№ 627 นางฟ้าอย่าไป

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มๆ “พี่เซียวรอบรู้ไม่ธรรมดา ได้ร่วมทางไปด้วยกันกับพี่เซียว ข้าน้อมรับด้วยความยินดี”

พูดขึ้นมาแล้ว อีกสามวันก็เป็นวันลงชื่อเข้าร่วมการประเมิน ไม่รู้ว่าพี่ชายเธอจะมาถึงเมืองซิงอวิ๋นหรือยัง?

“ฮ่าๆ น้องเฟิ่ง ขอแค่เจ้าผ่านการประเมิน จากนี้ไปพี่ชายจะปกป้องเจ้าในสำนักศึกษาเอง!” เขาหัวเราะเสียงดัง แล้วยกไหเหล้ารินให้เฟิ่งจิ่ว “มา! ดื่มให้การรู้จักกันของพวกเรา”

เห็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วก็ยกแก้วเหล้าขึ้น ยิ้มให้สัญญาณเล็กน้อย ก่อนจะแหงนหน้าดื่มจนหมด

“มาๆๆ กินอาหารกัน” เขาเรียกด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสุขใจ รวมกับยินดีที่ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนที่ถูกชะตา

ดังนั้นสองคนจึงกินอาหารพลางพูดคุยกันในโรงเหล้า ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เฟิ่งจิ่วที่ดื่มเหล่าไปไม่น้อยลุกยืนขึ้น บอกว่า “พี่เซียวกินไปก่อนเถอะ น้องชายจะไปเข้าห้องน้ำ”

“ฮ่าๆ ไปเถอะๆ! ให้เสี่ยวเอ้อพาเจ้าไปจะได้ไม่หลงทาง” ดังนั้นเขาจึงกวักมือเรียกเสี่ยวเอ้อร์มา “พาน้องชายข้าคนนี้ไปห้องน้ำซิ”

“คุณชายท่านนี้ เชิญขอรับ” เสี่ยวเอ้อร์โรงเหล้าใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมทั้งโค้งกายเล็กน้อยนำทางให้เฟิ่งจิ่ว เดินลงชั้นหนึ่งไปยังด้านหลัง

หลังจากเสี่ยวเอ้อร์ชี้ทางให้ เฟิ่งจิ่วก็ถอยออกไป ส่วนเฟิ่งจิ่วมายังด้านหลังชั้นหนึ่ง แค่ล้างมือล้างหน้า

เซียวอี้หานคนนั้นจะดื่มเก่งเกินไปแล้วจริงๆ ดื่มเก่งก็เรื่องหนึ่ง ยังหาคำพูดมาชนแก้วกับเธอได้อีก แม้เธอดื่มเหล้าได้ไม่เลวแต่จะดื่มขนาดนั้นก็ไม่ไหวจริงๆ จึงอ้างว่าไปเข้าห้องน้ำเพื่อออกมาล้างหน้าให้สร่างเมา

“ไปๆๆ ข้าไม่ได้เมา เจ้าไม่ต้องพยุง”

น้ำเสียงเมามายลอยมา เธอที่ล้างหน้าเสร็จหันกลับไปมอง ก็เห็นชายชุดหรูหราที่เมาเหล้าเล็กน้อยคนหนึ่งเดินโซซัดโซเซเข้ามาภายใต้การประคับประคองของเสี่ยวเอ้อ หลังจากเธอชำเลืองมองก็ดึงสายตากลับ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดคราบน้ำบนมือให้แห้งแล้วเตรียมจะกลับไป

ทว่าชายที่เมาเหล้าคนนั้นหลังจากผลักเสี่ยวเอ้อร์ออก ก็หรี่ดวงตาเมามายเห็นนางฟ้าชุดแดงตรงหน้าเดินมาช้าๆ ท่ามกลางม่านหมอกภายใต้ฤทธิ์เหล้า เพียงเห็นว่านางฟ้าคนนั้นงามเสียจนน่าตะลึง ทำให้เขายื่นมือออกไปลูบคลำใบหน้านางฟ้าคนนั้นอย่างอดไม่ได้ ปากยังเรียกพึมพำอย่างหลงใหล “นางฟ้า…”

เฟิ่งจิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อย หลบออกจากฝ่ามือที่ยื่นมา กวาดมองชายคนนั้นอย่างไม่ชอบใจ ครั้นเห็นว่าเขาเมาหนักมากจึงไม่เอาเรื่องเขา เดินผ่านตัวเขาไปข้างนอก ใครจะรู้ว่าชายผู้เมามายกลับหัวเราะ ร่างที่โงนเงนเล็กน้อยโผเข้ามาหา รั้งเอวจะกอดเธอไว้

เห็นท่าทางเธอก็ยกขาเตะไปโดยไม่ต้องคิด จนคนที่โผเข้ามานั้นล้มลงไปกับพื้นทันที แล้วบอกกับเสี่ยวเอ้อร์ที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ข้างๆ “ประคองแขกที่เมาเหล้าคนนี้กลับไปซะ”

“ขอรับๆ”

เสี่ยวเอ้อร์คนนั้นไม่นึกว่าจะเจอเรื่องเช่นนี้ รีบร้อนเข้าไปประคองชายชุดหรูหราที่โดนเตะล้มลงกับพื้นขึ้นมา แต่ใครจะรู้ว่าชายคนนั้นกลับผลักเสี่ยวเอ้อร์ออกและลุกขึ้นพุ่งไปทางเฟิ่งจิ่วอีกครั้ง

“นางฟ้า อย่าไป…”

เสี่ยวเอ้อร์เห็นชายคนนั้นที่พุ่งเข้าไปโดนคุณชายชุดแดงถีบล้มลงพื้นอีกครั้ง มุมปากยังกระแทกพื้นจนแตก เลือดสดๆ ไหลออกมา ทำให้เขาตกใจเสียจนสีหน้าขาวซีด

นั่นเป็นแขกในห้องพิเศษ เลือดไหลเช่นนี้จะดีได้อย่างไร? ตอนนี้เขาไม่กล้าอยู่ต่ออีก จึงรีบเร่งวิ่งไปเชิญเจ้าของร้านด้านหน้ามา และไปแจ้งให้แขกท่านอื่นในห้องพิเศษที่มาด้วยกันกับชายชุดหรูหรา

ยามนี้เฟิ่งจิ่วเห็นขาถูกชายคนนั้นกอดไว้ก็ยิ่งโกรธ ชัดเจนว่าไม่อยากเอาเรื่องกับคนเมา แต่ใครจะรู้ว่าเขาโผเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า รอบนี้ยังเข้ามากอดขาเธอจากด้านหลังอีก

……………………………….