ตอนที่ 451
วันสิ้นโลกแห่งทะเลทรายตะวันตก
มีตำนานที่เล่าขานกันมา เกี่ยวกับดินแดนอันยิ่งใหญ่แห่งทะเลทรายตะวันตก ซึ่งไม่มีใครรู้แหล่งที่มา แต่หลายปีมาแล้วที่ตำนานนี้ได้คงอยู่ในจิตใจของชนเผ่าทั้งหมดในทะเลทรายตะวันตก แม้แต่ในบันทึกโบราณของชนเผ่าก็ยังได้จารึกไว้ และถูกส่งต่อมายังรุ่นสู่รุ่น
แต่จากนั้นเวลาก็ผ่านไปนานจนในที่สุด ผู้คนก็เริ่มลืมเลือนเกี่ยวกับตำนานเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าพวกมันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ผู้คนส่วนใหญ่ได้ลืมเลือนไปแล้ว…
จากตำนานเมื่อเวลาได้ผ่านไปหลายปี, หลายปีมากๆ แล้ว ทะเลทรายตะวันตกจะไม่ใช่พื้นดินอีกต่อไปแต่เป็นทะเล ทะลนี้จะคงอยู่ต่อไปจนถึงสามหมื่นปี ก่อนที่มันจะหายไปเผยให้เห็นพื้นดินที่ด้านล่างอีกครั้ง ในช่วงเวลานั้น ทะเลทรายตะวันตก…จะไม่ถูกเรียกว่าทะเลทรายตะวันตก แต่เป็นชื่อที่แตกต่างไปจากเดิม ทะเลตะวันตก
ทะเลนี้ไม่ได้มีสีเดียวกันกับทะเลเทียนเหอ แต่เป็นสีม่วง และน้ำของมันก็มีพลังในการทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องสูญพันธุ์ มันสามารถตัดพลังลมปราณ ทำให้พื้นที่บริเวณนั้นกลายเป็นดินแดนต้องห้ามของสิ่งมีชีวิต
มีอาณาเขตคั่นอยู่ระหว่างทะเลเทียนเหอและทะเลแห่งนี้ ราวกับว่าพวกมันไม่ต้องการจะผสมรวมกัน
จากตำนาน ทะเลตะวันตกไม่ได้กลายเป็นทะเลทั้งหมดจนไม่มีแผ่นดินอยู่เลย ยังมีอีกหนึ่งแห่งที่เป็นพื้นดิน เป็นส่วนที่เชื่อมต่อกับดินแดนด้านใต้ ซึ่งไม่ใช่ที่ไหนอื่นแต่เป็น…ดินแดนสีดำ
ในแง่ของทำเลที่ตั้ง ดินแดนสีดำค่อนข้างจะเป็นพื้นที่ราบสูง ด้วยการเป็นเขตที่ราบสูงเช่นนั้น ทำให้ผู้ฝึกตนไม่ค่อยให้ความสนใจมันมากนัก อย่างไรก็ตาม ดินแดนสีดำก็เป็นอาณาเขตที่อยู่สูงที่สุดในทวีปทั้งหมด
ซึ่งรวมทั้งทะเลทรายตะวันตกและดินแดนด้านใต้ มันเป็นที่สูงจนแม้แต่หลังจากที่ทะเลทรายตะวันตกกลายเป็นทะเลไปแล้ว…มันก็ยังคงอยู่
ตำนานได้กล่าวไว้ว่า นานมาแล้วก่อนทะเลทรายตะวันตก และก่อนที่จะเป็นทะเลตะวันตก ดินแดนแถบนั้นทั้งหมดเต็มไปด้วยทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์ และมีลมปราณที่เข้มข้น แต่ในที่สุดก็ได้เผชิญกับฝนม่วงที่ตกลงมาเมื่อนานมากมาแล้ว น้ำฝนไม่ได้ไหลซึมลงไปในพื้นดิน แต่เริ่มเจิ่งนองอยู่บนผิวดิน
น้ำเหล่านั้นค่อยๆ กลายเป็นลำธาร จากนั้นก็ก่อตัวเป็นทะเลสาบ และในที่สุดก็กลายเป็นทะเล
ฝนม่วงมีพลังในการทำลายพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่มันสัมผัสโดน แม้แต่พลังลมปราณก็สามารถทำลายลงไปได้ ทำให้ค่ายกลเวททั้งหมดหยุดทำงาน และผู้ฝึกตนก็ยากที่จะดำรงชีวิตอยู่ในสถานที่เช่นนี้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างตกอยู่ในการทำลายล้าง
พืชผลต้นไม้ที่แตกต่างกันมากมายหลายชนิดนับไม่ถ้วนได้ตายไป และสัตว์ทั้งหลายก็กลายเป็นโครงกระดูก สิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบ…ได้เดินทางมาถึงจุดจบ นี่เป็นวันสิ้นโลกซึ่งมีผลกระทบต่อชนเผ่าทั้งหมดในทะเลทรายตะวันตก เป็นวันทำลายล้างของสวรรค์และปฐพี!
นี่คือตำนานซึ่งถูกบอกเล่าสืบต่อกันมาในทุกๆ ชนเผ่า
ตอนนี้ ร่างของผู้เฒ่าสูงสุดเผ่าห้าพิษกำลังสั่นสะท้าน ใบหน้ามันซีดขาว ค่อยๆ ยื่นมือออกไปรองรับหยดน้ำฝนสีม่วง จ้องมองไปด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ราวกับว่าสายฝนนี้ทำให้พื้นฐานฝึกตนของมันค่อยๆ หายไปอย่างช้าๆ
ตอนนี้มันกำลังสั่นสะท้าน และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว มองลงไปยังหยดน้ำฝนที่เจิ่งนองอยู่บนพื้นซึ่งหลอมรวมเข้าด้วยกันกับโลหิต มีบางจุดที่เป็นรอยแยกอยู่บนพื้นดินซึ่งหยดน้ำฝนได้ไหลซึมลงไป อย่างไรก็ตาม…น้ำฝนส่วนใหญ่ก็ยังเจิ่งนองอยู่ที่นั่นผสมรวมกับโลหิต
ใบหน้าผู้เฒ่าสูงสุดขาวซีดโดยสิ้นเชิง และกำลังหอบหายใจอยู่
“นี่…นี่เป็นไปไม่ได้…” มันพึมพำ มีผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งของเผ่าห้าพิษบางคน ซึ่งดูเหมือนจะมีข้อสรุปที่เหมือนกับผู้เฒ่าสูงสุด สีหน้าพวกมันเริ่มเปลี่ยนไป ขณะที่มองไปยังฝนม่วง
จ้าวโยวหลันจู่ๆ ก็โซเซถอยไปด้านหลังสองสามก้าว จ้องมองไปยังสายฝนด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่า นางก็เช่นกันที่เริ่มตระหนักดีถึงเรื่องนี้
ในเวลาเดียวกันนั้น ด้านในของป้องปราการหนาม หัวหน้าเผ่าอูปิงกำลังจ้องไปยังสายฝนด้วยความงุงงง สีหน้ามันสลดลงโดยสิ้นเชิง ขณะที่ความสิ้นหวังเต็มอยู่ในแววตา ซึ่งเป็นความรู้สึกหวาดกลัวยิ่งกว่าการที่เผ่าของมันถูกทำลายไป
“วันสิ้นโลก…”
“วันสิ้นโลกแห่งทะเลทรายตะวันตก…”
“จากตำนานที่เล่าสืบต่อกันมา เมื่อวันสิ้นโลกมาถึง สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกกำจัดไป และเปลี่ยนทะเลทรายตะวันตกให้กลายเป็นทะเลตะวันตก!!”
ผู้เฒ่าสูงสุดเผ่าห้าพิษถอยไปด้านหลังสองสามก้าว ในตอนนี้ ทั้งสงคราม, สิทธิ์ในการเข้าไปยังอาณาเขตของซากสะพาน, สินทรัพย์ที่จะได้มาจากสงคราม…ทุกอย่างไม่สำคัญอีกต่อไป
โดยไม่ลังเล มันเริ่มกระตุ้นเวทเคลื่อนย้ายทางไกลขึ้นอีกครั้ง เพื่อทดสอบว่าเรื่องราวเกี่ยวกับฝนม่วงเป็นความจริงหรือไม่ ก่อนหน้านี้ เวทเคลื่อนย้ายทางไกลสามารถใช้งานได้ แต่ตอนนี้…ไม่ว่ามันจะพยายามอย่างไร ก็ไม่อาจจะทำให้เวทนี้ใช้งานได้ ราวกับว่ามีบางสิ่งกำลังปิดกั้นพลังของมันไว้ ทำให้เวทนี้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
ภาพที่เห็นนี้ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มเต็มอยู่ในจิตใจของผู้เฒ่าสูงสุดเผ่าห้าพิษ
“อพยพ เผ่าของข้าต้องอพยพ!” มันพึมพำกับตัวเอง “ทะเลทรายตะวันตกเขตด้านเหนือเป็นสถานที่ต่ำสุดในดินแดนทะเลทรายตะวันตกทั้งหมด ที่นั่นคือตำแหน่งแรกที่จะกลายเป็นทะเล! เผ่าของข้าต้องอพยพ, อพยพไปทางใต้ พวกเรา…ต้องไปยังดินแดนสีดำซึ่งอยู่ใกล้กับดินแดนด้านใต้!!” สายฝนเริ่มตกหนักมากขึ้นต่อไป ผู้ฝึกตนเริ่มรู้สึกได้ว่าพลังลมปราณของสวรรค์และปฐพีเริ่มจางลงไปเรื่อยๆ ทำให้สีหน้าของกลุ่มคนเผ่าห้าพิษสลดลงในทันที
“ดินแดนสีดำ…ดินแดนสีดำ!! ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว!” แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านไปทั่วร่างผู้เฒ่าสูงสุด ดวงตามันเบิกกว้าง และเต็มไปด้วยความความเร่งรีบมากขึ้น “มันสมเหตุสมผล เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ ชนเผ่าอันยิ่งใหญ่พร้อมกับปรมาจารย์ขั้นตัดวิญญาณได้ร่วมมือกันเป็นพันธมิตร และบุกเข้าไปในดินแดนสีดำ พวกมันยังได้ร่วมมือกับกองกำลังในดินแดนสีดำอีกด้วย”
“พวกมันพยายามระมัดระวังที่จะไม่ไปรุกรานดินแดนด้านใต้ในการทำสงครามครั้งนั้น หลังจากที่สงครามจบลง เผ่าต่างๆ มากมายก็ติดต่อไปยังพวกมัน เพื่ออพยพไปยังดินแดนสีดำด้วยเช่นกัน!”
“พวกมันรู้! พวกมันไปบุกเบิกแผ่นดินในดินแดนสีดำ ทำให้การต่อรองกับดินแดนด้านใต้ทำได้ง่ายขึ้น หรือบางทีพวกมันอาจจะมีจุดประสงค์อย่างอื่นอีก”
“อย่างไรก็ตาม เรื่องทั้งหมดนี้ก็สมเหตุสมผลแล้วในตอนนี้!”
ผู้เฒ่าสูงสุดหอบหายใจแรงมากขึ้น ขณะที่มันพึมพำกับตัวเอง
“เผ่าอันยิ่งใหญ่ทั้งสามเหล่านั้นต่างก็รู้ว่าวันสิ้นโลกกำลังจะมาถึง พวกมันจึงไปยึดครองดินแดนสีดำ ตอนนี้ใครที่ต้องการไปยังดินแดนสีดำก็ต้องได้รับการยินยอมจากพวกมันก่อนเท่านั้น!!”
“โดยไม่ต้องเสียโลหิตแม้แต่หยดเดียว พวกมันชิงควบคุมกองกำลังทั้งหมดในทะเลทรายตะวันตกไว้! พวกมันยังสามารถควบคุมชะตากรรมของชนเผ่านับพัน ในช่วงวันสิ้นโลกนี้!”
แววตาของผู้เฒ่าสูงสุดเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ
“ดินแดนสีดำมีขนาดเล็ก ไม่มีทางที่จะรองรับชนเผ่าทั้งหมดของทะเลทรายตะวันตกไว้ได้ แต่ใครก็ตามที่ไม่ยอมไปที่นั่น…ก็จะถูกกำจัดไปโดยไม่ต้องสงสัย เผ่าห้าพิษอยู่ทางตอนเหนือซึ่งอยู่ห่างไกลเป็นอย่างมาก…”
ทันใดนั้นมันก็พูดเป็นเสียงดังออกมา “กลุ่มคนเผ่าห้าพิษทั้งหมด ฟังคำสั่งข้า พวกเราต้องออกไปจากสถานที่แห่งนี้ในทันที ไม่ว่าต้องจ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ตาม ต้องใช้ความเร็วอย่างสูงสุดเท่าที่จะทำได้กลับไปยังเผ่าพวกเรา!” นี่เป็นจุดวิกฤตที่ทุกเสี้ยวเวลามีความสำคัญ การทำสงครามเพื่อทำลายเศษแดนที่เหลืออยู่ของเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้เป็นเรื่องที่ไร้เหตุผล อันที่จริงมันเริ่มรู้สึกเสียใจที่มาทำสงครามอยู่ในตอนนี้!
กลุ่มคนจากเผ่าห้าพิษได้ยินคำพูดของมัน และอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ แต่จากสีหน้าที่ซีดขาวของผู้อาวุโสคนอื่นๆ พวกมันก็คาดเดาได้ว่ามีบางสิ่งกำลังเกิดขึ้น โดยไม่ลังเล พวกมันปฏิบัติตามคำสั่ง บินขึ้นไปในอากาศ
ในที่สุด ก็ไม่มีแม้แต่คนเดียวของเผ่าห้าพิษที่กำลังต่อสู้อยู่ ผู้ฝึกตนเกือบสองหมื่นคน และสัตว์ปีศาจหนึ่งหมื่นตัว ทั้งหมดส่งเสียงกระหึ่มกึกก้องพุ่งฝ่าอากาศจนหายลับตาไป จ้าวโยวหลันก็อยู่ท่ามกลางพวกมัน แต่ในขณะที่นางบินจากไป ก็มองกลับมายังเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ และเกราะป้องกันหนามป้อมปราการ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยแสงอันคมกริบ
“เจ้าต้องจ่ายค่าตอบแทนสำหรับแขนที่ถูกตัดของข้าเป็นสิบเท่า!” นางคิด จากนั้นก็หันร่าง ติดตามกลุ่มคนเผ่าห้าพิษที่เหลือพุ่งจนหายลับตาไป
หลังจากที่เผ่าห้าพิษจากไป ป้อมปราการหนามก็ค่อยๆ เริ่มหดตัวลงจนหายไป เมิ่งฮ่าวลุกขึ้นมาจากการนั่งขัดสมาธิ และมองออกไปยังเส้นขอบฟ้า ด้านหลังเขา กลุ่มคนของเผ่าที่มีชีวิตรอดมากกว่าสองพันคน ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความโล่งใจออกมา ที่ทันใดนั้นพวกมันได้รับชีวิตใหม่กลับคืนมา
อย่างไรก็ตาม ความดีใจของพวกมันก็ไม่อาจจะขับไล่เงามืดที่เกาะกุมอยู่ในจิตใจเมิ่งฮ่าวได้ ข้างกายเขา หัวหน้าเผ่าอูปิงมีสีหน้าที่ขมขื่นปรากฎขึ้น
“มันเป็นเรื่องจริง?” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นช้าๆ
“จากการที่เผ่าห้าพิษรีบร้อนจากไปเช่นนั้น ก็แสดงว่าตำนานวันสิ้นโลกกำลังใกล้เข้ามาแล้ว ค่ายกลเวทจะไม่อาจใช้งานได้ และพลังลมปราณของสวรรค์และปฐพีจะสูญหายไป สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกทำลายไป…ความหวังเพียงหนึ่งเดียว…”
“ความหวังเพียงหนึ่งเดียวก็คือต้องอพยพไปยังทิศใต้” หัวหน้าเผ่าอูปิงกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “มุ่งหน้าไปยังทิศใต้ และเดินทางต่อไปจนถึงดินแดนสีดำ”
“ดินแดนสีดำ…” ร่างเมิ่งฮ่าวทันใดนั้นก็สั่นสะท้าน คล้ายกับผู้เฒ่าสูงสุดของเผ่าห้าพิษ เขายังได้คิดไปถึงสงครามที่ทะเลทรายตะวันตกได้เข้าร่วมในดินแดนสีดำ คิดไปเกี่ยวกับเผ่าทะเลทรายตะวันตกที่กำลังเข้าไปในดินแดนสีดำซึ่งเขาได้พบเห็นในช่วงที่เดินทางจากมา
“นี่ก็คือเหตุผลทั้งหมด!” เขาคิด ในที่สุดก็เข้าใจถึงสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกสับสนมาเป็นเวลานาน
นี่เป็นเหตุผลที่ทำไมถึงเกิดสงครามขึ้นในดินแดนสีดำ นี่เป็นเหตุให้ทะเลทรายตะวันตกได้ร่วมมือกันอย่างสนุกสนาน และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำไมดินแดนด้านใต้ถึงไม่ได้ทำอะไรเพื่อหยุดสงครามเมื่อครั้งนั้น พวกมันปล่อยให้ทะเลทรายตะวันตกครอบครองดินแดนสีดำ
การทำลายล้างอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์และปฐพีกำลังใกล้เข้ามา ถ้าดินแดนด้านใต้พยายามขัดขวางทะเลทรายตะวันตก สงครามที่ใหญ่กว่านั้นก็จะเริ่มขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ดินแดนด้านใต้ไม่ต้องการให้เกิดขึ้น
เมิ่งฮ่าวมองขึ้นไปยังสายฝนที่ตกหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ประกายแสงทันใดนั้นก็ปรากฎขึ้นในแววตา
“พลังลมปราณของสวรรค์และปฐพีกำลังจางหายไป สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกทำลายไป ดินแดนแถบนี้จะกลายเป็นทะเล…สำหรับข้า มันก็ยังไม่เลวร้ายนัก หลังจากที่เคยมีประสบการณ์ในการใช้เปลวไฟอมตะเม็ดยาบูรพา สร้างเป็นรอยสักภาพศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟแล้ว ข้าก็รู้ว่า…ทุกสิ่งทุกอย่างในสวรรค์และปฐพีนี้ต่างก็อยู่ในวิถีแห่งธาตุทั้งห้า และอาจจะทำให้เกิดความรู้แจ้งขึ้นมาได้”
“อะไรจะดีไปกว่าธาตุน้ำที่ถูกสร้างขึ้นมาจากทะเล!? และอะไรจะดีไปกว่าทะเลที่เกี่ยวข้องกับวันสิ้นโลกของทะเลทรายตะวันตก!?”
“สำหรับพลังปราณของสวรรค์และปฐพีที่กำลังจางหายไป…นอกจากหินลมปราณระดับสูงพิเศษแล้ว ข้าก็ไม่ได้ดูดซับมันเข้าไปหลายปีมากแล้ว นั่นจึงเป็นเหตุให้ข้าต้องกลืนเม็ดยาลงไปช่วย ทุกครั้งที่ข้าโจมตี ข้าต้องควบคุมพลังปราณที่ใช้ด้วยความรอบคอบเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังได้ปรับปรุงทักษะการปรุงยาได้อย่างต่อเนื่องอีกด้วย”
“ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้ข้ามักจะโน้มเอียงในการกลายเป็นซือหลงอยู่ตลอดเวลา มีเพียงซือหลงเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งขึ้นได้ โดยไม่ต้องใช้พลังปราณอย่างมากมาย!”
“สิ่งหลักที่ข้าจำเป็นต้องระมัดระวังตัวก็คือ สายฝนนี้สามารถกำจัดพลังชีวิตลงได้…อย่างไรก็ตามข้าต้องเป็นบุคคลที่เหมาะสมมากที่สุด ที่จะอยู่ในวันสิ้นโลกของทะเลทรายตะวันตกอย่างแน่นอน!”
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายอยู่ชั่วขณะ แต่จากนั้นเขาก็มองกลับไปยังกลุ่มคนของห้าเผ่าที่กำลังยินดีอยู่ พวกมันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับวันสิ้นโลกนี้ เมื่อได้เห็นความดีใจของกลุ่มเด็กๆ ก็ทำให้เขาต้องครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานาน
“อีกาสีทอง” เขากล่าว หลับตาลง “ข้าได้รับมรดกของท่านมา เผ่าของท่านเรียกข้าว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์โบราณ และข้าก็ได้เชื่อมต่อกับพวกมันผ่านทางภาพศักดิ์สิทธิ์ นี่ก็คือ…การปกป้องที่ท่านต้องการให้ข้ามอบให้กับพวกมัน…?”
ขณะที่ในตอนนี้ ท้องฟ้าและผืนดินทั้งหมดของทะเลทรายตะวันตกทางเขตตอนเหนือ กำลังเต็มไปด้วยสายฝนสีม่วง มองไม่เห็นดวงตะวันอยู่ในท้องฟ้า และทุกสิ่งทุกอย่างก็มืดมิด นี่เป็นยามพลบค่ำที่จะคงอยู่ต่อไปเป็นเวลานาน, นานมากๆ…
ที่พื้นดินด้านล่าง หยดน้ำค่อยๆ เริ่มกลายเป็นแอ่งน้ำขึ้นอย่างช้าๆ แอ่งน้ำมากมายเริ่มเห็นได้มากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่เพียงแต่ในเขตตอนเหนือของทะเลทรายตะวันตกเท่านั้น ในเขตตะวันออก, ตะวันตกและทางใต้ ก็เป็นเช่นเดียวกัน ฝนม่วงเริ่มตกลงมา และขณะที่เป็นเช่นนั้น เสียงร้องด้วยความตื่นตระหนกก็ได้ยินมา ทำให้จิตใจสั่นสะท้าน
วันสิ้นโลกของทะเลทรายตะวันตกกำลังใกล้เข้ามา!