ตอนที่ 720

ทุกสรรพสิ่งระเบิดออก!

ทะเลสาบและน้ำพุเต๋าทั้งหมด ยกเว้นทะเลสาบเต๋าหมื่นจ้าง ต่างก็เหือดแห้งไป รอยแตกเริ่มปรากฏขึ้นไปทั่วทั้งอาณาเขตแห่งนั้น บางรอยก็มีขนาดใหญ่มาก

กับดักการเคลื่อนย้ายทางไกลแวบขึ้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง บางครั้งก็กวาดออกไปทั่วทั้งพื้นดินนับพันครั้ง

เมื่อน้ำในทะเลสาบพันจ้างเริ่มลดต่ำลงไป ผู้ฝึกตนแห่งดาวหนานเทียนที่อยู่ด้านนอกของเขตด้านในก็เริ่มถอนตัวจากไป พวกมันรู้ว่าโชควาสนาอันยิ่งใหญ่ใกล้เข้ามาแล้ว

สำหรับพวกมันแล้วถือได้ว่าเป็นความโชคร้าย พวกมันไม่มีทางจะได้รับโชควาสนาเช่นนั้น มีเพียงผู้ฝึกตนที่อยู่ในเขตด้านในเท่านั้น ถึงจะมีโอกาสเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ใครก็ตามที่ยังคงอยู่ในเขตด้านนอก ก็จะถูกสังหารไปในช่วงของการปะทุนั้น

ตอนนี้ผู้ฝึกตนนับแสนที่อยู่รอบๆ เขตด้านนอกต่างก็มองเข้าไปยังเขตด้านใน ถึงแม้พวกมันจะไม่มีโอกาสจะได้ครอบครองโชควาสนานั้นด้วยตนเอง แต่โอกาสที่จะได้เป็นพยานรู้เห็นในเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ยังมีอยู่ พวกมันรู้ว่าอาจจะได้รับความรู้แจ้งบางอย่าง ที่อาจจะนำไปสู่การทะลวงผ่านในขั้นต่อไปของการฝึกตนได้

ดวงตาของคนทั้งหมด ต่างก็จ้องนิ่งไปยังทะเลสาบหลัก

ตูมมมมมม!

พื้นดินสั่นไปมา ขณะที่ทะเลสาบหมื่นจ้างระเบิดขึ้น

ยากที่จะอธิบายได้ว่าภาพเหตุการณ์นี้น่าตกใจถึงเพียงใด เช่นเดียวกับยากที่จะบอกว่าคนทั้งหมดประหลาดใจมากแค่ไหน มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถบอกได้ก็คือว่า ที่เขตด้านนอกของทะเลสาบเต๋าโบราณ รอยแยกขนาดใหญ่ได้กระจายออกไปทั่วทั้งพื้นดิน ราวกับว่ามีแรงดึงดูดขนาดใหญ่บางอย่าง ที่อยู่ใต้พื้นดินกำลังทำให้มันจมลงไป

พื้นดินบริเวณนั้นเปราะบางเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงมีรอยแยกและรอยร้าวปรากฏขึ้น ขณะที่มันจมลงไป

เมื่อพื้นดินบริเวณนั้นทั้งหมดจมลงไปจนถึงจุดหนึ่ง มันก็เกิดเหตุการณ์ตรงกันข้ามขึ้น ท่ามกลางเสียงกระหึ่มที่ดังก้องอย่างต่อเนื่อง การจมลงไปนั้นกลับไปสู่สถานะเดิมของมัน ราวกับว่าเมื่อหายใจออกก็ต้องตามมาด้วยการหายใจเข้า แทบจะราวกับว่ามียักษ์ที่อาศัยอยู่ลึกลงไปใต้พื้นดิน กำลังหายใจอยู่ ทำให้พื้นดินจมลงไปและกระเพื่อมขึ้นมา สำหรับทะเลสาบหลักหมื่นจ้าง มันก่อตัวเป็นเหมือนกับทางเชื่อมระหว่างพื้นดินไปยังสวรรค์ที่อยู่ด้านบน เป็นบางสิ่งที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวในสิ่งที่มีอยู่ทั้งหมด

มันเป็นศูนย์กลางของการระเบิดนี้ ไม่ใช่เป็นเสาแห่งแสง แต่เมื่อแสงตะวันสาดส่องลงมา เสาแห่งน้ำก็สาดประกายเจิดจ้าด้วยแสงหลากสีของสายรุ้ง ดูสดใสแวววาวอย่างถึงที่สุด และมีเสน่ห์จนยากจะหักห้ามใจได้

แน่นอนว่าสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน ไม่ใช่แสงของมันเอง แต่เป็นเต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์และปฐพี ซึ่งดูเหมือนจะประกอบขึ้นอยู่ภายใน

ในตอนนี้ เงาร่างเลือนลางปรากฏขึ้นกลางอากาศที่ด้านนอกของทะเลสาบเต๋า ในท่ามกลางผู้ฝึกตนนับแสนคน แต่ก็ไม่มีใครสามารถมองเห็น มันเป็นบุรุษหนุ่มในชุดนักพรต ถูกห้อมล้อมด้วยสายลมสีดำที่หมุนวนไปมา ดวงตามันสาดประกายขณะที่จ้องมองไปยังอาณาเขตของทะเลสาบเต๋า

“การมาในครั้งนี้ของข้าไม่ได้สูญเปล่า สำนักหลิงไถ (แท่นวิญญาณ) แห่งดินแดนทางเหนือบอกว่าข้าจะได้รับโชคลาภอันยิ่งใหญ่อยู่ในที่แห่งนี้ เมื่อข้า, โจวเฉิน มาแล้ว โชคลาภนั่นจะหนีรอดไปจากข้าได้อย่างไร!?”

เห็นได้ชัดว่าบุรุษหนุ่มผู้นี้ไม่ได้มีพื้นฐานฝึกตนอยู่ที่ขั้นค้นหาเต๋า แต่ร่างกายของมันก็กระจายกลิ่นอายค้นหาเต๋าที่ยากจะตรวจพบได้ออกมาอย่างบางเบา มันกำลังพิจารณาดูพื้นที่บริเวณนั้นเพื่อค้นหาบางสิ่งโดยละเอียด ในทันใดนั้นมันก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปยังทะเลสาบเต๋าโบราณ ขมวดคิ้วขึ้น “หือ…บัดซบ! เจ้านั่นก็มาที่นี่ด้วย? ลู่ปั๋ว…”

ไกลออกไปในทิศทางอื่น เงาร่างเลือนลางของบุรุษยืนอยู่บนยอดเขา สวมใส่เสื้อผ้าที่ตัดเย็บขึ้นมาจากหนังสัตว์ และดูเหมือนคนเถื่อนโดยสิ้นเชิง ถือขวดน้ำเต้าสุราอยู่ในมือ และที่เท้าของมันก็เป็นซากศพของสัตว์อสูรเทียมสวรรค์ มันตัดชิ้นเนื้อของซากศพสัตว์อสูรเทียมสวรรค์ออกมากินสดๆ เป็นระยะ ดวงตาสาดประกายด้วยแสงอันดุร้ายอำมหิต

“มีคนจากดินแดนทางเหนือมาที่นี่อยู่ไม่น้อย” บุรุษผู้นั้นคิด “โชควาสนาของที่นี่ต้องเป็นของข้า, ตี้เหยี่ยแห่งตระกูลฮวง! และข้าก็ไม่เพียงแต่จะต้องการโชควาสนาเท่านั้น ข้ายังจะลองกินผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้เหล่านี้ดูบ้าง เนื้อของพวกมันคงอ่อนนุ่ม น่าจะอร่อยกว่าผู้คนจากดินแดนทางเหนืออย่างแน่นอน”

รอยยิ้มบิดขึ้นมาบนใบหน้า ขณะที่มันจ้องมองลงไปยังอาณาเขตของทะเลสาบเต๋าโบราณ

ทันใดนั้นมันก็มองเห็นบางอย่าง และสีหน้าก็เปลี่ยนไปด้วยโทสะ “ลู่ปั๋วจากสำนักตี้จง (สำนักจักรพรรดิ) บัดซบ! ปกติแล้วมันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นอันดับหนึ่งรองจากค้นหาเต๋าในดินแดนทางเหนือเท่านั้น และยังเป็นหนึ่งในสี่ดาวรุ่งแห่งดาวหนานเทียน แล้วมันมาทำอะไรที่นี่? ด้วยระดับขั้นตัดวิญญาณครั้งที่สอง มันก็สามารถต่อสู้กับค้นหาเต๋าขั้นแรกได้! มันไม่ใช่มนุษย์! มันเป็นเหมือนกับดาวดวงเด่นที่โชคดีอย่างไร้ขีดจำกัด แล้วมันกำลังทำอะไรอยู่ที่นี่?!?!”

ขณะที่กับดักการเคลื่อนย้ายทางไกลนับพัน กวาดออกไปทั่วทั้งทะเลสาบเต๋าโบราณ บุรุษหนุ่มผู้หนึ่งที่มีสีหน้าเยือกเย็นก็เดินตรงเข้าไป ดูเหมือนว่ามันจะเป็นคนสุภาพอ่อนโยน และมีรูปร่างหน้าตาดีอย่างถึงที่สุดจนแทบจะไร้ที่ติ กับดักการเคลื่อนย้ายทางไกลในเส้นทางของมัน ไม่อาจจะทำอะไรมันได้แม้แต่น้อย

“ช่างเป็นสถานที่อันน่าสนใจนัก” มันคิด “ถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมาะกับข้ามากนัก แต่ทำไมเซียนรุ่งอรุณถึงได้บอกให้ข้ามายังที่นี่? จากที่นางกล่าว ข้าจะได้พบกับศัตรูที่ถูกโชคชะตาลิขิตมา…”

“ช่างน่าขันนัก ข้าอยากรู้นักว่าศัตรูผู้นี้จะเป็นเช่นใด?”

ขณะที่มันเดินไปข้างหน้า ก็มองเห็นภาพของดอกปี่อ้านอยู่ที่ด้านหลังมัน ส่ายไหวไปมาเหมือนกับเป็นลางร้าย

อาณาเขตของทะเลสาบเต๋าเต็มไปด้วยพลังความแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด!

พื้นดินสั่นไหวอย่างน่าตกตะลึง สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนที่มองมาจากที่ห่างไกล

ที่ด้านนอกของทะเลสาบหมื่นจ้าง ผู้แข็งแกร่งจากสำนักและตระกูลใหญ่ต่างก็จ้องมองไปโดยไม่กระพริบตา เตรียมโคจรหมุนเวียนพลังปราณ เพื่อรอคอยจนกระทั่งเกิดการปะทุขึ้นอย่างเต็มที่

และจากนั้น…มันก็เกิดขึ้น

เสียงกระหึ่มราวเสียงฟ้าร้องได้ยินมา ขณะที่อาวุธเวทมากมายนับไม่ถ้วน, ซากศพ, ภาพสะท้อนเต๋า, สิ่งของจิปาถะ และแม้แต่สัตว์อสูรก็ระเบิดออกมาจากทะเลสาบหลักหนึ่งหมื่นจ้าง

ในชั่วพริบตา แสงหลากสีก็ปรากฏขึ้น เป็นแสงอันน่าตกใจของอาวุธเวท เสียงหอบหายใจอย่างยากลำบากของผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านนอก กลายเป็นคลื่นเสียงที่ม้วนกวาดออกไป เมื่อพิจารณาถึงปฏิกิริยาเช่นนั้นของพวกมัน ก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงปฏิกิริยาของกลุ่มคนที่อยู่ในเขตด้านใน ซึ่งแทบจะยื่นมือออกไปคว้าจับของวิเศษเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

ท่ามกลางสิ่งของเวทเหล่านั้นเป็นกระบี่ที่ยาวประมาณเจ็ดฉื่อ (เจ็ดฟุต) หมุนวนล้อมรอบด้วยกระบี่ที่ยาวสามฉื่ออยู่เก้าเล่ม กระจายแรงกดดันอันน่ากลัวเป็นอย่างยิ่งออกมา

ยังมีกลองศึกขนาดใหญ่อีกด้วย จากนั้นก็เป็นหุ่นเชิดขนาดใหญ่ ซึ่งดูคล้ายกับเป็นสิ่งของที่ต้องควบคุมจากระยะไกล ซึ่งสามารถเทียบได้กับกลองศึกใบนั้น

นอกจากนี้ก็ยังมีวงแหวนอีกด้วย ยากที่จะบอกได้ว่ามันสร้างขึ้นมาจากอะไร แต่ก็สาดประกายด้วยแสงสีทอง และบนพื้นผิวของมันก็เต็มไปด้วยคำจารึกของสัญลักษณ์เวทมากมายนับไม่ถ้วน จากภายในของมันสามารถสัมผัสได้ถึงพลังผนึกอย่างน่าเหลือเชื่อ ส่องประกายออกไปทั่วทุกทิศทาง

การที่จะกล่าวว่ามันเป็นมังกรก็น่าจะถูกต้อง อย่างไรก็ตาม มังกรตัวนี้ก็มีปีก! ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่มังกรปีกวารี แต่ก็มีความยาวถึงหนึ่งพันจ้างและมีเขาที่ยาวมาก!

ยังมีต้นไม้ที่ลำต้นและกิ่งก้านเป็นสีแดง, ใบสีดำ และดอกสีน้ำเงินอยู่อีกด้วย สำหรับผลทั้งสามของมันเป็นสีขาว!

นอกจากนั้นก็ยังมีแผ่นหยกจำนวนมากมาย ถุงสมบัติถุงแล้วถุงเล่า แม้แต่ราชวังที่ย่อส่วนเล็กลงก็ยังมี ที่น่าประหลาดใจมากที่สุดก็คือกรงเล็บขนาดยักษ์!

กรงเล็บนั้นเป็นสีดำสนิท และมีสามนิ้ว มีความยาวมากกว่าหนึ่งร้อยจ้าง และกระจายบรรยากาศที่กดดันดูน่ากลัวออกมา

นอกจากนั้นก็ยังมีสิ่งของอีกมากมาย จนยากที่จะอธิบายออกมาได้ทั้งหมด จากการตรวจสอบดูอย่างคร่าวๆ ก็มีทั้งหมดประมาณหนึ่งหมื่นชิ้น และเพราะว่าพวกมันมีกลิ่นอายที่แตกต่างกัน เมื่อมารวมเข้าด้วยกันทั้งหมด ก็ทำให้ยากที่จะตัดสินใจได้ว่าสิ่งของชิ้นใดทรงพลังมากที่สุด

นอกจากนี้ขณะที่พวกมันระเบิดออกมาจากน้ำในทะเลสาบ กลิ่นอายก็กระจายออกไปเป็นระลอกคลื่นอย่างน่าตกใจจนถึงที่สุด

ทันทีที่ทะเลสาบเต๋าปะทุขึ้น เด็กหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยนก็เคลื่อนย้ายทางไกลไปในทันที พลังระลอกคลื่นของค้นหาเต๋ากระจายออกไป ขณะที่มันมุ่งหน้าตรงไปยังทะเลสาบ

นอกเหนือจากเด็กหนุ่มผู้นั้นแล้ว ผู้แข็งแกร่งตัดวิญญาณจากสำนักอีเจี้ยนก็พุ่งตรงไปยังทะเลสาบนั้นด้วยเช่นเดียวกัน

บุรุษในชุดเกราะสีทองจากสำนักจินหาน ตามมาด้วยผู้แข็งแกร่งตัดวิญญาณคนอื่นๆ กลายเป็นหุ่นเชิดสีทอง พุ่งเข้าไปในทะเลสาบอย่างฉับพลัน

ผู้อาวุโสเต๋าเหี่ยวแห้งจากสำนักจื่อยิ่น เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วอย่างน่าตกใจ ซึ่งน่าจะเทียบเท่ากับเด็กหนุ่มจากสำนักอีเจี้ยน ร่างมันหายไป และเมื่อปรากฏขึ้นอีกครั้ง ก็ไปอยู่เหนือทะเลสาบแล้วเช่นเดียวกัน สำหรับกลุ่มคนทั้งหมดในสำนักจื่อยิ่น มีมันเพียงคนเดียวที่ลงมือ

สำหรับตระกูลหลี่ที่อยู่ห่างไกลออกไป พวกมันแทบจะบ้าคลั่งขึ้นในทันที ในแง่ของความรวดเร็วแล้ว ผู้ฝึกตนตัดวิญญาณของพวกมันไม่อาจจะเทียบได้ แต่พวกมันก็มียันต์เคลื่อนย้ายทางไกล ซึ่งถูกกระตุ้นให้เกิดการทำงานขึ้น และพวกมันก็ไปปรากฏกายขึ้นตรงกลางอากาศ เหนือทะเลสาบเต๋าที่กำลังปะทุขึ้นมาในทันที

ท้ายที่สุด ชายชราแห่งตระกูลซ่งก็ลุกขึ้นมายืน ซึ่งจนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่เคยพูดจาออกมาแม้แต่คำเดียว และไม่ได้เปิดเผยกลิ่นอายของมันออกมาเลยแม้แต่น้อยนิด บริเวณรอบๆ ร่างมันกลายเป็นสิ่งที่ดูคล้ายกับเป็นลมพายุ ขณะที่มันพร้อมกับสองผู้ฝึกตนตัดวิญญาณแห่งตระกูลซ่ง มุ่งหน้าตรงไปยังทะเลสาบเต๋า

น่าตกใจยิ่งที่การปะทุขึ้นของทะเลสาบเต๋า ทำให้มันดูคล้ายกับเป็นสายฝนที่กำลังตกลงมา

ขณะที่คนอื่นๆ เริ่มปฏิบัติการลงมือ โจวเฉินซึ่งเป็นศิษย์สำนักหลิงไถ ก็ก้าวเท้าตรงไป ขวดน้ำเต้าเก้าขวดเริ่มหมุนวนอยู่รอบๆ ร่างมัน สร้างเป็นอุโมงค์ที่นำตรงไปยังทะเลสาบเต๋าที่กำลังปะทุขึ้นมา

บนยอดเขาที่อยู่ตรงข้ามกับมัน ตี้เหยี่ยที่ดูเลือนลางก็เงยหน้าขึ้นและแผดร้องออกมา “ย่อส่วน, ย่อลง, หดเล็กลง!”

มันตะโกนออกมาสามครั้ง ในแต่ละครั้งที่มันตะโกนออกมา ก็ดูเหมือนว่าพื้นดินที่เบื้องหน้ามันจะย่อส่วนลง ในตอนที่มันกล่าว ‘หดเล็กลง’ เป็นครั้งที่สาม พื้นดินก็ดูคล้ายกับว่าจะกลายเป็นภาพขนาดเล็กสำหรับมัน เพียงแค่ก้าวเดียว มันก็ก้าวผ่านความว่างเปล่า ไปปรากฏขึ้นในกลางอากาศเหนือทะเลสาบเต๋า!

ในเวลาเดียวกันนั้น บุรุษหนุ่มลู่ปั๋วซึ่งกำลังเดินผ่านกับดักการเคลื่อนย้ายทางไกล อยู่ที่เขตด้านนอกของทะเลสาบเต๋าโบราณ ก็ยื่นแขนของมันออกไป ภาพลวงตาของดอกปี่อ้านที่อยู่ด้านหลังมันหดเล็กลงในทันที และดอกปี่อ้านหกสีก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของมัน

ทันทีที่ดอกปี่อ้านไปปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ พื้นที่บริเวณรอบๆ ร่างมันก็เริ่มบิดเบี้ยวไปมา ทันใดนั้นภาพของทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆ ร่างมัน ซึ่งเคยมีอยู่หรือแม้แต่ที่ผ่านมาแล้วก็ปรากฏขึ้น

มันยืนอยู่ในท่ามกลางแสงเจิดจ้า จ้องมองไปรอบๆ ยังทุกสรรพสิ่งที่เปลี่ยนไป

“ย้อนกลับไปสามลมหายใจก็น่าจะเพียงพอแล้ว” มันคิดพร้อมกับยิ้มน้อยๆ ออกมา ทุกสรรพสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวมันเริ่มบิดเบี้ยวขึ้นอีกครั้ง และทันใดนั้น สิ่งที่มันเห็นก็เป็นภาพที่เคยเกิดขึ้นเมื่อสามอึดใจก่อนหน้านี้ มันก้าวเท้าตรงไป และกลับไปอยู่ในช่วงเวลานั้น ก่อนที่ทะเลสาบเต๋ากำลังจะปะทุขึ้น มันเดินไปอีกก้าว และไปอยู่ในกลางอากาศเหนือทะเลสาบเต๋า ฉับพลันนั้นทะเลสาบเต๋าก็ปะทุขึ้นมาในทันที

ความสามารถศักดิ์สิทธิ์และวิชาเวทของมัน ช่างน่าประหลาดใจอย่างถึงที่สุด!

เมื่อทะเลสาบเต๋าปะทุขึ้นมา แสงของอาวุธเวทก็สาดประกายพุ่งขึ้นไปจนถึงสวรรค์ หกผู้เฒ่าตัดวิญญาณแห่งสำนักเซี่ยเยา มองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความกระวนกระวายใจ แต่เมื่อดวงตาเขายังคงหลับอยู่ พวกมันก็กระทืบเท้าและบินขึ้นไปในอากาศ พุ่งตรงไปยังทะเลสาบเต๋าที่กำลังปะทุออกมา

พวกมันไม่ได้อยู่ห่างไกลออกไปมากนัก ดังนั้นจึงใช้เวลาไม่นานก็เข้าไปใกล้ได้

สำหรับเมิ่งฮ่าว ดวงตาเขายังคงหลับอยู่ และจิตใจก็เต็มไปด้วยเต๋าเดิมแท้เวทอสูรไฟมอดไหม้ เขายังคงอยู่ท่ามกลางการเข้าฌาณ ถึงแม้จะดูเหมือนว่ายากที่จะเข้าใจได้ในตอนแรก แต่ตอนนี้เขาก็มาถึงขีดจำกัดของความเข้าใจแล้ว

เมิ่งฮ่าวตัดสินใจที่จะใช้เต๋าเดิมแท้เวทอสูรไฟมอดไหม้ แยกออกเป็นเวทแห่งเต๋าที่แตกต่างกันสามส่วน ส่วนแรกเป็นไฟมอดไหม้ ส่วนที่สองเป็นเวทอสูร และส่วนที่สามเป็นเต๋าเดิมแท้!

แต่ตอนนี้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ว่าเวทแห่งเต๋านี้…จริงๆ แล้วก็สามารถจะแยกออกเป็นเจ็ดส่วน! แต่ละส่วนก็มีเวทแห่งเต๋าอันน่าตกใจของมันเอง

มอดไหม้, ไฟ, อสูร, เวท, แท้, เดิม, เต๋า!

ร่างจำแลงเป็นแค่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นตัวแทนของตัวอักษรในพลังเวทนี้เท่านั้น!