีพลังระดับสี่จะหลอมรวมกับยอดอาคมผนึกจิต ด้วยพลังระดับสี่ต้องใช้เวลาเจ็ดร้อยยี่สิบล้านปีถึงจะสำเร็จ”

“เกิดพลังระดับสี่เร็วขนาดนี้เชียวรึ แต่หากจะทำลายวงแหวนอาคมมันเป็นไปไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าไอ้คนไม่รู้จักประมาณตนคนใดมันริอาจลอง”

“เขตฟ้าวงแหวนบูรพา นั่นมันที่ที่ผู้ถูกประกาศจับนามโม่ซูอยู่ไม่ใช่รึ?” บนดาวแท้จริงนับไม่ถ้วนกลางฟ้ากระจ่างดาวของขุมอำนาจสี่มหาโลกแท้จริง มีผู้รักษาการณ์ส่วนหนึ่งกำลังฝึกฝนอยู่ เสียงจากฟ้าเข้ามาขัดการฝึกฝน แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้สนใจ

…………..

เขตฟ้าวงแหวนบูรพา ซูหมิงมองกระเรียนขนร่วงกลางฟ้ากระจ่างดาว มันในตอนนี้ขยายขึ้นหลายร้อยจั้ง เสียงคำรามแว่วมาจากปากมันไม่หยุด ระลอกคลื่นจำนวนมากขยายออกเป็นวงกว้างในระยะหมื่นลี้

“บัดซบ นี่มันวงแหวนอาคมอะไรกัน เหตุใดถึงแกร่งขนาดนี้ ย่าเจ้าเถอะ วงแหวนอาคมบัดซบนี่เหตุใดถึงแกร่งเช่นนี้ได้ นี่มันโกงกันชัดๆ!”

กระเรียนขนร่วงด่าทอเสียงดัง

ทว่าต่อมากระเรียนขนร่วงก็เงียบไป แล้วแทนที่ด้วยลมหายใจหนักหน่วง แม้จะเป็นฟ้ากระจ่างดาว แต่มันก็ยังหายใจกระชั้นขึ้น

เพราะซูหมิงยกมือขวาโยนถุงเก็บวัตถุไปให้อีกสองใบ

กระเรียนขนร่วงตาแดงก่ำ มันบ้าคลั่งแล้ว เงยหน้าคำรามขึ้นฟ้า ร่างกายพองบวมอีกครั้ง ครั้งนี้ขยายไปถึงพันจั้ง ร้องคำรามพลางแผ่ระลอกคลื่นลูกใหญ่ออกจากในร่างกาย

ชื่อหั่วโหวเห็นดังนั้น ม่านตาสองข้างก็หดตัว

“ย่ากระเรียนมันเถอะ ข้าจะเอาจริงกับเจ้าแล้ว ครั้งนี้คือของจริง เอาจริงแล้ว” มันร้องคำรามไปพลาง กะพริบตาปริบๆ ไปพลาง แล้วก้มหน้ามองซูหมิงอย่างรวดเร็วแวบหนึ่ง

ตอนมันเห็นซูหมิงหยิบถุงเก็บวัตถุออกมาอีกใบ มันก็คลุ้มคลั่งขึ้นมา ซูหมิงอาจไม่มีของอื่นๆ อะไรมากนัก แต่ทุกครั้งที่เขาสังหารจะไม่เคยลืมเก็บถุงเก็บวัตถุมาด้วย แม้ว่าภายในจะไม่มีอะไรมากนัก ทว่าเมื่อเอามารวมกันแล้วกลับเป็นทรัพย์สินไม่น้อย

ขณะเดียวกับที่กระเรียนร่วงระเบิดพลัง ภายในฟ้ากระจ่างดาวของขุมอำนาจรักษาการณ์สี่มหาโลกแท้จริง ครั้งนี้ไม่ใช่ดาวอินสี่ดวงขยับแสงวูบวาบอีก แต่เป็นบรรดาดาวอินคล้ายบันไดบิดเบี้ยวที่รวมขึ้นจากดาวจำนวนมาก ตอนนี้ล้วนเปล่งแสงสว่างจ้ากันหมด

“แดนรกร้างคนบาป เขตฟ้าวงแหวนบูรพา มีพลังระดับห้า…..” ยังกล่าวไม่จบพลันเงียบไป

ต่อมาตอนที่เสียงดังก้องอีกครั้ง มันเกิดการเปลี่ยนแปลง

“แดนรกร้างคนบาป เขตฟ้าวงแหวนบูรพา มีพลังระดับหก…..” เสียงหยุดไปอีกครั้ง ครู่ต่อมาเมื่อมันดังอีกครั้ง ผู้ฝึกฌานเกือบครั้งบนดาวแท้จริงทั้งหมดในเขตฟ้าขุมอำนาจผู้รักษาการณ์ต่างหน้าเปลี่ยนสี

“แดนรกร้างคนบาป เขตฟ้าวงแหวนบูรพา มีพลังระดับเจ็ดจะหลอมรวมกับยอดอาคมผนึกจิต ด้วยพลังระดับเจ็ดต้องใช้เวลาเก้าพันห้าร้อยปีถึงจะสำเร็จ”

…………

ร่างกระเรียนขนร่วงมีขนาดหลายพันจั้ง ระลอกคลื่นจากตัวมันปกคลุมในระยะหลายหมื่นลี้ มันตัวสั่นไปหมด ดวงตาแดงก่ำ

“บัดซบ บัดซบ นี่เป็นวงแหวนอาคมที่บ้าที่สุดเท่าที่ข้าเคยเจอมา มีถึงเก้าสิบกว่าชั้น ย่ากระเรียนมันเถอะ ท่านกระเรียนผู้นี้จะทำลายได้อย่างไร?” กระเรียนขนร่วงเอ่ยพลางก้มหน้าเหลือบตามองซูหมิงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ทำท่าทางหอบหายใจแรง

ซูหมิงแค่นเสียงหึ ยกมือขวาเอาถุงเก็บวัตถุออกมาอีกห้าใบ นำมาแกว่งตรงหน้ากระเรียนขนร่วงแล้วเปิดปากออก ภายในส่งเสียงหินผลึกกระทบกัน จากนั้นก็โยนไปข้างๆ ตรงนั้น…มีถุงเก็บวัตถุรวมยี่สิบกว่าใบแล้ว

กระเรียนขนร่วงรู้สึกปีติในใจอย่างยิ่ง มันตื่นเต้นและรู้สึกเหมือนมีแรงกระตุ้นอีกครั้ง ร่างจึงขยายใหญ่ขึ้นก้าวสู่ขนาดหมื่นจั้ง ภายในฟ้ากระจ่างดาวมีระลอกคลื่นจากตัวมัน ระลอกคลื่นเหล่านี้ไหลเวียนในฟ้าอย่างเร็วรี่ ก่อนเกิดเค้าลางว่าจะหลอมรวมเข้าไปเป็นครั้งแรก

“ไม่ได้ ข้าทำสุดกำลังแล้วจริงๆ แต่วงแหวนอาคมนี้มันบ้าเกินไป บ้าเกินไป…..” กระเรียนขนร่วงอาศัยจังหวะที่ซูหมิงไม่สังเกตเห็นเลียริมฝีปาก แล้วตะโกนขึ้นมาทันที

ซูหมิงไม่กล่าวใดๆ แต่หยิบถุงเก็บวัตถุออกมาอีกสิบใบ พอเปิดหินผลึกภายในให้ดูแล้วก็โยนไปข้างๆ

กระเรียนขนร่วงตัวสั่นเทิ้ม มันเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้า ร่างกายขยายใหญ่เกือบสองหมื่นจั้ง

นัยน์ตาซูหมิงแวววาว หลังจากโยนถุงเก็บวัตถุให้ไปอีกหลายใบแล้ว แววตากระเรียนขนร่วงก็เปล่งประกายเด่นชัด ในใจมันกำลังร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น

‘รวยแล้ว รวยแล้ว ฮ่าๆ เจ้าซูน้อยก็ไม่ได้ขี้เหนียวอะไรนี่ เฮอะๆ ท่านกระเรียนผู้นี้ใช้อุบายเล็กๆ น้อยๆ เจ้าคงไม่เอาออกมาทั้งหมด เดาว่าเขายังมีเหลืออยู่อีกเล็กน้อย อืม ยังขูดรีดได้อีก’ กระเรียนขนร่วงคำราม ร่างกายพองบวมขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้แทบจะถึงสามหมื่นจั้ง ฟ้ากระจ่างดาวที่ระลอกคลื่นจากตัวมันผ่านต่างขยับแสงวับวับเด่นชัด

ชื่อหั่วโหวข้างๆ เบิกตากว้างอ้าปากค้างแล้ว เขาเหม่อมองกระเรียนขนร่วง ในใจตื่นตะลึงจนหวาดกลัว

‘รับมือกับวงแหวนอาคมผนึกฟ้ากระจ่างดาวหนึ่งทิศได้ กระเรียนตัวนี้…หรือว่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ท่านนั้นในตำนานจริงๆ?’

“ไม่ไหวแล้ว ข้าใช้พลังหมดแล้ว เจ้านี่มันทำลายยากเกินไป ข้าต้องการแรงบันดาลใจ ข้าต้องการความฮึกเหิม ข้าต้องการแรงกระตุ้น…” มันกล่าวพลางรีบก้มหน้ามองซูหมิงด้วยความตื่นเต้นและเฝ้ารอคอย

“เจ้าต้องการแรงกระตุ้น ข้าจะให้แรงกระตุ้นกับเจ้าเอง” ซูหมิงแค่นเสียงเย็นชา ก่อนยกมือขวาคว้าอากาศ ถุงเก็บวัตถุสามสิบกว่าใบนั้นลอยมาอยู่ในมือเขาทันที

“ภายในสิบลมหายใจ ผ่านไปทุกลมหายใจข้าจะเอาคืนสามถุง หากทำลายไม่ได้จริงๆ ก็ไม่ต้องฝืน” ซูหมิงเอ่ยเสียงเบาพร้อมกับเก็บไปสามถุง

กระเรียนขนร่วงร้องเสียงแหลมเล็ก ครั้งนี้มันตาแดงก่ำจริงๆ ไม่ใช่เสแสร้ง หัวใจกำลังหลั่งโลหิต ความเจ็บปวดนี้ทำให้มันบ้าคลั่งขึ้นมาจริงๆ โดยเฉพาะตอนเห็นซูหมิงเก็บถุงเก็บวัตถุไปอีกสามใบ มันก็ร้องเสียงแหลมด้วยความคลุ้มคลั่ง

“ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น! ย่ากระเรียนเจ้าเถอะ ใหญ่ขึ้นอีก!” ร่างกระเรียนขนร่วงส่งเสียงโครมพร้อมกับขยายใหญ่ขึ้น สี่หมื่นจั้ง ห้าหมื่นจั้ง จนถึงหนึ่งแสนจั้ง

“จงพัง จงพัง จงพัง!” ขณะร้องตะโกน ระลอกคลื่นรอบตัวขยายออกอย่างรุนแรง จุดที่ผ่านไปฟ้าแทบจะพินาศลง ท่ามกลางเสียงครึกโครมดังสนั่น ฟ้ากระจ่างดาวม้วนเปิดออกทีละชั้นจนเผยวงแหวนอาคมสีแดงฉานใหญ่ยักษ์ชนิดหนึ่ง กลิ่นอายโบราณจากตัวมันเข้ามาแทนที่ฟ้ากระจ่างดาว ปรากฏอยู่ตรงหน้าซูหมิงแบบไม่มีขอบเขต

มิหนำซ้ำในยามนี้ ระลอกคลื่นทั้งหมดยังหลอมรวมเข้าไปในวงแหวนอาคมนั้นทั้งหมด ส่งเสียงดังสนั่นสะเทือนฟ้า วงแหวนอาคมผนึกจิตที่สี่มหาโลกแท้จริงวางเอาไว้…ถูกกระเรียนขนร่วงหลอมรวมเข้าไปโดยสมบูรณ์