บทที่ 1396 หลอก

ฟ้าดินที่บ้าคลั่งอลหม่านพลันกลับคืนสู่ความเงียบสงบ

จ้าวเฟิงถอนหายใจโล่งอก เผยสีหน้ายินดี

เมื่อครู่แม้กระทั่งตัวเขาเองก็ยังสงสัย ว่าจะสามารถสลายการโจมตีของอวี่เหิงได้หรือไม่

“รอดแล้ว?”

เทพโบราณหวาไฉ่อึ้งไปชั่วขณะหนึ่งก็ฟื้นสติกลับมา นัยน์ตาส่องประกายประหลาดมองไปยังจ้าวเฟิง

“ทำได้อย่างไร?” เทพโบราณเฉิงอวิ๋นพึมพำอย่างตกใจ

เมี้ยว เมี้ยว!

แมวขโมยน้อยกระโจนไปบนบ่าของจ้าวเฟิง กระโดดโลดเต้นอยู่สักครู่พร้อมโอ้อวดศักดา

จากที่ไกลๆ

“มีพลังที่…น่าอัศจรรย์เช่นนี้จริงๆ ด้วย!”

ซินอู๋เหินก็อึ้งตะลึงอยู่กับที่ มองไปยังจ้าวเฟิงที่อยู่ไกลลิบ ในใจสั่นสะท้านเป็นอย่างยิ่ง

ตอนนี้เขาเข้าใจอีกครั้ง ต่อให้ตนสืบทอดพลังของชาติที่แล้วมา บางทีก็อาจจะยังถูกจ้าวเฟิงทิ้งห่างเอาไว้ข้างหลัง

“นี่หรือว่าจะเป็นพลังศาสตร์ลวงตาขั้นสูงสุด?”

มู่กู่พึมพำเสียงต่ำ

พลังศาสตร์ลวงตาขั้นสูงสุดก็คือภาพมายากลายเป็นจริง เปลี่ยนพลังในห้วงมายาให้กลายเป็นของจริง กระทั่งสามารถเปลี่ยนของจริงให้กลายเป็นมายาได้

“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? เจ้าเด็กนั่นทำได้อย่างไร?”

เทพโบราณหานอวี้ตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง ไม่อาจจะเชื่อได้

นางรู้จักพลังของจ้าวเฟิงดีเป็นอย่างยิ่ง จะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้ในชั่วประเดี๋ยวได้อย่างไร?

“รีบสังหารเทพโบราณเมี่ยหลิวเร็ว!” จ้าวเฟิงแอบส่งกระแสจิตไป

ฟิ้ว! แมวขโมยน้อยลงมือเป็นตัวแรก แปลงเป็นประกายแสงเทาเงินพุ่งไปยังเทพโบราณเมี่ยหลิว

ฉัวะ ฉึก! คมมีดเงินที่เย็นเยียบฟันเข้าไปในอกของเทพโบราณเมี่ยหลิว

ในขณะเดียวกัน เทพโบราณเฉิงอวิ๋นโจมตีมาทันที ฝ่ามือสะบัดคมมีดเวลาที่ต่อเนื่องไม่ขาดสายมา

“อ๊าก…” เทพโบราณเมี่ยหลิวพลันร้องอย่างอนาจไม่หยุด

“ตรารวมศูนย์สะกดเทพ!”

จ้าวเฟิงโคจรพลังเทพรวมศูนย์มหาศาล รวมตราประทับสีเงินเข้มขุ่นข้นซึ่งใหญ่ราวภูเขาออกมา ก่อนจะบดขยี้ลงไปทันที

ในขณะเดียวกัน แรงกัดกินแปลกประหลาดกลุ่มหนึ่งที่อยู่รอบตราประทับมหึมาก็ดูดกลืนพลังฟ้าดินต่างๆ มาเพิ่มอานุภาพให้กับมันเอง

ครืน บึ้ม! ตราประทับสีเงินเข้มบดทับลงมาทันที

พลังที่หนักอึ้งนั้นทำให้ทั่วทั้งร่างและวิญญาณของเทพโบราณเมี่ยหลิวสั่นสะท้าน กระอักเลือดออกมาไม่หยุด

วู้ม~

ต่อมา พลังรวมศูนย์บิดเบี้ยวชั้นหนึ่งกลืนกินร่างวิญญาณของเขาไปทีละนิดๆ

“ไม่…” เทพโบราณเมี่ยหลิวคิดดิ้นรนให้หลุดพ้น แต่เดิมทีเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ไร้ซึ่งแรงต้านทานอย่างสิ้นเชิง

ไม่ถึงเสี้ยวขณะ เทพโบราณเมี่ยหลิวตายลงโดยสมบูรณ์

“เจ้าพูดว่าภายใต้ระดับขั้นเดียวกัน ต่อให้เป็นแปดเนตรเทพเจ้าก็ทำอะไรเจ้าไม่ได้ไม่ใช่รึ?”

จ้าวเฟิงยิ้มเล็กน้อย มองไปยังอวี่เหิง

“เจ้า…” สีหน้าของอวี่เหิงซีดเผือดไปชั่วขณะหนึ่ง อยากจะพูดอะไรแต่ก็พูดไม่ออก

ถึงแม้สายเลือดดวงตาของจ้าวเฟิงไม่ธรรมดามาก แต่สายเลือดดวงตาทั้งหมดในโลกล้วนมาจากจากเนตรเทพเจ้าทั้งสิ้น

เขาไม่อาจโต้แย้งได้เลย!

นอกจากนั้น เมื่อครู่เขาดื่มเลือดพิเศษลงไปฟื้นฟูพลังสายเลือด การโจมตีอันแข็งแกร่งที่สำแดงออกมาถูกเทพโบราณขั้นเก้าผู้หนึ่งทำลาย

ไม่ว่าจะคิดอย่างไรอวี่เหิงก็อึดอัดใจเป็นอย่างยิ่ง

“เฮ้อ เจ้าเป็นคนของเผ่าความลับสวรรค์ พวกเราก็ไม่ได้อยากจะล่วงเกินเจ้า!”

จู่ๆ จ้าวเฟิงก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา

ประโยคนี้ทำเอาคนที่นั่นต่างตกตะลึง ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไม

“เจ้าเด็กนี่เป็นอะไรไป?”

“ยอมศิโรราบแล้ว?”

เทพโบราณหานอวี้และเทพโบราณอวี้ห่ายค่อนข้างตกใจ

ซินอู๋เหินก็มองไปยังจ้าวเฟิงด้วยสีหน้าแปลกประหลาดเช่นกัน ไม่รู้ว่าจ้าวเฟิงคิดอะไรอยู่

“เจ้าหมายความว่าอะไร?” อวี่เหิงถามขึ้นตามตรง

การฟื้นคืนสติของจ้าวเฟิงทำลายเคล็ดวิชาลับของเขา สังหารเทพโบราณเมี่ยหลิว ทำให้อัตราชัยชนะของเขาลดลงจริงๆ การเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นต่อไปก็ยิ่งมากขึ้นหากจ้าวเฟิงถอยไปเอง เขาสามารถชนะได้ร้อยทั้งร้อยอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าเขากลับอยากสังหารจ้าวเฟิงที่เป็นหนามยอกอกนี่ อีกทั้งจับแมวความลับสวรรค์ไปเสีย

เขาที่เป็นถึงคนของเผ่าความลับสวรรค์ มีพลังสายเลือดบรรพกาล กลับต้องให้เทพโบราณขั้นเก้าคนหนึ่งถอยให้จึงจะชนะได้

เรื่องนี้หากให้อาจารย์และคนในเผ่ารู้เข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน

แต่จ้าวเฟิงก็น่าประหลาดเสียจริง สามารถทำลายพลังเผ่าบรรพกาลของเขาได้ นี่ทำให้อวี่เหิงตกเข้าสู่ห้วงความคิดชั่วครู่หนึ่ง…

อวี่เหิงนิ่งเงียบ แต่ขั้วอำนาจเผ่าแสงที่อยู่อีกด้านหนึ่งกลับอดรนทนไม่ไหวแล้ว

หากจ้าวเฟิงถอยออกไป คนที่จะเจอหายนะคือพวกเขา!

“ต้องขอโทษด้วย เผ่าแสงทุกท่าน ข้าเป็นเพียงแค่เทพโบราณขั้นเก้าทั่วไป เผ่าความลับสวรรค์เป็นเผ่าพันธุ์อันดับสามของรายชื่อหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณ…”

จ้าวเฟิงมองไปยังเผ่าแสงด้วยใบหน้ารู้สึกผิด

“นี่…” ชั่วขณะนั้น มู่กู่ไม่รู้จะเอ่ยปากอย่างไร

จริงตามนั้น เผ่าความลับสวรรค์เป็นเผ่าพันธุ์ในตำนาน อยู่ในอันดับที่สามของรายชื่อหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณ ในตอนนั้นเผ่าพันธุ์แห่งแสงล่มสลายก็เพราะเผ่าความลับสวรรค์นี่เอง

จ้าวเฟิงเป็นเทพโบราณขั้นเก้าทั่วไป ไม่จำเป็นต้องงัดข้อสู้กับเผ่าความลับสวรรค์จริงๆอีกทั้งตอนนี้ พลังที่จ้าวเฟิงสำแดงออกมาไม่ธรรมดานัก เป็นไปได้มากว่าอวี่เหิงของเผ่าความลับสวรรค์จะยุติความขัดแย้งกับฝ่ายจ้าวเฟิง

เหมียว เหมียว~

แมวขโมยน้อยโบกไม้โบกมือกับมู่กู่และเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนทันที

“อะไรนะ เจ้าให้ข้าศิโรราบต่อนายของเจ้า…”

สีหน้าของเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนเปลี่ยนไปทันใด

ก่อนหน้านี้ แมวขโมยตัวน้อยก็มีข้อเสนอนี้เช่นกัน แต่เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนแม้กระทั่งจอมเทพยังไม่เหลียวแล กับแค่เทพโบราณยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

แต่ตอนนี้ เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนจำต้องให้ความสำคัญ

“นี่…” มู่กู่ชะงักคำพูดโดยพลัน

เขากับจ้าวเฟิงและฝ่ายเผ่าเทพยักษ์ไร้ซึ่งความสัมพันธ์เกี่ยวข้อง ไม่มีผลประโยชน์ใดๆ ทั้งสิ้น อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องสู้จนตัวตายเพื่อช่วยพวกเขา

แต่เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนปกป้องที่นี่มาโดยตลอด ซื่อสัตย์ภักดีต่อเผ่าแสง เขาจะส่งเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนให้ไปเพราะเรื่องนี้ได้อย่างไร

“เอ๋?” อวี่เหิงขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกไม่ค่อยชอบมาพากล

ทันใดนั้น ตาของเขาก็ฉายประกายวาบผ่าน

เขาเข้าใจแล้ว จ้าวเฟิงไม่ได้คิดประนีประนอมกับตัวเขาเลย แต่กลับคิดจะหลอกเผ่าแสง

ทว่าในตอนนี้เอง เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนพลันเอ่ยปากขึ้น “จ้าวเฟิง ขอเพียงเจ้าช่วยข้าเอาชนะคนพวกนี้ได้ ข้ายินยอมสวามิภักดิ์ต่อเจ้า!”

เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนยอมสวามิภักดิ์ต่อจ้าวเฟิง แต่มีข้อแม้ นั่นก็คือจะต้องเอาชนะตำหนักวิญญาณบรรพกาลและอวี่เหิงให้ได้

“เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน ได้ ข้ารับปากเจ้า!”

จ้าวเฟิงเผยสีหน้าสับสนปนยินดี ราวกับยากที่จะทนต่อความเย้ายวนใจอันแรงกล้าได้ สุดท้ายจึงตกปากรับคำ

เมี้ยว เมี้ยว!

เจ้าแมวขโมยน้อยแอบยิ้มขึ้นมา ทำท่าทางราวกับแผนร้ายสำเร็จแล้ว

“ฮ่าๆ ช่างน่าหัวเราะเสียจริง ทำเสียอย่างกับว่าพวกเจ้าชนะแล้วอย่างนั้นล่ะ!”

อวี่เหิงพลันหัวเราะลั่น

เมื่อครู่เขาคิดๆ ดู ต่อให้จ้าวเฟิงสามารถทำลายพลังของเขาได้จริงๆ แต่การใช้พลังของจ้าวเฟิงก็ไม่น้อยแน่นอน

จ้าวเฟิงเพิ่งจะทำลายเคล็ดวิชาลับของเขาไป เขาไม่เชื่อว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีปัญญาสำแดงวิชาดวงตาลึกลับนั้นต่อได้

ฟิ้ว! เพิ่งเอ่ยจบ อวี่เหิงก็พุ่งทะยานไปยังจ้าวเฟิง

“เอาชีวิตเจ้ามาเสีย!” อวี่เหิงมีสีหน้าเย็นเยือก จิตสังหารน่าหวาดหวั่น

“แย่แล้ว สกัดไว้เร็ว!” ซินอู๋เหินและมู่กู่พุ่งออกไปทันที

ตอนนี้ ความหวังหลักในการจัดการอวี่เหิงของพวกเขาก็คือจ้าวเฟิง จะให้เหตุไม่คาดฝันใดเกิดขึ้นกับเขาไม่ได้

ฟิ้ว ฟิ้ว! มู่กู่ค่อนข้างว่องไว เข้าประชิดไปยังอวี่เหิงอย่างรวดเร็ว จากนั้นกระตุ้นเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน ปลดปล่อยคมมีดเวลาออกมาสายหนึ่ง

คมมีดเวลานั้นเมินเฉยต่อทุกสิ่ง มาปรากฏอยู่ข้างหลังอวี่เหิงทันที

ครืน! ความคิดของอวี่เหิงขยับเล็กน้อย ชั้นแสงสีเงินทองที่พวยพุ่งขึ้นข้างหลังปะทะเข้ากับคมมีดเวลาและทำลายมันลง

ส่วนตัวเขาไล่ตามจ้าวเฟิงต่อไป

แน่นอนว่าจ้าวเฟิงไม่มีทางรอให้อวี่เหิงมาปลิดชีพ

ฟุ่บ! ปีกสีทองข้างหลังจ้าวเฟิงโบกกระพืออย่างรวดเร็ว ร่างแปลงเป็นลำแสงสีทองอ่อนสายหนึ่งจากไปไกลอย่างรวดเร็ว

ในความเป็นจริง ‘เนตรเทพมายาทำลายล้าง’ ที่จ้าวเฟิงสำแดงออกมาเมื่อครู่ใช้พลังหมดไปสูงมาก

ละครที่แสดงกับแมวขโมยตัวน้อยเมื่อครู่ก็เพื่อถ่วงเวลาฟื้นฟูพลังดั้งเดิม

“ฆ่าจ้าวเฟิงก่อน!” อวี่เหิงตะโกนทันใด

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ครึ่งก้าวสู่จอมเทพตำหนักวิญญาณบรรพกาลอีกสองคนพลันเคลื่อนไหว

“หมัดเทพรวมศูนย์!” ระหว่างทางที่จ้าวเฟิงหลบหนี ก็ซัดหมัดแสงสีเงินเข้มที่ผสมกันวุ่นวายออกมาหลายสาย

ในขณะเดียวกัน มู่กู่และซินอู๋เหินก็ไล่อวี่เหิงมาทัน

“กาลเวลาสะบั้นสังหาร!”

มู่กู่กระตุ้นเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน ในท้องฟ้าพลันปรากฏคมมีดขาวแวววาวที่ทั้งยาวและแคบขึ้นทางหนึ่ง

ฟุ่บ! คมมีดมายาที่ยาวหลายร้อยจั้งทะลุผ่านไป

ยังไม่ทันมาถึง พลังเวลาที่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งก็ปกคลุมอวี่เหิงและครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสองเอาไว้ ทำให้ความเร็วของพวกเขาเชื่องช้าลง

“บัดซบ เผ่าแสง!” สีหน้าของอวี่เหิงเคร่งเครียดเล็กน้อย

เผ่าแสงอยู่ในอันดับเจ็ดของรายชื่อหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณ จัดการยากยิ่ง

แต่จ้าวเฟิงสามารถทำลายการโจมตีของเขาได้ เขาจะต้องสังหารจ้าวเฟิงเสียก่อน หากปล่อยให้จ้าวเฟิงฟื้นคืนสภาพกลับมา ต่อไปก็จะยุ่งยากเอาได้ แต่เสวียนอ้าวมิติของจ้าวเฟิงแข็งแกร่ง ยิ่งมีชุดคลุมมิติอาวุธเทพระดับสุดยอดอยู่ด้วย ความเร็วก็เป็นขั้นสุดยอด

“ทำลาย!” อวี่เหิงหยุดลงทันที ฝ่ามือหนึ่งสะบัดออกไป ซัดลำแสงคมมีดมหึมาจนแหลกละเอียด

หลังจากจัดการการโจมตีของมู่กู่แล้ว อวี่เหิงก็ไม่ได้ไล่ตามไป

เขาลอยนิ่งๆ กลางอากาศ แผ่กระจายกลิ่นอายหยิ่งทะนงที่ปกครองใต้หล้าออกมา

ขวับ! เบื้องหน้าของเขามีหลอดทดลองใหญ่ขนาดนิ้วมือปรากฏขึ้นอีกครั้ง ข้างในมีเลือดแสงสีเงินปนทองไหลวน

ในยามที่เห็นหลอดทดลองหลอดนี้ ซินอู๋เหิน มู่กู่ และจ้าวเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปโดยพลัน

เลือดในหลอดทดลองไม่เพียงแต่ทำให้พลังเผ่าบรรพกาลของอวี่เหิงยืนหยัดต่อไป แต่ยังสามารถทำให้อวี่เหิงปะทุพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นในทันใดอีกด้วย

“จบสิ้นแล้ว!” อวี่เหิงยิ้มเรียบๆ

กระบวนท่าที่เขาสะสมพลังเมื่อครู่ถูกจ้าวเฟิงทำลายในทันที

ครั้งนี้ หลังจากที่เขาดื่มของสิ่งนี้ลงไป จะปลดปล่อยกระบวนท่าที่แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่งอีกครั้ง เป้าหมายไม่ใช่จ้าวเฟิงอีกต่อไป แต่เป็นซินอู๋เหินและมู่กู่

ขอเพียงสังหารคนใดคนหนึ่ง ทุกอย่างก็จะจบสิ้น

“ไม่ รีบขัดขวางเร็ว!” มู่กู่ตะโกนทันที

เมื่อครู่อวี่เหิงกลืนของสิ่งนี้ลงไป แล้วพลันปลดปล่อยกระบวนท่าที่น่ากลัวถึงเพียงนั้นออกมา ต่อให้เขาและซินอู๋เหินร่วมมือกันก็ไม่มีความมั่นใจที่จะต้านทานได้

“เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร…เผ่าความลับสวรรค์จัดการยากเสียจริง!”

สีหน้าของจ้าวเฟิงเคร่งเครียดยิ่งนัก

ศึกใหญ่ครั้งนี้ คนที่ร้ายกาจที่สุดไม่ใช่ครึ่งก้าวสู่จอมเทพ ไม่ใช่ซินอู๋เหินที่เกิดใหม่ตามสังสารวัฏเช่นกัน และยิ่งไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งเผ่าแสงที่เพิ่งฟื้นคืนชีพขึ้น แต่เป็นคนเผ่าความลับสวรรค์ที่เป็นเพียงแค่ขั้นเก้าสุดยอด

ส่วนจ้าวเฟิงในตอนนี้ ไม่มีความสามารถจะทำลายกระบวนท่าที่แข็งแกร่งถึงเพียงนั้นอีกครั้งแล้วจริงๆ

ครืน! การโจมตีของพวกซินอู๋เหินและมู่กู่บดขยี้ไปยังอวี่เหิง

แต่รอบกายของอวี่เฟิงพลันมีม่านแสงที่โอบล้อมด้วยลำแสงสีเงินทองชั้นหนึ่งพุ่งออกมา การโจมตีใดๆ ที่สัมผัสไปบนนั้นล้วนพังทลาย พลังลดลงทันที

แคร่ก เพล้ง!

หลอดทดลองแตกละเอียด เลือดสีเงินทองไหลเข้าไปในปากของอวี่เหิง

“แย่แล้ว!” ซินอู๋เหินมีสีหน้าหนักอึ้ง

หลังจากดื่มกินของนั่นแล้ว พลังของอวี่เหิงจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขนาดเขาตอนนี้ยังมีความคิดที่จะหนีไป

“เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร?” เทพโบราณหวาไฉ่และเทพโบราณเฉิงอวิ๋นรู้สึกว่าฟ้าดินมืดสลัวไปทันใด

พวกเขาเพิ่งเดินออกมาจากความมืดมิด แต่กลับตกลงสู่ความมืดมิดทันทีทันใดอีกครั้ง

“ไม่ได้ จะเป็นอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด!” จ้าวเฟิงกระตุ้นดวงตาซ้ายสุดกำลัง จ้องเพ่งไปบนร่างของอวี่เหิง

“เนตรเทพมายาทำลายล้าง!” จ้าวเฟิงขับเคลื่อนพลังดั้งเดิมสุดกำลัง แล้วหลอมรวมไปในดวงตาซ้าย

วู้ม วู้ม! หมอกแสงมายาแต่ละชั้นตลบอบอวลออกมาไม่หยุด จากนั้นแทรกซึมเข้าไปในท้องฟ้า

ทันใดนั้น ทุกสิ่งเบื้องหน้าจ้าวเฟิงเปลี่ยนเป็นสีสันพราวพร่าง ราวกับภาพความฝันมายา

“นั่นมัน?”

แววตาของจ้าวเฟิงอึ้งตะลึงไปเล็กน้อย

เสี้ยวขณะนี้ เขามองเห็นของเหลวมายาแปลกประหลาดกลุ่มหนึ่งในปากของอวี่เฟิงกำลังไหลลงไปในลำคอ

“เป็นเจ้า…สลายไปซะ!” ความคิดของจ้าวเฟิงรวมไปยังของเหลวมายาหลากสีกลุ่มนั้น

ฟู่! เสี้ยวขณะต่อมา ของเหลวที่แปลกประหลาดก็พลันสลายหายไป

ส่วนครรลองสายของจ้าวเฟิงก็กลับมาเป็นปกติ

“หืม?” อวี่เหิงแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ก่อนร้องตกใจออกมาทันที

ยาที่เขาเพิ่งกลืนลงไปเมื่อครู่นี้เล่า?