ตอนที่ 551

อับจนสิ้นหนทาง

การสังหารหมู่ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น!

สมาชิกเผ่าจินอูโผล่ออกมาพร้อมกับเสียงกู่ร้องด้วยความตื่นเต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเก่าแก่ที่ได้ติดตามเมิ่งฮ่าวมาตลอดช่วงของการอพยพ โลหิตพวกมันลุกโชนไปด้วยความคลั่งไคล้ ขณะที่นึกไปถึงการต่อสู้นองเลือดซึ่งพวกมันได้เผชิญพบมา ตลอดเส้นทางเมื่อหลายปีก่อนโน้น

สำหรับกลุ่มคนใหม่ๆ ของเผ่าซึ่งถือกำเนิดขึ้นเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน พวกมันก็รู้สึกว่าโลหิตกำลังเดือดพล่านด้วยเช่นกัน แทบจะเหมือนกับเป็นเรื่องราวที่พวกมันได้ยินมาจากกลุ่มคนรุ่นอาวุโส ซึ่งทันใดนั้นก็ได้เกิดขึ้นอยู่ที่เบื้องหน้าพวกมัน ยกเว้นว่านี่คือเรื่องจริงทั้งหมด!

พวกมันไม่ใช่ห้าชนเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งจำเป็นต้องถูกปกป้องจากฝูงสัตว์ปีศาจของเมิ่งฮ่าว เพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่อีกต่อไป แม้แต่เผ่าเทียนฉงอันยิ่งใหญ่ ก็ยังต้องทุ่มกำลังทั้งหมดออกมาเพื่อที่จะทำลายล้างพวกมัน

เมื่อพวกมันพุ่งออกไปโจมตี รังสีสังหารอันเข้มข้นก็ทะยานขึ้นไป และความบ้าคลั่งไม่กลัวตายที่คงอยู่ในส่วนลึกของไขกระดูกพวกมัน ก็ระเบิดออกมาอีกครั้ง

ผู้ฝึกตนเผ่าจินอูนับหมื่นพุ่งตรงไปยังสนามรบ เข้าร่วมกับฝูงสัตว์ปีศาจ ต้าเหมา, ยักษ์เถื่อน, ผู้แข็งแกร่งวิญญาณแรกก่อตั้ง และเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ของพวกมัน ทั้งหมดต่างก็สังหารจนสร้างเป็นเส้นทางเข้าไปในเผ่าเทียนฉง

เสียงระเบิดดังกระหึ่มเต็มอยู่ในอากาศ มันเป็นการสังหารหมู่อันน่าสยดสยอง

เมิ่งฮ่าวลอยตัวอยู่กลางอากาศ มองลงไปชั่วขณะยังหอกสีดำเล่มที่สาม ขณะที่ลอยลงมาอยู่บนฝ่ามือ เขาเก็บมันไว้ และจากนั้นก็มองไปรอบๆ ดวงตาสาดประกายด้วยแสงอันเย็นเยียบ

อ๋าวเฉี่ยนส่งเสียงคำราม จากนั้นก็หายตัวไปในทันที มันไม่ได้สังหารใคร แต่กลายเป็นลำแสงสีแดงอันเจิดจ้า กระจายออกไปคล้ายกับเป็นผ้าห่มผืนใหญ่ ปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณนั้นเส้นทางการหลบหนีของเผ่าเทียนฉงในตอนนี้ ถูกผนึกไว้โดยสิ้นเชิง!

มีเพียงสิ่งเดียวที่แปลกๆ ก็คือ ก่อนที่อ๋าวเฉี่ยนจะกลายเป็นผนึกสีแดง นกแก้วทันใดนั้นก็มองไปยังมันด้วยดวงตาที่เจิดจ้า มันอ้าปากจ้องมองไปยังอ๋าวเฉี่ยน ร่างกายสั่นสะท้าน ฉับพลันนั้นความตื่นเต้นก็ลุกโชนอยู่ในแววตาของมัน

เวลาเดียวกันนั้น เจ็ดยักษ์ทะเลม่วงก็บดขยี้จนเป็นเส้นทางของพวกมันอยู่ในสนามรบ แสงสีแดงกระจายออกมาในทุกที่ที่พวกมันก้าวผ่านไป ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ ถูกกำจัดไป กลุ่มภูติผีนับแสนลอยไปมา ปกคลุมด้วยความเย็นเยียบราวน้ำแข็ง ทุกที่ที่พวกมันเข้าไปในสนามรบ ชีวิตก็จะถูกกำจัดไปนี่คือการสังหารด้วยความรุนแรงเด็ดขาดโดยสิ้นเชิง!

กลุ่มคนเผ่าจินอู กลายเป็นคมมีดของการเข่นฆ่าสังหารอย่างโหดเหี้ยม โจมตีไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้จงได้

ร่างเมิ่งฮ่าวแวบขึ้น และทันใดนั้นก็ไปปรากฏขึ้นอีกครั้งที่ด้านข้างผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้ง ซึ่งเป็นหญิงชราที่สวมใส่ชุดยาวสีมรกต ใบหน้านางซีดขาวด้วยความตกตะลึง เนื่องจากสิ่งทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ การมาถึงเพื่อต่อสู้อย่างฉับพลันของเมิ่งฮ่าว ทำให้นางสะท้านใจไปโดยสิ้นเชิง มองไปยังการเข่นฆ่าสังหารที่กำลังดำเนินอยู่รอบๆ ตัว จนรู้สึกหนังศีรษะด้านชา นางกำลังจะหลบหนีไปแต่เมิ่งฮ่าวก็มาปรากฏกายขึ้นที่ด้านข้าง

ม่านตานางหดเล็กลง และกัดลิ้นพ่นโลหิตออกมาในทันที ตบไปที่ถุงสมบัติ ทำให้อาวุธเวทปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า ในช่วงวิกฤตแห่งความเป็นตายนี้ หญิงชราทุ่มสุดกำลัง ตามมาด้วยการปรากฏขึ้นของอาวุธเวท พลังภาพศักดิ์สิทธิ์ของนางสำแดงออกมาอย่างน่ามหัศจรรย์ กลายเป็นภาพศักดิ์สิทธิ์มากมาย ในเวลาเดียวกันนั้น ร่างนางก็เริ่มเหี่ยวแห้งลงไปมากขึ้น ขณะที่เผาไหม้พลังชีวิตส่วนใหญ่ของตัวเองไป

เสียงกระหึ่มดังก้องออกมารอบๆ คนทั้งสอง สีหน้าหญิงชราเริ่มดุร้าย ขณะที่เมิ่งฮ่าวมีสีหน้าเย็นเยียบ เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีของนาง แต่ก้าวเดินตรงไปอย่างเนิบนาบ และยกมือขวาขึ้นไปในอากาศ หอกปีศาจพุ่งตรงไปในทันที

หอกปีศาจส่งเสียงดังกระหึ่มพุ่งฝ่าอากาศไป อาวุธเวทแตกกระจาย ทำลายภาพศักดิ์สิทธิ์ของหญิงชรา แทงเข้าไปในหน้าผาก ทะลุผ่านออกไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาหญิงชราเบิกกว้าง จ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความงุนงง ทันใดนั้นร่างนางก็ระเบิดออก ขณะที่วิญญาณแรกก่อตั้งอันอ่อนแอของนางพุ่งบินหนีไป เมิ่งฮ่าวยื่นมือซ้ายออกไปคว้าจับไว้ในทันทีและบดขยี้จนกลายเป็นผุยผง

ภาพทั้งหมดนี้ ทำให้สามเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งคิดว่าจะลอบแอบเข้ามาโจมตีต้องอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ จากนั้นพวกมันก็ถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว เมิ่งฮ่าวหันหน้าไป ดวงตาสาดประกายราวกับว่าเต็มไปด้วยประจุไฟฟ้า

“สายฟ้า” เขากล่าว เมื่อคิดว่าการสังหารหมู่กำลังดำเนินต่อไปในสนามรบรอบๆ ตัว ดูเหมือนว่าในตอนแรกเสียงของเมิ่งฮ่าวไม่ได้ดังพอ แต่เพื่อเป็นการตอบรับเสียงนั้น สายฟ้าขนาดใหญ่เจ็ดสาย ฉับพลันนั้นก็ปรากฏขึ้นจากที่ไหนสักแห่ง

นี่คือสายฟ้าสีแดงเจ็ดสาย ซึ่งเต็มไปด้วยเจตจำนงแห่งทัณฑ์สวรรค์ ในเวลาเดียวกันนั้น พวกมันก็ประกอบไปด้วยเจตจำนงของเมิ่งฮ่าวด้วยเช่นกัน สายฟ้าพุ่งตรงไปยังสามเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ ทำให้สัตว์ปีศาจทั้งสามนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ โดยไม่ลังเล พวกมันใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกันออกมา ทำให้เกิดเป็นชั้นของลำแสงหลากสีปรากฏขึ้นเพื่อก่อตัวเป็นเกราะป้องกัน ปราณอสูรกระจายออกไปทั่วด้วยเช่นกัน

แต่…ในชั่วพริบตา สามสัตว์ปีศาจก็ส่งเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจออกมา ขณะที่สายฟ้าสีแดงฟาดลงไปยังเวทอาคมของพวกมันทั้งหมด ไม่สำคัญว่าจะเป็นพลังเวทหรืออาวุธเวท ทั้งหมดต่างก็ถูกบดขยี้ราวกับเป็นกิ่งไม้ผุ สามเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจจะหลบเลี่ยงเจ็ดสายฟ้าสีแดงได้ ถูกสายฟ้าฟาดเข้าไปในทันที

เสียงของสายฟ้าที่ฟาดลงมา ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน ทุกคนในสนามรบมองเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้ และพวกมันทั้งหมดก็อ้าปากค้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

โดยเฉพาะกลุ่มคนเผ่าเทียนฉง ที่เป็นผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งและเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์เกือบทั้งหมด สีหน้าพวกมันสลดลง และเต็มไปด้วยความหวาดกลัว บางคนเริ่มจะหลบหนีออกไปจากสนามรบ แต่ทันทีที่พวกมันกระแทกเข้าไปในเกราะป้องกันสีแดง ก็ต้องแผดร้องออกมา ร่างกายละลายไป

สถานที่แห่งนี้…ได้กลายเป็นจุดจบแห่งความตายของพวกมันไปโดยสิ้นเชิง!

ผู้เฒ่าสูงสุดแห่งเผ่าเทียนฉง เป็นชายชราที่ดูเก่าแก่โบราณ พร้อมกับท่าทางราวกับเป็นเซียนผู้วิเศษ ถือไม้เท้าขนาดใหญ่อยู่ในมือ และสวมใส่ชุดยาวสีเทา ตอนนี้มันกำลังสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ดวงตาเบิกโพลงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่ความสิ้นหวังนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว แทนที่ด้วยความมุ่งมั่น

“สมาชิกเผ่าเทียนฉง อดทนต่อไปอีกไม่นาน! ท่านปรมาจารย์ต้องมาช่วยพวกเราอย่างแน่นอน!”

ขณะที่คำพูดของมันกระจายไปทั่วทั้งสนามรบ สมาชิกเผ่าเทียนฉงซึ่งกำลังหวาดกลัวอย่างรุนแรงต่อเมิ่งฮ่าว ทันใดนั้นความรู้สึกของพวกมันก็เปลี่ยนไป ความหวังกำลังลุกโชนขึ้นมาในจิตใจ

“ตอนนี้ท่านปรมาจารย์กำลังเดินทางมายังที่แห่งนี้!” หัวหน้าเผ่าร้องออกมา “ท่านจะมากำจัดเจ้าผู้ชั่วร้ายนี้และทำลายล้างเผ่าของมัน เผ่าเทียนฉงจะไม่พ่ายแพ้!” หัวหน้าเผ่าเป็นชายชราที่เก่าแก่โบราณ สวมใส่ชุดยาวสีม่วง ดวงตาสาดประกายด้วยแสงอันดุร้าย พื้นฐานฝึกตนของมันเหมือนกับเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ อยู่ในขั้นวงจรอันยิ่งใหญ่วิญญาณแรกก่อตั้ง

จางเหวินสู่สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ คำพูดของหัวหน้าเผ่าและผู้เฒ่าสูงสุด ทำให้จิตใจมันเยือกเย็นลงเล็กน้อย สีหน้ามันบึ้งตึงดวงตาทันใดนั้นก็สาดประกายด้วยการตกลงใจ ขณะที่มันมองข้ามสนามรบตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

“ท่านปรมาจารย์จะต้องมาอย่างแน่นอน” มันคิด “แล้วท่านจะทำเช่นไร? พวกเราเป็นหนึ่งในสามเผ่าอันยิ่งใหญ่แห่งพันธมิตรศาลสวรรค์ เมิ่งฮ่าวไม่ได้ต่อสู้กับเผ่าเทียนฉงเพียงเผ่าเดียวเท่านั้น แต่สู้กับพันธมิตรทั้งหมด!”

“พวกเรามีปรมาจารย์ตัดวิญญาณถึงสามท่าน คนผู้นี้…ต้องตายอย่างแน่นอน!”

เมิ่งฮ่าวหายตัวไป เมื่อปรากฏขึ้นอีกครั้ง ก็ยื่นมือออกไปคว้าจับอยู่รอบๆ ลำคอของเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ นี่เป็นสัตว์ปีศาจที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ หลังจากที่เขาคว้าจับ มันก็ดิ้นรนอย่างดุร้ายรุนแรง แต่ตัวอักษร ‘火’ (หั่ว = ไฟ) ของเมิ่งฮ่าวก็ส่องแสงอย่างเลือนลาง ทำให้ระเบิดออกเป็นเปลวไฟสีดำ ลุกไหม้ขึ้นด้วยความร้อนแรงอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้ ทำให้เซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวออกมา เพียงชั่วพริบตา สัตว์ปีศาจนั้นก็กลายเป็นเถ้าธุลีลอยไปตามสายลม

เมิ่งฮ่าวไม่แม้แต่จะมองไปที่มัน เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าเผ่าและผู้เฒ่าสูงสุดของเผ่าเทียนฉง ปากก็บิดขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“พวกเจ้ากำลังรอคอยเจ้าโง่ฮูเหยียนชราผู้นั้น…?” เขากล่าว มองไปรอบๆ สนามรบยังหัวหน้าเผ่า ซึ่งอยู่ห่างไกลออกไปหลายร้อยจ้าง

ทันทีที่สายตาเขาตกกระทบไปบนร่างหัวหน้าเผ่าชุดสีม่วง เส้นขนทั้งหมดบนร่างมันลุกตั้งชี้ชัน และจิตใจก็เต็มไปด้วยความรู้สึกถึงอันตรายอย่างร้ายแรง

ขณะที่มันมองไปยังเมิ่งฮ่าว จิตใจก็สั่นสะท้านและเต็มไปด้วยลางร้าย ปฏิกิริยาที่มันมองไปยังเมิ่งฮ่าวเกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกอย่างแท้จริง แต่ทันทีที่สายตาของคนทั้งสองสบประสานกัน จิตใจหัวหน้าเผ่าเทียนฉงก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ราวกับว่าสายตาเมิ่งฮ่าวแหลมคมดั่งใบมีด แทงผ่านสายตาของมันเข้าไปในจิตใจ พร้อมที่จะกำจัดมันไป

โลหิตเริ่มไหลซึมออกมาจากดวงตา, หู, จมูกและปากของหัวหน้าเผ่า มันเริ่มถอยหลังออกไป ดวงตาเบิกกว้าง

เมิ่งฮ่าวเดินตรงไปอีกก้าว และกล่าวว่า “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าโง่ฮูเหยียนจะมาหรือไม่ แต่ข้ามั่นใจว่าเจ้าคงไม่อาจจะอยู่รับรู้ได้อย่างแน่นอน”

“คุ้มกันหัวหน้าเผ่า!” สมาชิกเผ่าเทียนฉงที่อยู่รอบๆ ร้องตะโกนออกมา ด้วยความตื่นตระหนก พวกมันก่อตัวเป็นเกราะป้องกันรูปวงกลมรอบๆ หัวหน้าเผ่า ประกอบด้วยผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งและเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์มากมาย

เมิ่งฮ่าวยิ้มออกมา ขณะที่เคลื่อนที่ตรงไปยังหัวหน้าเผ่า

ทางที่เขาเดินไปกลายเป็นเส้นทางแห่งการทำลายล้าง ใครก็ตามที่ยืนขวางอยู่ไม่อาจจะต่อต้านได้แม้ชั่วขณะ ดรรชนียื่นออกไปแตะสัมผัสยังหน้าผากของผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้ง โลหิตไหลออกมาจากปากของมัน และลอยละลิ่วไปด้านหลังร่างระเบิดออก เมิ่งฮ่าวเคลื่อนที่ไปได้มากกว่าหนึ่งร้อยจ้าง โบกสะบัดชายแขนเสื้อ และตัวอักษร ‘风’ (เฟิง = ลม) ก็ปรากฏขึ้น กลายเป็นสายลมอันรุนแรง และจากนั้นก็กลายเป็นพายุหมุน พุ่งออกไปรอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว กระแทกเข้าไปยังผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งและเซิ่งจู่ภาพศักดิ์สิทธิ์เจ็ดถึงแปดคนในทันที โลหิตกระจายออกมาจากปาก ขณะที่พวกมันลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง

ไม่มีแม้แต่คนเดียวในสนามรบ ที่จะสามารถทำสิ่งใดๆ เพื่อจะหยุดเมิ่งฮ่าวได้ เขามุ่งหน้าตรงไปอีกหนึ่งร้อยจ้าง ทำท่าออกมาในที่ห่างไกลออกไป และทันใดนั้น ดินยะเยียบ ‘土’ (ถู่ = ดิน) ก็ปรากฏขึ้น กระจายออกไปอย่างรวดเร็วตรงไปยังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ เสียงระเบิดได้ยินมา ขณะทีร่างพวกมันสั่นสะท้านและจากนั้นก็ถูกแช่แข็งไปโดยสิ้นเชิง!

เมิ่งฮ่าวเคลื่อนที่ไปเป็นครั้งที่สามอีกหนึ่งร้อยจ้าง ในตอนนี้เขาไปอยู่ที่เบื้องหน้าหัวหน้าเผ่าซึ่งกำลังหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ผู้คนซึ่งอยู่รอบๆ ตัวมันพุ่งเข้ามาโจมตีในทันใด เพียงชั่วพริบตา ใบหน้าหัวหน้าเผ่าก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เมิ่งฮ่าวยกมือขึ้นและผลักออกไป

“金! (จิน = ทอง)”

เพื่อเป็นการตอบรับคำพูดนี้ แสงสีทองระเบิดออกมารอบๆ มือขวาของเมิ่งฮ่าว ปกคลุมไปทั่วทั้งสนามรบ ในชั่วพริบตา หัวหน้าเผ่าเทียนฉงก็กลายเป็นรูปปั้นทองคำไปโดยสิ้นเชิง

เสียงตึงดังออกมาขณะที่รูปปั้นกระแทกลงไปบนพื้น แน่นิ่งไม่ไหวติง ท่าทางสิ้นหวังยังคงเห็นได้ชัดเจนอยู่บนใบหน้าของมัน…ภาพที่เห็นนี้ทำให้สมาชิกที่ยังเหลืออยู่ทั้งหมดของเผ่าเทียนฉงหอบหายใจออกมา ร่างพวกมันสั่นสะท้าน และเต็มไปด้วยความรู้สึกอันหนาวเย็นราวกับมีน้ำแข็งอยู่ในจิตใจ

ตรงกันข้ามกับกลุ่มคนเผ่าจินอู ซึ่งกำลังมีความตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

“เซิ่งจู่!!”

“เซิ่งจู่!!”

เสียงกระหึ่มของพวกมันดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเดือดดาลไม่พอใจ รวมถึงความมุ่งมั่นที่จะกวาดล้างเผ่าเทียนฉง

เจ้าต้องการจะกวาดล้างเผ่าของพวกข้า? ข้าก็จะกวาดล้างเผ่าของพวกเจ้า!

ความเป็นศัตรูกันเช่นนี้ไม่อาจจะคืนดีกันได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้น มีเพียงทางเลือกเดียวก็คือ หนึ่งชนเผ่าต้องถูกทำลายล้างลงไปโดยสิ้นเชิงจากดินแดนแห่งดาวหนานเทียนนี้!