ตอนที่ 927 วิญญาณทรายชั่วร้าย

ทุกคนล้วนมีความลับ ทุกสิ่งมีชีวิตก็มีเช่นกัน เพียงแต่ไม่ใช่ประเภทเดียวกัน เจ้าไม่รู้ หากมันไม่บอกเจ้า เจ้าก็จะไม่รู้

ซูหมิงมีความลับ ตี้จิ่วโม่ซามีความลับเช่นกัน มังกรยมโลกก็มี กระเรียนขนร่วงก็มี

ตอนนี้ ภูเขาดาราลูกนี้ก็กลายเป็นหนึ่งในความลับจำนวนมากของมันแล้ว

จนกระทั่งซูหมิงเดินลงเขาไป จนกระทั่งพวกเขาค่อยๆ เดินไกลออกไปกลางฟ้ากระจ่างดาว กระเรียนขนร่วงหันไปมองภูเขา มองยอดเขา น้ำตาของมันทะลวงผ่านหัวใจที่เต็มไปด้วยรอยแผล หยดลงที่ใดไม่รู้

“คุ้มค่าหรือไม่…..” กระเรียนขนร่วงกล่าวเสียงเบา นี่เป็นสิ่งที่พบเห็นได้ยากที่มันไม่มีคำบรรยายเกี่ยวกับตัวเอง และก็ไม่ใส่คำว่าย่ากระเรียนเข้ามา

ร่างเงาห่างไกลออกไป ภูเขาดาราห่างไปไกล ความทรงจำ…..ก็ไกลออกไปเช่นกัน

ตอนที่ซูหมิงหันไปมอง เขาไม่เห็นน้ำตากระเรียนขนร่วง สิ่งที่เห็นยังเป็นกระเรียนขนร่วงที่ไร้ปราณี ดูเลวทรามและสนใจความมั่งคั่งดั่งชีวิต

เหมือนกับเจ้าที่มองไม่เห็นน้ำตาของปลา เพราะมันอยู่ในน้ำ เจ้าจึงแยกไม่ออกว่าส่วนของน้ำนั้นมีน้ำเท่าไร และเท่าไรเป็นน้ำตา

“เจ้าขนร่วง เหตุใดถึงรู้สึกว่าเจ้าแปลกๆ ไป?” สุนัขใหญ่สีเหลืองร่างแปลงมังกรยมโลกพูดเสียงเบากับกระเรียนขนร่วง

“ท่านกระเรียนผู้นี้จะไปแปลกได้อย่างไร ข้ากำลังคิดอยู่ว่าภูเขาดารานั่น เจ้าว่าจะมีเหมืองหินผลึกหรือไม่?” กระเรียนขนร่วงหันไปมอง และมองภูเขาดาราอีกครั้ง แต่มังกรยมโลกไม่เห็นความเศร้าและสับสนในสีหน้ามัน

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งเดือน ข้ามผ่านทะเลดาราไป ผ่านภูเขาดาราไป จนมาถึงทะเลทรายรกร้างกว้างใหญ่ ทะเลทรายรกร้างเหมือนกับภูเขาดารา มันลอยอยู่กลางฟ้ากระจ่างดาว มองไปคล้ายกับแผ่นดินใหญ่

นั่นคือทะเลทรายที่รวมขึ้นจากฝุ่นละอองนับไม่ถ้วน ฝุ่นละอองนั้นคือเศษหิน เป็นวัตถุแตกหักหลังจากดาวถล่มลง พวกมันถูกพลังงานบางอย่างรวมเอาไว้และสร้างขึ้นเป็นทะเลทรายมองไม่เห็นพรมแดน

มีสายลมพัดเข้ามาครืนๆ พัดผ่านกลางทะเลทราย พัดดินทรายลอยขึ้น และยังทำให้เกิดแรงพายุฝุ่น จุดที่ผ่านจะเหมือนมีมังกรทรายเหลือคณานับบินไปมาพลางร้องคำราม ทำให้ผู้คนต่างหวาดผวา

“ข้ามทะเลทรายเศษฝุ่นนี้ไปก็จะเห็นชนเผ่าข้า ที่นี่….เป็นจุดที่เรียกได้ว่าอันตรายที่สุดในการเดินทางครั้งนี้ หลังจากการทำลายล้างครั้งใหญ่ ก่อนหน้าที่เทพแห่งเผ่าดินทรายจะหลับใหลได้ใช้อภินิหารครั้งใหญ่ กวาดรอบนอกทะเลดาราต้นกำเนิดจิต นำฝุ่นละอองหลังจากดาวพังลงมารวมอยู่ที่นี่

สร้างขึ้นเป็นทะเลทรายฝุ่นละออง เพื่อเป็นที่พักพิงและปราการธรรมชาติให้กับชาวเผ่าดินทราย เพราะชาวเผ่าดินทรายล้วนเป็นเพศชาย พวกเขาคือวิญญาณที่กำเนิดโดยธรรมชาติจากในดินทราย

ชาวเผ่าดินทรายส่วนใหญ่มีรูปร่างเตี้ย พวกเขาไม่มีกำลังรบใดๆ และก็ไม่มีขั้นพลังใดๆ ซึ่งจะอ่อนแอมาก…..ทว่าเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในทะเลดาราต้นกำเนิดจิตได้ หากมีจุดใดจุดหนึ่งอ่อนแออย่างสุดขีด เช่นนั้นจะต้องมีจุดหนึ่งที่แข็งแกร่งอย่างสุดขีดเช่นกัน

เผ่าดินทรายเลี้ยงวิญญาณทรายชั่วร้ายได้ มันคือสัตว์แก่กล้าในยุคสมัยโบราณ ร่างกายพวกมันสูงใหญ่ไร้ที่เปรียบ วันปกติจะนอนอยู่กลางทะเลทราย ทำให้คนแยกไม่ออก แต่หากมันตื่นขึ้น ก็จะกลายเป็นราชาแห่งทะเลทราย

สัตว์ร้ายแก่กล้าในยุคโบราณชนิดนี้ เผ่าดินทรายเลี้ยงเอาไว้ไม่เยอะ แต่ทุกตัว….แข็งแกร่งอย่างยิ่ง ข้ามผ่านทะเลทรายผืนนี้ไป ต้องใช้เวลาครึ่งเดือน ในครึ่งเดือนนี้ พวกเราอย่าไปรบกวนเผ่าดินทรายจะเป็นการดีที่สุด” ตี้จิ่วโม่ซาหันไปมองซูหมิงแวบหนึ่ง แล้วก็มองมังกรยมโลกกับกระเรียนขนร่วง ก่อนกล่าวอย่างตื่นตัว

เมื่อซูหมิงพยักหน้าบ่งบอกว่าเข้าใจแล้ว ตี้จิ่วโม่ซาจึงสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเดินเข้าไปในทะเลทราย ใช้ความเร็วทั้งหมดห้อเหยียดไปข้างหน้า ซูหมิงตามอยู่ข้างหลัง เขามองทะเลทรายรอบๆ ตลอดทาง สีของทะเลทรายมีสีน้ำตาลเป็นหลัก สีเหลืองมีไม่มาก สีดำก็ไม่มากเช่นกัน

สีนี้เหมือนกับโลหิตสดที่แห้งไปตามกาลเวลา ความรู้สึกป่าเถื่อนก็เข้ามาในความรู้สึกซูหมิง

สายลมครืนๆ ม้วนดินทรายพัดไกลออกไป ทำให้โดยรอบอยู่ในความขมุกขมัวเลือนราง ทำให้คนหลงทางง่ายมาก ต่อให้ใช้จิตสัมผัสก็มีขีดจำกัด

ทว่าตี้จิ่วโม่ซามีวิธีแยกแยะเส้นทาง บางทีอาจจะกังวลว่าซูหมิงจะเข้าใจผิด หรืออาจจะเพราะเขาเร็วไม่เท่าซูหมิง ระหว่างทางนั้น เขารักษาระยะกับซูหมิงตลอด

เวลาค่อยๆ ผ่านไป เมื่อวันที่หกมาถึงพวกเขาเข้าไปถึงส่วนลึกของทะเลทรายแล้ว มองไปรอบๆ เป็นดินทรายทั้งหมด เสียงจากโดยรอบก็เป็นเสียงลมกับทรายปะทะกัน

“เรียบร้อย การเดินทางครั้งนี้ไม่น่าจะมีอะไรแล้ว เผ่าดินทรายไม่ได้ขวางพวกเรา ความจริงขอเพียงเราไม่ล่วงเกินเผ่านี้ก่อน ขอแค่ไม่ทำผิดข้อห้ามของพวกเขา ก็จะไม่มีอันตรายใดๆ” ตี้จิ่วโม่ซาผ่อนลมหายใจ แล้วหันไปกล่าวเบาๆ กับซูหมิง

“ข้อห้าม?” นัยน์ตาซูหมิงเป็นสมาธิ

“อืม เผ่าดินทรายพิเศษมาก เพราะชาวเผ่าพวกเขาไม่มีเพศหญิงเลย ทุกคนคือวิญญาณที่กำเนิดจากในดินทราย ดังนั้นพวกเขาจึงมองดินทรายผืนนี้ว่าเป็นมารดาของเผ่า

และพวกเขามีกฏเพียงข้อเดียว คือห้ามให้สิ่งมีชีวิตเพศหญิงทุกคนเข้ามาที่นี่ พวกเขาคิดว่านี่เป็นการดูหมิ่นอย่างหนึ่งต่อพวกเขา

หากมีเพศหญิงเข้ามาที่นี่ ก็จะถูกพวกเขาจับตัวแล้วฝังอยู่ที่นี่ ให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของมารดาเผ่าพวกเขา ทว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเรา…” ตี้จิ่วโม่ซาเอ่ยพลางถอนหายใจโล่งอก แต่เพิ่งกล่าวถึงตรงนี้ ทันใดนั้นทั้งแผ่นดินใหญ่พลันสั่นสะเทือน

การสั่นสะเทือนเหมือนกับในส่วนลึกของใต้ดินมีมังกรยักษ์กำลังเลื้อยไปมา และยังมีเสียงคำรามต่ำในลำคอดังแว่วมาจากรอบๆ ทะเลทรายพลันนูนขึ้น ก่อนมีมือใหญ่หลายร้อยจั้งข้างหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากทะเลทราย

นั่นคือมือที่รวมขึ้นจากดินทราย ต่อมาก็มีมืออีกข้างตามขึ้นมา จากนั้นก็เป็นคนยักษ์ขนาดหลายพันจั้งยืนขึ้นมาจากพื้น

นั่นคือคนยักษ์ดินทราย ตอนที่ร่างกายหนาของมันยืนขึ้น มีดินทรายจำนวนมากร่วงหล่น เกิดพายุหมุนรอบๆ อีกครั้ง รวมขึ้นเป็นเกราะนักรบกับเสื้อคลุมบนตัว ตรงหัวมันไม่มีดวงตา มีเพียงปากใหญ่ ตอนที่มันอ้าปาก ดินทรายล่วงลงดังสายฝน ก่อนคำรามเสียงดังเหมือนอยู่ในลำคอกึกก้องไปรอบๆ

“โฮก!”

คนยักษ์เงยหน้าคำรามขึ้นฟ้า ไม่มองพวกซูหมิง แต่สาวเท้ายาวตรงไปยังทิศทางที่พวกเขามา ทุกก้าวแผ่นดินจะสั่นสะเทือน ครู่ต่อมา ตรงจุดที่ไกลยิ่งกว่า ซูหมิงเห็นคนยักษ์แบบเดียวกันอีกตัวหนึ่ง มันยืนขึ้นจากดินทราย และร้องคำรามเสียงเหมือนอยู่ในลำคอ

“วิญญาณทรายชั่วร้าย!” ตี้จิ่วโม่ซาหน้าเปลี่ยนสี เขาถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว ทว่าพอเห็นคนยักษ์เดินไกลออกไปแล้ว เขาก็โล่งอก

“ไม่รู้ว่าใครไปล่วงเกินเผ่าดินทรายในทะเลทราย…..” เขาส่ายศีรษะ ตอนที่มอง ซูหมิงกลับสังเกตเห็นว่าซูหมิงกำลังขมวดคิ้วอยู่

ตอนนี้เอง มีเสียงเหมือนกับนกหวีดดังขึ้นจากในพื้นดิน เสียงดังขึ้นลงและยังมีเสียงแหลมดังก้อง ดีที่เสียงนี้ดังมาจากใต้ดิน แต่ก็ได้ยินชัดว่ามันกำลังห่างไปไกลอย่างเร็วไว

“มีสิ่งมีชีวิตเพศหญิงเข้ามาในทะเลทราย!” นัยน์ตาตี้จิ่วโม่ซาพลันเพ่งเป็นสมาธิ

“ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ถ้าไม่อย่างนั้นไม่มีทางเกิดเสียงนกหวีดและเดินหน้าไปของชาวเผ่าดินทรายอย่างแน่นอน หากเป็นการล่วงเกินธรรมดา พวกเขาจะไม่ปรากฏตัว”

ซูหมิงถอนหายใจและคลึงตรงระหว่างคิ้ว

“ทิศทางของเผ่าเจ้าอยู่ที่ใด?” ซูหมิงมองตี้จิ่วโม่ซา

“ผ่านตรงนี้ไปอีกราวสิบวันก็จะออกจากทะเลทราย ตรงนั้นจะเห็นดาวผุพังดวงหนึ่ง ดาวนั่นคือชนเผ่าของข้า” ตี้จิ่วโม่ซากล่าวอย่างละเอียด

ซูหมิงได้ยินดังนั้นจึงยกมือขวาขึ้นกดไปทางพื้น ดินทรายบนพื้นพลันยุบลงไป เห็นรางๆ เหมือนว่ามีร่องรอยเผาไหม้หลอมละลายอยู่ วาดเป็นอักขระตัวหนึ่ง

จากนั้นระหว่างที่ซูหมิงสะบัดมือ ดินทรายรอบๆ ก็หมุนวนและปกคลุมอักขระตัวนั้น

“นี่คือ…” ตี้จิ่วโม่ซาอึ้งงัน

“ข้าต้องไปก่อนสักพัก เจ้าไปรอข้าที่เผ่าเจ้า อย่างช้าสุดหนึ่งเดือน ข้าจะรีบตามไป”

ซูหมิงกล่าวเรียบๆ แล้วหันไปมองกระเรียนขนร่วงกับมังกรยมโลก กระเรียนขนร่วงมีการเชื่อมต่อจิตใจกับเขา จึงย่อมเข้าใจความคิด มันขยับวูบไหวบินมาหาเขาและเข้าไปในถุงเก็บวัตถุ ส่วนมังกรยมโลก ถึงแม้ว่าจะไม่ยอม แต่ก็ไม่ปฏิเสธ หลังจากถูกเก็บเข้าถุงเก็บวัตถุไปพร้อมกันแล้ว เขาก็มีสีหน้าจริงจัง นัยน์ตาฉายประกายเย็นชา

ประกายเย็นชายังไม่ทันหายไป เขาก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่พวกเขามาแล้ว ใช้ความเร็วดุจดั่งสายฟ้า เกิดเสียงดินทรายลอยขึ้นกับเสียงทำลายมวลอากาศ ประหนึ่งมายาปะทะกับความจริง จึงเกิดเป็นเสียงคมกริบแทงแก้วหู

ตี้จิ่วโม่ซายังกล่าวไม่จบซูหมิงก็ไปไกลแล้ว นัยน์ตาเขาเป็นสมาธิและฉายแววขบคิด ผ่านไปพักใหญ่ก็ลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนหมุนตัวจากไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้อย่างรวดเร็ว

แม้เขาจะเดาไม่ออกว่าอีกฝ่ายจะไปทำอะไร แต่ทุกอย่างจะต้องเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของเผ่าดินทรายอย่างแน่นอน เรื่องนี้ด้วยขั้นพลังของเขาจึงยากจะเข้าร่วมด้วย และก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องตามไป การพาอีกฝ่ายไปชนเผ่าถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิต จากนี้ไปก็จะไม่มีอะไรกันอีก

ตรงจุดที่ห่างกับซูหมิงไปไกลมาก ตรงขอบทะเลทราย ตอนนี้ดินทรายไหลเชี่ยว เสียงคำรามในลำคอดังกังวาน ประหนึ่งผิวดินเปลี่ยนเป็นทะเล และยังมีเสียงนกหวีดแหลมดังก้อง

สวี่ฮุ่ยมีสีหน้าแน่วแน่ ดวงตาหงส์มาพร้อมความดุร้าย นางกำลังยิ้มเยาะพลางมองไปรอบๆ นางในชุดคลุมแดงดูเด่นตากลางทะเลทราย เหมือนกับกุหลาบเบ่งบานดอกหนึ่ง เผยความงามน่าหลงใหล

นางไม่ถอย แต่ขยับตัวตรงไปยังส่วนลึกของทะเลทราย เสียงคำรามในลำคอดังขึ้นเรื่อยๆ ครู่ต่อมา แผ่นดินพลันสั่นสะเทือน ในสายตานาง นางเห็นว่าบนพื้นไกลออกไปมีคนยักษ์สูงหลายพันจั้งกำลังคำรามวิ่งเข้ามา

คนยักษ์ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ยกมือขวาขึ้นแล้ว ดินทรายตรงหน้ามันเกิดเสียงโครมและม้วนตลบ หมุนขึ้นเป็นพายุฝุ่น ระหว่างส่งเสียงลากยาวก็เหมือนม้วนท้องนภาตรงเข้าไปใกล้สวี่ฮุ่ยในพริบตา