ตอนที่ 1014

เม็ดยาแยกทะเลต่อต้านสวรรค์

แทบจะในเวลาเดียวกับที่ชีพจรเซียนเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าว ระเบิดเป็นพลังออกมา ฟางเหยียนซวีที่นั่งอยู่ในสำนักเย่าเซียน จู่ๆ ก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป ท่านลุกขึ้นมายืน หายตัวไป และได้ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งอยู่ที่ข้างกายของฟางโส่วเต้าในคฤหาสน์โบราณ

“เจ้าเด็กน้อยนั่นเข้าใจถึงสัดส่วนของอาณาจักรเต๋าได้จริงๆ มันค้นพบได้เร็วมาก! ช่างมีความรอบรู้ที่ลึกล้ำนัก! คงไม่ใช่เรื่องดีแล้ว” ฟางเหยียนซวีกล่าวขึ้น

เมื่อฟางโส่วเต้าได้ยินเช่นนี้ ก็จ้องมองไปด้วยความตกตะลึง

“เจ้าหมายความว่า…?”

ฟางเหยียนซวีมองไปยังฟางโส่วเต้า และจากนั้นก็กล่าวเสียงราบเรียบว่า “ข้าหมายความว่ามันสามารถจะปรุงเม็ดยาแยกทะเลต่อต้านสวรรค์ขึ้นมาได้”

สีหน้าฟางโส่วเต้าเปลี่ยนไป จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้น

“ทำไมเจ้าถึงต้องทำให้มันได้รับความยุ่งยาก?” ฟางเหยียนซวีกล่าวส่ายหน้าไปมา “ความทรงจำที่เต็มไปด้วยความรัก คือสิ่งที่ทำให้พวกเราได้เดินไปบนเส้นทางของการฝึกตนที่สวยงาม”

“ตระกูลหลี่เป็นสาขาย่อยของตระกูลราชันหลี่” ฟางโส่วเต้ากล่าวตอบ “และเหตุผลที่ทำไมตระกูลจี้ถึงต้องปล่อยพวกมันไว้อย่างไร้ทางเลือกเช่นนั้น ก็เหมือนกับตระกูลหวัง, ตระกูลหลี่ไม่ได้มีต้นกำเนิดมาจากขุนเขาทะเลที่เก้านี้”

“ผลประโยชน์ของตระกูลทั้งหมดคือเรื่องรอง เมื่อต้องเป็นพันธมิตรกับตระกูลหลี่ด้วยการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือตัวของฮ่าวเอ๋อร์เอง เมื่อไหร่ที่มันก้าวเข้าไปในอาณาจักรเต๋าได้ การถูกจับให้แต่งงานเช่นนั้นจะช่วยให้มันได้รับผลประโยชน์อย่างที่คาดไม่ถึง”

“ตอนนี้มันเป็นเพียงความหวังเดียวของสายโลหิตข้าเท่านั้น แล้วข้าจะปล่อยให้มันสร้างปัญหาไปทั่วได้อย่างไรกัน?” ฟางโส่วเต้าถอนหายใจ และจากนั้นก็ทำท่าคว้าจับ ทำให้แผ่นหยกปรากฏขึ้นอยู่ในมือ

“ถ้าฮ่าวเอ๋อร์ไม่พอใจ ข้าก็จะแบกรับความไม่พอใจนั้นไว้เอง” ฟางโส่วเต้ากล่าวสรุป ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ส่งเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์บางส่วนเข้าไปในแผ่นหยก

ย้อนกลับไปในแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา คนทั้งหมดมองไปขณะที่เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ที่ด้านหน้ากลองใบที่สองของศาลาเม็ดยา เส้นผมและเสื้อผ้าพลิ้วไสวไปมา โบกสะบัดชายแขนเสื้อทำให้ต้นสมุนไพรลอยไปมาด้วยความเลือนราง ขณะที่เขาทำการทาบกิ่งพวกมันอย่างรวดเร็ว

เขาได้ใช้พืชสมุนไพรเก้าสิบเก้าต้น เพื่อทาบกิ่งให้กลายเป็นพืชสมุนไพรที่แตกต่างกันหนึ่งแสนต้น นี่คือก้าวแรกในการปรุงเม็ดยาแยกทะเลต่อต้านสวรรค์

ความตั้งใจอย่างจดจ่อมองเห็นได้จากบนใบหน้า และดวงตาก็สาดประกายขึ้นด้วยแสงแห่งการพยากรณ์ ต้นสมุนไพรได้ปรากฏขึ้นอยู่รอบๆ ตัวมากขึ้นไปเรื่อยๆ

สามพัน, เจ็ดพัน, หนึ่งหมื่น!

มันยังไม่เสร็จสิ้น เมิ่งฮ่าวยกมือขึ้นมาและชี้นิ้วออกไป ทำให้ต้นสมุนไพรทั้งหมด แยกส่วนออกมาขณะที่เขาเริ่มทำการทาบกิ่งขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของสูตรยา เขาได้สร้างต้นสมุนไพรเพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งทั้งหมดต่างก็กลมกลืนสอดคล้องซึ่งกันและกัน

การที่สามารถกระทำสิ่งเช่นนี้ได้ จำเป็นต้องมีทักษะเกี่ยวกับต้นสมุนไพรอย่างน่าเหลือเชื่อ เป็นทักษะที่ได้แต่ใช้คำว่า ‘น่ากลัว’ มาอธิบายได้เท่านั้น เป็นสิ่งที่ในแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา มีแต่ผู้เฒ่าโอสถเท่านั้นที่สามารถจะทำได้เช่นเดียวกันนี้

ไม่มีใครในแผนกเต๋าแห่งการปรุงยาที่จะสามารถทำได้เช่นนี้อีกแล้ว เหตุผลก็คือว่าระดับทักษะเกี่ยวกับต้นพืชสมุนไพรเช่นนี้ จำเป็นต้องผ่านชั้นที่แปดของศาลาโอสถไป ด้วยการแยกต้นสมุนไพรที่ถูกทาบกิ่งไว้ออกมาได้อย่างน้อยก็ห้าแสนต้น

แม้แต่ในสำนักเย่าเซียน ก็มีแต่ฟางเหยียนซวีเท่านั้น ที่สามารถจะทำได้เช่นนี้

เวลาผ่านไป มือของเมิ่งฮ่าวได้ขยับทำการทาบกิ่งต้นสมุนไพรอย่างต่อเนื่อง จนพวกมันปรากฏขึ้นอยู่รอบๆ ตัวเขา

สองหมื่น, สามหมื่น, สี่หมื่น…

มันช่างเป็นภาพที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง และกลุ่มคนของตระกูลฟางที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นทั้งหมดต่างก็สั่นสะท้านอยู่ภายในใจ พวกมันไม่เคยพบเห็นใครทำการปรุงยาด้วยลักษณะเช่นนี้มาก่อน สำหรับพวกมันแล้ว นี่ไม่ใช่เป็นแค่เรื่องการปรุงยาเท่านั้น แต่นี่คือเต๋า!

เป็นเต๋าแห่งการปรุงยา!

นักปรุงยาทั้งหมดต่างก็เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกล้ำ และผู้เฒ่าโอสถก็ยืนอยู่บนยอดเขาของท่าน เฝ้ามองมาด้วยจิตใจที่จดจ่อ

ห้าหมื่น, หกหมื่น, เจ็ดหมื่น…

มือของเมิ่งฮ่าวขยับด้วยความรวดเร็วมากขึ้นไปเรื่อยๆ และแสงแห่งการพยากรณ์ก็แวบขึ้นมาในดวงตา สมาธิทั้งหมดของเขาได้เพ่งนิ่งไปที่การวิเคราะห์แยกแยะ จากนั้นก็ทำการทาบกิ่งต้นสมุนไพร แสงอันเจิดจ้าไร้ขอบเขตพุ่งขึ้นไป และมีแต่จะสว่างจ้ามากขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง

กลิ่นหอมอันเข้มข้นของต้นสมุนไพรกระจายออกมา มีความเข้มข้นมากขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งกระจายเต็มไปทั่วทั้งแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา ผู้ฝึกตนทั้งหมดที่ได้กลิ่นนี้ก็จะรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตขึ้นมา

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในที่สุดหนึ่งวันก็ผ่านไป และเมิ่งฮ่าวยังคงทำการวิเคราะห์แยกแยะ ต้นสมุนไพรต่อไปเรื่อยๆ ในช่วงของขั้นตอนนี้ เขาไม่ได้ทำผิดพลาดไปแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าเขาทำพลาดไปแค่ต้นเดียว มันก็จะมีผลกระทบต่อการวิเคราะห์แยกแยะต้นสมุนไพรอื่นๆ ทั้งหมด

แปดหมื่น, เก้าหมื่น…ในวันที่สอง มือของเมิ่งฮ่าวจู่ๆ ก็หยุดชะงักนิ่ง อย่างน่าตกใจยิ่งตอนนี้เขากำลังถูกห้อมล้อมด้วย…พืชสมุนไพรหนึ่งแสนต้น!

จากพืชสมุนไพรเก้าสิบเก้าต้น เขาได้ทำการวิเคราะห์แยกแยะและทาบกิ่ง จนกลายเป็นพืชสมุนไพรใหม่ขึ้นมาหนึ่งแสนต้น เป็นต้นสมุนไพรที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!

กลุ่มคนตระกูลฟางที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นรวมทั้งนักปรุงยาจากแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา ต่างก็ตกอยู่ในความตะลึง สิ่งที่พวกมันเห็นคล้ายกับเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในตำนาน คล้ายกับการที่ได้สังเกตดูเต๋าแห่งการปรุงยาที่สามารถจะเปลี่ยนสิ่งของบางอย่างที่เน่าเสียให้กลายเป็นของวิเศษขึ้นมาได้

อย่างไรก็ตามไม่มีใครพูดอะไรออกมา พวกมันได้แต่มองไปพร้อมกับหอบหายใจออกมา การไปสอดแทรกการปรุงยาของใครบางคนถือว่าเป็นข้อห้ามที่ร้ายแรง และเมื่อคิดว่าในตอนนี้เมิ่งฮ่าวกำลังจมอยู่ในเต๋าแห่งการปรุงยาแล้ว ทำให้กลุ่มคนตระกูลฟางต้องรักษาความเงียบไว้โดยสิ้นเชิง พวกมันไม่ต้องการจะไปรบกวนเขา แต่ดวงตาพวกมันก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและชื่นชมจนแทบจะกลายเป็นความคลั่งไคล้ไป

เมิ่งฮ่าวหลับตาลง จากนั้นก็ลืมขึ้นมาใหม่ไม่กี่อึดใจหลังจากนั้น แสงอันเจิดจ้าก็สาดประกายออกมา ขณะที่เขายื่นมือออกและใช้นิ้วกดลงไป

“ทะเล!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้น

ในทันทีที่คำพูดหลุดออกมาจากปาก พืชสมุนไพรหนึ่งแสนต้นที่ห้อมล้อมอยู่รอบๆ ตัวเขาทั้งหมดก็พังทลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กิ่งใบของพวกมันทั้งหมดแตกกระจายกลายเป็นฝุ่นธุลี ราวกับว่ากำลังถูกบีบให้แห้งเหี่ยวและตายไป

ภาพที่เห็นนี้ทำให้คนทั้งหมดต้องอ้าปากค้าง แม้แต่ผู้ฝึกตนที่มีทักษะในเต๋าแห่งการปรุงยาอันลึกล้ำต่างก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาในทันที

สายลมพุ่งขึ้นไป ทำการรวบรวมฝุ่นผงที่เป็นเศษชิ้นส่วนของพืชสมุนไพรทั้งหนึ่งแสนต้นเข้าด้วยกัน ที่เหลืออยู่เบื้องหลังเป็น…บางสิ่งที่ก่อตัวขึ้นมาจากน้ำของพืชสมุนไพรหนึ่งแสนต้น…ทะเลสีเขียวมรกต!

ทะเลสีเขียวโอบล้อมอยู่รอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว และเต้นเป็นจังหวะราวกับว่ามีคลื่นเกิดขึ้น ส่งผลให้เกิดเป็นแรงสั่นสะเทือนพุ่งออกไปในทั่วทุกทิศทาง แทบจะดูคล้ายกับเป็นน้ำทะเลจริงๆ และถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีขนาดที่ใหญ่โตไร้ขอบเขต แต่มันก็เป็นทะเลที่แท้จริง!

ทะเลแห่งต้นพืชสมุนไพรหมุนวนไปมาอยู่รอบตัวเมิ่งฮ่าวตลอดเวลา ขณะที่เขายื่นสองมือออกไป และผลักลงไปที่พวกมันอย่างรุนแรง

“แข็งตัว!”

เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่ทะเลแห่งต้นพืชสมุนไพรเริ่มเดือดพล่าน จากนั้นก็เริ่มรวมตัวกันจากด้านใน ในชั่วพริบตามันก็กลายเป็นลูกทรงกลมของยางไม้ขนาดใหญ่อยู่ที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว

แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น ชีพจรเซียนของเมิ่งฮ่าวก็ระเบิดเป็นพลังออกไป สวรรค์สามสิบสามชั้นได้ปรากฏขึ้น และเวทลับแห่งผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรเซียนก็ถูกปลดปล่อยออกไป ชีพจรเซียนทั้งหมดของเขาได้กลายเป็นชีพจรเซียนเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ไปในทันที!

ชีพจรเซียนเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์หนึ่งร้อยยี่สิบสามจุดพุ่งเป็นพลังขึ้นไป ทำให้ลำแสงของเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์หนึ่งร้อยยี่สิบสามลำแสง พุ่งตรงไปยังลูกทรงกลมของยางไม้นั้น

พวกมันหลอมรวมเข้าด้วยกัน และแก่นแท้ของพลังก็ได้กระจายออกมาจากร่างเมิ่งฮ่าว ทั่วทั้งร่างเขาสั่นสะท้าน เหงื่อเท่าเม็ดถั่วผุดขึ้นมาบนใบหน้า

ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยความมุ่งมั่น ขณะที่ยื่นมือออกไป และจัดการกับลูกทรงกลมของยางไม้นั้นด้วยมือทั้งสอง

มันเริ่มเดือดพล่านขึ้นอย่างบ้าคลั่ง บนพื้นผิวของมันนูนขึ้นและหดตัวยุบลงไป สัญลักษณ์เวทจำนวนมากส่องประกายขึ้นมา แทบจะราวกับว่ามีพลังที่ทำให้สวรรค์ต้องสั่นสะท้านปฐพีต้องสั่นสะเทือนบางอย่างอยู่ที่ด้านในของมัน

ดูเหมือนว่ามันอาจจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ แต่เมิ่งฮ่าวก็ทำการสะกดข่มมันไว้อย่างต่อเนื่อง

เสียงกระหึ่มดังก้องออกมาจากด้านในของลูกทรงกลมยางไม้นั้น ทำให้ตอนนี้มันได้กลายเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจทั้งหมดไป

ลูกทรงกลมเริ่มมีขนาดเล็กลงไปเรื่อยๆ ขณะที่เมิ่งฮ่าวได้สะกดมันไว้ จนกระทั่งในที่สุดมันก็มีขนาดเท่ากำปั้น…

เมื่อเมิ่งฮ่าวเห็นว่าไม่อาจจะทำให้ยางไม้นี้มีขนาดเล็กลงไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว เขาก็ร้องตะโกนออกไป “แยกทะเล!”

พลังอันน่าเหลือเชื่อได้พุ่งออกมาจากภายในลูกทรงกลม ทำให้เขาต้องหดมือกลับไป โลหิตไหลซึมออกมาจากมุมปาก และเขาก็ถอยไปทางด้านหลัง ในเวลาเดียวกันนั้น ลูกทรงกลมขนาดเท่ากำปั้นของยางไม้ก็ระเบิดออกมา

เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง ขณะที่ยางไม้จำนวนมากได้พุ่งออกไปในทั่วทุกทิศทาง ราวกับว่าทั่วทั้งท้องฟ้า…จู่ๆ ก็แปดเปื้อนไปด้วยสีเขียวของต้นพืชสมุนไพร!

“มันล้มเหลว?” นี่คือคำถามที่ลอยไปมาอยู่ภายในจิตใจของพวกที่มุงดูอยู่ทั้งหมด

“ต่อต้านสวรรค์!” เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและแผดร้องคำรามออกมา ปลดปล่อยพลังของชีพจรเซียนเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดให้ระเบิดออกไป

ยางไม้ที่กระจัดกระจายไปจู่ๆ ก็หยุดชะงักนิ่ง จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนที่ย้อนกลับ ในชั่วพริบตา ยางไม้ทั้งหมดก็ได้กลับมาและก่อตัวขึ้นมาใหม่อยู่ที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว!

ภาพที่เห็นนี้ทำให้จิตใจของพวกที่มุงดูอยู่ทั้งหมดหมุนคว้าง พวกมันมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าท้องฟ้าได้แปดเปื้อนไปด้วยสีเขียวเมื่อยางไม้ได้ระเบิดออก แต่ในตอนนี้มันกลับมีการต่อต้านไหลย้อนกลับ! ท้องฟ้าได้เปลี่ยนสีไปอีกครั้ง ขณะที่ยางไม้ได้พุ่งย้อนกลับไปโดยสิ้นเชิง

อย่างน่าตกใจยิ่ง ยางไม้ได้เริ่มแข็งตัวเข้าด้วยกัน กลายเป็นเม็ดยาสีเขียวลอยอยู่ที่เบื้องหน้าของเมิ่งฮ่าว!

กลิ่นหอมของตัวยาอันเข้มข้นทรงพลังได้ระเบิดออกมา กระจายเต็มไปทั่วทั้งแผนกเต๋าแห่งการปรุงยา บรรลุไปจนถึงคฤหาสน์โบราณตระกูลฟาง และกระจายออกไปทั่วทั้งดาวตงเซิ่งครึ่งดวง

ดาวตงเซิ่งสั่นสะท้านไปโดยสิ้นเชิง!

ถ้านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ มันก็ไม่เพียงพอที่จะเห็นได้ว่ายาเม็ดนี้ทรงคุณค่ามากแค่ไหน อย่างไรก็ตามในช่วงที่เม็ดยาแยกทะเลต่อต้านสวรรค์ได้ปรากฏขึ้น ทันใดนั้นเอง สายลมอันน่าตกใจก็ได้ม้วนกวาดออกไปทั่วทั้งท้องฟ้าเหนือดาวตงเซิ่ง ขณะที่กลุ่มเมฆลงทัณฑ์นับไม่ถ้วนได้ปรากฏขึ้น

นี่ไม่ใช่ทัณฑ์เซียนแท้ แต่เป็น…ทัณฑ์เม็ดยา!

จากในสมัยโบราณเป็นต้นมาจวบจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ เมื่อไหร่ที่เม็ดยาอันน่าตกใจได้ปรากฏขึ้น มันก็จะไปกระตุ้นพลังของสวรรค์และปฐพี ทำให้เกิดเป็นทัณฑ์เม็ดยาปรากฏขึ้นมา พยายามที่จะกำจัดเม็ดยานั้นไป!

ภาพที่เห็นนี้ทำให้จิตใจของกลุ่มคนตระกูลฟางเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ดวงตาฟางตานอวิ๋นสาดประกายเจิดจ้าขึ้น และฟางเหยียนซวีก็เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกอย่างที่เห็นได้อย่างชัดเจน

ทัณฑ์เม็ดยาก่อตัวขึ้นมาในชั่วพริบตา สร้างขึ้นเป็นกลุ่มเมฆลงทัณฑ์อันไร้ขอบเขต ทำให้ดาวตงเซิ่งต้องสั่นสะเทือน ผู้ฝึกตนต่างก็ตกใจขณะที่มองไปยังสายฟ้าที่ฟาดลงมาจากกลุ่มเมฆที่ม้วนตัวไปมา

“ทัณฑ์เม็ดยาอันกระจ้อยร่อย!”

เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เฉยเมย เขาเคยเอาชนะทัณฑ์เซียนมาแล้ว ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว ทัณฑ์เม็ดยาก็ไม่มีค่าคู่ควรให้ต้องเหลือบแลแม้แต่น้อย ขณะที่สายฟ้าได้ฟาดลงมา เมิ่งฮ่าวก็ยื่นมือออกไป ชีพจรเซียนทั้งหนึ่งร้อยยี่สิบสามจุดได้กลายเป็นเวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตไปในทันที

ศีรษะของอสูรโลหิตหนึ่งร้อยยี่สิบสามศีรษะพุ่งขึ้นไป ทั่วทั้งท้องฟ้าได้กลายเป็นสีแดงเจิดจ้า ขณะที่ศีรษะของอสูรโลหิตได้หลอมรวมเข้าด้วยกัน กลายเป็นศีรษะที่มีความกว้างหนึ่งพันจ้าง พร้อมกับเขาที่ยื่นยาวออกมาจากศีรษะของมัน ศีรษะขนาดใหญ่นั้นได้พุ่งตรงไปยังสายฟ้า

เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องออกไป คนทั้งหมดต่างก็ประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าสายฟ้าได้แตกกระจายกลายเป็นชิ้นๆ ไม่อาจจะทำอะไรกับศีรษะอสูรโลหิตนั้นได้โดยสิ้นเชิง หลังจากนั้นศีรษะก็มุ่งหน้าต่อไป แหวกฝ่าอากาศเป็นเสียงแหลมเล็กตรงไปยังกลุ่มเมฆลงทัณฑ์ต่อไป!

กลุ่มเมฆลงทัณฑ์…ถูกทำลายไป!

เมื่อเกิดขึ้นเช่นนี้ เม็ดยาแยกทะเลต่อต้านสวรรค์ที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว ก็กระจายแสงอันเจิดจ้าออกมา จนพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า ในเวลาเดียวกันนั้นระฆังเต๋าก็ปรากฏขึ้นในท่ามกลางอากาศเหนือคฤหาสน์โบราณ และเริ่มส่งเสียงดังก้องออกมา ทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนไป

มันไม่ใช่ดังขึ้นมาแค่ครั้งเดียวหรือสองครั้ง แต่ดังขึ้นมาเก้าครั้งสองชุดอย่างต่อเนื่อง!

รวมทั้งหมดเป็นสิบแปดครั้ง ที่ดังก้องอยู่ในจิตใจของกลุ่มคนตระกูลฟาง ทำให้พวกมันต้องสั่นสะท้านอยู่ภายในใจไปโดยสิ้นเชิง!

หลายปีต่อหลายปีนานมาแล้ว ระฆังเต๋าไม่เคยจะดังขึ้นมาหลายครั้งเช่นนี้มาก่อน ผลลัพธ์นี้ทำให้คนทั้งหมดในตระกูลฟางต่างก็ตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง

เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ที่ด้านนอกของศาลาเม็ดยา เส้นผมพลิ้วไปมา ดวงตาสาดประกายเจิดจ้า ผู้ฝึกตนและนักปรุงยาของตระกูลฟางที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้น มีสีหน้าที่นับถือขึ้นอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ขณะที่พวกมันประสานมือและโค้งตัวลงต่ำให้กับเมิ่งฮ่าว

เมื่อพวกมันยืดตัวขึ้นมา ก็พบว่าเมิ่งฮ่าวไม่ได้ออกไปจากศาลาเม็ดยา แต่เขากลับเดินตรงไป…ยังกลองใบที่สาม!