บทที่ 993 ช่วงเวลาแห่งการล่าเหยื่อ

ทะเลต้องห้าม ใต้มหาสมุทร

ในคลื่นใต้น้ำมืดมิด ฝูเสียสีหน้าเคร่งเครียด ความร้อนรนและความไม่สงบในใจในเสี้ยวขณะนี้ผุดพวยพุ่งขึ้นมาอย่างมหาศาล เขาสำแดงความเร็วจนถึงขีดสูงสุด ทะยานไปที่ไกลอย่างสุดกำลัง

เขาไม่กล้าหยุดแม้เพียงเสี้ยวขณะ ไม่กล้าเสียเวลาแม้เพียงน้อยนิด

เสี้ยวพริบตาเมื่อครู่ เขาสัมผัสได้รางๆ ว่ามีพลังอันน่าอัศจรรย์อีกทั้งเก่าแก่โบราณบางอย่างพุ่งลงมา จับทิศทางของตนไว้

เขาลองที่จะลบสัมผัสรับรู้นี้ทิ้งไป แต่กลับล้มเหลว

นี่ทำให้ในขณะเดียวกับที่ใจของเขาหล่นวูบ ความรู้สึกคราวเคราะห์ลงมาเยือนก็รุนแรงเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นตอนนี้จึงรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง แปรเปลี่ยนเป็นรอยเงาทางหนึ่ง หายไปที่ไกลในเสี้ยวพริบตา

ยิ่งในขณะที่ประสานปางมือก็หลอมรวมวิชาเซียนขึ้นมา

วิชาเซียนวิชานี้คล้ายกับเคลื่อนย้ายชั่วพริบตา แต่วิธีการที่สำแดงออกมาแปลกประหลาดอัศจรรย์กว่า

อีกทั้งยังต้องจ่ายค่าตอบแทนบางอย่างด้วย

หากเปลี่ยนเป็นตอนที่เขายังเป็นระดับเจ้าเหนือหัว เพียงแค่หายใจก็ทำได้สำเร็จ อีกทั้งแม้ว่าค่าตอบแทนจะไม่น้อยเลย แต่ก็ใช่ว่าจะรับไม่ได้

แต่ตอนนี้ เขาจำเป็นต้องใช้เวลาช่วงหนึ่งไปเตรียมตัว สำหรับค่าตอบแทนก็เปลี่ยนไปมากยิ่งกว่าเดิม

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

ตอนนี้เมล็ดพันธุ์วิชาเซียนหลอมรวมอยู่ในทะเลความรู้สึกของเขาอย่างรวดเร็ว ความคิดของเขาแผ่ระลอกขึ้นมา

“บรรพจารย์แตกดับ…แดนศักดิ์สิทธิ์จะต้องอยู่ในคราวเคราะห์เช่นกันแน่นอน…”

ฝูเสียขมขื่น ในสมองมีภาพในแดนศักดิ์สิทธิ์หลายปีที่ผ่านมานี้ผุดขึ้นมามากมาย ในใจเกิดความรู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

เขาเสียใจขึ้นมานิดๆ แล้วจริงๆ แต่เขาก็รู้ดีว่าเรื่องนี้มาถึงขั้นนี้ เสียใจไปก็ไร้ความหมายแล้ว

และเขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกต่อเผ่าพันธุ์อย่างเข้มข้นอย่างบรรพจารย์เช่นนั้น สิ่งที่เขาอยากได้คือความแข็งแกร่งของตัวเองมาโดยตลอด

ดังนั้นเขารู้ดี ต่อให้ทุกอย่างย้อนกลับไปอีกครั้ง ตัวเองก็คงจะเลือกทำแบบนี้เหมือนเดิม

เผชิญหน้ากับความเย้ายวนของเซียนคิมหันต์ ต่อให้อันตรายแสนสาหัส ตัวเองก็ไม่มีทางต้านทานได้

ต่อให้วาสนานี้มีโอกาสความเป็นไปได้เพียงเศษเสี้ยวก็ตาม

แต่นั่นคือวาสนาเซียนคิมหันต์เชียวนะ!

นับจากอดีตกาลมา ระดับขั้นที่ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ก็มีเพียงไม่กี่คนที่เหยียบไปถึง หากเขาสำเร็จ…เช่นนั้นอาศัยพลังน่ากลัวราวเทพแท้จริง ต่อให้เป็นในห้วงดาราแห่งนี้ เขาก็จะมีที่ยืนของตัวเองเช่นกัน

กระทั่งว่าเป็นเหมือนกับบุคคลยิ่งใหญ่ท่านนั้น เดินอยู่บนเส้นทางไล่ไขว่คว้าระดับขั้นที่สูงขึ้นอย่างที่ไม่เคยมีใครไปถึง

“เซียนคิมหันต์…”

“น่าเสียดาย…น่าเสียดาย…”

ฝูเสียในใจเกิดความรู้สึกเจ็บใจอย่างท่วมท้น ความเจ็บใจแปรเปลี่ยนเป็นความบ้าคลั่ง ในยามที่มันเต้นระริกในดวงตา ความกดดันน่าหวาดกลัวก็พลันลงมาเยือนจากข้างบน

มาพร้อมด้วยเสียงดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว ตัดความคิดในใจของฝูเสีย เขาพลันเงยหน้าขึ้นขณะที่หน้าเปลี่ยนสี

สิ่งที่เห็นคือทะเลเพลิงน่าครั่นคร้ามผืนหนึ่ง

น้ำทะเลกำลังลุกไหม้ เปลวเพลิงสีแดงปกคลุมไปทั่วสารทิศ เผาไหม้ไอพลังประหลาดในพื้นที่บริเวณนี้จนหมดสิ้น ทำให้น้ำทะเลคืนกลับมาเป็นสีเดิม

อุณภูมิสูงแผ่ลามไปใต้ทะเลอย่างรวดเร็ว

และใจกลางของทะเลเพลิงนี้ ตอนนี้มีคลื่นวนมหึมาลูกหนึ่งปรากฏขึ้นมา ขณะที่หมุนไปอย่างต่อเนื่อง ก็มีเงาร่าง 2 ร่างเดินออกมาจากในนั้น

หนึ่งในนั้นหลังจากที่ปรากฏในดวงตาฝูเสีย ความเจ็บใจในใจของเขาก็ยิ่งโหมรุนแรง

แต่ไม่ทันที่อารมณ์ของเขาจะแผ่ระลอกคลื่นโดยสมบูรณ์ เสี้ยวพริบตาต่อมา ข้างหลังเงาร่างทั้ง 2 เงามายาของวิหคเพลิงสวรรค์ จากการเดินออกมาของเงาร่างที่ 3 ก็แผ่ปกคลุมมายังใต้ทะเล

ท่ามกลางเสียงร้องหวีดแหลม หวงเหยียนที่เดินออกมาจากในคลื่นวน ในดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร เหยียบย่างไปทางฝูเสียทางนั้นในก้าวเดียว

ก้าวนี้เมื่อก้าวลงมา ใต้ทะเลเดือดพล่าน การลุกไหม้ของน้ำทะเลรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ฝูเสียร่างสะท้านเฮือก กระอักเลือดออกมาคำโตทันที

หลังจากที่อาศัยการเปลี่ยนความทรงจำของวิชาเซียน ฟื้นคืนชีพใหม่ เขาก็สูญเสียพลังระดับเจ้าเหนือหัวไปแล้ว ตกลงมาอยู่ระดับเตรียมสู่เทวะ ตอนนี้เผชิญหน้ากับความโกรธเคืองของวิหคเพลิงสวรรค์ สภาวะของเขาไม่อาจต้านทานได้เลย

เพียงแค่เสี้ยวพริบตาวิหคเพลิงสวรรค์ก็ทำเขาบาดเจ็บสาหัส

จากการกระอักออกมาของเลือดสดๆ พลังบำเพ็ญของเขาไม่เสถียรอีกครั้ง ความเร็วในการหนีถูกบีบลดลง แม้แต่เมล็ดพันธุ์เซียนที่กำลังหล่อหลอมขึ้นในทะเลความรู้สึกก็สั่นไหวขึ้นมา

ส่วนหวงเหยียนก็มาอยู่ข้างหน้าฝูเสียแล้ว

เพียงแค่ยกมือสะบัด

พลังน่ากลัวจากวิหคเพลิงสวรรค์พลันปะทุมา

หลอมรวมเป็นเปลวเพลิงใต้ทะเลแห่งนี้ ก่อเป็นพายุเปลวเพลิง กวาดโหมไปหาฝูเสีย

ภายใต้ความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงของพลัง การต้านทานใดๆ ก็ล้วนไร้ประโยชน์

เพียงพริบตา ร่างของฝูเสียสะท้านบ้าคลั่ง เลือดสดๆ กระอักออกมา 10 กว่าครั้ง พลังบำเพ็ญพังครืนจากสภาวะที่ไม่เสถียร ลดฮวบอีกครั้ง

จากระดับเตรียมสู่เทวะบริบูรณ์ร่วงลงมาถึงเตรียมสู่เทวะ 5 โลก

ช่วงเวลาเป็นตาย ฝูเสียไม่สนใจว่าเมล็ดพันธุ์วิชาเซียนในทะเลความรู้สึกยังไม่ทันหล่อหลอมได้สำเร็จโดยสมบูรณ์จากสีหน้าที่บิดเบี้ยว ภายใต้จิตใจที่เดือดพล่าน ท่ามกลางกลิ่นอายความตายที่ปกคลุม เขาไม่เสียดายค่าตอบแทนใดๆ ฝืนกระตุ้นมันขึ้นมา

เสี้ยวพริบตาต่อมา ร่างของเขาระเบิดดังบึ้มขึ้นมา แล้วแตกสลายทันที แปรเปลี่ยนเป็นไหมวิญญาณระยิบระยับ หายลับไป

หวงเหยียนยืนอยู่ตรงนั้น เงยหน้ามองไปทางที่ไกลอย่างเย็นชา

ตอนนี้สวี่ชิงและเอ้อร์หนิวก็เดินออกมาจากในคลื่นวนเปลวเพลิงแล้วเช่นกัน

“สวี่ชิง ข้ารู้ว่าเจ้าอยากไล่ล่าสังหารด้วยตัวเอง ดังนั้นด้วยพลังบำเพ็ญตอนนี้ของคนผู้นี้ก็สูญเสียภัยคุกคามต่อเจ้าไปแล้ว สำหรับเคล็ดวิชาลับของเขา ข้าก็ทำการก่อกวนไปแล้ว หนีไปได้ไม่ไกลนัก”

หวงเหยียนมองไปทางสวี่ชิง การลงมือก่อนหน้าเห็นได้ชัดว่าเป็นผลจากการจงใจควบคุมของเขา

สวี่ชิงพยักๆ หน้า มิตรภาพระหว่างเขากับหวงเหยียนไม่แพ้นายกองเลย ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ตอนนี้ในดวงตาประกายแสงวาววามฉายวาบ

เพียงพริบตา ความรอบรู้แห่งเทพของเขาก็แผ่ออก เสียงนับไม่ถ้วนดังมาจากใต้ทะเล

มีน้ำไหล มีปลาสะบัดหาง มีเสียงคำรามต่ำของอสูรสมุทร และมีเสียงลอยขึ้นลงของเม็ดทรายใต้ทะเล…เสียงทุกอย่างต่างๆ นานา หลอมรวมเป็นเสียงหายใจของทะเลต้องห้าม

ในเสียงหายใจนี้ สวี่ชิงสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจของฝูเสีย

“หาเจอแล้ว”

สวี่ชิงเอ่ยสงบนิ่ง ร่างเพียงไหววูบก็ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง

ส่วนหวงเหยียนไม่ได้ตามไปด้วย เขานั่งลงขัดสมาธิ เงยหนากวาดตามองไปทางเอ้อร์หนิวที่อยากลงไม้ลงมือเต็มแก่ผาดหนึ่ง

“นั่งลงเถิด เรื่องต่อจากนี้ เขาจัดการเองได้”

นายกองลังเลเล็กน้อย เดิมอยากไปดูเรื่องสนุกสักหน่อย แต่หลังจากมองๆ หวงเหยียนก็เลือกที่จะนั่งลงข้างๆ จากนั้นก็กระแอมออกมาทีหนึ่ง “น้องเขยรอง…”

“เอ้อร์หนิว ข้าจำได้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่าอยากไปฝึกฝนบ้านข้า อีกทั้งเจ้ายังเตรียมตัวมานานมากแล้วอีกด้วย ขนาดว่าจะเปิดประตูบ้านข้าอย่างไรเจ้าก็มีวิธีหมดแล้ว” หวงเหยียนคล้ายจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

นายกองกะพริบตาปริบๆ ส่ายหน้าทันที จากนั้นก็พลันเอ่ยขึ้น “ศิษย์น้องเล็กทางนั้นไม่ชอบมาพากล ไม่ได้ ข้าไปดูสักหน่อย…”

เขาพูดพลางลุกขึ้น จะจากไปตามสัญชาตญาณ แต่หวงเหยียนกลับกอดคอเขาเอาไว้ “ไม่เป็นไร ข้าคอยดูอยู่ พวกเรามาคุยกันดีกว่าว่าเจ้าเตรียมจะฉวยโอกาสตอนที่ข้าหลับมาเปิดประตูบ้านข้าอย่างไร มา มาคุยกับข้าอย่างละเอียด…”

ในขณะที่หวงเหยียนและนายกองพูดคุยกันอย่างเป็นมิตรทางนี้ ในพื้นที่ใต้ทะเลแห่งหนึ่งที่ห่างจากพวกเขาทางนี้ระยะหนึ่ง เส้นไหมระยิบระยับมากมายกะพริบวูบวาบขึ้นในน้ำทะเลท่ามกลางความว่างเปล่า รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ก่อเป็นเงาร่างของฝูเสีย

ในพริบตาที่ปรากฏตัวขึ้น เขากระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ร่างกายอ่อนล้า หน้าขาวซีด สำรวจรอบๆ อย่างรวดเร็ว หลังจากที่พบว่าตัวเองหนีไปได้ไม่ไกลเท่าไร ความกดดันในใจของเขาก็รุนแรงเป็นอย่างยิ่ง

แต่กลับไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น กัดฟันมุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วพลางหล่อเลี้ยงเมล็ดพันธุ์วิชาเซียนในทะเลความรู้สึกต่อไป

“เมล็ดพันธุ์วิชาเซียนที่สมบูรณ์ต้องใช้เวลา 1 ก้านธูป…”

ฝูเสียร้อนใจแต่กลับไม่มีวิธีใดเลย ตอนนี้หัวใจเต้นเร็วขึ้น ขณะที่พึมพำก็แหวกน้ำทะเลข้างหน้า ทว่าในเสี้ยวพริบตาที่ร่างของเขาพุ่งออกไป

เขาได้ยินเสียงในทะเล

เสียงที่ดังขึ้นมาในหูก่อนคือเสียงน้ำไหล

เสียงนี้มาจากทั่วทุกสารทิศ แปรเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นไร้รูปร่าง ทันทีที่สัมผัสกับฝูเสีย เขาก็หน้าเปลี่ยนสีทันที “แย่แล้ว!”

เขากำลังจะป้องกันมัน แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพียงพริบตา เสียงน้ำไหลก็ระเบิดบึ้มมาจากรอบๆ เขา กลายเป็นเสียงดังกัมปนาท แปรเปลี่ยนเป็นพลังทำลายล้างน่าครั่นคร้ามปะทุมาทันที

นั่นคืออำนาจแห่งเสียง

ท่ามกลางเสียงระเบิด ฝูเสียร่างสะท้านบ้าคลั่ง หากเป็นระดับเจ้าเหนือหัวอย่างในอดีต เขาย่อมเมินต่ออำนาจแห่งเสียงของสวี่ชิงได้ แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่แล้ว

พลังบำเพ็ญที่ลดฮวบลงมาถึงระดับเตรียมสู่เทวะ 5 โลก ในเสี้ยวขณะนี้สั่นคลอนขึ้นมา กายเนื้อยิ่งเลือดสาดกระเซ็นไปทันใด ร่างกายเดือดพล่าน

ในช่วงวิกฤตอันตราย 2 มือฝูเสียประสานปางมือ สำแดงพลังวิเศษ ฝืนโคจรอำนาจลบเลือน นี่ถึงฝืนทะลวงพื้นที่ระเบิดคลื่นเสียงแถบนั้นได้

เลือดสดๆ ไหลออกมาจากมุมปาก แต่…เสียงที่แฝงไว้ด้วยจิตสังหารของสวี่ชิงยังคงดังมาอย่างต่อเนื่อง

มาจากเสียงหัวใจเต้นของเขา

เสียงหัวใจเต้นนี้พลันแปรเปลี่ยนเป็นอัสนีสวรรค์ ผุดขึ้นในใจฝูเสียไม่หยุด เหมือนมีคนคอยควบคุม ระเบิดขึ้นในเสี้ยวขณะต่อมาทันที

เสียงระเบิดดังกึกก้อง

ฝูเสียหน้าอกระเบิด

ท่ามกลางการสาดกระเซ็นเป็นบริเวณกว้างของเลือดสดๆ ร่างของเขาสะท้านเฮือก ทุกอย่างข้างหน้าเหมือนบิดเบี้ยวไปหมด

มีเพียงความเจ็บปวดอันยากบรรยายแผ่ลามไปทั่วร่าง

ขณะเดียวกันเสียงมากมายก็ดังมาในเสี้ยวขณะนี้

เขาได้ยินเสียงปลาสะบัดหาง ได้ยินเสียงคำรามของอสูรสมุทร ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของเม็ดทรายใต้ทะเล จวบจนกระทั่งได้ยินเสียงหายใจของทะเลต้องห้าม

เสียงทุกอย่างรวมเข้าด้วยกัน ระเบิดการสังหารสั่นสะเทือนฟ้าดินออกมา

ยิ่งมีเสียงระเบิดก่อนหน้า ในเสี้ยวขณะนี้ล้วนระเบิดมาทั้งหมด

เสียงบึ้มๆ ดังสะท้อนก้องไม่ขาดสาย แปรเปลี่ยนเป็นพายุ แปรเปลี่ยนเป็นจิตสังหาร มาเยือนด้วยวิธีที่แปลกประหลาด ส่งผลไปบนร่างกายและวิญญาณของฝูเสีย

ฝูเสียเลือดสาดกระจาย ฝืนทนความเจ็บปวดแสนสาหัสของบาดแผลและวิญญาณ ในดวงตาฉายความบ้าคลั่ง ฝ่าทะลวงไปข้างหน้าตลอดทาง เขาสำแดงอำนาจลบเลือนครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามแก้สถานการณ์ครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่ผลไม่ได้สมบูรณ์แบบ

เลือดของเขากระอักออกมามากกว่าเดิม บาดแผลกายเนื้อของเขาสาหัสยิ่งกว่าเดิม

จนถึงสุดท้าย ในยามที่ทั่วทั้งร่างของเขาเหมือนจะแหลกละเอียด ในที่สุดเขาก็ฝ่าออกไปจากพื้นที่เสียงระเบิดกึกก้องได้ ย่างก้าวเข้ามาในโลกที่ไร้เสียงใบหนึ่ง

เงียบสงัด!

แต่สีหน้าของฝูเสียกลับเปลี่ยนไปอีกครั้ง

ความรู้สึกวิกกฤตเป็นตายเกิดตามมา

เพราะเขารู้ว่าความเงียบไม่ได้หมายถึงปลอดภัย กระทั่งว่าตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ความเงียบ…หมายถึงถูกช่วงชิงเสียง

และทันทีที่ช่วงชิงเสียงก็เท่ากับความรอบรู้

ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลแม้แต่น้อย จำต้องกระตุ้นเมล็ดพันธุ์วิชาเซียนที่ยังหล่อหลอมได้ไม่สมบูรณ์อีกครั้ง

ใช้ค่าตอบแทนที่มากกว่าเดิมแลกมาซึ่งพลังในการหลบหนี

ท่ามกลางเสียงระเบิดร่างของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเส้นไหมระยิบระยับนับไม่ถ้วน จะหายไปจากในน้ำทะเล แต่เสี้ยวขณะต่อมา เสียงนับไม่ถ้วนก็ระเบิดขึ้นมาจากความเงียบงัน ก่อเป็นพลังมหาศาล บดขยี้มายังเส้นที่แปลงมาจากฝูเสียเหล่านั้นอย่างโหดเหี้ยม

เสียงระเบิดดังก้อง เส้นไหมระเบิดแหลกสลายไปไม่น้อย กฎเกณฑที่เหลือหายไปไร้ร่องรอย

หลังจากนั้นหลายอึดใจ ร่างสวี่ชิงปรากฏขึ้นมาในพื้นที่แห่งนี้ ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ มองไปทางทิศที่ฝูเสียหนีไป

“เจ้าหนีไม่รอด”

เสียงสงบนิ่งดังออกมา สวี่ชิงยกเท้า เหมือนกับในตอนที่ฝูเสียไล่สังหารเขาแบบนั้น เดินไปข้างหน้าอย่างไม่รีบไม่ร้อน

(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)