บทที่ 1182 ช่วงชิงขนหาง
รอบๆ รังหงส์ที่ส่องประกายแสงสว่างไสวเก้าสี มีสนามต่อสู้ขนาดใหญ่โตสามแห่ง
ขั้วอำนาจทั้งสามด้านบุกไปในเวลาเดียวกัน สร้างสงครามสะเทือนฟ้าดินกับยูงหางหงส์
ภายใต้ความเย้ายวนใจจากผลประโยชน์ พลังแฝงของทุกคนถูกกระตุ้นขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย แล้วยิ่งในกลุ่มใหญ่โตเหล่านี้ จำนวนของผู้ถูกเลือกขั้นปฐมเทพค่อนข้างมาก พวกเขาพรสวรรค์เลิศล้ำ พลังพัฒนาได้อย่างชัดที่สุด
“บุกเร็วเข้า ข้างหน้าก็คือรังหงส์แล้ว!”
“ข้าเห็นผลไขกระดูกทองกับหญ้าบัวสวรรค์มรกตแล้ว…”
ตัวบุกที่ทะลวงอยู่ด้านหน้าสุด ประสาทสัมผัสเทพของพวกเขาค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปในรังหงส์ มองเห็นทรัพยากรฝึกฝนที่ชวนให้คนบ้าคลั่งมากมาย
จ้าวเฟิงอยู่ด้านหลังสุดของกลุ่ม ด้วยพลังของเขา จะรับมือกับยูงหางหงส์ที่พลังค่อนข้างอ่อนแอก็ไม่ใช่ปัญหาเลย
เทียบกับคนที่อยู่ด้านหน้าสุด สามารถพูดได้ว่าด้านหลังของกลุ่มไม่มีอันตรายอะไรเลย แต่อยู่ด้านหลังของกลุ่มย่อมเก็บเกี่ยวได้ไม่สู้กับพวกที่ทะลวงอยู่ด้านหน้าสุด
ทว่าเรื่องอะไรก็ล้วนแต่มีข้อยกเว้น
ในเสี้ยวขณะนี้ ทุกคนยังไม่ได้บุกเข้าไปในรังหงส์ แต่จ้าวเฟิงได้ทรัพยากรล้ำค่าในรังหงส์มาแล้ว
สายตาของจ้าวเฟิงจับจ้องที่สมุนไพรต้นหนึ่งอีกครั้ง
“ผลเกล็ดมังกรวารีทอง เป็นเจ้านี่แหละ!”
ครั้งนี้จ้าวเฟิงหมายตาทรัพยากรที่ยิ่งล้ำค่าขึ้น
ลายคลื่นพลังดวงตาอันเลือนรางปรากฏขึ้นเหนือผลเกล็ดมังกรวารีทอง ในใจกลางของคลื่นพลังดวงตามีเค้าร่างของน้ำวนขึ้นเลือนๆ
พรึ่บ!
เสี้ยวขณะต่อมา ผลเกล็ดมังกรวารีทองก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“ดี!” จ้าวเฟิงตื่นเต้น หาเป้าหมายต่อไป
ในรังหงส์มหึมานี่ ทรัพยากรสูงค่าดุจดาวบนท้องฟ้า มีมากมายนับไม่ถ้วน ในขณะหนึ่งจ้าวเฟิงกระทั่งตาลาย เลือกมองไม่ถูกเลยทีเดียว
ขณะนี้ยูงหางหงส์โรมรันพันตูอยู่กับขั้วอำนาจสามด้าน ใครก็นึกไม่ถึงว่าทรัพยากรล้ำค่าในรังหงส์จะค่อยๆ หายไปทีละนิด
ทุกครั้งที่จ้าวเฟิงดูดของล้ำค่าอย่างหนึ่ง ก็จะเปลี่ยนที่ดูดรับของล้ำค่าชนิดต่อไป
รอบรังหงส์ ขั้วอำนาจทั้งสามด้านบุกไปไม่หยุด ค่อยๆ เข้าประชิดมายังรังหงส์
“ไป ขั้วอำนาจทั้งสามด้านใกล้จะบุกรังหงส์ได้แล้ว!”
ที่มืดในป่าวิหคสวรรค์ ผู้อาวุโสคนหนึ่งตะโกนขึ้น
ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!
เงาคนแปดคนพุ่งไปในรังหงส์ คนทั้งแปดนี้ก็คือคนของเผ่ามังกรเกล็ดฟ้านั่นเอง
ในขณะเดียวกัน รอบป่าวิหคสวรรค์ก็มีเงาร่างคนหลายคนบินมาไม่ขาดสาย
คนเหล่านี้แทบจะเป็นขั้วอำนาจสี่ดาวครึ่งทั้งนั้น พวกเขาซ่อนอยู่ในรอบรังหงส์มาโดยตลอด รอช่วงเวลาคิดอยากจะฉวยโอกาสขณะชุลมุน
“ท่าทางคงอีกไม่นานเท่าไหร่ ขั้วอำนาจทั้งสามด้านก็จะบุกเข้าไปในรังหงส์ได้อย่างสมบูรณ์แล้ว!”
จ้าวเฟิงคาดเดาในใจ
หากขั้วอำนาจทั้งสามด้านประชิดรังหงส์ เช่นนั้นยูงหางหงส์ก็จะถูกโจมตีถอยมาในรัง ถึงตอนนั้นจ้าวเฟิงจะไม่สามารถดูดเอาทรัพยากรล้ำค่ามาได้แล้ว
‘ฉวยโอกาสเอาตอนที่ขั้วอำนาจทั้งสามด้านยังไม่เข้ามาในรังหงส์ ดูดเอาไปมากหน่อย…’
จ้าวเฟิงเพิ่มความกล้า
ในรังหงส์ ลายคลื่นพลังดวงตาเลือนรางปกคลุมไปยังทรัพยากรล้ำค่าสองชนิดทันที
พรึ่บ! จ้าวเฟิงดูดของล้ำค่าสำหรับฝึกฝนสองชนิดได้สำเร็จ
ทำต่อไป!
นอกจากต่อสู้แล้ว จ้าวเฟิงยังสำรวจข้างในรังหงส์ตลอด และเล็งเป้าหมายของล้ำค่าที่ตนต้องการ
ทุกครั้งที่ดูด ของล้ำค่าสองสามอย่างจะหายไปจากรังหงส์
“ใครกัน ขโมยกิ่งศักดิ์สิทธิ์โบราณของข้า!”
ยูงหางหงส์ขั้นสามตัวหนึ่งที่กำลังต่อสู้โกรธแค้นขึ้นทันใด ปลดปล่อยประสาทสัมผัสเทพออกมาสำรวจรอบด้าน
วู้ม ฟู่!
เปลวเพลิงบนขนหางของยูงหางหงส์ตัวนี้เพิ่มขึ้นมากมายทันใด มันโกรธแค้นเป็นที่สุด ควบคุมตาข่ายเพลิงหลากสีสันนับไม่ถ้วนแล้วบุกสังหารไป
“ยูงหางหงส์ตัวนี้ทิ้งสัญลักษณ์ประสาทสัมผัสเทพไว้บนกิ่งศักดิ์สิทธิ์โบราณด้วยงั้นรึ!”
จ้าวเฟิงปาดเหงื่อ ดีที่ยูงหางหงส์ตัวนี้ไม่มีทางสัมผัสถึงกิ่งไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่จ้าวเฟิงดูดเข้าไปในตาซ้ายได้เลย
แต่ว่า หากให้ยูงหางหงส์ตัวนี้เอะอะขึ้นมา ยูงหางหงส์ตัวอื่นก็จะสังเกตถึงความผิดปกติว่าของล้ำค่าในรังหงส์หายไป
ยูงหางหงส์พวกนี้อยู่ในรังหงส์อยู่ทุกวัน ข้างในเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไร พวกมันมองปราดเดียวก็รู้
“ชั่วช้าไร้ยางอาย กล้ามาขโมยของวิเศษในรังหงส์!”
ทันใดนั้น ฝูงยูงหางหงส์ที่โกรธแค้นเดือดดาล โจมตีอย่างดุเดือดไปยังขั้วอำนาจทั้งสามด้าน
ฟู่ ฟิ้ว ฟิ้ว!
เส้นไหมเปลวเพลิงหลากสีสันที่ถี่ยิบเต็มผืนฟ้าทะลุผ่านไปในป่าวิหคสวรรค์อย่างรวดเร็ว แค่เพียงไม่ระวังก็จะถูกไหมเพลิงเชือดเฉือนไม่ก็แทงทะลุ
“ทำไมจู่ๆ ยูงหางหงส์พวกนี้จึงคลั่งขึ้นมา!”
“ควบคุมเอาไว้ พวกมันกำลังเผาผลาญพลังสายเลือด ไม่นานหรอก!”
ผู้อาวุโสชุดผ้าของเผ่าหมอกสวรรค์ตะโกนขึ้น
ผู้อาวุโสชุดผ้ามีบารมีอย่างมากในกลุ่มนี้ เขาเป็นดั่งเสาเอก หากเขาไม่ล้ม จิตต่อสู้ของทั้งกลุ่มก็ไม่ลด
สายตาของจ้าวเฟิงสังเกตสถานการณ์ทั้งหมด ขณะนี้ยูงหางหงส์ระแวดระวังตัว จ้าวเฟิงไม่มีทางดูดเอาของล้ำค่าได้ตามอำเภอใจอย่างเมื่อครู่แน่นอน
‘ทรัพยากรที่ข้าได้มามากเพียงพอ ดูดอีกครั้งหนึ่งก็จะพอแล้ว!’
จ้าวเฟิงพึมพำในใจ ตัดสินใจแล้ว
ของล้ำค่าที่จ้าวเฟิงดูดมาเมื่อครู่ล้วนเป็นส่วนที่อยู่รอบนอกของรังหงส์ ของพวกนี้สำหรับจ้าวเฟิงแล้วล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง แต่ในใจกลางรังหงส์ยังมีของวิเศษที่ยิ่งล้ำค่ากว่า ดังนั้นครั้งนี้จ้าวเฟิงวางเป้าหมายไว้ที่ใจกลางรังหงส์ นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากได้มาในมือแล้วเขาก็จะหยุด
ตาซ้ายของจ้าวเฟิงมองทะลุไปจุดใจกลางที่สุดของรังหงส์
ฟู่ ฟู่!
ใจกลางรังหงส์เป็นมิติเดี่ยวๆ แห่งหนึ่ง ดุจรังนกที่ประณีตวิจิตร ที่นี่หมอกหลากสีหนาทึบลอยอบอวล ทั้งหมดล้วนเป็นกลิ่นอายที่แผ่กระจายออกมาจากของวิเศษล้ำค่า
“กิ่งมังกรดำราตรี ดอกหกผันแปรคืนปราณ…”
หัวใจของจ้าวเฟิงเต้นตุบๆ ของล้ำค่าทุกชนิดที่นี่ ต่อให้เป็นเขาก็จิตใจสั่นไหวเป็นอย่างยิ่ง
“ขนหางของยูงหางหงส์!”
สายตาของจ้าวเฟิงจับจ้องไปยังขนนกที่สดใสพร่างพราย ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่อันเดียว แต่บนนั้นก็ยังคงมีเปลวเพลิงบางเบาลุกไหม้อยู่ สำหรับของล้ำค่าหางหงส์ จ้าวเฟิงเคยได้ยินเผ่าพาหาทองคนอื่นๆ พูดว่า เมื่อยูงหางหงส์ที่แข็งแกร่งจากรังหงส์ที่เคยอยู่อาศัยไปจะทิ้งขนหางไว้อันหนึ่ง ยามยูงหางหงส์ที่แข็งแกร่งตายลงก็จะมอบขนหางให้กับเผ่าพันธุ์พวกมัน
“ขนหางพวกนี้อยู่ที่ใจกลางที่สุดในรังหงส์ จะต้องเป็นของวิเศษแน่นอน!”
ใจของจ้าวเฟิงเต้นตุบๆ
ในมิติเล็กๆ แห่งนี้ ยังมีทรัพยากรล้ำค่าอื่นอีก แต่จ้าวเฟิงเกิดความอยากรู้อยากเห็นต่อขนหางของยูงหางหงส์ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ ของที่จะดูดไปชิ้นสุดท้ายก็คือขนหางของยูงหางหงส์
“มิติแห่งนี้มีพลังป้องกันการขโมยผ่านมิติอยู่อย่างชัดเจน ไม่อาจใช้ ‘เคลื่อนย้ายมิติ’ ขโมยได้เลย จุดนี้เหมือนกับชั้นเหล้าผลึกแก้วในห้องบ่มสุราของอุทยานครึ่งเซียน! ”
จ้าวเฟิงไม่ประมาท หากการขโมยล้มเหลว เป็นไปได้อย่างมากว่าจะถูกยูงหางหงส์สังเกตได้
“ท่าทางต้องให้แมวขโมยน้อยออกโรงแล้ว!”
จ้าวเฟิงยิ้มอย่างจนปัญญา
เหมียว เหมียว!
บนไหล่ของจ้าวเฟิง แมวขโมยสีเทาเงินตัวหนึ่งปรากฏขึ้นทันใด ดวงตาที่ราวกับนิลฉายแววขี้ขโมย มองประเมินไปยังรังหงส์ที่อยู่ไกลๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวเฟิงให้แมวขโมยน้อยมายังห้วงฝันบรรพกาล แต่แมวขโมยน้อยก็ไม่ได้แปลกใจเท่าใดนัก และก็ไม่ได้ถามอะไร
การปรากฏตัวของแมวขโมยน้อยไม่ได้ดึงดูดความสนใจของคนเท่าใด ในเมื่อสำหรับคนอื่นแล้ว นี่ก็คือสัตว์วิเศษอ่อนแอทั่วไปตัวหนึ่งเท่านั้น
หลังจากที่พูดคุยกับแมวขโมยน้อยอยู่ชั่วขณะ ตาซ้ายของจ้าวเฟิงก็เล็งไว้ยังมิติที่อยู่แยกตัวกลางรังหงส์
พรึ่บ! ลายคลื่นพลังดวงตาชั้นหนึ่งแผ่กระจายออกมาจากข้างใน จากนั้นแมวขโมยน้อยก็ปรากฏขึ้นที่ใจกลางรังหงส์
เพียงแต่ตอนแมวขโมยน้อยบุกเข้าไปมิติแห่งนั้น สีหน้ายูงหางหงส์หลายตัวที่กำลังต่อสู้อยู่ด้านนอกรังพลันตื่นตกใจ
จิ๊บ จิ๊บ!
ยูงหางหงส์พวกนี้ล้วนเป็นพวกที่พลังแข็งแกร่งที่สุดในบรรดายูงหางหงส์ทั้งหมด ในยามนี้พวกมันไฟโทสะลุกท่วม แววตาแดงก่ำจ้องไปยังมนุษย์ที่อยู่เบื้องหน้า
“ชั่วช้าไร้ยางอาย อย่าได้คิดจะขโมยของวิเศษในรังหงส์!”
ยูงหางหงส์แทบจะทั้งหมดล้วนคำรามอย่างโกรธแค้น พวกมันคิดอยากจะกลับรังหงส์ แต่ก็กังวลว่าหากพวกมันจากไป มนุษย์ก็จะบุกเข้ามาในรังหงส์ทันที
“เสี่ยวหลิง เจ้าไป!”
ยูงหางหงส์ขั้นห้าตัวหนึ่งตะโกนขึ้น
จากนั้นยูงหางหงส์ขั้นที่สี่ตัวหนึ่งแปลงเป็นแสงเพลิงสีม่วงฟ้ากลับไปยังในรังหงส์
เมื่อเผชิญหน้ากับความผิดปกติของยูงหางหงส์ ขั้วอำนาจทั้งสามด้านที่กำลังทุ่มสุดพลังรู้สึกประหลาดใจ
“นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ยูงหางหงส์โมโห!”
“ตกลงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
หลายๆ คนแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง
ฟิ้ว! ยูงหางหงส์ตัวนั้นเข้าไปในรังหงส์อย่างรวดเร็ว
เห็นเพียงแมวขโมยตัวหนึ่ง อ้าปากกลืนเอาของที่ล้ำค่าที่สุดหลายชนิดในรังหงส์ลงไป
“แมวขโมย หยุดเดี๋ยวนี้!”
ยูงหางหงส์ตัวนี้ตะโกนขึ้นโดยพลัน ทั่วทั้งร่างเปลวเพลิงลุกโชติช่วง เส้นไหมเปลวเพลิงนับไม่ถ้วนม้วนไปยังแมวขโมยน้อยดุจสายฟ้า
ทันใดนั้น ลายคลื่นพลังดวงตาชั้นหนึ่งก็ปกคลุมแมวขโมยน้อยเอาไว้
พรึ่บ! เงาของแมวขโมยน้อยหายไปในอากาศ
“แย่แล้ว ขนหางของรุ่นก่อนถูกขโมย!”
สีหน้าของยูงหางหงส์หวาดหวั่นลนลาน รีบส่งกระแสเสียงให้กับยูงหางหงส์ที่แข็งแกร่งในเผ่าทันใด
ไม่นานนัก ข่าวขนหางของรุ่นก่อนถูกขโมยก็แพร่ไปในเผ่าพันธุ์ยูงหางหงส์ทันที
วู้ม ฟู่!
รอบด้านของรังหงส์ ยูงหางหงส์เกือบร้อยตัวเผาผลาญพลังสายเลือด พลังสายเลือดบรรพกาลที่น่าหวาดหวั่นแผ่กระจายไปทั่วทิศ
“ฆ่า คนพวกนี้ฆ่ามันให้หมด!”
“พวกมันขโมยขนหางที่รุ่นก่อนทิ้งเอาไว้ไป!”
ยูงหางหงส์ทั้งหมดโกรธแค้นเป็นอย่างมาก คำรามอย่างบ้าคลั่ง
ขโมยขนหางของรุ่นก่อนที่อยู่ในใจกลางรังหงส์ ยูงหางหงส์ถูกกระตุ้นอย่างสมบูรณ์ โจมตีอย่างบ้าคลั่งโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ครืน ครืน!
เผ่าพันธุ์ที่โจมตียูงหางหงส์เหล่านี้ สายเลือดไม่ได้แข็งแกร่งกว่ายูงหางหงส์เลย กระทั่งว่าเผ่าพันธุ์สี่ดาวครึ่งบางแห่งเป็นสายเลือดบรรพกาลอันดับสองพันกว่าด้วยซ้ำ
ภายใต้การควบคุมสายเลือดบรรพกาล ขั้วอำนาจทั้งสามตกสู่สถานการณ์เสียเปรียบ
“ขนหางในรังหงส์ถูกขโมย ยูงหางหงส์ทั้งหมดโกรธแค้นมาก”
“เป็นไปไม่ได้ พวกเรายังไม่ได้เข้าใกล้รังหงส์เลย!”
ขั้วอำนาจทั้งสามกลัดกลุ้มนัก โจมตีมาตั้งนาน ในยามที่กำลังจะเข้าใกล้รังหงส์ก็มาเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นได้
หรือก็คือความพยายามของทุกคนเสียไปเปล่า ทว่าตอนนี้รักษาชีวิตไว้สำคัญที่สุด
ยูงหางหงส์ที่ปกป้องรังหงส์ไม่สนใจความเป็นความตายแล้ว ทุ่มทุกอย่างออกไปสู้สุดตัวกับพวกศัตรู!
ครืน ฟิ้ว ฟิ้ว!
เส้นไหมเพลิงอันน่าหวาดหวั่นถี่ยิบเชือดเฉือนสังหารไปยังทุกคนอย่างรวดเร็ว ไม่เหลือช่องว่างไว้เลย
“ถอย!” ใบหน้าผู้อาวุโสชุดผ้าของเผ่าหมอกสวรรค์เคร่งเครียดปลงอนิจจังตะโกนขึ้นทันใด
“เอ๋ กลิ่นอายของเปลวเพลิงกลุ่มนี้!”
ยูงหางหงส์ขั้นห้าที่ต่อสู้อยู่กับผู้อาวุโสชุดผ้าสัมผัสได้ถึงเปลวเพลิงที่คุ้นเคยกลุ่มหนึ่ง สายตาเพียงกวาด ก็หยุดลงที่ร่างของจ้าวเฟิง
“ไม่ดีแล้ว!”
ในยามที่ยูงหางหงส์ขั้นห้าตัวนี้จ้องไปยังจ้าวเฟิง จ้าวเฟิงเหงื่อซึม ขนลุกไปทั้งตัว
ฟุ่บ! จ้าวเฟิงถอยหนีอย่างรวดเร็ว กลายเป็นคนที่หนีเร็วที่สุดของทั้งกลุ่ม
“ขี้ขลาด ไอ้ตัวไร้ประโยชน์!”
“ตอนหนีนี่ช่างกระตือรือร้นเสียจริง!”
ในกลุ่มของเผ่าหมอกสวรรค์ คนไม่น้อยเห็นท่าทีลนลาน รีบร้อนถอยหนีของจ้าวเฟิง เอ่ยขึ้นอย่างดูแคลน
แต่จ้าวเฟิงสนอะไรมากมายที่ไหนกัน ในยามนี้รักษาชีวิตไว้สำคัญที่สุด คนพวกนี้ไม่ได้อะไรทั้งนั้น แต่ของที่ตนได้มา ท่าทางแม้กระทั่งเทพแท้จริงขั้นห้าก็ยังต้องอิจฉา
“สมกับที่เป็นยูงหางหงส์ ควบคุมเปลวเพลิงได้ถึงขั้นนี้เชียว!”
จ้าวเฟิงใจสั่นสะท้านเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากที่แมวขโมยน้อยขโมยขนหาง ก็ถูกจ้าวเฟิงเคลื่อนย้ายออกมาหยุดอยู่บนบ่าของตนชั่วขณะ ดังนั้นบนร่างของเขาอาจจะมีกลิ่นอายของสายเลือดเปลวเพลิงอ่อนๆ ติดอยู่ ยูงหางหงส์ตัวนี้ส่งเสียงร้องใสกังวานออกมา
สายตาของยูงหางหงส์ทั้งหมดในรังหงส์พุ่งเป้ามายังกลุ่มของเผ่าหมอกสวรรค์ทันใด
“ฆ่าพวกมัน ชิงเอาขนหางของรุ่นก่อนคืนมา!”
ใบหน้าของยูงหางหงส์ขั้นห้าตัวนี้ทรงอำนาจ
ครืน ฟู่ ฟู่!
ยูงหางหงส์จำนวนมากเปลี่ยนเป้าหมายพุ่งมายังเผ่าหมอกสวรรค์
ในชั่วขณะนี้ สมาชิกทั้งหมดของเผ่าหมอกสวรรค์ในใจสั่นสะท้าน
ใบหน้าซีดขาว ยูงหางหงส์ที่รวมตัวอยู่ข้างหน้าพวกเขา อย่างน้อยๆ ก็มีห้าสิบตัว จำนวนที่น่ากลัวเช่นนี้ กระทั่งสามารถสังหารพวกเขาได้ทั้งกลุ่ม!