บทที่ 1387 ระดับสูงสุด!

จ้าวเฟิงทะลุผ่านร่างของเทพโบราณขั้นเก้า หายไปต่อหน้าต่อตาครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสาม

เทพโบราณขั้นเก้าผู้นั้นก็มาจากเผ่าวิญญาณบรรพกาลเช่นกัน หากเป็นเทพโบราณขั้นเก้าทั่วไป ต่อให้โจมตีสำเร็จ อย่างมากก็ทำให้เขาบาดเจ็บหนัก ไม่มีทางสังหารได้

ทว่าเสี้ยวขณะนี้

ร่างและความคิดของเขาถูกพลังเวลาที่ไร้รูปร่างดึงให้ช้าลง สนามพลังรวมศูนย์ที่น่ากลัวกลืนกินทั้งร่างของเขา พลังเช่นพลังวิญญาณและพลังเทพปั่นป่วนหลั่งไหลออกไป

ดูดซับกลืนกิน!

พลังเทพรวมศูนย์กลางฝ่ามือจ้าวเฟิง พลังไม่เพียงแต่ไม่ลดลง แต่กลับปะทุขึ้น สนามพลังที่น่าหวาดกลัวฉีกทึ้งเทพโบราณขั้นเก้าเป็นชิ้นๆ จากเคลื่อนย้ายชั่วพริบตาถึงโจมตีสังหาร ขั้นตอนทั้งหมดไม่เกินสองอึดใจ

“ผู้เยาว์…” ครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสามตะลึงงัน แต่สิ่งที่มีมากยิ่งกว่าคือความโกรธแค้นและจิตสังหาร

จ้าวเฟิงสังหารเทพโบราณขั้นเก้าคนหนึ่งอย่างสบายๆ ต่อหน้าต่อตาพวกเขา นี่เป็นการหยามหมิ่นครึ่งก้าวสู่จอมเทพทีเดียว

“มังกรโลกันตร์วารียะเยือก!”

แขนข้างหนึ่งของเทพโบราณอวี้ห่ายค่อยๆ กางออก

วู้ม!

แขนท่อนนั้นเปลี่ยนเป็นของเหลวสีดำแปลกประหลาดขยายออกไปทันใด จากนั้นก่อเป็น ‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ ยาวถึงพันลี้ตัวหนึ่ง

โฮก~

‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ ตัวนั้นคำรามก้องฟ้า สะเทือนชั้นดวงวิญญาณ คลื่นลมคลั่งที่ไร้รูปร่างกวาดทำลายทุกสรรพสิ่ง

“แย่แล้ว!”

สีหน้าของซินอู๋เหินเปลี่ยนไปทันใด “เคล็ดวิชาลับวารีทมิฬของเสวียนอ้าวขั้นเก้า ทั้งยังผสานการโจมตีวิญญาณของเผ่าวิญญาณบรรพกาลไปอีก!”

เคล็ดวิชาแข็งแกร่งของครึ่งก้าวสู่จอมเทพผู้นี้ ภายใต้การโจมตีสุดพลังก็มากพอที่จะสังหารขั้นเก้าทั่วไปในเสี้ยววินาที

เขาเพิ่งคิดจะเข้าไปยุ่ง แต่กลับถูกเทพโบราณเมี่ยหลิวจากอีกด้านหนึ่งสกัดไว้

“คู่มือของเจ้าคือข้า!” มือทั้งสองของเทพโบราณเมี่ยหลิวหมุนควง บนแขนซ้ายขวาต่างก่อสายธารทำลายล้างที่มืดทมิฬขึ้นมา

เสวียนอ้าวที่เทพโบราณเมี่ยหลิวเชี่ยวชาญคือเสวียนอ้าวทำลายล้าง!

ในฐานะที่เป็นครึ่งก้าวสู่จอมเทพ เสวียนอ้าวทำลายล้างของเขาไปถึงขั้นเก้า พลังยังล้ำหน้าเทพโบราณอวี้ห่ายครึ่งขั้น

ฟู่ ครืน ครืน!

สายธารทำลายล้างสองสายดูไปแล้วเหมือนคลุ้มคลั่ง แต่กลับปราดเปรียวว่องไวอย่างน่าประหลาด ราวกับงูดำที่รัดซินอู๋เหินเอาไว้

ซินอู๋เหินถึงแม้จะไม่เกรงกลัวเทพโบราณเมี่ยหลิว แต่ในระยะเวลาสั้นๆ ต้องถูกตรึงเอาไว้แน่นอน ไม่อาจพะวงกับจ้าวเฟิงได้

อีกด้านหนึ่ง

“เสวียนอ้าวแห่งน้ำที่เป็นเสวียนอ้าวขั้นเก้า ทั้งยังผสานเคล็ดวิชาลับสายเลือดวิญญาณของเผ่าวิญญาณบรรพกาล…”

จ้าวเฟิงรู้สึกถึงความกดดันอันตราย แต่ทว่า หลังจากสังหารเทพโบราณขั้นเก้าเขาก็ไม่สะทกสะท้าน ทั้งยังไม่ลืมเอามิติเก็บของของอีกฝ่ายไปด้วย

โฮก~ มังกรโลกันตร์วารียะเยือกที่รัศมีอำนาจเทียมฟ้าพุ่งเข้ามากลืนร่างนั่นลงไป

“ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นจากเหนือหัว ‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ พร้อมกับระลอกคลื่นมิติขมุกขมัว

“บัดซบ…” สีหน้าของเทพโบราณอวี้ห่ายถมึงทึง แต่กลับไม่ยอมแพ้

‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ ตัวนั้นคือแขนข้างหนึ่งของเขาแปรสภาพมา การโจมตีมีความคล่องแคล่วไม่ต่างอะไรจากมือเท้าของตัวเองเลย

ผัวะ ครืน…

ทันใดนั้น มังกรโลกันตร์ใต้เท้าเขาสะบัดหางมหึมากวาดไปยังจ้าวเฟิง

ฟุ่บ! จ้าวเฟิงหายตัวไปทันใด การโจมตีของมังกรโลกันตร์พลาดเป้าอีกครั้ง

“ท่าทาง ‘มังกรโลกันตร์’ ตัวเดียวจะจัดการมันไม่ได้ ต้องโจมตีขนาบหลายๆ ด้าน!”

เทพโบราณอวี้ห่ายใจเย็นลงอย่างรวดเร็ว

หลังจากเข้าไปในคลังสมบัติบรรพชน เขาก็ได้เรียนรู้ เสียเปรียบมาครั้งต่อครั้ง ทำให้เขาไม่กล้าดูถูกฝ่ายตรงข้าม

“กรงเล็บมังกรโลกันตร์!”

สีหน้าเทพโบราณอวี้ห่ายเคร่งครึม แขนอีกข้างหนึ่งแปรสภาพเป็นของเหลวสีดำกึ่งโปร่งแสง ก่อตัวเป็น ‘มังกรโลกันตร์กรงเล็บยักษ์’ หลายร้อยจั้ง

ฟู่ ฉัวะ!

‘มังกรโลกันตร์กรงเล็บยักษ์’ โจมตีจ้าวเฟิงจากข้างหลัง พร้อมด้วย ‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ ที่โจมตีจากด้านหน้า

“จ้าวเฟิงลำบากแล้ว…” เทพโบราณพั่วเยวี่ยและเทพโบราณหวาไฉ่อดกังวลไม่ได้

แต่ว่าพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของ ‘เทพโบราณมู่อวี้’ ซึ่งเป็นเทพโบราณขั้นเก้าอีกคนหนึ่ง

ไม่เพียงเท่านี้ ‘เขตแดนเหมันต์พันวารี’ ที่เทพโบราณหานอวี้ค้ำยันเอาไว้ยังแช่แข็งไปทั่วพันลี้

ครืน ตูม ตูม~ ภูเขาน้ำแข็งที่อยู่รอบด้านกำลังหดลงทีละน้อย พลังเหมันต์ที่รวมตัวกันเพิ่มขึ้นไม่หยุด

พื้นที่ต่อสู้ของทุกคนจะเล็กลงเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านพ้นไป

เทพโบราณทั้งสองของเผ่าเทพยักษ์ถูกแช่แข็งจากพลังเหมันต์ที่แข็งแกร่ง สายเลือดพลังเทพและความเร็วล้วนได้รับผลกระทบอย่างมาก

ภายใต้การควบคุมของเทพโบราณหานอวี้ ‘เขตแดนเหมันต์พันวารี’ หลักๆ แล้วส่งผลกระทบต่อฝั่งศัตรู

จนทำให้การร่วมมือของเทพโบราณเผ่าเทพยักษ์ทั้งสองล้วนถูก ‘เทพโบราณมู่อวี้’ ควบคุมไว้ แต่ทว่า ผลกระทบของพลังเหมันต์ต่อซินอู๋เหินและจ้าวเฟิงกลับไม่ชัดเจนนัก

“ครึ่งก้าวสู่จอมเทพ ก็แค่นี้เท่านั้น” เสียงเอื่อยเฉื่อยแกมหยอกล้อดังมาจากมุมหนึ่งของพื้นที่ต่อสู้

ฟิ้ว…

จ้าวเฟิงลากรอยเงาทางหนึ่งไปในอากาศ ความเร็วเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่งทันใดโดยไร้สัญญาณเตือน

บึ้ม บึ้ม!

การโจมตีของมังกรโลกันตร์วารียะเยือกและมังกรโลกันตร์กรงเล็บยักษ์พลาดเป้าในเวลาเดียวกัน แต่กลับทำลายภูเขาน้ำแข็งที่สูงเกือบพันจั้งสองลูกจนย่อยยับ

ตอนนี้ จ้าวเฟิงไม่ได้ใช้เคลื่อนย้ายชั่วพริบตา ใช้เพียงความเร็วของท่าร่างก็หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย

ผลกระทบจากพื้นที่หนาวเยือกของ ‘เขตแดนเหมันต์พันวารี’ แทบจะไม่เกิดขึ้นกับเขา

เขามีชุดคลุมมิติคุ้มกาย ทั้งยังมีคุณสมบัติดูดซับกลืนกินของพลังเทพรวมศูนย์ พลังเหมันต์รอบๆ เพียงเข้าใกล้ก็ราวกับก้อนหิมจมลงสู่ทะเล

“เป้าหมายต่อไป สังหารเจ้า”

จ้าวเฟิงลอยอยู่กลางอากาศ ยื่นมือชี้นิ้วไปยัง ‘เทพโบราณมู่อวี้’ ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของสนามต่อสู้

อ๊าก! เทพโบราณมู่อวี้กำลังสู้กับเทพโบราณเผ่าเทพยักษ์ทั้งสอง สีหน้าพลันชะงัก เหงื่อซึมชื้นที่หน้าผาก

เมื่อครู่เขาเห็นสภาพการตายของเทพโบราณขั้นเก้าอีกคนหนึ่งของเผ่าเขาอย่างชัดเจน

“ผู้เยาว์! อย่าได้กำเริบนัก!”

เทพโบราณหานอวี้ที่กำลังย่อขนาด ‘เขตแดนเหมันต์พันวารี’ ใบหน้างดงามของนางหวาดหวั่น

“ช่างลำพองเกินไปแล้ว…” เทพโบราณอวี้ห่ายทั้งตกใจทั้งโกรธแค้น อีกฝ่ายกล้าชี้นิ้วเลือกสังหารคนของฝั่งตนอย่างเปิดเผย

ก่อนหน้านี้ จ้าวเฟิงสังหารเทพโบราณขั้นเก้าคนหนึ่งต่อหน้าต่อตาครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสาม ความสำเร็จในตอนนั้น ทุกคนอ้างว่าเป็นการลอบโจมตีและไม่ได้ทันตั้งตัว

แต่ตอนนี้ จ้าวเฟิง ‘ชี้นิ้วเลือกสังหาร’ เทพโบราณขั้นเก้าอีกคนหนึ่ง…

คือเทพโบราณมู่อวี้

“แย่แล้ว! แม้แต่ครึ่งก้าวสู่จอมเทพก็ทำอะไรคนคนนี้ไม่ได้…”

จิตใจของเทพโบราณมู่อวี้ร้อนรุ่ม ต่อให้เป็นฝ่ายได้เปรียบ พวกเขาก็ไม่มีใจจะสู้กับเทพโบราณเผ่าเทพยักษ์ทั้งสอง

“มีพวกเราอยู่ เจ้าไม่มีทางทำสำเร็จได้”

หานอวี้และอวี้ห่ายครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสองมองตากันชั่วครู่ สีหน้าเคร่งขรึมเอาจริง

หากให้จ้าวเฟิงทำสำเร็จอีกครั้ง เสียกำลังรบขั้นเก้าไปไม่ว่า หน้าของพวกเขาจะเอาไปไว้ที่ไหน?

“ข้าจะสังหารเขา พวกเจ้าใครก็ขวางข้าไม่ได้” ใบหน้าของจ้าวเฟิงเรียบเฉย

“ไม่มีทาง!” เทพโบราณอวี้ห่ายควบคุม ‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ หนึ่งในนั้นไปคุ้มครองข้างกายเทพโบราณมู่อวี้

ส่วน ‘มังกรโลกันตร์กรงเล็บยักษ์’ ยังคงกัดจ้าวเฟิงไม่ยอมปล่อย

“แท่นบัวหยกเหมันต์!” มือนุ่มเนียนของเทพโบราณหานอวี้สะบัดไป ใต้เท้าของเทพโบราณมู่อวี้ก็มีบันไดดอกบัวขาววาววับปรากฏขึ้น

ถึงแม้นางกำลังย่อส่วน ‘เขตแดนเหมันต์พันวารี’ แต่การช่วยเหลือในระดับหนึ่งนั้นก็สามารถทำได้ อีกทั้งหากย่อส่วนเขตแดนเหมันต์พันวารีสำเร็จ แล้วก่อเป็น ‘อาณาจักรเทพเหมันต์’ ที่น่าพรั่นพรึง ศัตรูก็ยากจะหนีพ้นไปได้แล้ว

ไม่นานนัก เทพโบราณมู่อวี้มีแท่นบัวหยกเหมันต์และมังกรโลกันตร์วารียะเยือกช่วยป้องกันสองแรง จิตใจจึงสงบลงได้

“ฮ่าๆ…” จ้าวเฟิงหัวเราะเสียงยาว คลื่นมิติที่แข็งแกร่งชั้นหนึ่งกระเพื่อมอยู่บนร่าง

วู้ม ฟุ่บ!

ร่างของเขาหายวับไป ระยะการเคลื่อนย้ายชั่วพริบตาครั้งนี้ค่อนข้างไกล

“เอ๋?” เทพโบราณหานอวี้ตกตะลึง

เสี้ยวขณะต่อไป นางสัมผัสได้ถึงเศษเสี้ยวคลื่นมิติในพื้นที่ของเทพโบราณอวี้ห่าย

“ระวัง!” เทพโบราณหานอวี้หน้าเปลี่ยนสี ร้องเตือนขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ส่วนเทพโบราณอวี้ห่ายแขนทั้งสองว่างเปล่า มือทั้งสองของเขาแปรสภาพแบ่งเป็น ‘มังกรโลกันตร์วารียะเยือก’ และ ‘มังกรโลกันตร์กรงเล็บยักษ์’ ไปต่อสู้

เช่นนี้แล้ว พลังของเขาโดยเฉพาะด้านการป้องกันก็จะอ่อนลงไปมาก

เมื่อได้ยินคำเตือนของเทพโบราณหานอวี้ เขาก็สัมผัสได้ถึงคลื่นมิติรางเลือนทางข้างหลัง จึงตื่นตระหนกในใจทันที

“หมัดเทพรวมศูนย์!”

ภายใต้มิติบิดเบี้ยวที่แปลกประหลาด หมัดสีเงินเข้มที่ผสมปนเปหมัดหนึ่งปะทะลงบนร่างของเขาทันที

หมัดนั้นหลบเลี่ยงไม่ได้เลย เพราะภายใต้เสวียนอ้าวเวลา ความเร็วของมันไปถึงระดับสูงสุด กระทั่งทำให้เทพโบราณอวี้ห่ายยังเกิดความรู้สึกเหมือนมิติเวลาปั่นป่วน

“ติดกับแล้ว! เป้าหมายของมันคือเทพโบราณอวี้ห่าย!”

เทพโบราณหานอวี้กัดฟันกรอด

เทพโบราณอวี้ห่ายอยู่ในช่วงอ่อนแอ หากเผชิญหน้ากับการโจมตีที่น่ากลัวระดับนี้ ก็เต็มไปด้วยอันตรายเช่นเดียวกัน

ผัวะ ครืน~ เทพโบราณอวี้ห่ายถูกหมัดชกลอยกระเด็น มุมปากมีเลือดไหลริน

“สมกับที่เป็นครึ่งก้าวสู่จอมเทพ บรรลุถึงเสวียนอ้าวขั้นเก้าแล้ว…”

จ้าวเฟิงพึมพำเสียงต่ำ

เห็นเพียงร่างของเทพโบราณอวี้ห่ายมีระลอกคลื่นน้ำชั้นหนึ่งปรากฏขึ้น แล้วคลายการโจมตีรวมศูนย์ของจ้าวเฟิงไปมาก

ด้วยพลังฝึกตนขั้นครึ่งก้าวสู่จอมเทพและพลังแฝงของสายเลือดเผ่าพันธุ์บรรพกาลของอีกฝ่าย หมัดนี้เพียงแค่สร้างบาดแผลในระดับหนึ่งให้เท่านั้น ยังไม่มากพอที่จะสังหาร

เหมียว~ ร่างแข็งแรงของแมวตัวหนึ่งปรากฏขึ้นข้างหลังเทพโบราณอวี้ห่าย มีดมีอักขระสีเงินลากคมมีดเงาเย็นเยือกออกมาทางหนึ่ง และฟันไปยังเทพโบราณอวี้ห่าย

ยังมีซุ่มโจมตีอีก!

ร่างอ้อนแอ้นของเทพโบราณหานอวี้สั่นสะท้าน ใจของนางเย็นเยียบ แผนของเจ้าคนนั้นน่ากลัวเกินไปแล้ว ต่อหน้าจ้าวเฟิงพูดว่าเลือกสังหารเทพโบราณมู่อวี้ แต่คนที่จะจัดการจริงๆ กลับเป็นเทพโบราณอวี้ห่าย

ฉัวะ ฉึก! มีดอักขระสีเงินเล่มนั้นแทงเข้าไปในร่างคลื่นน้ำของเทพโบราณอวี้ห่ายเต็มแรง

“อั๊ก…” ถึงแม้จะแปลงสภาพเป็นน้ำเย็น เทพโบราณอวี้ห่ายก็ยังแค่นเสียงขึ้นจมูก ร่างแข็งทื่อ ใบหน้าซีดขาว

“มีดลับเสียงสวรรค์!”

‘อวี่เหิง’ ที่ยังคงอยู่ข้างหลังเอ่ยปากขึ้นเป็นครั้งแรก

มีดลับเสียงสวรรค์คือสมบัติที่แมวขโมยน้อยได้มาจากคลังสมบัติของหอมารสวรรค์ ในตอนนั้นทำเอาผู้นำระดับสูงของหอมารสวรรค์แค้นเคืองเป็นอย่างมาก

มีดนี้สร้างขึ้นโดยกรรมวิธีลับของเผ่าความลับสวรรค์ แล้วเพิ่มวัสดุพิเศษบางอย่างลงไป กระทั่งสามารถเรียกได้ว่าเป็นอาวุธเทพโจมตีระดับสุดยอด

อวี่เหิงที่อยู่ข้างหลังภายนอก ‘เขตแดนเหมันต์พันวารี’ เหมือนว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่คิดจะลงมือ หรือบางทีตัวเขาอาจพะวงอะไรอยู่

“เคลื่อนย้ายมิติ!”

ตาซ้ายของจ้าวเฟิงจับจ้อง เก็บแมวขโมยน้อยที่ลอบโจมตีสำเร็จลงไปทันที

เสี้ยวขณะต่อมา

ครืน ครืน! ในเขตแดนเหมันต์พันวารี ภูเขาน้ำแข็งพันจั้งสองลูกพุ่งทะลวงจากข้างล่างขึ้นไปบนฟ้าในเวลาเดียวกันเพื่อทิ่มแทงจ้าวเฟิงและแมวขโมยน้อย

พลังการโจมตีของมันเทียบเท่ากับการโจมตีของเทพโบราณขั้นเก้าสุดยอด

หลังจากที่เขตแดนเหมันต์พันวารีย่อส่วนลงอีกขั้นหนึ่งแล้ว เทพโบราณหานอวี้ก็แบ่งจิตใจออกมาส่วนหนึ่งเพื่อทำการโจมตี ถึงแม้จ้าวเฟิงและแมวขโมยตัวน้อยจะหลบหลีกการโจมตีของภูเขาน้ำแข็งทั้งสองลูกได้ แต่ก็สามารถขัดจังหวะการโจมตีเทพโบราณอวี้ห่ายของทั้งสองได้สำเร็จ

“ไป!” มือของเทพโบราณหานอวี้ยกขึ้นเบาๆ

ฟุ่บ! แท่นบัวหยกเหมันต์ขั้นที่สองปรากฏอยู่ใต้เท้าเทพโบราณอวี้ห่าย เพิ่มการป้องกันอีกขั้นหนึ่งให้เขา จะสูญเสียครึ่งก้าวสู่จอมเทพอีกคนหนึ่งไปไม่ได้เด็ดขาด

“กลับมา!” เทพโบราณอวี้ห่ายก็จำต้องเก็บ ‘มังกรโลกันตร์กรงเล็บยักษ์’ กลับมา แล้วคืนกลับเป็นแขนข้างหนึ่ง เพิ่มพลังปกป้องตัวเอง

เมื่อครู่ การโจมตีฉับพลันของจ้าวเฟิงและการซุ่มโจมตีของแมวขโมยสร้างบาดแผลให้เขาได้ไม่น้อย ในใจจึงนึกหวาดกลัวขึ้นมา

“ฮ่าๆ” หลังจากทำร้ายเทพโบราณอวี้ห่ายจนสาหัสแล้ว จ้าวเฟิงหัวเราะเบาๆ ทำท่าทางเหมือนแผนร้ายสำเร็จอีกหลายส่วน

แย่แล้ว! เทพโบราณหานอวี้นึกอะไรขึ้นได้อีกครา

ในเสี้ยวขณะต่อมา เหตุการณ์ที่น่าตกใจเกิดขึ้นอีกครั้ง

“หมัดเทพรวมศูนย์!”

ชายหนุ่มผมสีเงินมายาปรากฏขึ้นเบื้องหลัง ‘เทพโบราณมู่อวี้’

เพล้ง! แท่นบัวหยกเหมันต์รอบกายเทพโบราณมู่อวี้แตกสลายลงทันที

เพราะจิตใจส่วนใหญ่ของเทพโบราณหานอวี้ใช้อยู่กับการปกป้องเทพโบราณอวี้ห่าย ระดับการป้องกันเทพโบราณมู่อวี้ฝั่งนี้ถึงลดลงไป

วู้ม ครืน…

หลังจากหมัดสีเงินเข้มของจ้าวเฟิงทะลวงแท่นบัวหยกเหมันต์แล้ว ก็กลืนกินดูดซับพลังเหมันต์บางส่วนไป พลังยังสามารถหลอมรวมขึ้นได้อีก

“ไม่…” เทพโบราณมู่อวี้ร้องตกใจ ดิ้นรนงัดวิชาออกมาใช้ทั้งหมดเพื่อพยายามรักษาชีวิตรอด แต่จะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร

เบื้องหน้าของเขามีการโจมตีของเทพโบราณพั่วเยวี่ยกับเทพโบราณหวาไฉ่ ตกอยู่ในสภาพจนตรอกเรียบร้อย

สิ่งที่ยิ่งน่ากลัวก็คือ คลื่นมิติไร้รูปร่างกลุ่มหนึ่งหุ้มล้อมรอบกายเขาไว้

ทันใดนั้น การเคลื่อนไหวทุกอย่างของร่างกายกลายเป็นภาพเคลื่อนไหวช้าๆความเร็วของเขาถูกลดลงหลายสิบเท่า!

ถึงแม้ความคิดของเขาตอบสนองด้วยการแปลงร่างเป็นกายวิญญาณบรรพกาล แต่การเคลื่อนไหวของร่างกายก็ช้าเกินไปนัก

“เสวียนอ้าวเวลา…” เทพโบราณมู่อวี้เหลือเพียงแค่ความคิดนี้ก่อนตาย

สองครึ่งก้าวสู่จอมเทพหานอวี้และอวี้ห่ายสกัดกั้นไว้ไม่ทันแล้ว

สีหน้าของทั้งสองเคร่งเครียด ใจหนาวเหน็บ พวกเขาตกหลุมพรางจ้าวเฟิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำยังถูกอีกฝ่ายจูงจมูก

เมื่อแรกเริ่ม เดิมคิดว่าเป้าหมายของจ้าวเฟิงคือเทพโบราณมู่อวี้ แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะวางแผนซุ่มโจมตีเทพโบราณอวี้ห่าย

เทพโบราณอวี้ห่ายเพิ่งจะหลุดพ้นจากอันตราย เป้าหมายของจ้าวเฟิงกลับเปลี่ยนอีกครั้ง

สุดท้ายก็ย้อนโจมตีกลับมาอีก!

“อ๊าก…!” ชั้นดวงวิญญาณมีเสียงร้องน่าสังเวชดังขึ้น ร่างกายและวิญญาณของเทพโบราณมู่อวี้ปรมาจารย์ค่ายกลคนนี้ถูกพวกจ้าวเฟิงทั้งสามคนบดขยี้ดับสูญ

“ข้าพูดเอาไว้แล้ว…ข้าจะฆ่าเขา พวกเจ้าขวางข้าไม่ได้”

จ้าวเฟิงพูดโดยไม่สะทกสะท้าน ก่อนเก็บมิติเก็บของของเทพโบราณมู่อวี้ไป รางวัลเพิ่มขึ้นอีกชิ้นแล้ว

มิติแห่งนี้มีโอกาสมากมาย ผลเก็บเกี่ยวของคนเผ่าวิญญาณบรรพกาลไม่ด้อยไปกว่าคนของเผ่าเทพยักษ์เลย

“เจ้า…” เทพโบราณหานอวี้โกรธจนตัวสั่น ส่วนเทพโบราณอวี้ห่าย ใบหน้ากลับมีเศษเสี้ยวของความยินดีปรากฏ

“สหายจ้าว! ทำได้ดียิ่งนัก…” ซินอู๋เหินหัวเราะร่า

เสี้ยวขณะนี้เขาไม่ได้อยู่ในสภาวะเทพยักษ์ แต่กลับสู้กับเทพโบราณเมี่ยหลิวได้อย่างสูสี

ร่างของซินอู๋เหินในระหว่างการต่อสู้มีกลิ่นอายแห่งกฎเกณฑ์ลอยอยู่รางเลือน ในการโจมตีหลายครั้งจะปะทุสำนึกรู้ขั้นจอมเทพขึ้นมาบ้าง

พลังฝึกตนของเขาตอนนี้พูดได้ว่าถึงขั้นครึ่งก้าวสู่จอมเทพแล้ว

หากเขาอยู่ในสภาวะเทพยักษ์ น่ากลัวว่าจะบดขยี้เทพโบราณเมี่ยหลิวฝั่งตรงข้ามได้อย่างสบายๆ

“ตายอีกแล้ว? พวกเจ้าสองคน…ทำได้อย่างไรกัน?”

เทพโบราณเมี่ยหลิวอีกฝั่งหนึ่งเกือบจะอ้าปากสบถด่า

เขาคนเดียวต้านทานการโจมตีของซินอู๋เหินอย่างยากลำบาก ครึ่งก้าวสู่จอมเทพอีกสองคนจัดการเทพโบราณขั้นแปดกับขั้นเก้าสองสามคน น่าจะเป็นเรื่องง่ายๆ สิถึงจะถูก แต่เวลานานเพียงนี้ เทพโบราณขั้นเก้าสองคนกลับถูกสังหารติดๆ กัน

“เจ้าพวกโง่ทั้งสาม! คนผู้นี้ถึง ‘จุดสูงสุด’ ของความเร็วแล้ว พวกเจ้ายังจะสู้กับมันจนสูญเสียขั้นเก้าไปสองคนอีก… ”

อวี่เหิงที่คุมเชิงอยู่ข้างหลังอ้าปากสบถด่าอย่างอดไม่ได้

ในฐานะที่เป็นคนเฝ้าดู เขาอ่านสถานการณ์ได้กระจ่างชัดยิ่งกว่า เพียงแต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป แผนของจ้าวเฟิงเดี๋ยวจริงเดี๋ยวเท็จ เขาเลยต้านทานไม่ทัน อีกทั้งตอนนี้จะตำหนิครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสามก็ไม่ได้อะไรแล้ว

ปัญหาของเขามาเยือนแล้ว!

แซ่ก แซ่ก! แซ่ก แซ่ก!…

ในตอนนี้เอง เสียงกองทัพแมลงดังมาจากข้างหลังของอวี่เหิง

“เป็นกลิ่นอายกลุ่มนั้น…เป็นกลิ่นอายกลุ่มนั้นจริงๆ…ศัตรูตัวฉกาจที่สุดของข้าของข้า ‘เผ่าตั๊กแตนพิษ’!”

“ข้าจะฉีกร่างเจ้าเป็นหมื่นๆ ชิ้น…”

เสียงของนางพญาแมลงมาพร้อมความเคียดแค้นที่เย็นเยียบเสียดกระดูก ดังก้องไปในชั้นดวงวิญญาณ

เป้าหมายของมันคือ อวี่เหิง นั่นเอง!

เพียงครู่เดียว ลูกหลานแมลงนับหมื่นนับล้านกลืนกินฟ้าดิน แปลงเป็นคลื่นทะเลแมลงบินโถมไปยังอวี่เหิงที่คุมเชิงอยู่ข้างหลัง