บทที่ 1371 ความเกรี้ยวกราดของจิตมาร

เทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่ถูกดวงจิตมารเข้าครอบงำ ครั้นโจมตีผู้อื่นแล้วก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนใบหน้าจะบิดเบี้ยว

“ช่วยข้าด้วย รีบช่วยข้าที!” เทพโบราณเฉิงอวิ๋นกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

เห็นได้ชัดเจนอย่างยิ่ง ยามนี้เทพโบราณเฉิงอวิ๋นยังมีสตินึกคิดของตนเอง กำลังต่อต้านกับดวงจิตนั้น

ภาพเหตุการณ์นี้ทำให้เผ่าเทพยักษ์หยุดชะงักไป

อย่างไรเสีย เทพโบราณเฉิงอวิ๋นก็เป็นคนของเผ่าเทพยักษ์ เผ่าเทพยักษ์ในตอนนี้ก็ขาดคนอยู่แล้ว ดังนั้นสำหรับพวกเขา เทพโบราณขั้นแปดสุดยอดจึงสำคัญมาก

แต่วินาทีต่อมา เทพโบราณเฉิงอวิ๋นก็กลับมามีใบหน้าโหดเหี้ยม

“ฆ่า ฆ่าให้ตายทั้งหมด!” เทพโบราณเฉิงอวิ๋นกลายร่างเป็นแสงขาว ก่อนจะรุกคืบเข้าไปอีกครั้ง ไอเหมันต์ที่หนาวเหน็บอึมครึมปกคลุมไปทั่วบริเวณ

เขาสะบัดแขนสองข้าง คมดาบสีขาวเป็นระลอกติดๆ กันพุ่งตรงไปหาทุกคน

“เทพโบราณพั่วเยวี่ย เจ้าถอยไป!” ซินอู๋เหินตะโกนขึ้นทันที

เทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่กลายเป็นมารแข็งแกร่งอย่างมาก และยังชำนาญเสวียนอ้าวเวลา ระดับพลังฝึกตนของเทพโบราณพั่วเยวี่ยต่ำมากไป ทิ้งเอาไว้ที่นี่ก็เท่ากับปล่อยให้รอความตาย

“ดัชนีเทพยักษ์!” ซินอู๋เหินโคจรพลังสายเลือด ก่อนชี้นิ้วออกมา

การโจมตีพวกนี้ยากจะหลบหลีกได้ ไม่สู้ปะทะอย่างจังแล้วทำลายล้างลงไป

โครม! แสงดัชนีสีขาวสว่างสายหนึ่งพุ่งตรงออกมา โจมตีคมดาบสีขาวทลายไปส่วนหนึ่ง

ทางฝั่งเทพโบราณหวาไฉ่เป็นเทพโบราณขั้นแปดสุดยอด พลังแข็งแกร่งกว่าเทพโบราณเฉิงอวิ๋นก่อนหน้านี้ หากลงมือสุดแรงก็ยังสามารถรับมือได้

ส่วนจ้าวเฟิงใช้พลังการมองทะลุปรุโปร่งของดวงตาเทพเจ้า เสวียนอ้าวเวลายังมีประกายมิติ จะอันตรายมากเท่าไหร่ก็สามารถหลบการโจมตีได้อยู่ดี

“ลงมือได้!” ซินอู๋เหินคำรามเสียงต่ำ

เขาและเทพโบราณหวาไฉ่กระตุ้นสายเลือดเผ่าเทพยักษ์ขึ้นโดยพร้อมเพรียงกัน พลังและการป้องกันเพิ่มขึ้นในสภาวะที่ไม่เผยร่างเดิม ทั้งสองคนสำแดงกลยุทธ์สายเลือดของเผ่าเทพยักษ์ ปลดปล่อยฝ่ามือแสงสว่างเจิดจ้าเกินจะเปรียบออกมา

พลานุภาพฝ่ามือแสงแข็งแกร่งมาก แฝงไปด้วยกลิ่นอายสายเลือดเผ่าเทพยักษ์ เป็นกระบวนท่าโจมตีในวงกว้างที่มีแรงทำลายล้างสูง

“ตรารวมศูนย์สะกดเทพ!” จ้าวเฟิงเองก็รีบใช้กระบวนท่ารุกโจมตีในวงกว้าง

เขาโคจรพลังฝ่ามือเทพรวมศูนย์ รวมตราประทับสีมืดขนาดใหญ่ราวขุนเขา จากนั้นพุ่งตรงไปโจมตี

การโจมตีของทั้งสามคนปกคลุมอากาศทั้งหมด

“น่าจะได้แล้วกระมัง!” เทพโบราณหวาไฉ่พึมพำ

“ระวัง!” จ้าวเฟิงโพล่งออกมาโดยพลัน

โครม! จู่ๆ เทพโบราณเฉิงอวิ๋นก็พุ่งออกมาจากพายุทำลายล้างนั้น มีท่าทีโหดเหี้ยมกระหายเลือด

“ฆ่า!” เขาตรงเข้าไปใกล้ซินอู๋เหิน โบกมือสองข้างอย่างต่อเนื่อง คมดาบสีขาวนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา

“เป็นไปได้อย่างไร ไม่บาดเจ็บอะไรเลย?” สีหน้าเทพโบราณหวาไฉ่ตกตะลึงไป

“ดวงจิตที่อยู่ในร่างเขาไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!” จ้าวเฟิงพึมพำ

ยามเทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่ถูกมารครอบงำเจอวิกฤตถึงชีวิต เขาสำแดงเสวียนอ้าวเวลาที่ลึกล้ำอย่างยิ่งออกมา แล้วหลบไปยังจุดที่การโจมตีเบาบาง

ร่างกายของเผ่าเทพยักษ์แข็งแกร่งเป็นทุนเดิม ทั้งยังชำนาญการป้องกัน หลังจากที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บหนัก เขาจึงใช้เสวียนอ้าวเวลารักษาอาการบาดเจ็บอย่างรวดเร็ว

พลังเสวียนอ้าวเวลาของดวงจิตนี้สูงเกินจะเปรียบ อย่างน้อยก็ไปถึงขั้นแปดหรือขั้นเก้าแล้ว อีกทั้งยังใช้ได้อย่างชำนาญมาก

เปรี๊ยะ! แสงสีเทาเงินวาบผ่านไป เจ้าแมวขโมยตัวน้อยมาโผล่บนบ่าของจ้าวเฟิง

“คนของตำหนักวิญญาณบรรพกาลใกล้จะมาถึงแล้วหรือ?”

สีหน้าจ้าวเฟิงเคร่งขรึมลงในทันที

ก่อนนี้พวกเขามีกันห้าคน ถ้าหากพลังของทุกคนเพิ่มขึ้นบ้าง จะเผชิญหน้ากับพวกตำหนักวิญญาณบรรพกาลอย่างซึ่งหน้าได้ แต่ตอนนี้เทพโบราณเฉิงอวิ๋นเกิดไม่คาดคิดจนกลายเป็นศัตรูไปเสียแล้ว

ถ้าหากพวกตำหนักวิญญาณบรรพกาลบุกโจมตี เมื่อเวลานั้นมาถึงก็จะยิ่งอันตราย

“ต้องรีบจัดการเทพโบราณเฉิงอวิ๋น!”

ร่างกายจ้าวเฟิงไหววูบ ไปปรากฏข้างซินอู๋เหิน และบอกเรื่องของตำหนักวิญญาณบรรพกาลให้เขาฟัง

“ร่วมมือกันสังหารเขาเสีย!” ซินอู๋เหินตัดสินใจโดยพลัน

ทันใดนั้นเอง เขาและเทพโบราณหวาไฉ่ก็พุ่งออกไปโจมตีเทพโบราณเฉิงอวิ๋นขนาบสองด้าน

ซินอู๋เหินก็ยังคงใช้พลังดัชนี อานุภาพแข็งแกร่ง สำนึกรู้ลึกล้ำ

เทพโบราณหวาไฉ่สำแดงเคล็ดวิชาธาตุน้ำชุดหนึ่งออกมา ฝ่ามือจิตวิญญาณวารีขนาดใหญ่ประหนึ่งคลื่นยักษ์ที่กราดเกรี้ยวโหมซัดออกไป

การเคลื่อนไหวของเทพโบราณเฉิงอวิ๋นถูกจำกัดเอาไว้ พื้นที่ที่เคยหลบหลีกไปได้ก็ถูกจำกัดไปมาก

“เนตรมารเพลิงวิญญาณ!”

จ้าวเฟิงปลดปล่อยพลังดวงตาที่รวมเอาไว้นานแล้วออกมา

วิชาดวงตาส่วนมากของเขาเป็นการเล็งเป้าหมายเพื่อโจมตี อาณาเขตโจมตีไม่กว้าง ยากจะเอาชีวิตเทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่กลายเป็นมารแล้ว ดังนั้นจ้าวเฟิงถึงต้องใช้วิชาลวงตาวิญญาณ

ขอแค่เทพโบราณเฉิงอวิ๋นสูญเสียจิตสำนึกจนเชื่องช้าลง วิชาดวงตาอื่นก็จะสามารถเอาชีวิตเขาได้

วู้ม โครม! ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงสาดหมอกมายาสีชาด โผไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

พลังวิญญาณสีแดงเพลิงกลุ่มนั้นสำแดงพลังได้ในวงกว้าง จึงทำให้เทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่ถูกจำกัดพื้นที่ไม่อาจหลบหลีกได้พ้น

“โดนเข้าแล้ว!” ใบหน้าเทพโบราณหวาไฉ่ฉายแววยินดี

สิ่งที่ควบคุมเทพโบราณเฉิงอวิ๋นอยู่ก็คือดวงจิต เมื่อโดนวิชาดวงตาของจ้าวเฟิงแล้ว ย่อมได้รับผลกระทบ จึงทำให้พลังในการควบคุมลดลงไปด้วย

แต่ภาพเหตุการณ์ที่จินตนาการเอาไว้ไม่ปรากฏขึ้น

“สังหาร!” เมื่อเทพโบราณเฉิงอวิ๋นเข้าไปในอาณาเขตวิชาลวงตาวิญญาณของจ้าวเฟิงแล้ว กลับไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากนัก เขาหมุนกายพุ่งไปหาเทพโบราณหวาไฉ่

“เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?” เทพโบราณหวาไฉ่อุทานอย่างตกใจ

จ้าวเฟิงเองก็ชะงักไปเล็กน้อย ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้พลังดั้งเดิม แต่วิชาดวงตาของเขาก็ไม่ควรจะอ่อนแอเช่นนี้

เมื่อครุ่นคิดอย่างละเอียด จ้าวเฟิงมั่นใจว่าพลานุภาพวิชาดวงตาของตนเองไม่ได้อ่อนกำลัง

ดวงจิตตรงหน้าจะต้องเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอดผู้หนึ่งแน่ มิฉะนั้นไม่มีทางจะมีพลังเสวียนอ้าวเวลาที่แข็งแกร่งเช่นนี้ แต่จากการรับมือกันอย่างยาวนาน ฝ่ายตรงข้ามเป็นแค่ร่างดวงจิตเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจะตั้งรับการโจมตีวิญญาณได้ขนาดนี้ หากเป็นเช่นนี้ ความเป็นไปได้มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

ช่วงชีวิตก่อนร่างดวงจิตนี้อาจจะเป็นเผ่าบรรพกาลพิเศษที่ทรงพลังอย่างยิ่ง มีแรงต้านทานการโจมตีวิญญาณที่แข็งแกร่งมากนัก

ในขณะนี้เอง

โครม ตู้ม! เสียงระเบิดกึกก้องดังมาจากทางเข้า

“จะมาแล้ว!” สีหน้าจ้าวเฟิงหนักอึ้ง

เทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่ถูกมารครอบงำจัดการยากเย็นยิ่ง ทุกคนไม่สามารถกำราบเขาในเวลาสั้นๆ ได้ แต่ขณะนี้พวกตำหนักวิญญาณบรรพกาลมาถึงแล้ว

“ยังมีคนอื่นอีก!” เทพโบราณเฉิงอวิ๋นหันมองไปที่ทางเข้า ดวงตาเย็นชาหมุนวนน้อยๆ

บึ้ม! ปากทางเข้าถูกทำลายลงทันทีด้วยพลังดวงตาที่แกร่งกล้า

พวกตำหนักวิญญาณบรรพกาลเผยรอยยิ้มน้อยๆ พลางสาวเท้ามาอย่างเชื่องช้า

“ตำหนักวิญญาณบรรพกาล!” เทพโบราณหวาไฉ่ดูท้อแท้สิ้นหวังไปในทันที

ถ้าหากเทพโบราณเฉิงอวิ๋นไม่ถูกมารครอบงำ พวกเขาร่วมมือกัน บางทีอาจยังพอรับมือกับอีกฝ่ายได้

ตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามกวาดสายตาไปรอบๆ ด้วยใบหน้าตื่นตะลึง

เดิมพวกเขาคิดว่าเผ่าเทพยักษ์จะตั้งรับอย่างแข็งขัน แต่ผลออกมาต่างจากที่คิดเอาไว้มาก

“ฮ่าๆ ช่างน่าขันยิ่งนัก จนตอนนี้ยังมีปัญหาภายในอีก!”

เทพโบราณขั้นแปดสุดยอดของตำหนักวิญญาณบรรพกาลหัวเราะร่วน

แต่เทพโบราณขั้นเก้าและเทพโบราณอวี้ห่ายสังเกตเห็นความผิดปกติของเทพโบราณเฉิงอวิ๋น

“เขาโดนร่างดวงจิตควบคุมแล้ว!”

เทพโบราณอวี้ห่ายมีท่าทีสนอกสนใจ

“ท่าน ไม่สู้ร่วมมือกับพวกข้า สังหารคนพวกนั้นด้วยกัน!”

เทพโบราณอวี้ห่ายเอ่ยอีกครั้ง

เห็นได้ชัดว่าเทพโบราณเฉิงอวิ๋นถูกจิตมารครอบงำและควบคุมจนกลายเป็นศัตรูกับเผ่าเทพยักษ์

แต่ที่เทพโบราณเฉิงอวิ๋นมีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้ แสดงให้เห็นว่าพลังของเขาแก่กล้ามาก คนที่เหลือร่วมมือกันยังไม่สามารถสังหารเขาได้เลย

“แย่แล้ว!” สีหน้าซินอู๋เหินเคร่งเครียด

เทพโบราณเฉิงอวิ๋นถูกดวงจิตมารควบคุม จิตเดิมของร่างไม่มีสติสัมปชัญญะ รู้แต่ว่าต้องสังหารคนอื่น

เดิมทีเขายังคาดหวังให้ตำหนักวิญญาณบรรพกาลจัดการเทพโบราณเฉิงอวิ๋น เมื่อเป็นเช่นนั้น เทพโบราณเฉิงอวิ๋นคงจะต้องโต้กลับ และกลายเป็นผู้ช่วยของพวกเขาแน่นอน

ใครจะไปรู้ เทพโบราณอวี้ห่ายระระมัดระวัง ไม่รีบร้อนต่อสู้ แต่กลับชิงแสดงไมตรีกับเทพโบราณเฉิงอวิ๋นก่อน

ยามนั้น แววตาของทุกคนจับจ้องที่เทพโบราณเฉิงอวิ๋น

เขาขาดสติ ไม่มั่นคงยิ่งนัก ไม่มีใครรู้ว่าเทพโบราณเฉิงอวิ๋นจะทำอย่างไร

“พวกเจ้า!” เทพโบราณเฉิงอวิ๋นจ้องฝั่งตำหนักวิญญาณบรรพกาล ก่อนความกราดเกรี้ยวจะฉายในดวงตา

พวกตำหนักวิญญาณบรรพกาลหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย

ท่าทางของเทพโบราณเฉิงอวิ๋นเหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากล

ตามหลักแล้ว สิ่งที่ควบคุมเทพโบราณเฉิงอวิ๋นในตอนนี้ก็คือร่างดวงจิต ไม่น่าจะมีความแค้นกับพวกเขา

“บนร่างพวกเจ้ามีกลิ่นอายของ ‘พวกมัน’!”

ใบหน้าเทพโบราณเฉิงอวิ๋นโหดเหี้ยม ประหนึ่งความเคียดแค้นโกรธเกรี้ยวนับไม่ถ้วนจะระเบิดออกมา

สวบ!

ร่างเทพโบราณเฉิงอวิ๋นสว่างวาบ รุกคืบเข้าไปใกล้ฝ่ายตำหนักวิญญาณบรรพกาล

“ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”

ปากเขาพึมพำคำนี้ไม่หยุด จิตสังหารเกรี้ยวกราดพวยพุ่งออกจากทั่วร่าง สะบัดสองมือโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!

คมดาบสีขาวมากมาย ราวกับผืนฟ้าสีขาวโพลนสายหนึ่งพุ่งลงมา

“นี่มันเรื่องอะไรกัน? จู่ๆ มันก็บ้าขึ้นมา!”

เทพโบราณขั้นเก้าแห่งตำหนักวิญญาณบรรพกาลอุทานตกใจ

สีหน้าเทพโบราณอวี้ห่ายหนักอึ้ง ไม่พูดอะไรออกมา

ดวงจิตที่ฝังอยู่ในร่างเทพโบราณเฉิงอวิ๋น เหมือนมีความแค้นอย่างลึกล้ำต่อพวกเขามาก

มากจนทำให้หลังจากที่พวกเขาปรากฏกายขึ้น เทพโบราณเฉิงอวิ๋นก็เล็งพวกเขาเป็นเป้าหมายแรกทันที

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

เทพโบราณอวี้ห่ายโบกฝ่ามือ ส่งแสงฝ่ามือออกมานับไม่ถ้วน ต้านทานการรุกโจมตีจากเทพโบราณเฉิงอวิ๋นไว้

“นี่มัน…” คนเผ่าเทพยักษ์ชะงักนิ่งกับที่

ภาพเหตุการณ์นี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อน

ก่อนหน้านี้ เทพโบราณเฉิงอวิ๋นลงมือทำร้ายพวกเขา เป็นสัญชาตญาณที่คิดจะปลิดชีพเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ในตอนนี้ เทพโบราณเฉิงอวิ๋นหมายหัวตำหนักวิญญาณบรรพกาล เหมือนว่าจะมีเหตุผลที่สำคัญมาก

บางทียามมีชีวิต ดวงจิตนี้คงมีความแค้นอย่างลึกล้ำกับตำหนักวิญญาณบรรพกาล

แต่คลังสมบัติบรรพชนตกอยู่ภายใต้เงื้อมมือของเผ่าเทพยักษ์มาตลอด คนจากตำหนักวิญญาณบรรพกาลน่าจะไม่เคยมาที่นี่มาก่อนจึงจะถูก

“สังหาร!” ซินอู๋เหินเอ่ยเสียงต่ำ

ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาครุ่นคิดเรื่องพวกนี้ การหนีเอาชีวิตรอดต่างหากเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

เทพโบราณเฉิงอวิ๋นที่ถูกมารครอบงำ พลานุภาพเพิ่มพูนอย่างมาก หากร่วมมือกันโอกาสรอดก็อาจจะเพิ่มขึ้น

พรึ่บ! พรึ่บ!

จ้าวเฟิงและเผ่าเทพยักษ์ขยับกาย พุ่งตรงไปที่พวกตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสาม

“สังหาร!” เทพโบราณเฉิงอวิ๋นร้องเสียงดัง จิตสังหารลุกโชน

เสวียนอ้าวเวลาที่ลึกล้ำกลุ่มหนึ่งปกคลุมรอบกายเทพโบราณอวี้ห่ายอยู่ตลอดเวลา จึงส่งผลกระทบต่อสภาวะของเขา

“ดัชนีเทพยักษ์!” ซินอู๋เหินโคจรสายเลือดเผ่าเทพยักษ์ พลานุภาพการโจมตีมหาศาล สำนึกรู้ลึกล้ำ

“เพลิงดวงตาอัสนีเทวะ!”

จ้าวเฟิงคลายผลึกพลังดั้งเดิม สำแดงวิชาดวงตาอัสนีเทวะ

หลังจากโจมตีไปครั้งหนึ่งแล้ว พวกจ้าวเฟิงก็พุ่งออกไปด้านนอกทันที ถึงแม้ว่าในตอนนี้พวกเขาจะสามารถต้านทานการโจมตีจากครึ่งก้าวสู่จอมเทพได้ แต่หากสู้กันต่อไป พวกเขาจะต้านไม่ไหวก่อนแน่

“พวกเจ้าอย่าคิดหนี!” สีหน้าเทพโบราณอวี้ห่ายตึงเครียด รีบเร่งไล่ตามไป

“ฆ่า ฆ่า!” ดวงตาเทพโบราณเฉิงอวิ๋นแดงก่ำ จิตสำนึกทั้งหมดถูกชี้นำด้วยจิตสังหารและความโกรธแค้น รุกเข้าโจมตีเทพโบราณอวี้ห่ายอย่างบ้าคลั่ง

เสวียนอ้าวเวลาที่ลึกล้ำกระแทกลงบนร่างเทพโบราณอวี้ห่าย ส่งผลกระทบต่อสภาวะของเขา ทำให้เชื่องช้าลง

“บัดซบ เจ้าหมอนี่!” เทพโบราณอวี้ห่ายโกรธเกรี้ยวเกินจะเปรียบ

ความเร็วของเทพโบราณเฉิงอวิ๋นหลังจากที่ถูกมารครอบงำแล้วน่าอัศจรรย์มาก หนำซ้ำแรงต้านทานการโจมตีวิญญาณเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าพวกเขาเผ่าวิญญาณบรรพกาล สลัดทิ้งยากเย็นยิ่ง

อีกอย่าง จนถึงตอนนี้พวกเทพโบราณอวี้ห่ายก็ยังไม่รู้ว่าพวกเขาไปทำผิดอะไรต่อดวงจิตที่ควบคุมเทพโบราณเฉิงอวิ๋นกันแน่