ตอนที่ 928 เผ่าดินทราย

สวี่ฮุ่ยแค่นเสียงหึเย็นชา ตอนที่พายุหมุนเข้ามาใกล้ นางไม่หยุดฝีเท้า แต่ยังประสานสัญลักษณ์มือหนึ่งชุดตรงหน้าอย่างรวดเร็ว แทบเป็นช่วงที่พายุหมุนปะทะตัวนาง สวี่ฮุ่ยพลันสะบัดสองแขนออก

“กระจาย!”

เส้นผมนางถูกสายลมพัดปลิวไสว แต่ตอนที่พายุหมุนมาอยู่ตรงหน้าและนางเอ่ยคำนั้นออกไป พายุพลันหยุดนิ่งลง หนำซ้ำยังมีเสียงคำรามเหมือนมาจากยุคโบราณแว่วจากในพายุหมุน

เสียงคำรามนี้เหมือนแฝงไว้ด้วยดวงจิตที่สามารถทำลายฟ้าดิน กลายเป็นเปลวเพลิงตรงส่วนลึกของพายุหมุน ก่อนจะแผ่กระจายออกไปทันที พายุหมุนตรงหน้า สวี่ฮุ่ยพลันลุกไหม้กลายเป็นพายุหมุนเปลวเพลิง

เสียงคำรามเปลี่ยนเป็นเสียงแหลม สุดท้ายก็กลายเป็นเสียงร้องแหบพร่า เมื่อเสียงร้องแหบดังแว่วมา ภายในพายุหมุนเปลวเพลิงมีหงส์เพลิงตัวหนึ่งพุ่งออกมา ตัวมันยาวหลายร้อยจั้ง ดูองอาจห้าวหาญอย่างยิ่ง มันบินวนกลางฟ้าดิน เสียงร้องแหบแห้งสามารถแผดเผาทั้งแปดทิศ

“เพลิงหงส์ มา!” นัยน์ตาสวี่ฮุ่ยฉายแววชั่วร้าย นางยกมือขวาขึ้นชี้ไปยังยักษ์ดินทรายที่อยู่ไกลออกไป ทันใดนั้นหงส์เพลิงก็พุ่งไปหายักษ์ตัวนั้น

คนยักษ์ร้องคำรามเสียงดัง สองฝ่ายเข้าปะทะกันในพริบตา เกิดเสียงดังสนั่นสะเทือนแผ่นดินกลางทะเลทราย

สวี่ฮุ่ยใช้อภินิหารแก่กล้าของระดับภัยพิบัติจันทราโดยไม่กักเอาไว้แม้แต่น้อย

ท่ามกลางเสียงครึกโครม ความเร็วของสวี่ฮุ่ยไม่เปลี่ยนไป วูบเดียวก็มาอยู่ข้างคนยักษ์ที่เกิดเสียงระเบิด ทั่วร่างคนยักษ์ลุกไหม้ด้วยทะเลเพลิง หัวเข่ามันโค้งงอ คุกเข่าลงกับพื้น มีสีหน้าเจ็บปวด ร่างกายกำลังถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็วโดยเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ทว่าสีหน้าสวี่ฮุ่ยไม่ผ่อนคลายลงเพราะสิ่งนี้ แต่กลับจริงจัง นางหยุดชะงักครู่หนึ่ง ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปรอบๆ ระหว่างที่คนยักษ์นั้นกำลังถูกเผา รอบตัวนางตอนนี้แผ่นดินเกิดการสั่นสะเทือนแล้วปรากฏยักษ์ดินทรายอีกสิบกว่าตัว คนยักษ์เหล่านี้ก้าวเท้ายาวมาทีละก้าว ทุกครั้งที่ก้าวเดินพื้นดินจะสั่นสะเทือน พวกมันกำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

หากเพียงแค่คนยักษ์เหล่านี้อาจยังไม่พอทำให้สวี่ฮุ่ยเป็นแบบนี้ สิ่งที่ทำให้นางหรี่ตาลงจริงๆ คือไกลออกไปยิ่งกว่า มียักษ์ดินทรายที่มีขนาดเพียงหลายร้อยจั้งตนหนึ่ง ดินทรายใต้เท้ามันเหมือนมีสติปัญญา ถูกบีบออกมาเป็นภูเขาเล็กลูกหนึ่ง

มันยืนอยู่บนภูเขาเล็ก นัยน์ตาฉายแววเย็นชา กำลังมองสวี่ฮุ่ยที่อยู่ไกลๆ มือซ้ายถือคันศรใหญ่สีเหลืองดินซึ่งมีความใหญ่หลายร้อยจั้ง มีระดับเท่ากับตัวของมัน

กระทั่งไกลออกไปอีก โดยรอบจุดที่สวี่ฮุ่ยอยู่เป็นใจกลาง ดินทรายรอบๆ เบียดกันเข้ามารวมตัวขึ้นเป็นปราการวงกลม บนปราการมีเสียงนกหวีดดังก้อง ร่างเงาขนาดครึ่งตัวคนเหมือนกับคนแคระต่างพากันโผล่ขึ้นมา พวกเขาล้วนสวมอาภรณ์ธรรมดา เนื้อตัวดูสกปรกมาก เหมือนกับไม่เคยทำความสะอาดเลยตั้งแต่เกิดมา

ร่างครึ่งคนเหล่านี้รวมกันแน่นขนัด รวมแล้วราวๆ หลายหมื่นคน พวกเขาล้อมอยู่รอบๆ เสียงนกหวีดก็ดังมาจากการเป่าปากด้วยมือ เสียงแหลมเสริมคู่กับภาพรอบตัวสวี่ฮุ่ย จึงเกิดเป็นบรรยากาศพิลึกพิลั่น

สวี่ฮุ่ยมีสีหน้าทะมึนทึบ แต่ยังไม่ทันเคลื่อนไหว ยักษ์ดินทรายสิบกว่าตนโดยรอบก็เข้ามาใกล้แล้ว ระหว่างที่พวกมันร้องคำราม ดินทรายปลิวว่อนพร้อมก่อขึ้นเป็นพายุหมุนสิบกว่าลูกพุ่งไปหาสวี่ฮุ่ย

พายุหมุนนั้นรวดเร็วยิ่งนัก เสี้ยววินาทีเดียวก็กลบนางเอาไว้ และในตอนนี้เอง ยักษ์ดินทรายหลายร้อยจั้งที่อยู่บนภูเขาเล็กไกลออกไปยกคันศรในมือซ้ายขึ้น มือขวาดึงสายธนูจนเกิดเป็นเสียงดังหึ่งๆ เขาง้างคันศรจนสุด

ดินทรายรอบตัวเขาพลันรวมเข้ามา หลายลมหายใจต่อมาก็ก่อขึ้นเป็นลูกศรดินทรายบนคันศรของคนนี้!

หวืด!

เกิดเสียงดังสนั่นฟ้าดิน คนยักษ์หลายร้อยจั้งปล่อยมือขวา ลูกศรดินทรายส่งเสียงลากยาวสะเทือนฟ้าดิน กลายเป็นดาวตกพุ่งไปหาสวี่ฮุ่ย

กลางฟ้ากระจ่างดาว มันลากผ่านมวลอากาศ หนำซ้ำตรงปลายยังแผดเผาอากาศสร้างเป็นเทวรูปองค์หนึ่ง!

เทวรูปเป็นชายสวมเกราะ เอาสองมือกอดอก หลับตาสองข้าง แวบเดียวก็เข้าไปอยู่ตรงหน้าสวี่ฮุ่ยที่กำลังถูกพายุหมุนสิบกว่าลูกโจมตี

โครม!

ในพายุหมุนสิบกว่าลูกมีแปดลูกเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิง ทว่าทันทีที่ลูกศรพุ่งเข้ามาก็กลายเป็นเสียงระเบิดดังสนั่น ท่ามกลางเสียงดังเลื่อนลั่น สวี่ฮุ่ยถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งถอยไปหลายร้อยจั้งก็ยังมีโลหิตไหลมาจากมุมปาก นางหน้าขาวซีด สายตาจ้องคนยักษ์ถือคันศรตาเขม็ง

มีเสียงดังเกรียวกราวด้วยความตื่นเต้นและฮึกเหิมดังมาจากชาวเผ่าดินทรายความสูงครึ่งตัวคน พวกเขาเหล่านั้นล้วนเป็นเพศชาย ระหว่างที่ตื่นเต้นอยู่ก็ยังเงยหน้าร้องตะโกนเหมือนกับจะแสดงอาการกำหนัด

นัยน์ตาสวี่ฮุ่ยเผยจิตสังหารเข้มข้นกว่าเดิม สายตามองคนยักษ์สิบกว่าคนรอบๆ เข้ามาใกล้ขึ้น นางพลันขยับวูบไหวหายวับไป แต่ตอนที่นางหายไปนั้น ตรงจุดที่ห่างจากที่นี่ไปไกลมาก อยู่ในทะเลทรายเช่นกัน มีเทวรูปยักษ์องค์หนึ่ง

เทวรูปมีความสูงหมื่นจั้ง ลักษณะเหมือนกับเทวรูปที่อยู่ตรงปลายลูกศรที่คนยักษ์ถือคันศรยิงไปทุกประการ

เพียงแต่ว่าดูน่าเกรงขามกว่า ดูสมจริงกว่า ตรงหัวเทวรูปหมื่นจั้งมีชายชราสูงครึ่งคนยืนอยู่คนหนึ่ง เขาสวมเสื้อหนังสัตว์ ดูสกปรกอย่างยิ่ง ทว่านัยน์ตากลับมีประกายเฉียบแหลมวูบผ่าน มือถือกระดูกสีดำอันหนึ่ง หลังจากชูขึ้นแล้วก็ตะโกนเสียงดัง

ในเสียงตะโกนมีคำพูดของเผ่าพวกเขา ซับซ้อนตะกุกตะกัก ยากจะเข้าใจได้

แต่เมื่อตะโกนออกไป ทั้งทะเลทรายก็ส่งเสียงอื้ออึงเหมือนกำลังคุยกับเขา อีกทั้งในยามนี้แววตาชายชรายังมีประกายเย็นชา เขายกมือขวาชี้ไปตรงจุดที่สวี่ฮุ่ยอยู่ไกลๆ

ขณะเดียวกับที่ชี้ไป ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่สวี่ฮุ่ยหลอมรวมเข้าไปในอากาศ ตรงจุดที่นางหายไปพลันเกิดระลอกคลื่น ก่อนที่ร่างของนางจะถูกบีบออกมา

สวี่ฮุ่ยหน้าเปลี่ยนสี กัดฟันขยับวูบไหวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่หลอมรวมสู่อากาศ แต่ใช้การเคลื่อนย้ายในพริบตา ทว่าชั่วขณะที่นางหายไปนั้น มีเสียงชนดังมาจากปราการที่ล้อมรอบอยู่ทางด้านขวา

ชาวเผ่าดินทรายหลายร้อยคนบนปราการมีสีหน้าปกติ ยังคงตื่นเต้นและฮึกเหิม ดูหมกหมุ่นในกาม สวี่ฮุ่ยถูกบีบออกมาจากมวลอากาศตรงหน้าพวกเขาอีกครั้ง กระทั่งครั้งนี้ มีโลหิตไหลจากมุมปากมากกว่าเดิมเล็กน้อย

สวี่ฮุ่ยหน้าขาวซีด นางลองหลอมรวมสู่อากาศก็ล้มเหลว ลองออกจากที่นี่ก็ล้มเหลว รอบตัวมีผนึกแก่กล้าที่เหนือกว่าขั้นพลังของนาง

นางทำลายผนึกนี้ไม่ได้!

นางไม่สนใจยักษ์ดินทรายสิบกว่าตนรอบๆ ได้ แต่พลังแห่งคันศรของผู้ถือคันธนูคนนั้นกลับทำให้นางบาดเจ็บ ในสายตานาง ขั้นพลังของอีกฝ่ายคือภัยพิบัติจันทราเหมือนกับตน!

การปิดล้อมแบบนี้ ตอนนี้นางยังพอรับมือไหวอยู่ แต่หากมีการเปลี่ยนแปลงอะไรอีก นางก็คงยากจะหนีรอดจากที่นี่

แทบเป็นช่วงที่นางถูกบีบออกมาจากความว่างเปล่า มีเสียงอื้ออึงแสบแก้วหูแว่วมา ลูกธนูดอกที่สองของผู้ถือคันศรทะลวงผ่านอากาศมาอยู่ตรงหน้านางทันที

สวี่ฮุ่ยกัดฟันงามแล้วหมุนตัวกลับ ระหว่างที่เส้นผมสะบัดตาม นางประสานมุทราตรงหน้าเป็นหนึ่งชุดอย่างเร็วไว แล้วชี้ไปยังลูกศรตรงหน้า

เกิดเสียงโครมคราม ลูกศรระเบิดออก แต่สวี่ฮุ่ยก็กระอักเลือดเช่นกัน ร่างซวนเซถอยไปหลายก้าว แต่นางก็ไม่ได้อ่อนแอ พลันขยับกายหายไปอีกครั้ง

นางไปปรากฏตัวอยู่ข้างคนถือคันศรที่อยู่ไกลๆ ก่อนยกมือขวากดไปข้างหน้า ระหว่างนั้นตอนที่ห้านิ้วมือกางออก ยังมีวงแหวนสีแดงฉานสามวงบินออกมาจากห้านิ้วมือ

จากนั้นพวกมันก็เชื่อมเข้าด้วยกันแล้วตรงไปหาผู้ถือคันศร

ผู้ถือคันศรตาเป็นประกาย เขาไม่หลบ แค่บิดตัวและใช้มือซ้ายกดลงพื้น

เมื่อกดไปแล้วก็เกิดเสียงดังสนั่นก้องกังวาน ดินทรายนับไม่ถ้วนจากโดยรอบพลันรวมอยู่รอบตัวเขา สร้างเป็นปราการป้องกันหนึ่งด้าน หลังจากปะทะกับวงแหวนสามวงแล้ว ปราการดินทรายพังลง แต่ลูกธนูดอกที่สามกลับพุ่งออกมาในตอนที่ปราการพังลง มันลากยาวเข้ามาอยู่ตรงหน้าสวี่ฮุ่ย

สวี่ฮุ่ยกำลังจะหลบ ทว่าทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงหึเย็นชาปะปนกับเสียงซับซ้อนเข้าใจยากดังก้องจากบนฟ้า ดังมาจากที่ห่างไกลยิ่งกว่า

นั่นคือบนเทวรูปหมื่นจั้งที่มองไม่เห็นจากที่นี่ เป็นเสียงของชายชราคนนั้น เขายกมือซ้ายคว้าท้องฟ้าเหมือนคว้าอะไรบางอย่าง มุมปากยังยิ้มชั่วร้าย

ทางด้านสวี่ฮุ่ย นางหลบไม่ได้เลย เพราะนางรู้สึกอย่างแจ่มชัดว่าร่างกายตนถูกมือใหญ่ไร้รูปจับเอาไว้ พลังจากมือใหญ่นั้นคือระดับภัยพิบัติตะวัน เหมือนอยากจะบดขยี้นางให้แหลก

เมื่อหลบไม่ได้ ลูกธนูจึงพุ่งเข้ามา ภายใต้เสียงดังสนั่นไปรอบๆ สวี่ฮุ่ยกระอักเลือด ร่างกายกลับมาขยับได้อีกครั้ง ขณะที่กระเด็นถอยไปไม่หยุด อาภรณ์นางขาดวิ่น ตรงไหล่ขวาเป็นแผลเหวอะ

แต่ใจนางยังไม่ยอมแพ้ ขณะเดียวกับที่ถอยไป นางยกมือซ้ายตบบนตัวเองหลายครั้ง ทันใดนั้นเองร่างกายก็ปรากฏร่างเงาเพิ่มมาสิบเจ็ดคน

“สิบแปดหัตถ์หงส์ทะเลสาบ!” สวี่ฮุ่ยตะโกนเสียงต่ำ ร่างเงาทั้งหมดรอบตัวพลันรวมกันกลางอากาศกลายเป็นลักษณะของจันทร์เสี้ยวดวงหนึ่ง

พลังแห่งภัยพิบัติจันทราปะทุมาจากตัวนาง ทำให้ดวงจันทร์ที่รวมขึ้นระเบิดทะเลเพลิงออกมา กลายเป็นหงส์เพลิงตัวหนึ่งพุ่งไปหาผู้ถือคันศร มันเข้าไปใกล้ในพริบตาด้วยความเร็ว ผู้ถือคันศรหน้าเปลี่ยนสี เขาถอยร่นโดยพลัน สองมือง้างคันศร รวมขึ้นเป็นลูกศรสามดอกก่อนยิงออกไป

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เสี้ยววินาทีเดียวสองฝ่ายก็ปะทะกัน ภายใต้เสียงโครมคราม มันระเบิดเป็นแสงสว่างจ้าแสบตา ทำให้คนรอบๆ มองเห็นทุกอย่างไม่ชัด

ตอนนี้เอง กลางทะเลทรายที่ยังห่างจากที่นี่สักระยะ ซูหมิงกำลังเดินหน้าด้วยความรวดเร็ว ทั้งยังใช้วิชาเคลื่อนย้าย บ้างก็หายวับแล้วไปปรากฏตัวไกลออกไป

เขามีสีหน้าตึงเครียด ห้อเหยียดตลอดทาง หากคนที่ถูกจับไม่ใช่คนที่เขาคาดเดาก็คงไม่สนใจ แต่หากเป็นอย่างที่คาดเดาไว้จริงๆ คือสวี่ฮุ่ยแอบตามมา เช่นนั้น…เขาก็คงต้องช่วย

ถึงอย่างไรสวี่ฮุ่ยก็มาเพื่อปกป้องตน แม้เขาจะไม่ใช่เต้าคง ทว่านิสัยเขาก็ไม่ใช่เต้าคงเช่นกัน ดังนั้นเขาจะช่วย!

ความเร็วของเขาม้วนพายุทรายขึ้น เข้าใกล้จุดที่สวี่ฮุ่ยถูกขังอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ