บทที่ 985 : พี่ชาย! (ปลาย)
ห่างไปไม่ไกล เสียงผู้ฝึกกระบี่ชราคนของชุมนุมผู้คุมกฎออกคำสั่งดังขึ้นว่า “พวกเจ้าถอยไป!”
พลันผู้คุ้มอาญาสารแห่งชุมนุมผู้คุมกฎที่ยืนคุมเชิง ต่างขยับถอยห่างตามกันออกไป
ผู้ฝึกกระบี่ชรากุมกระบี่ที่ถือไว้มั่น ขณะที่กระบี่สั่นรุนแรงขึ้น ต่อมาไม่นานตรงหน้าปรากฏพลังทำลายล้างชนิดหนึ่ง
ชายชราเงื้อกระบี่ขึ้นบนก่อนตวัดลงมา “ฟาด!”
กระบี่ฟาดคมลงไป ฉับพลันบังเกิดกระบี่กรีดร้องเสียงก้องสะท้านฟ้าพร้อมแสงแห่งกระบี่พุ่งตรงเข้าร่างอู่เวิ่นดุจพายุฝนกระหน่ำ
ตูม ตูม!
ในสถาบันฝึกยุทธ์ เสียงระเบิดกัมปนาทดังมาให้ได้ยินหลายครั้งอย่างไม่รู้หยุดหย่อน ท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่กำลังจับจ้อง ร่างของผู้ฝึกกระบี่ชราถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งกระถดถอยไปนอกเขตนครอานุภาพ ขณะนั้นอาคารสถาบันฝึกยุทธ์ถล่มพังพินาศยุ่งเหยิงทั่วไป
กล่าวง่ายๆ สถาบันฝึกยุทธ์ถูกทำลายหมดสิ้นแล้ว!
รอบสมรภูมิการต่อสู้ ซากความเสียหายของกองกำลังทรงอำนาจมีปรากฏอยู่ทั่วไปเช่นกัน ถึงกระนั้นไม่มีทีท่าว่าฝ่ายใดจะยุติและชุมนุมผู้คุมกฎยังคงความได้เปรียบเช่นเดิม!
รอเวลาเพียงจังหวะเวลาก่อนที่สำนักกระบี่และสถาบันฝึกยุทธ์จะพบกับความปราชัย!
นอกเขตนครอานุภาพ ผู้ฝึกกระบี่ชราชะงักหยุดนิ่ง หยาดโลหิตค่อยซึมจากมุมปากก่อจะไหลลงมา!
ในขณะนั้นเขาต้องใช้กำลังอย่างมากเพื่อต้านทานพลังระเบิดของตัวเอง อย่างไรเสียพลังการระเบิดของยอดฝีมืออย่างอู่เวิ่นยังทรงอานุภาพน่าพรั่นพรึงยิ่งนัก!
ผู้ฝึกกระบี่ชราได้รับบาดเจ็บสาหัสไปทีเดียว!
อู่เวิ่นตายแล้ว ส่วนเยว่อู่เฉินถูกตรึงไว้กับที่และค่ายกลของสถาบันฝึกยุทธ์ส่วนใหญ่ถูกทำลายจนสิ้น!
ผู้ฝึกกระบี่ชราใช้หลังมือปัดเช็ดโลหิตที่มุมปาก ก่อนจะมุ่งหน้าเดินตรงไปทางสถาบันฝึกยุทธ์
ภายในสถาบันฝึกยุทธ์ เยี่ยหลิงย่อตัวลงนั่งข้างเหลียนว่านลี่ บัดนี้แขนทั้งสองข้างของฝ่ายนั้นขาดสะบั้นไปแล้วและอาการโดยรวมได้รับบาดเจ็บหนัก
เยี่ยหลิงหยิบเอาอัญมณีเพชรน้ำค้างเซียนและใส่ไว้ในอ้อมแขนของเหลียนว่านลี่ “พี่เหลียนรักษาตัวด้วย!”
จากนั้นเด็กสาวหันหลังให้และเดินเข้าหาผู้ฝึกกระบี่ชรา
เสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง เหลียนว่านลี่พูดอย่างอ่อนกำลัง “ไม่ได้ อย่าไป”
เด็กสาวสั่นศีรษะปฏิเสธ ณ เวลานั้นน้ำตาเหือดแห้งแล้ว นางเดินตรงไปหาผู้ฝึกกระบี่ชราฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ในระยะไกลอย่างมุ่งมั่น
บนอากาศ ฉินเทียนเพ่งสายตามองเยี่ยหลิง ทว่ายังนิ่งไม่เคลื่อนไหว
ด้านล่าง เยี่ยหลิงเดินมาหยุดตรงที่ที่อู่เวิ่นเคยอยู่ก่อนหน้า เด็กน้อยเงียบงันขณะมองดูสถานการณ์ พลันน้ำตารินไหลอาบสองแก้มโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึก
เด็กสาวปฏิบัติกับชายชราอู่เวิ่นเหมือนคนในครอบครัว!
ตอนนี้ผู้ฝึกกระบี่ชราประกบนิ้วมือเข้าด้วยกันทันที พร้อมกับชี้ออกไปตรงๆ พลันลำแสงกระบี่พุ่งออกจากปลายนิ้ว!
เยี่ยหลิงเงยหน้าขวับพร้อมกับเผยฝ่ามือผลักออกไปโดยแรง พลันพลังงานสองลำแสงพุ่งปราดจากฝ่ามือทั้งสอง อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พลังทั้งสองปรากฏออกมา เมื่อต้องลำแสงกระบี่ต้องแตกสลายไปในฉับพลันทันใด ขณะต่อมาลำแสงกระบี่พุ่งแทงเข้าที่หัวไหล่ข้างซ้าย พลังอันรุนแรงส่งร่างของเด็กสาวถอยกรูดไปตลอดทางอย่างรวดเร็ว ในที่สุดกระบี่เข้าตรึงเยี่ยหลิงติดนิ่งอยู่เหนือกำแพง ทันทีที่เด็กสาวหยุดนิ่ง จู่ๆ ปรากฏกระบี่พุ่งมาและแทงเข้าที่หัวไหล่ข้างขวาของนาง!
ด้วยเหตุนี้ทำให้เยี่ยหลิงถูกกระบี่ถึงสองเล่มตรึงติดอยู่เหนือกำแพง บัดนี้เสื้อผ้าที่สวมใส่กลายเป็นสีแดงฉานราวกับถูกย้อมด้วยโลหิต!
เด็กสาวกัดฟันข่มความเจ็บ แม้จะเจ็บปวดแสนสาหัส นางก็ไม่เคยวิงวอนขอความเมตตา
ไกลออกไป ผู้ฝึกกระบี่ชราตั้งท่าขยับหมายจู่โจมมาอีกครา พลันเยี่ยหลิงหลับตาลงทันทีพร้อมกับส่งเสียงคำรามลอดไรฟัน “ท่านพี่!”
หึ่มมม!
เสียงกระบี่ดังสะท้อนกังวานไปทั่วผืนฟ้า!
บนอากาศ ฉินเทียนหรี่นัยน์ตาลงเล็กน้อย ขณะที่มือข้างขวาขยับกำหมัดอย่างช้าๆ
ในมุมมืด กลุ่มยอดฝีมือฝ่ายเผ่าถังต่างเพ่งมองไปที่เยี่ยหลิงเป็นจุดเดียว ณ ที่นั้นเองคนผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน!
เขาคือเยี่ยฉวน!
ทันทีที่มองไปเห็นคนที่โผล่เข้ามา ฉินเทียนหรี่นัยน์ตามอง เขาเองยังไม่คาดคิดว่าเยี่ยฉวนจะมาปรากฏตัวอย่างเปิดเผย แทนที่จะใช้วิธีแอบลอบเข้ามา!
นับว่าเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายทีเดียว!
ถึงกระนั้นถือว่าเป็นผลดีต่อพวกเขา!
ถ้าเยี่ยฉวนใช้วิธีแอบซุ่ม อาจทำให้เขาเกิดความเกรงกลัวอยู่บ้าง ทว่าเยี่ยฉวนต่อสู้อย่างตรงไปตรงมา สมรรถนะการต่อสู้ของชายหนุ่มเท่าเทียมกับยอดฝีมือที่มีพลังขั้นไขว่คว้าเต๋ารู้ชะตา!
เยี่ยฉวนตรงยังซากจวนที่ปรักหักพัง เมื่อได้เห็นร่างของเยี่ยหลิงถูกกระบี่ตรึงอยู่ตรงกำแพง อีกทั้งมีคราบโลหิตแดงฉานเปรอะไปทั่ว ชายหนุ่มถึงกับนิ่งขึงด้วยความตกตะลึง
ครู่ต่อมา เขาเริ่มตีอกชกตัวเองอยู่หลายครั้ง
เยี่ยฉวนมาช้าไป!
เขามาช้าไป!
มาช้าไป!
เยี่ยฉวนกำมือแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวที่กำลังพลุ่งพล่าน มือทั้งสองกำแน่นเข้าๆ กระทั่งปลายเล็บจิกอุ้งมือจนเป็นแผล ทำให้โลหิตค่อยๆ ไหลซึมออกมา
ร่างกายสั่นสะท้าน!
ร่างเยี่ยฉวนเริ่มสั่นแรงขึ้นทุกขณะ เวลานี้เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในกายเริ่มระอุขึ้นอย่างช้าๆ
ในขณะเดียวกัน รอบตัวชายหนุ่มค่อยๆ ปรากฏแสงสีแดงเปล่งคลื่นพลังออกมา
โกรธ!
รู้สึกผิด
ถึงกระนั้นความโกรธย่อมมีมากกว่า!
ชายหนุ่มไม่เคยโกรธอย่างนี้ เป็นความโกรธจัดอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน แรงขับของความโกรธทำให้เลือดในกายสูบฉีดแรงขึ้นทุกขณะ และแสงสีแดงรอบตัวดูจะยิ่งมากอีกทั้งแผดแสงแรงกล้ายิ่งขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นเส้นผมบนศีรษะเริ่มเปลี่ยนสีอย่างช้าๆ
ตอนนี้ใบหน้าของเยี่ยฉวนบูดบึ้งและถมึงทึงไปทันที ประหนึ่งได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสก็มิปาน!
ปล่องระบาย!
เขารู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดเต็มที!
ไกลออกไป ผู้ฝึกกระบี่ชราขมวดคิ้วเล็กน้อยและทำทีจะเข้าจู่โจมชายหนุ่มเบื้องหน้า ในตอนนั้นเองเสียงฉินเทียนบอกว่า “ตอนนี้เขาถูกปีศาจที่ซ่อนเร้นอยู่ข้างในครอบงำอยู่”
ถูกปีศาจที่ซ่อนเร้นในใจครอบงำงั้นหรือ?
ชายชราหันไปมองเยี่ยฉวน เป็นความจริงเสียด้วย ที่มุมปากของชายหนุ่มปรากฏโลหิตค่อยไหลลงมาช้าๆ
จุดวิกฤติ!
ความโกรธทำให้เลือดในตัวเดือดจัดจนถึงจุดวิกฤติ ทำให้ชายหนุ่มเกือบจะบรรลุขั้นพลังได้ทีเดียว!
ถ้าทำไม่สำเร็จ เขาอาจถึงตาย!
บนอากาศ ฉินเทียนมองดูครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “มันเป็นแค่ละครตบตา ข้าไม่เคยได้ยินว่าผู้ฝึกกระบี่จะกดดันตัวเองจนถึงขั้นจบชีวิตเลยสักครั้ง!”
ทันใดนั้น เยี่ยหลิงตะโกนออกไปว่า “ท่านพี่ พวกมันรังแกข้า ฆ่ามันเลย……ฆ่ามัน!”
เสียงที่ได้ยิน……
เยี่ยฉวนค่อยๆ ลืมตาขึ้นพร้อมกัน บัดนี้แก้วตากลายเป็นสีแดงดั่งโลหิตทั้งสองข้าง ในเวลาไล่เลี่ยกันเส้นผมของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!
เปรี้ยง!
คลื่นพลังสีแดงฉานปานโลหิตพุ่งขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า ส่งให้ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงโลหิตจนสิ้น!
