บทที่ 847 มังกรมายาพันผันแปร

“ศิษย์น้องเติ้งเชา ยินดีด้วยที่ผ่านระดับขึ้นเป็นราชัน”

อัจฉริยะวังลอยฟ้าคนอื่นมีสีหน้าซับซ้อน ฉีกยิ้มเดินเข้ามาเอ่ยยินดี

กลุ่มหัวกะทิของสำนักนี้ ถึงแม้ระดับต่ำสุดล้วนอยู่ที่ครึ่งก้าวสู่ราชัน แต่ทุกคนไม่คิดเลยว่า ศิษย์น้องเติ้งเชาที่มีพลัง ตำแหน่ง และความรู้ประสบการณ์น้อยที่สุด จะทะลวงถึงขั้นราชันได้ในช่วงเวลาสำคัญ

“ฮ่าฮ่า! ได้เลื่อนเป็นราชันในโอกาสอันดีเช่นนี้ ข้าต้องรีบตามศัตรูไปเสียแล้ว”

เติ้งเชาหัวเราะร่า หลังเสถียรแล้วเล็กน้อย จึงลุกขึ้นก้าวเท้ายาว

“ศิษย์น้องเติ้งเชา!

เหล่าอัจฉริยะตื่นตกใจ เห็นเติ้งเชาผู้สวมเกราะเงินทะยานเข้าสู่ ‘หอหลอมศาสตรา’

“ศิษย์น้องเติ้งเชา เจ้าเพิ่งข้ามระดับ ควรจะรอให้เสถียรสักหน่อย…”

พวกเขาไม่คิดว่าศิษย์น้องผู้นี้จะเข้าไปด้านในหอด้วยอดรนทนไม่ไหว

ในหอหลอมศาสตรายามนี้ มีแต่ราชันในขอบเขตปราณเทวะเท่านั้นถึงยืนหยัดได้

กลางอากาศ

กระบี่สนิมทองแดง ดาบคมบิ่น และขวานเว้าแหว่ง อานุภาพน่าสะพรึงของสามอาวุธเทพชั้นเลิศแทรกซึมสู่ความว่างเปล่า กลิ่นอายที่แผ่โดยไร้กฎเกณฑ์ก่อให้เกิดเงาทับซ้อนกับปรากฏการณ์ต่างๆ

โดยเฉพาะ ‘กระบี่สนิมทองแดง’ เล่มนั้น รอบด้านอาบวงแสงเขียวหม่นทะลวงฟ้าดิน สาดกลิ่นอายมืดหม่นที่ไม่มีวันดับสลาย เมื่อมันสั่นไหวทุกครั้ง เงาจะเกี่ยวกระหวัดทับซ้อน จนคิดไปว่าทุกสิ่งกลับตาลปัตร บิดเบือนกาลเวลา

อย่างไรก็ดี ปรากฏการณ์กลางอากาศพวกนั้น เป็นแค่เค้าลางจากเสี้ยวสำนึกรู้ของอาวุธเทพทั้งสาม ถึงจะเป็นเช่นนั้น คนแข็งแกร่งเยี่ยงเซวียนหยวนเหวินยังไม่กล้าจัดการสิ่งที่เกิดขึ้นซึ่งหน้า

“เป็นกลิ่นอายกับสัญญาณที่น่ากลัวนัก…”

เมื่อเหยียบย่างเข้าสู่หอ ศิษย์น้องเติ้งเชาอึดอัดกดดันทั้งทรวงอก

เขาหามุมปลอดภัย ตื่นตัวเล็กน้อย แล้วเฝ้ามองอย่างเงียบเชียบในฐานะ ‘กองหนุน’ แนวหลัง

ราชันจากวังลอยฟ้าสองสามคนด้านหน้าเห็นดีกับวิธีของเขาอยู่บ้าง อย่างไรพวกเขาก็เป็นราชันที่เพิ่งข้ามผ่านขั้น

“นอกจากอาวุธเทพเก่าแก่ มีอาวุธเทพชั้นรองมาอีกสอง จงมองลึกเข้าไปในหอ…”

เสียงหนึ่งดังก้องในหัวเติ้งเชา

“ขอรับ นายท่าน”

เขารับคำด้วยความนอบน้อม จับสถานการณ์ ทั้งยังสังเกตการณ์ส่วนลึกเข้าไปอีกของหอ

ยามนั้น ดวงตาทั้งสองของเขาผุดระลอกแสงสีม่วงอ่อน

“หืม?”

เติ้งเชารู้สึกว่าประสาทสัมผัสและความเข้าใจพลันเพิ่มสูงมากกว่าสิบเท่า

สายตามองผ่านหลุมไฟร้อนระอุแสบตาไป เขาเห็นรางๆ ว่ามีชั้นวางอาวุธทรุดโทรมที่สร้างจากโลหะสีดำ

บนชั้นชำรุดมีสิ่งของไม่ดึงดูดสายตาหลายชิ้น กลิ่นอายเงียบสงัด

ขณะเดียวกัน อีกฟากในห้องใต้ดิน

“เกราะแขน…โล่ป้องกัน…ลูกศรสามดอก ยังมีพลั่วเหล็กด้วย?”

จ้าวเฟิงเผยอาการแปลกใจ

ของบนชั้นวางอาวุธนับว่าสมบูรณ์ แต่ดูไปแล้วช่างธรรมดาสามัญนัก

จากสายตาของ ‘เติ้งเชา’ จ้าวเฟิงไม่ต้องสำแดง ‘เนตรสวรรค์’ ที่สิ้นเปลืองพลังมาก หนำซ้ำยังรู้เรื่องวังลอยฟ้าและสถานการณ์ฝั่งหอหลอมศาสตราได้ทุกเมื่อ

ในบรรดากำลังคนจำนวนมาก วังลอยฟ้าเป็นสำนักสี่ดาว พลังความสามารถนับได้ว่าเป็นที่หนึ่ง

โดยเฉพาะเซวียนหยวนเหวินหลังขึ้นเป็นจักรพรรดิปราณเทวะ

กล่าวได้ว่า ทุกความเคลื่อนไหวของวังลอยฟ้าส่งผลต่อสมดุลในคฤหาสน์เสียหยาง

เห็นได้จากการที่คู่หูโจรตัวปลอมหลบลี้หายไปก่อนพวกเขาจะมาถึง

ถึงเป็นจ้าวเฟิงก็ยังเกรงกลัวสำนักนี้อยู่หลายส่วน

ด้วยเหตุนี้ จ้าวเฟิงจึงหาญกล้าวาง ‘ไส้ศึก’ ของตนไว้ข้างกายวังลอยฟ้า

ยามเติ้งเชาเข้าหอตำราเป็นคนสุดท้าย ‘เนตรสวรรค์’ ของเขาสบโอกาสใช้ ‘ตราผนึกดวงใจทมิฬ’ ด้วย

ขั้นครึ่งก้าวสู่ราชันของเติ้งเชาในตอนนั้น ย่อมไม่อาจมีกำลังขัดขืนภายใต้วิชาดวงตาวิญญาณของเนตรสวรรค์ได้

อีกอย่าง ‘ตราผนึกดวงใจทมิฬ’ ที่จ้าวเฟิงสำแดงทุกวันนี้ ถูกปรับแก้ให้ดีขึ้นแล้วในระดับหนึ่ง

ตราผนึกดวงใจทมิฬแบบดั้งเดิม จะทำให้เป้าหมายกลายเป็นข้ารับใช้จากกายและใจโดยสิ้นเชิง การพัฒนาศักยภาพจะลดลงอย่างมาก

หลังผ่านศึกใหญ่ ‘คำสั่งล่าสังหาร’ และการเปลี่ยนร่างเกิดใหม่ จ้าวเฟิงปรับปรุงตราผนึกนี้แล้ว ตราผนึกดวงใจทมิฬที่ปรับแก้ให้ดีขึ้น จะกระทบต่อการพัฒนาความสามารถของเป้าหมายไม่มากนัก

จ้าวเฟิงยังใช้วิธีลับ ทำให้เติ้งเชาทะลวงถึงขอบเขตปราณเทวะสำเร็จ

และนี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้!

ขอแค่เติ้งเชายังอยู่ในหอหลอมศาสตรา จ้าวเฟิงก็ร่วมใช้สายตาทางฝั่งนั้น ติดตามสถานการณ์ได้ทุกเวลา ถึงขั้นว่า เขาสามารถส่งพลังดวงตาวิญญาณข้ามฟากไปสำแดงฤทธิ์เดชส่วนหนึ่งของ ‘ดวงตาเทพเจ้า’ โดยผ่านทาง ‘ตราผนึกดวงใจทมิฬ’ แบบใหม่

แน่นอน การส่งข้ามระยะทางเช่นนี้จะลดประสิทธิภาพของดวงตาเทพเจ้าลงบ้าง แต่ก็มากพอรับมือสภาพการณ์ส่วนใหญ่

หมายความว่า ยามนี้จ้าวเฟิงไม่ได้เข้าไปในหอหลอมศาสตรา แต่กลับสอดมือเข้ายุ่งทางอ้อมได้

“จ้าวเฟิง พวกเราจะลงมือกันเมื่อใด?”

หนานกงเซิ่งออกจะทนไม่ไหว

หลายวันมานี้ เขาฝึกฝน ‘เคล็ดหลางหยา’ จึงควบคุมโคจรพลังผลึกปีศาจได้ดั่งใจยิ่งขึ้น

แม้ตอนนี้ขั้นของเขาคือปราณเทวะช่วงปลาย แต่เหนือกว่าคนระดับเดียวกัน ด้วยผสานอานุภาพปราณที่แท้จริงของผลึกปีศาจไปด้วย

“ใกล้แล้ว…”

จ้าวเฟิงหลับตา ผ่านทางเติ้งเชาที่อยู่อีกฟากหนึ่ง เขาเสมือนอยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง

ห้องใต้ดินที่ทั้งคู่อยู่ห่างจากหอหลอมศาสตราไม่ไกลนัก

เมี้ยว เมี้ยว!

เจ้าแมวขโมยตัวน้อยพลันโยนเหรียญทองแดงโบราณ เกิดเสียงกรุ๊งกริ๊งดังกังวาน

“ดี” จ้าวเฟิงพยักหน้า

เมี้ยว!

เส้นแสงสีเทาเงินวูบไหว เจ้าแมวหายวับไปจากห้องใต้ดิน

บนต้นไม้ใหญ่ใกล้หอทรงหกเหลี่ยม

“เหตุใดมารคู่ผมม่วงยังไม่เคลื่อนไหวอีก?”

สองเงาร่างเรือนผมม่วงเริ่มอดทนไม่ไหว

ก่อนหน้านี้ พวกเขาก่อกวนจากในห้องใต้ดิน ใช้สถานะคู่หูโจรผมม่วงล่วงเกินคนทุกผู้

เพียงสองคนนี้ปรากฏกายอีก พวกมนุษย์ต้องเกิดเหตุกระทบกระทั่งกัน

ทว่าพวกเขารอมานาน โจรตัวจริงกลับไม่โผล่หน้า

“มารคู่ผมม่วงตัวจริงลบ ‘ตราประทับล้างโลกา’ ได้แล้ว แต่คนที่ถูกพวกมันควบคุมอยู่ในขอบเขตปฏิกิริยาของข้า”

เสียงเย็นชาของมังกรวารีทมิฬดังขึ้นฉับพลัน

“อะไรกัน! พวกมันสองคนคลายผนึกได้แล้ว?”

เงาร่างทั้งสองตกใจจนหน้าถอดสี

ในใจพวกเขายังหวาดกลัว แต่อดขบคิดไม่ได้ ในเมื่อคู่หูโจรมีวิธีคลาย ‘ตราประทับล้างโลกา’ เช่นนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็อาจทำได้ใช่หรือไม่

หรือไม่ก็ไปร่วมมือกับมารคู่ผมม่วงในสถานการณ์คับขันเสีย

นี่ก็เป็นหนทางถอยเช่นกัน

“หึ! ตราล้างโลกาบนตัวพวกเจ้าทั้งสองเพิ่มความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ ต่อให้เป็นครึ่งเซียนก็ลบล้างยาก…”

มังกรวารีทมิฬเอ่ยทำลายแผนการพวกเขา

คนผมม่วงทั้งสองใจชาวาบ ดูเหมือนจะไร้ทางออกเสียแล้ว

“พวกเจ้าสองคนล้วนมีสายเลือดเผ่าพันธุ์มังกรแท้ ขอแค่ทำแผนให้บรรลุด้วยดี ข้าจะไม่ทำสิ่งอยุติธรรมด้วย ได้เป็นข้ารับใช้เผ่าพันธุ์ล้างโลกา ทำให้โลกสั่นสะเทือน สิ่งนี้เคยเป็นเกียรติยศของเผ่าพันธุ์ต่ำต้อยส่วนหนึ่ง”

มังกรวารียิ้มอย่างไม่ใส่ใจ

“เด็กสองนั่นสงบนิ่งนัก พวกเราทำได้แค่เปลี่ยนตัวตนเข้าหอหลอมศาสตรา”

‘เด็กหนุ่มผมม่วง’ ที่รูปร่างเหมือนจ้าวเฟิงเอ่ยแนะ

“ไม่เลว! จากปฏิกิริยาของ ‘เติ้งเชา’ เมื่อครู่นี้ ข้าพบอาวุธเทพชั้นรองสมบูรณ์พร้อมที่ใช้ประโยชน์ได้ดียิ่ง… ‘มนตราอากาศ’’

มังกรวารีกล่าวเสียงต่ำ

อาวุธเทพชั้นรอง…มนตราอากาศ?

ทั้งสองได้ยินแล้วใจสั่นสะท้าน

เรื่องเกี่ยวกับ ‘อาวุธเทพชั้นรอง’ ในตำนาน พวกเขาเคยได้ยินมาบ้าง

“ที่สำคัญคือ ‘มนตราอากาศ’ เป็นถึงของวิเศษช่วยสนับสนุน มีเงื่อนไขสำหรับผู้ใช้ไม่สูงมาก ขอเพียงได้มาก็ใช้ได้”

มังกรวารีทมิฬชะงักไป

“มังกรมายา เร็วเข้า!”

สีหน้าเด็กหนุ่มหนึ่งในนั้นเคร่งขรึม

พรึ่บ! ชายหนุ่มผมม่วงอีกคนที่คล้ายหนานกงเซิ่งโบกมือข้างหนึ่ง

พรึ่บ! เงาแสงวูบวาบปรากฏตรงที่เดิม สองโจรกลายร่างเป็นบุรุษเผ่าพันธุ์มังกรสองคน

บุรุษสูงใหญ่หนึ่งในนั้นมีเกล็ดสีฟ้า หรือก็คือมังกรฟ้าวารีเว่ยจิ้ง

ส่วนชายเผ่าพันธุ์มังกรอีกคนมีเขาผลึก ดวงตากลมเล็กเหมือนเม็ดถั่ว ผิวทั้งร่างเปล่งสีเขียวอำพรางตา

“แปรผัน!”

เแสงเงาขยับไหว เว่ยจิ้งกับบุรุษนัยน์ตาเล็กเปลี่ยนร่างเป็นคนหนุ่มชุดฟ้ากับสตรีกระโปรงเขียว

ร่างแปลง ‘สตรีชุดเขียว’ มีบุคลิกสูงสง่า บริสุทธิ์งดงาม

กลิ่นอายพลังทั้งสองล้วนเป็นราชันปราณเทวะ

“ฮี่ฮี่ สมกับที่เป็น ‘มังกรมายาพันผันแปร’ อันดับสิบสองในสายเลือดวิถีราชา”

ชายหนุ่มชุดฟ้าผงกศีรษะพึงพอใจ

ที่แท้ ชายนัยน์ตาเล็กมีสายเลือด ‘มังกรมายาพันผันแปร’ สามารถลอกเลียนและปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมหลากหลาย

ขอเพียงเคยเห็นสิ่งมีชีวิตหรือสิ่งไม่มีชีวิต มังกรมายาพันผันแปรเลียนแบบได้ทั้งสิ้น

ตัวอย่างเช่นก้อนหิน ต้นหญ้า และหนอนแมลง

แน่นอนว่าสิ่งที่เลียนแบบเป็นแค่ ‘ภาพลวงตา’ อีกทั้งไม่มีพลังความสามารถของสิ่งนั้น นี่คือวิชาสายเลือดมายาที่พิเศษเฉพาะ แม้แต่ห้วงคิดเซียนยังตบตาได้

 

มังกรวารีฟ้าอยู่กับมังกรมายาพันผันแปรตลอด พลังลอกเลียนแบบของสายเลือดจึงปกคลุมถึงเขาด้วย

“ไป!”

สองมังกรพาร่างมนุษย์ร่างใหม่ทะยานเข้าสู่หอหลอมศาสตรา

“เอ๊ะ? สองคนนั้นดูไม่ค่อยคุ้นตา?”

ด้านนอกหอหกเหลี่ยม ยอดฝีมือที่กำลังพักฟื้นของแต่ละขั้วอำนาจเผยสีหน้าประหลาด

แต่กองกำลังที่เข้าในมิติเทพลวงตามีมากยิ่งนัก อาณาเขตของราชวงศ์ในดินแดนทวีปกว้างใหญ่ มีราชันที่ไม่รู้จักสองคนปรากฏกายก็ไม่นับว่าแปลก

เช่นนี้ พวกมังกรฟ้าวารีจึงเดินวางท่าเข้าสู่ตัวหอไป

การเข้าร่วมของ ‘ราชันมนุษย์’ สองคนนั้นไม่ได้ดึงดูดสายราชันคนอื่นภายในนั้น

ตึก! ตึก!

ร่างแปลง ‘ชายหนุ่มชุดฟ้า’ กับ ‘สตรีกระโปรงเขียว’ เดินอ้อมอาวุธเทพทั้งสามที่ลอยกลางอากาศ พยายามตรงไปอีกด้านหลังหลุมไฟ

ทว่า

ระหว่างนั้น คนทั้งสองต้องแบกรับพลังไฟร้อนระอุที่ข้างเตาหลอม

หากเป็นราชันทั่วไป เข้าใกล้มันครู่เดียวก็โดนแผดเผาเอาได้

“สองคนนั่นจงใจรนหาที่ตายหรือไร?”

ราชันปราณเทวะบางคนเผยสีหน้าประหลาด เจือแววเย้ยเยาะระคนเวทนา

ราชันที่เหลือมีเป้าหมายคือชิ้นส่วนอาวุธที่วางกระจัดกระจายหรือหินแร่ในตำนาน

ไม่ว่าหินแร่หรือเศษชิ้นส่วนอาวุธใดๆ มูลค่าก็ไม่อาจประเมินได้ หากนำไปที่สำนักสามสี่ดาวของแต่ละคน จะสามารถสำแดงประโยชน์มากมาย

“เห็นแล้ว ชั้นวางอาวุธนั่น…”

สองมังกรทนแบกรับพลังไฟน่าพรั่นพรึง สายตาหยุดอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของหลุมไฟ

วิ้ง! ชั้นแสงสีฟ้าหม่นโอบล้อมรอบพวกเขา เพื่อต้านทานความร้อนสูงจากเตาหลอมใกล้ๆ

“แปลกนัก! นี่เป็นพลังสายเลือดอะไร”

“ต่อให้เป็นจักรพรรดิทั่วไป แรงต้านต่อความร้อนเตาหลอมก็ยังไม่เท่าไหร่นัก”

ศิษย์พี่จูเก๋อและเซวียนหยวนเหวินเหลือบมองอย่างแปลกใจ

สิ่งที่น่าเหลือเชื่อคือ

วูบ! ชั้นแสงสีฟ้าหม่นเย็นเยียบฝืนพาคนทั้งสองลอยขึ้น ถึงแม้ไม่อาจบินได้ แต่เท้าก็ไม่สัมผัสพื้น

ควรรู้ว่า ในคฤหาสน์เสียหยางมีพลังจำกัด ‘การโบยบิน’ อย่างหนึ่ง ราชันปกติทำได้เพียงโผทะยานหรือกระโจนขึ้นฟ้าชั่วคราว

แรงต้านทานที่ความร้อนของสองคนเพิ่มขึ้นมหาศาล เนื่องจากมีพลังไฟครึ่งหนึ่งเป็นอย่างน้อยลอยมาจากใต้ฝ่าเท้า

“มองให้ชัด เกราะแขนบนชั้นวางอาวุธคือ ‘มนตราอากาศ’ ลูกศรคือ ‘ศรสังหารเทพ’ ส่วนโล่ป้องกันคือ ‘โล่ทองคำ’…”

ในหัวพวกมังกรฟ้าวารีมีเสียงเย่อหยิ่งของมังกรวารีทมิฬดังก้อง