บทที่ 989 : ใครที่ทำให้น้องข้าเจ็บ มันต้องตาย! (ปลาย)
คนตรงข้ามค่อยๆ ย่างสามขุมเดินตรงมาทางเยี่ยฉวน “ข้าต้องยอมรับว่าฝีมือของเจ้าแก่กล้าอย่างแท้จริง ทว่าเหตุนี้เองที่ทำให้วันนี้ถึงได้เอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่เหมือนกัน”
ว่าแล้วเขากำหมัดข้างขวาอย่างช้าๆ พลันพลังงานค่อยก่อตั้งขึ้นภายในอย่างเงียบเชียบ
ไกลออกไป เยว่อู่เฉินจับตามองด้วยแววตาหมองมัวแสดงถึงความสิ้นหวัง ตามธรรมดาแล้วเขาปรารถนาที่จะออกไปช่วยเหลือเยี่ยฉวน อย่างไรชายชราร่างผอมแห้งที่ขวางทางอยู่เบื้องหน้า ใช้อำนาจแห่งเทวจิตของกักตัวเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อน เมื่อใดก็ตามที่ออกเคลื่อนไหว ชายชราร่างผอมแห้งจะเข้ามาขัดขวางทันที!
ในตอนนั้นเยี่ยฉวนหมุนตัวหันไปมองเยี่ยหลิงที่อยู่ไม่ไกล บัดนี้เยี่ยหลิงมิได้ร่ำไห้ ทว่ามองเยี่ยฉวนด้วยสายตาแน่วนิ่ง “ท่านพี่ ข้าไม่กลัว จริงๆ นะข้าไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”
มือของคนเป็นพี่สั่นน้อยๆ ทว่าเผยรอยยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก “ดี……ดีแล้ว……เดี๋ยวพี่มาช่วย!”
จากนั้นชายหนุ่มหันหน้ากลับและพุ่งตัวตรงไปที่หวังจื่อเช่อทันที
ตูม!
พลังงานแผ่กระจายออกจากร่างของเยี่ยฉวนทันควัน
เวลานี้เขาทุ่มพลังที่มีอยู่ในตัวทั้งหมด!
จิตวิญญาณมังกร!
อำนาจมังกร!
พลังแห่งแมวดำ!
พลังทักษะเทพโลหิต!
ขณะนี้พลังแห่งสายโลหิต ได้ส่งให้ลมหายใจที่เยี่ยฉวนปลดปล่อยมีความน่าพรั่นพรึงนัก!
มันเหนือว่ายอดฝีมือพลังขั้นไขว่คว้าเต๋าชั้นรู้แจ้งด้วยซ้ำ!
ระหว่างทางที่ตรงไปทางหวังจื่อเช่อนั้น ลมหายใจของเขายิ่งทรงพลังมากขึ้นทุกทีๆ เมื่อชายหนุ่มมาถึงตัวหวังจื่อเช่อ จากนั้นตวัดกระบี่ฟาดลงไป!
พลังปะทะในครั้งนี้ได้รวมเอาพลังหลายอย่างเข้าไปด้วย!
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพลังแห่งศรัทธา!
ณ ขณะนั้น เยี่ยฉวนมีน้องน้อยคอยอยู่เบื้องหลัง ถ้าเขาถอย น้องน้อยจะต้องจบชีวิตอย่างแน่นอน
เขาไม่มีทางให้ถอยกลับอีกแล้ว!
สถานการณ์เช่นนี้ชายหนุ่มต้องยกระดับขึ้นไปอีกขั้น!
เขาจะต้องบากบั่นสู้เพื่อความอยู่รอด!
ออกกระบี่ชี้ชะตา!
พลังปะทะนี้ ความกระหายการฆ่ามีอำนาจแรงกล้ายิ่งกว่าที่เคย!
ในตอนนี้ หวังจื่อเช่อขยับก้าวออกมา แล้วผลักหมัดออกต้านกระบี่ของเยี่ยฉวน
ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องอย่างใจจดจ่อ กระบี่ของเยี่ยฉวนฟาดลงไปอย่างหนักหน่วง!
ตูม!
ขณะที่เสียงระเบิดกัมปนาทดังชนิดที่ชวนให้ขวัญหนีดีฝ่อ ร่างของเยี่ยฉวนกระเด็นไปพร้อมกับกระบี่ทันที ถึงกระนั้นข้างฝ่ายของหวังจื่อเช่อเองก็ถอยร่นไปไกลรวดเดียวไม่น้อยกว่าสามร้อยจั้งเช่นกัน!
เหตุการณ์ที่ปรากฏแก่สายตา ทำให้บรรดาคนที่ซุ่มอยู่ในที่มืดถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดไปตามกัน
เยี่ยฉวนออกปะทะหนึ่งกระบวนท่า ส่งผลให้หวังจื่อเช่อถอยร่นออกไป!
ฝ่ายหวังจื่อเช่อจ้องมองฝ่ามือของตนเองนิ่งงัน ฝ่ามือปรากฏร่องรอยคมกระบี่จนเป็นแผลฉีกขาด!
คมกระบี่!
หวังจื่อเช่อเงยหน้าพลางเขม้นสายตามองเยี่ยฉวน ขณะนั้นชายหนุ่มตรงมาทางเขาอีกครั้ง
เวลานี้เยี่ยฉวนกำลังบ้าเลือด ด้วยสีหน้าสีตาดุดันน่ากลัวกระทั่งร่างกายก็บิดเบี้ยวผิดรูปผิดร่างไปหมด อีกทั้งคลื่นพลังประหลาดสีแดงฉานแผ่ซ่านออกมาทั่วร่าง ดูไปช่างคล้ายสัตว์ป่าอสูรที่ต่อสู้จนเสียสติ!
ทันใดนั้นเองเยี่ยฉวนหายวับไปจากที่เดิม
ฉ่า!
แสงสีแดงฉานพุ่งวาบพาดผ่านมาในจุดนั้น และช่องอากาศว่างเปล่าฉีกขาดราวกับฉีกแผ่นกระดาษ!
ฟากตรงข้ามกับเยี่ยฉวน หวังจื่อเช่อหรี่นัยน์ตาลงเล็กน้อยขณะนั้นแววตาวาววามด้วยร่องรอยแห่งการเข่นฆ่าฉายวาบ ต่อมาเขาพุ่งตัวออกไปพร้อมกับผลักหมัดกระแทกลงไป!
เปรี้ยง!
ช่องอากาศรอบตัวคนทั้งสองพลันถล่มทลายและตกอยู่ในความมืดมิด
ชั่วไม่กี่อึดใจถัดมา
ตูม!
ระเบิดอีกเสียงดังสนั่น พลันเงาของใครคนหนึ่งถูกพลังปะทะจนผงะถอยไปอย่างหนักหน่วง ที่แท้เป็นเยี่ยฉวน!
อย่างไรก็ตาม ฝ่ายหวังจื่อเช่อถูกแรงปะทะจนต้องถอยห่างไปหลายสิบจั้งด้วยเช่นกัน!
หลังจากที่เยี่ยฉวนชะงักหยุดอยู่กับที่ ชายหนุ่มเพิ่งสังเกตเห็นโลหิตหยาดหยดลงมาตามมุมปากอีกครา ยิ่งไปกว่านั้นตามเนื้อตัวร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลแตกร้าวจนโลหิตไหลซึมอยู่ทั่วไป ทว่าไม่นานต่อมาโลหิตกลับกลืนหายเข้าภายในด้วยตัวเอง…
ห่างไปไกล หวังจื่อเช่อได้รับบาดเจ็บจากคมกระบี่ถึงสองหน!
บาดเจ็บเพราะเยี่ยฉวน!
เมื่อฉินเทียนเห็นเช่นนั้น พลันสีหน้าเครียดคล้ำและมีท่าทีราวกับกำลังครุ่นคิดบางประการ
ในตอนนี้เองที่มีเสียงพูดของถังเฝิงเอ่ยขึ้นในความมืด “เยี่ยฉวนใช้พลังจนถึงขีดสุดแล้ว”
ถังชิงถามขึ้นว่า “พวกเราควรลงมือเลยไหม?”
ถังเอ้อสั่นศีรษะ “ยังไม่ถึงเวลา ถ้าพวกเราลงมือตอนนี้อาจพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ก็ได้!”
ถังเฝิงพยักหน้า “ตาแก่ผอมแห้งคนที่อยู่ข้างล่างกับหวังจื่อเช่อสังหารพลม้าศึกของเราทั้งกองทัพได้แน่”
จากนั้นคนพูดมองเลยไปที่เยี่ยฉวน “คอยดูไปก่อน อาจได้เห็นไม้ตายอย่างอื่นจากคนผู้นี้อีกก็ได้!”
ไม่มีการโต้ตอบจากถังชิง หญิงสาวได้แต่มองดูอยู่เงียบๆ และคิดอะไรบางอย่างอยู่คนเดียว
ที่สถาบันฝึกยุทธ์ด้านล่าง หวังจื่อเช่อเขม้นมองเยี่ยฉวนด้วยสายตาแน่วนิ่ง ทั้งความกระหายการฆ่าในแววตาฉายชัดอย่างไม่ปิดบัง ขณะต่อมาเขาทะยานด้วยความเร็วเต็มพิกัดตรงเข้าหาชายหนุ่ม เพียงพริบตาเดียวก็มาถึงเยี่ยฉวนเสียแล้ว!
ด้านชายหนุ่มไม่ถอยหนี ทว่าจับกระบี่ไว้มั่นด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะฟาดออกไป
หึ่มมม!
กระบี่ฉีสีแดงฉานฟาดตรงลงไปจนสุดปลาย!
ในขณะที่หวังจื่อเช่อผลักหมัดออกไป กระบี่พลังชี่สีแดงฉานระเบิดกระจายทันที ขณะเดียวกันพลังบีบรัดพุ่งวาบเข้าหุ้มห่อเยี่ยฉวนจนจมมิดอยู่ภายใน!
ตูม!
พลันชายหนุ่มกวัดแกว่งกระบี่อย่างว่องไว ส่งให้คลื่นพลังแสงสีแดงพุ่งวาบวับ ทว่าความแกร่งกล้าของหวังจื่อเช่อนั้นมีมากมายนัก ดังนั้นเยี่ยฉวนถึงกับถูกแรงเหวี่ยงจนกระเด็นไปไกล!
ณ ตอนนี้ร่างของฉินเทียนสั่นสะท้านทันทีและพุ่งตัวไปทางเยี่ยหลิงที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนัก!
ก่อนอื่นเขาต้องจับเยี่ยหลิงให้ได้!
เยี่ยฉวนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักเหลือบไปเห็นเข้าเท่านั้น พลันสีหน้าของชายหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน ชั่วเวลานั้นเขาเลิกใส่ใจกับหวังจื่อเช่อทันที ร่างสั่นสะเทือนก่อนจะมุ่งหน้าไปหาเยี่ยหลิงทันที
เมื่อฉินเทียนเห็นว่าเยี่ยฉวนโผล่มา สีหน้าเปลี่ยนวูบและตั้งท่าขยับถอย ณ ที่นั้นชายหนุ่มคำรามเสียงกร้าว “ใครที่ทำให้น้องข้าเจ็บ มันต้องตาย!”
สิ้นเสียง ร่างเยี่ยฉวนวูบหายไปอย่างรวดเร็ว ครู่หนึ่งต่อมาได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฉินเทียน!
เยี่ยฉวนตวัดกระบี่และฟาดลงไป
ฉัวะ!
คลื่นพลังกระบี่สาดแสงแดงฉานฟาดลงตรงหน้า
ตูม!
ร่างของฉินเทียนกระเด็นหวือย้อนหลังไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขาลอยลิ่วอยู่นั้น คลื่นพลังแห่งกระบี่ตรงมาและเสียบทะลุเข้าที่กึ่งกลางหว่างคิ้วเข้าพอดี
ฉึก!
โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วทุกทิศทาง!
บริเวณลานโล่ง เยี่ยฉวนกวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับส่งเสียงคำรามดุจสัตว์ร้าย “ใครอีก?”
เวลานี้โลหิตในกายของเยี่ยฉวนเดือดระอุ และบัดนี้ความกระหายการฆ่าซ่านไปทั่วร่างประหนึ่งกระแสน้ำที่ไหลบ่า…
ไกลออกไป หวังจื่อเช่อมองภาพของเยี่ยฉวนตรงหน้า “สายโลหิตนี่มันคืออะไรกันแน่? ยิ่งผิดแปลก……ยิ่งแข็งแกร่ง?”
