1236. ราชายุงอีกตัว

ด้วยความเร็วของหวังหลินจึงเดินทางเป็นวงกลมรอบแดนสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย ขณะที่ค้นหาอสูรยุงไป หวังหลินก็ค้นพบหินหยกสวรรค์บางส่วนด้วย

อาจเป็นเพราะการอสูรยุงมากเกินไปจึงป้องกันไม่ให้เหล่าเซียนเข้ามาได้ แต่หวังหลินก็เก็บเกี่ยวหินหยกสวรรค์มาได้จำนวนมาก

ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาค่อยๆขมวดคิ้วก็คือฝูงอสูรยุงที่ถูกสายลมพัดมานั้นมีน้อยลงเรื่อยๆ เขาต้องบินเหาะเหินอยู่หลายชั่วโมงก่อนจะเจออีกฝูง

ถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่ผิดปกติมาก หากแดนสวรรค์วายุมีฝูงอสูรยุงจำนวนแค่นี้มันคงไม่สามารถหยุดเซียนจากทะเลเมฆา และทำให้แต่ละคนสีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อพูดถึงเรื่องแดนสวรรค์วายุ

ในวันนี้หวังหลินลอยตัวอยู่ในอากาศ มองเข้าไปในส่วนลึกของแดนสวรรค์วายุ ช่วงระยะการสังเกตสองวัน อสูรยุงส่วนใหญ่ในแดนสวรรค์รวมตัวกันอยู่ในพื้นที่ชั้นใน มีเมฆหมอกสีแดงไกลลับสายตา สายลมพัดพาพวกมันไปจากพื้นที่ชั้นในและนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงไม่มีพวกมันมากนัก

‘ในส่วนลึกของแดนสวรรค์วายุมีอสูรยุงอีกจำนวนมากซึ่งทรงพลังยิ่งกว่าฝูงเดิมแน่นอนและอาจจะมีราชายุงข้างในอีกตัว หากเป็นเช่นนั้น…ข้าไม่อาจเร่งรีบได้’ หลังจากขบคิดเล็กน้อย หวังหลินดวงตาส่องสว่างและคิดบางอย่างได้ ราชายุงส่งเสียงซี่ๆทันที ยุงสีแดงตัวหนึ่งข้างๆมันถึงกับร้องเสียงแหลม เสียงนี้มีพลังทะลุทะลวงอย่างประหลาด ราวกับมันเจอกับสถานการณ์ความเป็นความตายและกำลังเรียกหาพวกพ้อง

เสียงคำรามก่อตัวเป็นระลอกคลื่นที่มองไม่เห็นแพร่กระจายสู่ดินแดนสวรรค์วายุ หวังหลินสูดหายใจลึกและจ้องมองเข้าไปใกล้ หลังจากนั้นไม่นานเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับมีแสงสีแดงมหึมาพุ่งออกจากเส้นขอบฟ้า

พวกมันอยู่ห่างไกลมาก แต่แสงสีแดงสั่นสะเทือนระดับสวรรค์ ทั้งยังมีเสียงคำรามบ้าคลั่งโผล่ออกมา ใครที่ได้ยินคงทำให้ความคิดจิตใจสั่นสะท้าน แม้กระทั่งท้องฟ้ายังสั่นไหว ปรากฏรอยแยกอวกาศจำนวนมาก

หวังหลินมีท่าทางนิ่งเฉยแต่ดวงตาหรี่แคบ ข้างในมีอสูรยุงสีแดงเกือบพันตัว! นี่เป็นเพียงคลื่นลูกแรกเท่านั้น หวังหลินจินตนาการได้ว่าอีกไม่นานจะมีอสูรยุงมากกว่านี้ปรากฏขึ้นและมันคงไม่มีแค่อสูรยุงสีแดง แต่จะมีอสูรยุงที่ทรงพลังยิ่งกว่าปรากฏ

ครู่ต่อมาอสูรยุงเกือบพันตัวก็เข้ามาใกล้ แต่มีตัวหนึ่งบินออกมา แสงสีทองอ่อนส่องสว่างและกระจายแรงกดดันออกทันที ท่ามกลางอสูรยุงเกือบพันตัว มีอสูรยุงสีแดงเข้มอยู่เกือบร้อยตัวและมีอสูรยุงสีน้ำตาลแดงมากกว่าสิบตัว พวกมันทั้งหมดสั่นเทาภายใต้แรงกดดันนี้

พวกอสูรยุงสีแดงยอมจำนนทันที ส่วนพวกอสูรยุงสีแดงเข้มดิ้นรนอยู่เล็กน้อยก่อนจะยอมภักดี มีเพียงพวกอสูรยุงสีน้ำตาลแดงที่ล่าถอยทันทีและกำลังจะหนี

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เขากำลังจะส่งสัญญาณให้ราชายุงไล่ตาม แต่วินาทีนี้มีเสียงคำรามรุนแรงอีกเสียงดังออกมาจากท้องฟ้า ห่างออกไปไกลมีฝูงอสูรยุงจำนวนมากไม่น้อยกว่าหมื่นตัวกำลังพุ่งเข้ามา!

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้หวังหลินศีรษะด้านชาทันที เขารู้ว่าการที่ราชายุงจะรวบรวมฝูงได้หมื่นตัวเป็นเรื่องยากมากในสถานะปัจจุบัน หวังหลินสังเกตถึงจุดสีฟ้าจำนวนมากและจุดสีขาวอยู่เล็กน้อยในฝูงนี้ได้ด้วย

หวังหลินเคลื่อนตัวโดยไม่ลังเล ด้วยฝูงอสูรยุงเกือบสองพันตัวรอบๆเขา จึงซ่อนตัวเองและส่งคำสั่งออกไป ราชายุงถอยร่นพร้อมกับฝูงและหลีกเลี่ยงฝูงยุงจำนวนมาก

โชคดีที่หลังจากฝูงอสูรยุงมาถึงเพียงแค่มองไปรอบๆอยู่เล็กน้อย เมื่อไม่พบศัตรูจึงบินออกห่างไป แต่ฝูงอสูรยุงหนาแน่นนี้ได้ถูกสลักไว้ในความทรงจำหวังหลินเรียบร้อยแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝูงอสูรยุงตัวสีฟ้าที่มีกลิ่นอายไม่ด้อยกว่าเซียนขั้นชำระสวรรค์เลย นี่ยิ่งทำให้จิตใจหวังหลินเกิดความตื่นเต้น

ฝูงอสูรยุงสีฟ้าแข็งแกร่งกว่าพวกตัวสีแดงอย่างมาก ดังนั้นจำนวนของพวกมันจึงมีไม่เยอะ อย่างไรก็ตามด้วยจำนวนประชากรของยุง พวกมันน่าจะมีอีกมากมาย

สิ่งที่ทำให้หวังหลินตื่นเต้นยิ่งกว่าก็คือยุงที่มีร่างกายโปร่งแสงสีขาว กลิ่นอายที่อสูรยุงเหล่านี้เปล่งออกมาได้ทำให้ความคิดหวังหลินเกิดความโลภได้แล้ว!

มันคือกลิ่นอายของเซียนขั้นทลายสวรรค์!

ในฝูงอสูรยุงนับหมื่นตัว มีอสูรยุงสีขาวอยู่เกือบๆสามร้อยตัว หากเขาสามารถควบคุมกองกำลังนั้นได้ มันดียิ่งกว่าควบคุมฝูงอสูรยุงมากกว่าหมื่นตัวเสียอีก!

‘แดนสวรรค์วายุอาจจะเป็นสถานที่อันตรายถึงชีวิต แต่สำหรับข้ามันคือขุมสมบัติที่ใหญ่ที่สุดที่ข้าเคยเห็นมาในชีวิต!’ หวังหลินสูดหายใจลึก ระงับความตื่นเต้นในใจ

‘สงสัยจริงว่าอสูรยุงสีม่วงในความทรงจำของตู่ซือจะเทียบกับเซียนระดับใด…’ หวังหลินขบคิดแต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขางุนงงสงสัย

เขามองราชายุงข้างกาย หวังหลินพบยุงตัวนี้บนดาวซูซาคุแต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าทำไมมันถึงปรากฏตัวที่นั่น ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหลินสงสัยมาก

อสูรยุงของเขากลายเป็นสีม่วงและตอนนี้กลายเป็นสีทอง แต่กลับอ่อนแอยิ่งกว่าพวกที่อยู่ในแดนสวรรค์วายุเสียอีก หากไม่มีกลิ่นอายของราชายุง หวังหลินคงสงสัยว่าอสูรยุงของเขาเป็นของจริงหรือไม่!

เรื่องนี้ทำให้หวังหลินเกิดความสงสัยมานาน แม้กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่พบคำตอบ ดังนั้นจึงล้มเลิกไป หลังจากฝูงยุงจำนวนมากจากไป หวังหลินนำพาอสูรยุงสองพันตัวเหาะเหินเข้าไปในส่วนลึกของแดนสวรรค์

ฉากเหตุการณ์ฝูงอสูรยุงเข้ามาได้ทำให้หวังหลินหยุดความคิดการล่ออสูรยุงไปหมดสิ้น หากเกิดอุบัติเหตุขึ้น ความเสียหายคงมหาศาลเกินไปและเมื่อเกิดขึ้นแล้วคงไม่มีทางจะควบคุมมันได้ หลังจากชั่งใจอยู่เล็กน้อย หวังหลินเลือกที่จะเข้าสู่ส่วนลึกของแดนสวรรค์ไปอย่างช้าๆ

หลังเข้ามาในแดนสวรรค์ได้ในวันทีห้า หวังหลินเดินทางเข้าสู่พื้นที่ชั้นในอย่างช้าๆ เขายังอยู่ในพื้นที่ส่วนนอกของแดนสวรรค์ ตอนนี้เขาเข้าใกล้ตรงกลางขึ้นทีละน้อย

ตรงจุดนี้มีชิ้นส่วนแดนสวรรค์แห่งหนึ่งลอยอยู่ เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้มันกลับเกิดแสงสีฟ้ากะพริบ หวังหลินขมวดสายตาและตื่นเต้น เขาเห็นได้ชัดเจนว่ามีอสูรยุงหนึ่งตัวอยู่ในแสงสีฟ้า!

ยุงตัวนี้เป็นสีฟ้าสนิทและปลดปล่อยกลิ่นอายของเซียนขั้นชำระสวรรค์!

มันไม่ได้เคลื่อนไหวอยู่ในฝูง แต่เดินทางด้วยตัวเอง ขณะนั้นราชายุงข้างใต้หวังหลินส่งเสียงร้องซี่ๆ เจ้ายุงสีฟ้าหยุดทันที จ้องหวังหลินและราชายุงด้านล่างเขา แววตามันเกิดความงุนงงและดิ้นรน

ราชายุงข้างใต้หวังหลินร้องคำราม เปลี่ยนกลายเป็นลำแสงสีทองอ่อนพุ่งเข้าหายุงสีฟ้า มันเข้าประชิดในทันทีและใช้ปากขนาดใหญ่ฟาดเข้าใส่ยุงสีฟ้า

เจ้ายุงสีฟ้าส่งเสียงซี่ๆโหยหวนแต่ไม่กล้าหลบการโจมตี ดังนั้นมันจึงกระเด็นถอยไปหลายร้อยฟุตจนหยุดลง แววตาดิ้นรนอ่อนแอลงแต่ยังมีอยู่ ทันใดนั้นมันส่งเสียงคำรามรุนแรง หันตัวกลับและบินหนีออกไปไกล

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ราชายุงด้านล่างเขาเรืองแสงสีทองสว่างยิ่งขึ้น มันส่งเสียงคำรามทรงพลังยิ่งออกไป ยามที่เสียงดังสะท้อน ฝูงอสูรยุงสีแดงสั่นสะท้าน ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ร่างเจ้ายุงสีฟ้าอยู่ไกลๆเกิดการสั่นเทาราวกับมีความคิดที่แตกต่างกันสองอย่างเข้าปะทะอยู่ในร่างภายใต้แรงกดดัน ไม่นานนักเจ้ายุงสีฟ้าไม่หลบหนีอีกแต่บินเข้าหาราชายุงและเผยท่าทียอมจำนน

หวังหลินดวงตาส่องสว่างและกระโจนจากราชายุงเข้าไปใกล้ยุงสีฟ้า เจ้ายุงสีฟ้าดุร้ายและเผยสายตาเย็นเฉียบ แม้มันจะยอมจำนนต่อราชายุงแต่มันก็ยังดุร้ายต่อหวังหลิน

อย่างไรก็ตามขณะที่ปากเจ้ายุงสีฟ้ากวาดใส่หวังหลิน เขาพ่นลมหายใจเย็นแต่ไม่หยุดชะงัก ยกแขนขวาขึ้นมาชี้ใส่ด้วยปลายนิ้ว ร่างเจ้ายุงสั่นเทาและแน่นิ่งราวกับถูกแช่แข็ง

จากนั้นหวังหลินยกแขนขึ้นมาวางไว้บนศีรษะยุงสีฟ้า ส่งสัมผัสวิญญาณเข้าไปในความคิดยุง ด้วยความเข้าใจของอสูรยุงและระดับบ่มเพาะอันทรงพลัง เขาจึงพบความทรงจำของมันได้ง่ายๆและเริ่มค้นดูต่อไป

ผ่านไปสักพักหวังหลินยกแขนขึ้นและเริ่มคิด

เมื่อเจ้ายุงสีฟ้าฟื้นฟูกลับมา มันดุร้ายยิ่งกว่าเดิมและกำลังจะโจมตี แต่ราชายุงส่งเสียงคำราม เจ้ายุงสีฟ้าจึงเชื่อฟังและบินไปอยู่ถัดกันฝูงยุงสีแดง

ตอนที่มันเข้าใกล้ ฝูงยุงสีแดงทั้งหมดกระจายตัวกันหมด พวกมันไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าตัวนี้เลย

‘แค่ยุงสีฟ้าอ่อนตัวเดียวก็ควบคุมได้ยากแล้ว หากมีมากกว่านี้มันคงทำให้เชื่อฟังได้ยากกว่าเดิม…นี่ต้องเกี่ยวข้องกับที่อสูรยุงของข้าไม่ได้เติบโตที่นี่ จากความทรงจำของอสูรยุงสีฟ้า มีราชายุงตัวหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากนี่จริงๆ…แดนสวรรค์วายุกว้างใหญ่ ดังนั้นถึงจะไม่มีราชายุงอยู่จำนวนมากแต่ก็ยังพอมีอยู่บางส่วน…ตามนิสัยของฝูงยุง หากราชาของพวกมันตายจะถูกดูดซับเข้าสู่อสูรยุงของข้า จากนั้นพวกมันก็ควรจะยอมรับการควบคุมเป็นฝูงยุงของข้า!’

หวังหลินดวงตาส่องสว่างและเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา เพียงแต่ความคิดนี้ช่างกล้าบ้าบิ่นเกินไป…

ดวงตาพลันส่องสว่างและมองออกไปไกล หลังจากนั้นอีกสักพักเขาจึงกัดฟันแน่น เหาะเหินเข้าหาชิ้นส่วนแดนสวรรค์ด้านล่าง

นอกจากเขาแล้ว ฝูงอสูรยุงสองพันตัวร้องคำรามและติดตามราชายุงที่อยู่ใต้อาณัติหวังหลิน หวังหลินอยู่ตรงใจกลางของเมฆสีแดง หากมีเซียนสักคนมาที่นี่คงเห็นใครอยู่ข้างในได้ยากมาก

หวังหลินนั่งบนพื้น ฝ่ามือสร้างผนึกชี้ใส่กลางหน้าผาก ร่างกายสั่นเทาและปรากฏดวงดาวแห่งกฎ มันหมุนอยู่กลางหน้าผากก่อนจะลอยออกมาและร่อนลงบนร่างของราชายุง

ขณะเดียวกันวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินลอยออกมาและเข้าสู่ดวงดาวแห่งกฎบนร่างราชายุง ราชายุงสั่นสะท้าน ดวงตาส่องสว่างและร้องคำราม

แสงสีทองอ่อนจากร่างกายมันค่อยๆซ่อนตัวเองก่อนจะหายไปในที่สุด จากนั้นปรากฏแสงสีฟ้าและล้อมรอบร่างมัน

นาทีนั้นมันดูเหมือนอสูรยุงสีฟ้าอย่างไร้ที่ติ แม้กระทั่งกลิ่นอายของราชายุงเองยังถูกวิญญาณหวังหลินผนึกไปและไม่มีรั่วไหลออกมา

ครู่ต่อมาราชายุงร้องคำรามและเหาะเหิน มันบินเป็นครึ่งวงกลมในอากาศก่อนจะส่งคำสั่งออกมาให้ปกป้องร่างหวังหลิน จากนั้นบินออกไปไกล!

แม้มันจะจากไปแล้ว อสูรยุงเกือบสองพันตัวยังเชื่อฟังคำสั่งของราชายุงอย่างเคร่งครัด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้จะต้องตายทั้งหมด พวกมันก็จะปกป้องร่างหวังหลินด้วยชีวิต

อสูรยุงสีฟ้าทรงพลังที่สุดท่ามกลางฝูงยุง แม้มันยังปลดปล่อยกลิ่นอายดุร้ายเข้าหาร่างหวังหลิน แต่ตอนนี้มันอยู่ใกล้ที่สุดและปกป้องอย่างใกล้ชิด

วิญญาณหวังหลินเข้าไปในดวงดาวแห่งกฎและเชื่อมต่อตัวเองเข้ากับร่างราชายุง มันเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีฟ้าและเหาะเหินเข้าหาแดนสวรรค์วายุ อสูรยุงดูมีความสุขมากและร้องคำรามบินไปด้วย แต่ภายใต้ผนึกของหวังหลิน มันจึงไม่ปลดปล่อยแรงกดดันของราชายุง มันดูเหมือนอสูรยุงสีฟ้าธรรมดาที่ไม่มีความพิเศษอันใด

หลังจากบินอยู่หลายชั่วโมง มีอสูรยุงสีฟ้ามากกว่าร้อยตัวเข้ามาใกล้ แต่ละตัวมีกลิ่นอายดุร้ายและมีจะงอยปากกลิ่นอายโหดเหี้ยม

หวังหลินเห็นแม้กระทั่งอสูรยุงตัวสีฟ้าเข้มในนั้นซึ่งเทียบเท่ากับเซียนขั้นชำระสวรรค์ระดับกลาง

พวกมันบินผ่านราชายุงไปและไม่หยุดลงเลย มีเพียงอสูรยุงตัวสีฟ้าเข้าที่มองเข้ามาด้วยความงุนงงตอนที่ผ่านไป

หวังหลินควบคุมอสูรยุงและพุ่งตรงไปข้างหน้าไม่มีหยุดเลย ระหว่างทางเขาเห็นคลื่นฝูงอสูรยุงเป็นร้อยตัวและตกตะลึงอย่างยิ่ง

‘ไม่สงสัยเลยว่าตอนนั้นแม้แต่ตู่ซือเองก็ยังต้องหนีด้วยความอับอาย แม้พวกอสูรยุงพวกนี้จะไม่ได้แข็งแกร่งตอนอยู่เดี่ยวๆ กระนั้นจำนวนประชากรกลับมากเกินไป! และนี่เพียงแค่เขตชั้นนอกเท่านั้น เมื่อเข้าลึกกว่านี้…เมื่อฝูงอสูรยุงสีฟ้าและสีขาวจำนวนมากปรากฏขึ้น ข้ากลัวว่าแม้แต่เซียนขั้นทะลวงสวรรค์ก็คงไม่มีโอกาสรอดชีวิต!’

ขณะที่หวังหลินเหาะเหินไปพร้อมกับอสูรยุง เขามองไปรอบๆด้วย รอบๆแถวนี้ไม่มีกลิ่นอายของเหล่าเซียนทำให้รู้ว่ามีเซียนน้อยคนมากจะมาที่นี่และพักอยู่เป็นเวลานาน

สถานที่แห่งนี้คือโลกของเหล่ายุง!

ขณะที่ราชายุงบินไปข้างหน้า สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าหวังหลินคือเทือกเขาขนาดใหญ่ตรงขอบแผ่นดิน ภูเขาลูกนี้ดูเหมือนจะแทงถึงยอดฟ้าและปล่อยกลิ่นอายทรงเกียรติ

‘เป็นที่นี่แหละ!’ หวังหลินรวบรวมวิญญาณดั้งเดิมภายในดวงดาวแห่งกฎและเริ่มสังเกตอย่างละเอียด

ด้านนอกเทือกเขามีฝูงอสูรยุงสีแดงหลายพันตัว และมีอสูรยุงสีฟ้าหลายร้อยตัวด้วยเช่นกัน พวกอสูรยุงสีฟ้าโอหังมาก มีบ่อยครั้งที่อสูรยุงสีแดงเจอเข้ากับยุงสีฟ้า พวกยุงสีแดงจะต้องรีบหลบเลี่ยงให้เร็ว

ลึกเข้าไปข้างใน หวังหลินเห็นร่างอสูรยุงสีขาวสองตัว พวกมันไม่ได้บินอยู่แต่ยืนอยู่ด้านข้างภูเขา ปากขนาดใหญ่กำลังขัดถูกับภูเขาทำให้เกิดเสียงแหลมคม