ตอนที่ 1579
จักรพรรดิมังกรแปลง
ในท่ามกลางศีรษะทั้งเก้านั้น มีทั้งบุรุษและสตรี ชราและเยาว์วัย ผู้คนและสัตว์อสูร เสียงแผดร้องคำรามของพวกมันทำให้ม่านตาเมิ่งฮ่าวต้องหรี่เล็กลง ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งที่ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับหลัวเทียนในตอนนี้
สามารถมองเห็นใบหน้าอยู่บนเกล็ดทั่วร่างของมันได้อย่างน่าตกใจยิ่ง ทำให้ดูน่ากลัวอย่างถึงที่สุด
ลมพายุที่เกิดมาจากเสียงแผดร้องคำรามจากเก้าศีรษะนั้น เป็นสิ่งที่มีแต่ผู้แข็งแกร่งเก้าแก่นแท้เท่านั้นจะสามารถต่อต้านได้โดยที่ไม่หมดสติไป อสรพิษเก้าศีรษะนี้คือตัวตนที่ไม่มีใครรู้จัก แต่ก็ทำให้พวกมันต้องเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แต่กิ้งก่าชราก็แตกต่างไปจากคนทั้งหมด…มันแผดร้องออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อยังภาพของศีรษะทั้งเก้าเหล่านั้น เกล็ดทั่วร่างของมันลุกขึ้นตั้งชี้ชัน แผดร้องขึ้นมาว่า
“ชนเผ่าเก้าเศียร! มันมาจากเผ่าเก้าเศียร!!”
“เผ่าเก้าเศียรถูกกำจัดไปนานแล้วจากยุคก่อนหน้านี้ จากตำนานที่ถูกบอกเล่าต่อเนื่องกันมา พวกมันคือชนเผ่าสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งมากที่สุด ในตอนที่ท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตเพิ่งจะถูกสร้างขึ้นมา!!”
“เผ่าเก้าเศียรไร้ผู้ต่อต้านมานานนับสิบยุคสมัย…” เป็นไปได้ว่ากิ้งก่าชราคือสิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่งเดียวในที่แห่งนี้ ซึ่งรู้เรื่องเกี่ยวกับการคงอยู่ของเผ่าเก้าเศียร นั่นเป็นเพราะว่าความจริงแล้ว มันมีสายโลหิตของชนเผ่านี้อยู่ภายในร่างด้วยเล็กน้อย
ในขณะที่กิ้งก่าชราแผดร้องออกมานั้น ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็แวบประกายขึ้น เมื่อมองไปยังอสรพิษเก้าเศียรนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะต้องคิดย้อนกลับไปยังอาณาจักรเทพและอาณาจักรมาร
“ทุกสรรพสิ่งที่คงอยู่ภายในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งนี้จะถูกจดจำไว้ และประทับอยู่ในเจตจำนงแห่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวของมันเอง หลัวเทียนสามารถจะสร้างบางสิ่งขึ้นมาจากสิ่งที่อยู่ในความทรงจำของมัน…”
ในขณะที่เมิ่งฮ่าวกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ สายตาทั้งสิบแปดข้างของหลัวเทียนก็มองมา สาดประกายขึ้นด้วยความบ้าคลั่งดุร้าย ทันใดนั้นก็ขยับร่างเคลื่อนไหวจนดูเลือนรางไป เหลือทิ้งไว้แต่ภาพซ้อนทับที่เบื้องหลัง พร้อมทั้งสายลมที่พุ่งขึ้นมา เสียงกระหึ่มดังก้องออกไป ขณะที่มาปรากฏกายขึ้นที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว ม้วนสะบัดหางโจมตีมาอย่างดุร้าย
ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแตกกระจายไปภายใต้พลังของหางนี้ ซึ่งเกินกว่าระดับเก้าแก่นแท้ ดวงดาวพังทลายลงไป และดวงตาเมิ่งฮ่าวก็สาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเย็นชา ขณะที่กำมือขวาเป็นหมัด และต่อยตรงไป
เมื่อหมัดนี้ปะทะเข้ากับหางนั้น ความว่างเปล่าก็พังทลาย เกิดเป็นเสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังก้องออกไป และอสรพิษซึ่งก็คือหลัวเทียนก็สั่นสะท้านไปมา เมิ่งฮ่าวก็สั่นสะท้านด้วยเช่นกันขณะที่ลอยละลิ่วไปทางด้านหลัง แต่เวลาเดียวกันนั้น ดวงตาทั้งหมดของอสรพิษเก้าเศียรก็ปิดลงไป
น้ำตาหนึ่งหยดโผล่ขึ้นมาจากดวงตาแต่ละข้างที่ปิดไปนั้น
มีทั้งหมดสิบแปดหยด เมื่อหยดน้ำตาปรากฏขึ้น กลิ่นอายอันน่าตกใจแห่งความขุ่นเคืองใจก็ระเบิดออกไป จากนั้นหยดน้ำตาก็เปล่งประกายขึ้นมากลายเป็นสำแสงสิบแปดสายพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
“น้ำตาเก้าเศียร! น้ำตาเก้าเศียร! เมิ่งฮ่าว ระวังตัวด้วย! นั่นคือวิชาสังหารของเผ่าเก้าเศียร ความไม่พอใจของมันทั้งหมดได้กลายเป็นเวททำลายล้างสูงสุด!!” กิ้งก่าชราแผดร้องขึ้นมา
ขณะที่หยดน้ำตาทั้งสิบแปดหยดสาดประกายเจิดจ้าพุ่งตรงมา ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็แวบประกายขึ้น แต่ก็ไม่หลบเลี่ยงใดๆ ลอยตัวอยู่ที่นั่นยกมือขวาขึ้นมา ผลักตรงไปยังหยดน้ำตาเหล่านั้น กล่าวว่า
“เริ่มต้น!” ทันใดนั้นเวทผนึกอสูรก็ถูกปลดปล่อยออกไป ตอนนี้เวทผนึกของเขาเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว และถูกเกื้อหนุนด้วยพลังเหนือสูงสุด ซึ่งสามารถจะทำให้ความว่างเปล่าไร้ขอบเขตทั้งปวงต้องสั่นสะเทือนได้อย่างเหลือเฟือ
เพื่อตอบรับคำพูดที่เขากล่าวออกมา หยดน้ำตาทั้งสิบแปดหยดหยุดชะงักนิ่ง ราวกับว่าพวกมันอาจจะละลายหายไปได้ทุกเมื่อ ในทันทีที่เมิ่งฮ่าวกล่าวคำว่าเริ่มต้นจากเวทเริ่มต้นสิ้นสุด สิ่งทั้งหมดก็กลับคืนสู่แก่นแท้ดั้งเดิมของพวกมัน
เมื่อเห็นว่าวิชาสังหารถูกลบล้างไป ดวงตาทั้งสิบแปดข้างของอสรพิษเก้าเศียรก็ลืมขึ้นมา พร้อม
กับเสียงแผดร้องคำราม อย่างน่าตกใจยิ่งร่างกายมันเริ่มแยกส่วนออกจากกัน!
เงาร่างจำนวนมากพุ่งออกมาจากด้านใน ถ้ามองดูให้ละเอียดก็จะเห็นว่าพวกมันทั้งหมดต่างก็เป็นอสรพิษเก้าเศียร ที่มีขนาดและรูปร่างที่แตกต่างกัน มีมากกว่านับหมื่นตัว กระจายเป็นความขุ่นเคืองและบ้าคลั่ง ขณะที่พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว
“ชนเผ่าความคิดสังหาร คาดไม่ถึงว่านี่คือ…ชนเผ่าความคิดสังหารแห่งเผ่าเก้าเศียร!!”
“กล่าวกันว่าสมาชิกของเผ่าเก้าเศียรสามารถจะใช้วิชานี้ออกมาก่อนที่จะถูกสังหารไป ด้วยการสังเวยตนเองเพื่อทำลายล้างซึ่งกันและกัน พวกมันสามารถจะปลดปล่อยพลังของตนเองออกมาได้อย่างเต็มกำลังเพื่อทำลายล้างศัตรู!” กิ้งก่าชรากำลังสั่นสะท้านยังภาพที่เกิดขึ้นอยู่นี้
อสรพิษเก้าเศียรนับไม่ถ้วนกรีดร้องเป็นเสียงแหลมเล็ก ขณะที่พุ่งผ่านอากาศมาจนคล้ายกับเป็นระลอกคลื่นขนาดใหญ่ เข้ามาใกล้เมิ่งฮ่าวด้วยความต้องการสังหารอย่างเข้มข้น
“เผ่าเก้าเศียรอาจจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่เคยมีผู้ที่อยู่เหนือสูงสุดมาก่อน ถึงแม้ว่าหนึ่งในพวกมันเคยบรรลุถึงระดับกายเนื้อเหนือสูงสุด แต่ก็ยังไม่เพียงพอ”
“ชนเผ่านี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยการเปลี่ยนแปลงครั้งแรกของหลัวเทียน ไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เป็นแค่จินตนาการเท่านั้น” ด้วยเช่นนั้นเมิ่งฮ่าวก็กำมือขวาเป็นหมัดจนแน่น ร้องตวาดว่า
“สิ้นสุด!”
เสียงกระหึ่มได้ยินมา ขณะที่เวทเริ่มต้นสิ้นสุดถูกปลดปล่อยออกไปอย่างเต็มกำลัง พลังอันไร้ขอบเขตปะทุออกมาจากแก่นแท้เต๋าของเมิ่งฮ่าว รวมตัวอยู่ในหมัดนั้น ซึ่งค่อยๆ แบออกมาอย่างช้าๆ ราวกับว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวปรากฏขึ้นอยู่ในมือ และทุกสรรพสิ่งที่อยู่ภายในฝ่ามือก็สามารถจะถูกทำลายไปได้อย่างง่ายดายด้วยการกำหมัดลงไป!
ตูมมมมมมม!
หยดน้ำตาทั้งสิบแปดหยดถูกทำลายไป และอสรพิษเก้าเศียรที่เหลืออยู่ต่างก็ระเบิดขึ้นทั้งหมด กลายเป็นเถ้าธุลีลอยไปตามสายลมตรงเบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว
“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่…หลัวเทียน เจ้าต้องการศึกษาเวทผนึกอสูรของข้าใช่หรือไม่? ถ้าเช่นนั้นข้าจะแสดงให้เจ้าเห็น!” รังสีสังหารแวบประกายขึ้นในแววตาเมิ่งฮ่าว ขณะที่เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว โบกสะบัดมือเพื่อปลดปล่อยเวทรุ่นสองออกไป! เขาไม่ใช่คนที่จะรอคอยให้ผู้อื่นเริ่มต้นโจมตีมาก่อน!
“ความจริง!” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้น และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็สั่นสะท้าน
เวลาเดียวกันนั้น ในขณะที่อสรพิษเก้าเศียรกำลังจางหายไป หลัวเทียนก็ก่อตัวเป็นรูปแบบเก้าเศียรขึ้นมาใหม่อยู่ในความว่างเปล่าที่เบื้องหน้า ดวงตาทั้งสิบแปดข้างกำลังจ้องมองมายังเมิ่งฮ่าว เวลาเดียวกันนั้นเวทผนึกอสูรรุ่นสองก็ถูกปลดปล่อยออกไป พร้อมกับ…การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบที่สองของหลัวเทียน!
“การเปลี่ยนแปลงที่สอง เก้าเศียรกลายเป็นมังกร หลงหวงเปี้ยน! (จักรพรรดิมังกรแปลง)”
หลัวเทียนแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา จากนั้นร่างกายก็เริ่มขยายตัวออกไป ดูไม่เหมือนกับอสรพิษอีกต่อไป มีเขางอกออกมาจากศีรษะของมัน และกรงเล็บเก้าข้างก็โผล่ออกมา ศีรษะทั้งแปดเริ่มหดตัวลงไป ในที่สุดก็กลายเป็นมงกุฎที่วางอยู่บนศรีษะที่ยังคงเหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวของมัน!
ตอนนี้ร่างจำแลงหลัวเทียนลอยตัวอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ด้วยรูปแบบของจักรพรรดิมังกรอันน่าตกใจ!