№ 324 นางกลับมา?

เพราะเมื่อคืนเฟิ่งจิ่วไม่ได้นอน เช้านี้ถึงจะให้ผู้เฒ่ามาเฝ้าอยู่ในห้องแทน ส่วนตนก็กลับเรือนไปงีบหลับพักผ่อนสักพัก

ส่วนข่าวที่แพร่ออกไปนั้น แน่นอนว่าเธอกับผู้เฒ่ารวมถึงกวนสีหลิ่นสามคนปรึกษากันแล้วถึงได้ให้คนกระจายออกไป พอปล่อยข่าวไปภายหลังจะเป็นเช่นไร? พวกเขาตอนนี้กลับไม่ได้คิดจะสนใจ

ด้วยเหตุนี้ หลังเที่ยงเมื่อมีตระกูลส่งคนมาส่งสมุนไพรถึงบ้านและต้องการจะเยี่ยมเฟิ่งเซียวจึงให้ผู้เฒ่าไปจัดการ

คนพวกนั้นส่วนใหญ่ล้วนอยากมาเยี่ยมดูอาการเฟิ่งเซียว แน่นอนว่าผู้เฒ่าจะให้พวกเขาพบเฟิ่งเซียวไม่ได้ แต่ก็มีบ้างคนสองคนที่ให้พ่อบ้านพาเข้าไปเยี่ยมเฟิ่งเซียวที่หมดสติอยู่เสียหน่อย

“โธ่! ผู้เฒ่าเฟิ่งอย่าได้กังวลไป สำหรับเรื่องที่รักษาชีวิตแม่ทัพเฟิ่งไว้ แม้จะสลบก็ยังมีโอกาสฟื้นขึ้นมาแน่” ผู้นำตระกูลท่านหนึ่งถอนใจเบาๆ ทำให้เพียงปลอบใจเช่นนี้

ผู้นำตระกูลอีกคนพยักหน้า บอกว่า “ถูกต้อง หากแคว้นแสงสุริยันเราไม่มีท่านหมอที่ปราดเปรื่องด้านทักษะการแพทย์ก็ลองไปเชิญจากแคว้นอื่นมาได้ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง หากสามารถหาภูตหมอพบและตามเขามารักษาแม่ทัพเฟิ่งก็ไม่แน่ว่าจะไม่มีทางฟื้น”

“ตอนนี้ทำได้แค่กระจายข่าวถึงหมอที่มีชื่อเสียงรอบๆ หากสามารถหาที่อยู่ภูตหมอข้าคงวางก้อนหินใหญ่ในใจลงได้ แต่สถานการณ์ลูกชายข้าตอนนี้ เฮ้อ!” เขาถอนหายใจส่ายหน้าด้วยสีหน้าหมดหนทางและเศร้าโศก

“ท่านผู้เฒ่า ผู้ครองแคว้นมาขอรับ” พ่อบ้านคอยรายงานอยู่ตรงทางเข้า

ผู้เฒ่าออกไปรับหน้าเหลือเพียงเหลิ่งหวาเฝ้าอยู่ข้างเตียง ผู้นำตระกูลสองคนนั้นมองหน้ากันแล้วตามออกไป

“คารวะท่านผู้ครองแคว้น” ผู้เฒ่าประสานมือคารวะยังไม่ทันโน้มเอวมู่หรงป๋อก็ประคองขึ้นมา

“ท่านผู้เฒ่าไม่ต้องมากพิธี เฟิ่งเซียวเป็นอย่างไรบ้าง?”

หลังประคองผู้เฒ่าขึ้นก็เอ่ยปากถาม คำพูดห่วงใย ท่าทางกังวลใจ จบด้วยท่าทีกลัดกลุ้มที่เป็นห่วงเป็นใยข้าราชสำนักผู้น้อย

ผู้เฒ่าส่ายหน้าทั้งรอบตาแดงน้อยๆ ท่าทางมีความเศร้าหมองที่ยากจะปิดบัง “โชคดีผู้ดูแลตลาดมืดส่งยาช่วยชีวิตมา แม้เป็นเช่นนี้ก็แค่รักษาชีวิตไว้ แต่ตลอดมากลับไม่อาจฟื้น เกรงว่า… เกรงว่าจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วพะยะค่ะ” พูดถึงตรงนี้น้ำเสียงเขาสะอึกสะอื้น ยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดๆ น้ำตาตรงหางตา

“ท่านผู้เฒ่าอย่าเพิ่งร้อนใจ วันนี้ข้าพาท่านหมอสองคนเข้ามาด้วย หากให้พวกเขาช่วยดูอาการแม่ทัพเฟิ่ง ไม่แน่ว่าอาจจะมีวิธีอะไรบ้าง”

“ขอบพระทัยผู้ครองแคว้น” เขาประสานมือเอ่ย หลังผู้นำตระกูลสองท่านทำการคารวะก็เชิญพวกเขาเข้าไปข้างในด้วยกัน

ท่านหมอทั้งสองเข้าไปอีกครั้งภายใต้การให้สัญญาณจากผู้ครองแคว้น ตรวจดูอย่างละเอียดยิ่งรู้สึกประหลาดใจ ชัดเจนว่าตอนที่พวกเขามาเมื่อวานเฟิ่งเซียวเหลือเพียงหนึ่งเฮือกลมหายใจไม่อาจทนพ้นข้ามคืน

ทว่าจนวันนี้แม้เห็นเขาไม่ต่างจากเมื่อวาน แต่ลมหายใจกลับมีเรี่ยวแรงขึ้นมากนัก เห็นได้ชัดว่าอาการบรรเทาลงและรักษาชีวิตไว้ได้ นี่ทำให้พวกเขารู้สึกมหัศจรรย์ใจกับยาที่ตลาดมืดส่งมา ยานั่นมีสรรพคุณวิเศษที่คืนชีวิตให้คนตายได้จริงๆ? ถึงสามารถช่วยชีวิตคนที่ชัดเจนว่าใกล้ตายได้?

สองคนถอยออกจากหน้าเตียงมายังเบื้องหน้าผู้ครองแคว้นนอกห้องก่อนจะรายงานด้วยความเคารพ “ผู้ครองแคว้น แม้จะรักษาชีวิตแม่ทัพเฟิ่งไว้ แต่เพราะบาดเจ็บภายในร้ายแรง หนำซ้ำพิษยังไม่ล้าง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ไม่อาจฟื้น หากสามารถตามหาภูตหมอได้ก็อาจจะมีวันตื่นขึ้นมาพะยะค่ะ”

“โอ้? เป็นเช่นนี้เอง?”

มู่หรงป๋อคิดอะไรบางอย่าง แล้วหันไปมองผู้เฒ่า “เฟิ่งเซียวเกิดเรื่องเช่นนี้ ชิงเกอยังไม่กลับมาอีกหรือ?”

…………………………