ตอนที่ 1317

รังสีสังหารแห่งผู้ยิ่งใหญ่

การปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันของสุดยอดสะพาน ทำให้ผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกสั่นสะท้านไปโดยสิ้นเชิง อันที่จริงมันรู้จักสะพานนี้! ย้อนกลับไปตอนที่ภัยพิบัติใหญ่เกิดขึ้น มันยังไม่ได้อยู่ในระดับผู้ยิ่งใหญ่ จึงไม่ได้เข้าร่วมอย่างลึกซึ้งมากนัก แต่ก็เคยเห็นสะพานนี้มาก่อน ในตอนนั้นฟ้าสะท้านดินสะเทือนและพังทลายลงไป จากการโจมตีมาของพลังจากจิ่วเฟิงจื้อจุนและอาณาจักรขุนเขาทะเล

ยิ่งคิดไปถึงสงครามอันน่าขมขื่นนั้นก็ทำให้มันต้องสั่นสะท้านมากยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าจิ่วเฟิงจะถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณมานานมากแล้ว แต่เมื่อผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกคิดไปถึงเรื่องนี้เมื่อใด ก็ทำให้ต้องสั่นสะท้านไปทั้งร่างเมื่อนั้น

ช่วงเวลานั้นมันไม่เข้าใจ แต่หลังจากนั้นก็ครุ่นคิดได้ว่าถ้าจิ่วเฟิงต้องการจะออกไปจากอาณาจักรเซียนผู้ยิ่งใหญ่แล้วละก็ ไม่มีใครจะสามารถขัดขวางท่านได้

อันที่จริงสองกองกำลังอันน่ากลัวในสงครามเมื่อปีนั้น ไม่อาจจะทำสำเร็จได้ ถ้าไม่ปลดปล่อยวิญญาณบรรพชนของพวกมันออกมา แต่ค่าตอบแทนที่ต้องจ่ายออกไปด้วยการกระทำเช่นนั้น ก็สูงมากจนแม้แต่กองกำลังทั้งสองก็ยากที่จะทนทานรับได้

อี้กู่เต็มไปด้วยความรู้สึกอันซับซ้อนขณะที่มองไปยังสุดยอดสะพาน และเงาร่างมากมายที่อยู่บนนั้น เงาร่างเหล่านั้นน่าตกใจยิ่ง แต่ที่น่าประหลาดใจมากไปกว่านั้นก็คือพลังสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าว

อย่างไรก็ตาม…ถึงแม้ว่าสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าวจะเทียบเท่ากับแปดในสิบส่วนของความแข็งแกร่งอี้กู่ ก็ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้จิตใจมันต้องหมุนคว้าง

สิ่งที่ทำให้จิตใจมันกำลังสั่นสะท้านก็เนื่องมาจากว่า ทันใดนั้นดวงตามันก็ต้องเบิกกว้างขึ้น…เพราะว่าเพิ่งจะรับรู้ได้ถึงสิ่งที่อยู่ภายในสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าว…มันรู้สึกได้ถึง…ความผันผวนที่คุ้นเคย!!

ความผันผวนนั้นทำให้จิตใจมันกำลังเต้นรัวและหมุนคว้างไปมา!

“จิ่วเฟิง…ความผันผวนเหล่านั้นเป็นของจิ่วเฟิง คนผู้นี้คือ…ผู้สืบทอดของจิ่วเฟิง!”

อี้กู่รู้สึกราวกับว่าสายฟ้านับไม่ถ้วนกำลังกระแทกลงมาในจิตใจ มันยกมือขึ้นไปทำให้พลังผู้ยิ่งใหญ่ระเบิดไปยังหัตถ์ยักษ์ที่ถูกเรียกออกมาโดยตี้จ้างต้าจุน จากนั้นแววตาก็แวบประกายรังสีสังหาร ขณะที่หันหน้าไปยังขุนเขาทะเลที่แปด

ไม่มีทางที่มันจะยอมให้…จิ่วเฟิงจื้อจุนอีกคนปรากฏตัวขึ้นมา!!

ผู้ยิ่งใหญ่เก้าแก่นแท้เช่นนั้น แตกต่างเป็นอย่างมากกับระดับผู้ยิ่งใหญ่เจ็ดแก่นแท้ของตนเอง ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะถูกเรียกว่าผู้ยิ่งใหญ่ แต่ความแตกต่างระหว่างพวกมัน…ก็มากกว่าความแตกต่างระหว่างจักรพรรดิเต๋าสี่แก่นแท้ และจักรพรรดิเต๋าหกแก่นแท้มากมายนัก!

“เด็กผู้นี้ต้องตาย! ถ้าข้าไม่สังหารมัน ก็อาจจะเป็นไปได้ที่มันจะกลายเป็นจิ่วเฟิงคนที่สองขึ้นมา ทำให้สามารถจะ…กวาดล้างสามสิบสามสวรรค์ไปได้ทั้งหมด!” จิตใจของผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกกำลังหมุนคว้าง ขณะที่ยื่นมือออกทำท่าคว้าจับตรงไปยังขุนเขาทะเลที่แปดอย่างดุร้าย พลังการฝึกตนของมันระเบิดออกไป เต็มไปด้วยพลังอำนาจแห่งผู้ยิ่งใหญ่!

ขุนเขาทะเลที่แปดสั่นสะเทือน และผู้ฝึกตนทั้งหมดในที่แห่งนั้นรวมทั้งกลุ่มคนนอกคอก เริ่มมีโลหิตไหลซึมออกมาจากดวงตา หู จมูกและปาก ขณะที่พวกมันรู้สึกได้ว่ามีแรงกดดันอันเข้มข้นกำลังกดทับลงมาบนร่าง

เห็นได้ชัดว่าผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกนี้ ยอมที่จะเสียสละชีวิตกลุ่มคนของมัน เพื่อที่จะกำจัดเมิ่งฮ่าวไป มันกำลังบดขยี้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งขุนเขาทะเลที่แปด และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่ในนั้น!

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เองที่ลำแสงสีขาวก็พุ่งออกมาจากภายในขุนเขาทะเลที่เก้า ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวคล้ายกับเป็นม่านน้ำตก

ขณะที่แสงนั้นพุ่งขึ้นไป ส่งเสียงหวีดหวิวแหวกฝ่าอากาศตรงไปยังคนนอกคอกที่สูงหนึ่งหมื่นจ้างนั้น เมื่อสัมผัสโดนมือของมัน ก็ระเบิดออก ส่งผลให้มือของผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกพุ่งกลับไปทางด้านหลังในทันที!

“ข้ารอเจ้ามานานแล้ว!” เสียงที่เย็นชาราวน้ำแข็งของหญิงสาวนางหนึ่งดังก้องขึ้น ซึ่งก็คือ…ไห่เมิ่งจื้อจุน!

“ไห่เมิ่ง!! ตลอดหลายปีมานี้เจ้าใช้เวทลับเพื่อให้มีชีวิตอยู่ แต่แก่นแท้ของเจ้าถูกทำลายไปแล้ว พื้นฐานฝึกตนของเจ้าไม่อาจจะเทียบได้กับเมื่อก่อน ถ้าเจ้าฝืนต่อสู้ ก็มีแต่จะทำให้ตนเองต้องตายเร็วขึ้นเท่านั้น ถ้าเจ้าไม่มาขัดขวาง ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป นอกจากนั้นการทำลายล้างอาณาจักรขุนเขาทะเลก็ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า แล้วเจ้ายังกล้ามาโจมตีข้า?!” ผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกอี้กู่มองขึ้นไป และดวงตาก็สาดประกายขึ้นด้วยรังสีสังหาร

ไห่เมิ่งจื้อจุนปรากฏกายขึ้นในที่ห่างไกลออกไป ค่อยๆ ก้าวเดินตรงมา กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ในตอนที่ข้าบรรลุเต๋า เจ้าเป็นแค่มดปลวกเท่านั้น”

“ต่อมาเมื่อข้าเป็นจักรพรรดิเต๋า ก่อนที่เจ้าจะตายไป ก็ได้คุกเข่าอ้อนวอนข้า อย่าได้ส่งเจ้าเข้าไปในวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่”

“หลังจากที่ข้ากลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าก็ไม่ลังเลที่จะใช้พลังของตระกูล เพื่อจะได้ครอบครองบุปผาจักรพรรดิเซียน และนำมาประจบข้าด้วยความหวังว่า จะได้รับเวทแห่งเต๋าที่ช่วยให้เจ้าสามารถทะลวงผ่านไปถึงระดับราชันเต๋าได้”

“ตอนนี้ชนเผ่าหลงอี้ (กิ้งก่ามังกร) เช่นเจ้า ก็บังอาจมาแยกเขี้ยวกางเล็บต่อหน้าข้า?”

สีหน้าผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกเปลี่ยนไปด้วยคำพูดที่เย็นชาของไห่เมิ่ง ทุกประโยคที่ดังก้องออกมาจากปากนาง ดูเหมือนว่าจะขุดคุ้ยความทรงจำที่เลวร้ายของคนนอกคอกนี้ขึ้นมา ทำให้รังสีสังหารในแววตาของมันสาดประกายวาววับมากขึ้น

“เมื่อเจ้ารนหาที่ตาย ข้าก็จะช่วยให้สมปรารถนา!” ผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกรู้ดีว่าเมื่อถูกขัดขวางจากไห่เมิ่งในตอนนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารเมิ่งฮ่าวไป ถึงแม้ว่ามันจะกล่าวคำพูดที่ดูถูกออกมา แต่ในส่วนลึกของจิตใจแล้วก็รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง

นอกจากนี้ตอนที่มันยังคงเป็นเด็กน้อย ไห่เมิ่งจื้อจุนก็เป็นหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรเซียนผู้ยิ่งใหญ่แล้ว มีศักดิ์ฐานะที่สูงส่ง สามารถจะปลดปล่อยวิชาเวทที่สูงเกินกว่าตนเองจะเทียบเปรียบได้

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น เมื่อผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกโจมตีไป มันและไห่เมิ่งจื้อจุนเริ่มต่อสู้กันในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว เหนืออาณาจักรขุนเขาทะเลออกไปไกล!

การต่อสู้นี้ทำให้โลกทั้งหมดต้องสั่นสะเทือน สวรรค์แวบขึ้นด้วยสีสันมากมาย และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็มืดสลัวลงไป

แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น ราชันจักรพรรดินอกคอกก็ละสายตาจากเมิ่งฮ่าว เพ่งมองไปยังขุนเขาที่สี่แทน มันแค่นเสียงเย็นชากลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปยังทิศทางนั้น!

เป้าหมายของมันคือตี้จ้างต้าจุน ซึ่งสามารถใช้พลังแห่งราชันจักรพรรดิออกมาได้!

ขณะที่มันเข้าไปใกล้ ตี้จ้างก็มองขึ้นไป และพลังเปลวธูปอันไร้ขอบเขตก็กลายเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ พุ่งตรงไปยังราชันจักรพรรดินอกคอก ปกคลุมร่างมันไว้ในทันที

เสียงระเบิดอย่างน่าตกใจก็ดังก้องขึ้น ขณะที่คนทั้งสองเริ่มต่อสู้กันไปมา!

สำหรับจักรพรรดิเต๋านอกคอกที่เหลืออีกสองคน แววตาพวกมันสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันโหดเหี้ยม

หนึ่งในพวกมันที่สวมใส่ชุดเกราะสีทอง กล่าวขึ้นมาช้าๆ “เด็กน้อยจากขุนเขาทะเลที่แปดเป็นของข้า!”

อีกคนหัวเราะขึ้นจากนั้นก็หลับตาลง ร่างกายมันบิดเบี้ยวไปมา กลายเป็นกระแสแห่งกลุ่มควันสีเขียวห้าสาย พุ่งผ่านความว่างเปล่าออกไปยังห้าทิศทางที่แตกต่างกัน

จุดหมายปลายทางของกระแสแห่งกลุ่มควันเหล่านั้นก็คือ ขุนเขาทะเลที่หนึ่ง, สอง, สาม, แปดและเก้า!

เป้าหมายของมันไม่ใช่ผู้ฝึกตนธรรมดาทั่วไป แต่เป็น…ราขันแห่งขุนเขาทะเลของแต่ละขุนเขาเหล่านั้น!

อย่างน่าตกใจยิ่งมันกำลังใช้พลังของตนเองเพียงลำพัง ไปต่อสู้กับราชันขุนเขาทะเลทั้งห้าในเวลาเดียวกัน!

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกมาจากห้าขุนเขาเหล่านั้น ขณะที่วิชาเวทอันแข็งแกร่งระเบิดเป็นพลังขึ้นมาในทันที

จักรพรรดิเต๋านอกคอกในชุดเกราะสีทอง ซึ่งเป็นคนที่เคยปะทะกับเมิ่งฮ่าวมาเมื่อครู่นี้ เลียริมฝีปากไปมา และรังสีสังหารก็สาดประกายขึ้นในแววตา ขณะที่มองไปยังเมิ่งฮ่าวตรงตำแหน่งที่อยู่ในขุนเขาทะเลที่แปด มันไม่รู้ว่าทำไมผู้ยิ่งใหญ่ของตนเองถึงต้องการให้เมิ่งฮ่าวตายไปเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่สนใจ เมื่อคิดว่าพื้นฐานฝึกตนของตัวเองอยู่ในระดับจักรพรรดิเต๋า การสังหารใครบางคนที่อยู่ในระดับห้าแก่นแท้ ถึงแม้ว่าจะอยู่ในขั้นสูงสุดก็ตาม ไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นแต่อย่างใด

สิ่งที่มันให้ความสนใจมากที่สุดก็คือว่า เมิ่งฮ่าวสังหารไป๋จู่ที่เป็นชนเผ่าเดียวกับมันไป ซึ่งถือได้ว่าเป็นผู้กล้าแห่งสวรรค์ชั้นแรก!!

เนื่องจากผลงานทั้งหมดของไป๋จู่ ทำให้ชนเผ่าได้จัดเตรียมให้สายโลหิตของมันตื่นขึ้นมาเมื่อมันกลับไป ทำให้ไป๋จู่สามารถขึ้นไปถึงระดับจักรพรรดิเต๋าที่แท้จริง ทางชนเผ่ายังได้จัดเตรียมให้มันมีศักดิ์ฐานะเป็นผู้อาวุโสของเผ่าอีกด้วย

แต่ก่อนที่จะเกิดขึ้นเช่นนั้น ไป๋จู่ก็ถูกสังหารไปต่อหน้าคนนอกคอกในชุดเกราะสีทอง

คนนอกคอกนี้ไม่ต้องการอะไรอื่น นอกไปจากสังหารเมิ่งฮ่าวให้ได้เท่านั้น และความต้องการนั้นก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น สิ่งเดียวที่มันต้องระวังก็คือสัมผัสศักดิ์สิทธิ์อันน่ากลัวของเมิ่งฮ่าว แต่ในตอนนี้มันได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว

มันเดินตรงไปพร้อมกับยิ้มออกมา จากนั้นก็พุ่งผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว จนแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ ขณะที่พุ่งลงไปยังขุนเขาทะเลที่แปด ระเบิดขึ้นด้วยความต้องการสังหาร

“เด็กน้อย เจ้าต้องการตายอย่างไร? ข้าให้เจ้าเลือกเอง”

เสียงหัวเราะอย่างน่ากลัวดังก้องออกมา ขณะที่จักรพรรดิเต๋านอกคอกพุ่งไปด้วยความรวดเร็วมากขึ้น จากที่ห่างไกลมันดูคล้ายกับเป็นดาวตกสีทอง พุ่งฝ่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวตรงไปยังทิศทางของเมิ่งฮ่าว

แสงแปลกๆ ปรากฏขึ้นในแววตาเมิ่งฮ่าว โลหิตกำลังสูบฉีดอย่างรวดเร็ว พื้นฐานฝึกตนปะทุขึ้นมาขณะที่ก้าวเดินตรงไป หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว…ในชั่วพริบตาจักรพรรดิเต๋านอกคอกก็มาอยู่ที่ด้านบน แต่ช่วงเวลานั้นเองที่เขาเดินไปแล้วเจ็ดก้าว

เมื่อก้าวที่เจ็ดถูกเหยียบย่างลงไป พลังของเมิ่งฮ่าวก็เพิ่มขึ้นมาเป็นหลายเท่าตัว เวลาเดียวกันนั้น สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งออกไป และสุดยอดสะพานก็ส่งเสียงดังกระหึ่มกดทับลงมา จากนั้นเยาปิงฮวงจ่งก็ปรากฏขึ้นในมือขวาอย่างฉับพลัน!

พลังกายเนื้อของเมิ่งฮ่าวไปรวมตัวกันบนตัวหอก ตามมาด้วยพลังจากพื้นฐานฝึกตนและวิชาเวท ทำให้หอกเล่มนี้เต็มไปด้วยพลังอันมหาศาล จนดูเหมือนว่าจะทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องถูกแช่แข็งไป กลายเป็นความต้องการสังหารที่ไม่อาจจะเก็บกักไว้ได้แม้แต่น้อย

“ไม่เลว…” จักรพรรดิเต๋านอกคอกกล่าวขึ้น ม่านตาหดเล็กลง ทันใดนั้นมันก็อ้าปากขึ้นและกู่ร้องออกมา ส่งผลให้เกิดเป็นระลอกคลื่นเสียงอันทรงพลัง ภาพยักษ์ตนหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านหลังมันอย่างน่าประหลาดใจ พลังหกแก่นแท้ปะทุขึ้นมาด้วยเช่นกันเพื่อก่อตัวเป็นลมพายุอันปั่นป่วนวุ่นวาย เวลาเดียวกันนั้นก็มีรูปปั้นหนึ่งรูปปรากฏขึ้นอยู่ในมือของมัน

รูปปั้นนั้นมีรูปร่างเหมือนกับกิ้งก่า และในทันทีที่มันปรากฏขึ้น กลิ่นอายแปลกๆ ที่ปะทุออกมาก็เริ่มสะกดข่มสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าวลงไป!

เพียงชั่วขณะสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเมิ่งฮ่าวก็ลดลงไปครึ่งหนึ่ง จากแปดในสิบส่วนของพลังแห่งผู้ยิ่งใหญ่ เหลืออยู่เพียงแค่สี่ในสิบส่วนเท่านั้น!

จากนั้นลมพายุก็เริ่มต่อสู้กลับไปยังพลังจากหอกของเมิ่งฮ่าว

ตูมมมมมมม…

เสียงฉีกขาดขนาดใหญ่ดังก้องอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว หลังจากดับตะเกียงวิญญาณลงไปแล้วห้าดวง เมิ่งฮ่าวก็สามารถจะปลดปล่อยพลังอันน่าเหลือเชื่อ ที่ห่างจากระดับหกแก่นแท้เพียงแค่เส้นใยเดียวเท่านั้น แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับผู้ฝึกตนหกแก่นที่แท้จริง ก็ยังคงไม่เพียงพอ!

ขณะที่สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูกสะกดข่มไว้ ความรู้สึกถึงวิกฤตอันร้ายแรงในจิตใจก็เริ่มมีความเข้มข้นมากขึ้น

สุดยอดสะพานพังทลายลงไป เยาปิงฮวงจ่งหมุนคว้างไปทางด้านหลัง โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากเมิ่งฮ่าว ขณะที่พลังสะท้อนกลับโจมตีมายังพื้นฐานฝึกตนของตัวเอง จนพลุ่งพล่านปั่นป่วน กายเนื้อถูกกรีดเฉือนอย่างรุนแรง ทำให้เลือดเนื้อพุ่งกระจายออกไป

ลมพายุแก่นแท้ที่ปกคลุมอยู่รอบๆ จักรพรรดิเต๋านอกคอกอ่อนแรงลงเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้มันจะสามารถสะกดข่มการโจมตีจากเมิ่งฮ่าวได้ แต่ก็ต้องทุ่มพลังออกมาจนสุดตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากอาวุธอสูรสุสานเดียวดายที่แปลกประหลาดนั้น ทำให้มันต้องขมวดคิ้วขึ้น

มันเดินตรงไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ร่างแวบไปปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าวซึ่งได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันโหดเหี้ยม มันไม่ยอมสังหารเขาไป แต่กลับอ้าปากกว้างขึ้น พุ่งกระโจนตรงไปยังศีรษะของเมิ่งฮ่าว

“ข้าจะกินเจ้าและดูดซับพลังของเจ้าไป!” แสงแปลกๆ สาดประกายขึ้นมาในแววตาของคนนอกคอกในชุดเกราะสีทอง อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเองขณะที่ปากของมันกำลังจะงับลงไปยังร่างเมิ่งฮ่าว ฉับพลันนั้นดวงตาเมิ่งฮ่าวก็แวบประกายขึ้น ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส แต่การรวมตัวกันของอาณาจักรความเป็นนิรันดร์และเวทตราบนิรันดร์ชิงตี้ ได้กลายเป็นสิ่งที่คล้ายกับเวทลับที่ไม่อาจจะสังหารหรือเข่นฆ่าให้ตกตายไปได้! ร่างกายเมิ่งฮ่าวฟื้นฟูกลับคืนมาแทบจะในทันที!

จากนั้น เขาก็กำมือเป็นหมัด และเริ่มต่อยออกไปยังจักรพรรดิเต๋านอกคอก!

หมัดทำลายล้างชีวิต!

หมัดกลายเป็นปีศาจ!

หมัดสังหารเทพ!!

ตูมมมมมมม!

สามหมัดเหล่านั้นกระแทกลงไปบนร่างของจักรพรรดิเต๋านอกคอก

ซึ่งไม่เคยคาดคิดว่าเมิ่งฮ่าวจะมีเวทลับที่ช่วยให้ฟื้นฟูร่างกายได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้มาก่อน ดวงตามันเบิกกว้างขึ้น แต่ก็ช้าไปแล้วที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีมาอย่างต่อเนื่องของเมิ่งฮ่าวได้

โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก ขณะที่ร่างมันลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง เต็มไปด้วยโทสะ ขณะที่กำลังจะโจมตีกลับไป แต่โชคร้ายที่มันไม่คุ้นเคยกับวิธีการต่อสู้ของเมิ่งฮ่าว เมื่อไหร่ที่เมิ่งฮ่าวได้เปรียบ…เขาจะไม่มีทางปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้!