1237. เข้าใกล้

ราชายุงที่เปลี่ยนกลายเป็นสีฟ้ากำลังบินรอบๆเทือกเขาเป็นวงกลมและค่อยๆเคลื่อนเข้าหาอย่างช้าๆ พอเข้าใกล้ได้ ฝูงอสูรยุงสีแดงพวกนั้นมองเข้ามาด้วยสายตามืดมนทันที

ราชายุงส่งเสียงร้อง พวกอสูรยุงสีแดงทั้งหมดเคลื่อนตัวออกไปด้านข้างเปิดเส้นทางให้ ระดับที่แตกต่างกันทำให้มันไม่กล้าหยุดยุงสีฟ้าและปล่อยให้บินผ่านไป

เหล่าอสูรยุงสีฟ้านับร้อยที่อยู่ใกล้ภูเขาต่างก็มองเข้ามาด้วยสายตาดุร้ายและส่งเสียงซี่ๆดังก้อง กลิ่นอายดุร้ายเพิ่มพูนขึ้นมาพร้อมกับตระหนักได้ว่าเจ้ายุงตัวนี้ไม่ได้อยู่ในฝูงตนเอง เกิดความปฏิปักษ์อย่างเห็นได้ชัดและมีกระทั่งยุงที่พุ่งออกมาหายุงของหวังหลิน

พวกอสูรยุงเหล่านี้บินราวกับอุกกาบาตสีฟ้าและเข้าใกล้ในพริบตา แต่เมื่อเข้าใกล้ได้มากพอ ราชายุงปลดปล่อยกลิ่นอายดุร้ายและหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว จากนั้นจะงอยปากพุ่งเข้าไปแทงยุงสีฟ้าที่ใกล้ที่สุด

เจ้ายุงสีฟ้าร้องคำรามแต่ไม่เพียงแต่จะไม่ล่าถอย มันพุ่งใส่ราชายุงโดยไม่ลดละ อย่างไรก็ตามเมื่อเข้าใกล้ ดวงดาวแห่งกฎที่สร้างขึ้นมาจากวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินพลันกะพริบอยู่หนึ่งจังหวะ ขณะเดียวกันแรงกดดันก็ห่อหุ้มร่างอสูรยุงสีฟ้าไปด้วย

ร่างอสูรยุงสีฟ้าสั่นสะท้านและหยุดไปชั่วขณะ วินาทีนั้นปากแหลมๆของราชายุงแทงเข้าไปในร่างลึก ราชายุงสูดเข้าไปทันที ร่างเจ้ายุงสีฟ้าสั่นสะท้านก่อนจะเปลี่ยนกลายเป็นโครงกระดูกในพริบตา เลือดและเนื้อทั้งหมดถูกราชายุงดูดซับไป

ที่บินเข้ามามีอสูรยุงสีฟ้าสามตัว พวกมันร้องและบินเข้าหาราชายุง บนปากราชายุงยังมีคราบเลือดอยู่เลย มันเผยสายตาดุร้าย ร้องคำรามพุ่งออกไปและปะทะกับหนึ่งในนั้น

พวกมันปะทะกันเสียงดังปัง อสูรยุงสีฟ้าเทียบไม่ได้อย่างเห็นได้ชัดและกระเด็นกลับไป ก่อนที่มันจะฟื้นตัวขึ้นมาได้ ปากราชายุงแทงเข้าใส่ยุงสีฟ้าและสูดเอาเลือดเนื้อทั้งหมดออกไป ก่อนจะบินเข้าหายุงสีฟ้าตัวถัดไปด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา รวดเร็วเกินกว่าจะคาดคิด เพียงเสี้ยววินาทีเดียว อสูรยุงสีฟ้าสี่ตัวก็ตายไปทีละตัว มีเพียงราชายุงบินส่งเสียงหึ่งๆในอากาศ มันจ้องมองฝูงอสูรยุงสีฟ้าด้านหน้าด้วยความเยือกเย็น

ซ่งเล่าไฮ่กำลังซ่อนตัวเองอยู่ใต้ก้อนหินข้างล่างภูเขา เขาเก็บซ่อนกลิ่นอายมาตลอด ตนเองเป็นผู้อาวุโสของสำนักวิญญาณสงบ แทนที่จะเข้าร่วมการแข่งขันที่เกิดขึ้นในสำนักระดับแปด เขากลับมาซ่อนตัวเองอยู่ที่นี่

เขามาอยู่ที่นี่ได้สามเดือนแล้วและเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เป้าหมายของเขาคือราชายุงในฝูงนี้

ซ่งเล่าไฮ่เชื่อว่าเขาเข้าใจอสูรยุงเป็นอย่างดี เป้าหมายของเขาคือการจับราชายุงเพื่อยืนยันสิ่งที่ตนเองคาดคิด แต่การจับราชายุงเป็นเรื่องยากจนแทบเป็นไปไม่ได้ อันดับแรกคือการผ่านอสูรยุงทั้งหมดเข้าไปจนถึงตำแหน่งราชายุง ถึงแม้เขาจะเข้าไปได้ก็ไม่สามารถจับมันได้ในครั้งเดียว จากนั้นการทำผิดพลาดอันใดคงเป็นคำเตือนให้แก่อสูรยุงที่เหลือ ถึงตอนนั้นเขาก็ไม่มั่นใจว่าจะรอดกลับมาได้ทั้งเป็นหรือไม่

สามเดือนก่อนซ่งเล่าไฮ่จับตาดูอสูรยุงฝูงนี้และมั่นใจว่ามีราชายุงอยู่ ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาสามเดือนลอบเข้ามาที่นี่โดยที่ไม่ไปกระตุ้นเตือนฝูงอสูรยุงสีแดงเลย

อย่างไรก็ตามเขากำลังเผชิญเข้ากับสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เนื่องด้วยมีอสูรยุงสีขาวสองตัวที่บินมาตรงนี้เมื่อครึ่งเดือนก่อน ซ่งเล่าไฮ่เคยเห็นพวกมันครั้งเดียวก่อนหน้านี้และเห็นได้ชัดว่ามันมีกลิ่นอายและแรงกดดันของเซียนขั้นทลายสวรรค์ด้วย

ซ่งเล่าไฮ่เตรียมการเดินทางครั้งนี้ไว้อย่างครอบคลุม เขาวิเคราะห์ว่ามีโอกาสสำเร็จถึงสามในสิบส่วนเพื่อบรรลุเป้าหมาย เมื่อสิ่งที่เขาคาดการณ์ถูกยืนยันได้ ชื่อเสียงของเขาจะเป็นที่รู้จักทั่วทั้งเขตระดับแปด แม้กระทั่งเซียนเฒ่าก็ต้องหลีกทางให้เขา

แม้กระทั่งเขตระดับเก้าก็คงโปรดปรานเขาเช่นกัน ผลประโยชน์ทั้งหมดนี้ได้ล่อลวงซ่งเล่าไฮ่มาเจอกับความเสี่ยง ทว่าการมาถึงของอสูรยุงสีขาวสองตัวได้ทำให้ทุกอย่างยุ่งเหยิงยิ่งขึ้น

ซ่งเล่าไฮ่ยังมีความรู้สึกว่าอสูรยุงสีขาวสองตัวนั้นตระหนักถึงตัวตนของเขาได้อย่างเลือนลางแต่ไม่พบสถานที่ซ่อนตัว ดังนั้นพวกมันจึงไม่ได้บินไปไหน แต่ถ้าเขาขยับแม้เพียงนิ้วเดียว พวกมันก็จะตรวจพบได้ทันที

จิตใจของซ่งเล่าไฮ่รู้สึกขมขื่นตลอดครึ่งเดือนนี้ เขาเคร่งเครียดและไม่กล้าขยับไปหนเลย แม้จะเป็นผู้อาวุโสของสำนักวิญญาณสงบ เขาแทบจะอยู่ใต้สุดของลำดับชั้นผู้อาวุโสและมีเพียงระดับขั้นทลายสวรรค์ชั้นกลาง

ขณะที่ซ่งเล่าไฮ่กำลังจะหมดหวัง เขาเห็นอสูรยุงสีฟ้าตัวหนึ่งบินเข้ามา เดิมทีเขาไม่สนใจและไม่มีเวลาสนใจเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับชีวิตตนเอง

ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นถัดไปทำให้เขาตกตะลึงมหาศาล

เขาเห็นกับตาตัวเองว่าอสูรยุงสีฟ้านั่นดูดอสูรยุงสีฟ้าตัวอื่นที่มีระดับเดียวกันให้แห้งผากในพริบตา มันช่างโหดเหี้ยมและดูเหมือนต้องการจะท้าทายฝ่ายตรงข้าม

การค้นพบนี้ทำให้ความคิดซ่งเล่าไฮ่เกิดการสั่นสะท้านทันที ขณะเดียวกันเขาก็เกิดความรู้สึกว่าโอกาสเขากำลังใกล้เข้ามา…

เสียงคำรามราชายุงดังกึกก้องไปทั่ว ขณะเดียวกันมีอสูรยุงสีขาวหนึ่งในสองตัวนั้นมองมาที่ราชายุง พริบตาเดียวลำแสงสีขาวพุ่งผ่านฝูงยุงสีฟ้าเข้ามา พวกฝูงยุงสีฟ้าเคลื่อนตัวเป็นทางให้ยุงสีขาวตรงเข้าหาราชายุง

ก่อนที่มันจะเข้าใกล้ เสียงคำรามสั่นสะเทือนพร้อมกับแรงกระแทกรุนแรงปะทะใส่ราชายุงไปด้วย

เสียงปังดังกึกก้องพร้อมกับราชายุงกระเด็นกลับไปหลายสิบฟุต มันร้องคำรามและพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง

หลังจากยุงสีขาวกระแทกราชายุงออกไป มันลอยตัวในอากาศและจ้องมองราชายุงด้วยความเย็นเยียบแฝงจิตสังหาร จากนั้นพุ่งออกไปเป็นลำแสงสีขาวใส่ราชายุง

วินาทีที่ยุงสองตัวเข้าปะทะกัน ดวงดาวแห่งกฎของหวังหลินเริ่มหมุนติ้ว พลังดั้งเดิมจำนวนมากเข้าห่อหุ้มร่างราชายุง พลังดั้งเดิมเข้ากระแทกใส่ยุงสีขาวตอนที่ทั้งสองปะทะ

อสูรยุงรอบๆร้องคำรามเสียงดัง ฝูงอสูรยุงสีฟ้านับร้อยเข้าล้อมรอบราชายุงและจดจ้องทันที

เสียงดังปังพร้อมกับยุงสีขาวสั่นสะท้านและกระเด็นกลับมา มันกระพือปีกเผยแววตาเย็นเฉียบ เส้นขนหยิกงอบนร่างตั้งตรง ทำให้มันดูเหมือนยุงสีขาวที่ปกคลุมร่างด้วยหอกนับไม่ถ้วน

จากนั้นเส้นขนทั้งหมดกระจายตัว ดูเหมือนเจ้ายุงสีขาวพองตัวขึ้นพุ่งเข้าใส่ราชายุง

ราชายุงพุ่งออกไปโดยไม่มีเจตนาจะล่าถอย เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วโดยที่อสูรยุงสองตัวเริ่มการต่อสู้แห่งความเป็นความตาย

สองอสูรยุงปะทะกันหลายสิบครั้งในช่วงเวลาสั้นๆ ความรุนแรงเพิ่มมากขึ้นพร้อมกับมีการปะทะสั่นสะเทือนพื้นดิน ยุงสีขาวถูกกระเด็นกลับมา บนร่างเกิดอาการบาดเจ็บหลายแห่งซึ่งมีแต่รอยเลือด

ราชายุงตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่และดูท้อแท้เล็กน้อย แต่ความโหดเหี้ยมในแววตาของมันแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม คราวนี้มันไม่รอคำสั่งของหวังหลิน มันพุ่งเข้าใส่อสูรยุงที่กำลังล่าถอย

เจ้ายุงสีขาวร้องคำราม เส้นขนบนร่างทั้งหมดตั้งชูชันก่อนจะร่วงหล่นและลอยอยู่รอบตัวราวกับกระบี่เหิน มันเหมือนวิชาอันทรงพลัง เส้นขนทั้งหมดพุ่งเข้าหาราชายุงในทันที

ขณะที่ราชายุงพุ่งไปข้างหน้า ไม่เพียงแต่มันจะไม่ชะลอตัวลง มันยังบินให้เร็วขึ้น ราชายุงของหวังหลินยังอยู่ในระยะการเติบโตและไม่มีประสบการณ์การต่อสู้กับเผ่าพันธุ์ตนเองมากนัก แต่มันกำลังเรียนรู้ เมื่อมันพุ่งออกไป เส้นขนรูปร่างตะขอพลันเติบโตอยู่ใต้แสงสีฟ้า พริบตานั้นมันก็ยืดยาวออกไปหลายสิบฟุต วินาทีนั้นมันเรียนรู้มาจากอสูรยุงสีขาว เส้นขนทั้งหมดร่วงหล่นและพุ่งออกไป

เส้นขนทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกันเสียงดังปังดุจสายฝน แรงกระแทกมหาศาลได้ทำให้ฝูงอสูรยุงรอบด้านต้องล่าถอย

ราชายุงโหดเหี้ยมดุร้ายยิ่งกว่าเดิม มันพุ่งผ่านการปะทะไปและพุ่งใส่ยุงสีขาว กระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรงราวกับบ้าคลั่งไปแล้ว จะงอยปากของมันพยายามหาโอกาสแทงเข้าไปในร่างยุงสีขาว

ยุงสีขาวถอยร่นอย่างร้อนรน แต่วินาทีนั้นมีกลิ่นอายทรงพลังสุดขั้วโผล่ออกมาจากภูเขา กลิ่นอายนี้แฝงแรงกดดันที่อสูรยุงทั้งหมดต้องยอมศิโรราบ!

พอกลิ่นอายนี้ปรากฏ อสูรยุงสีขาวอีกตัวลอยขึ้นสู่อากาศและร้องคำราม บนยอดภูเขาปรากฏรอยแตกขนาดใหญ่ ยืดยาวไปถึงตีนเขาราวกับมีใครสักคนกำลังฉีกภูเขาเปิดออกมา

ลำแสงสีม่วงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากรอยแตกในภูเขา ขณะเดียวกันกลิ่นอายโบราณแพร่กระจายและมีหมอกสีม่วงโผล่ออกมาด้วย

หมอกหนาแน่นยิ่ง หลังจากปรากฏขึ้นมามันก็ถอนตัวอย่างรวดเร็ว ข้างในมองมีอสูรยุงท่าทางดุร้ายขนาดพันฟุตกำลังพุ่งออกมา!

เจ้ายุงตัวนี้มีขนสีม่วงปกคลุมไปทั่ว แม้พวกมันจะดูอ่อนแรงและยุ่งเหยิง แต่เมื่อยุงตัวนี้ปรากฏตัวขึ้นมา อสูรยุงรอบด้านทั้งหมดไม่ว่าจะสีแดงหรือฟ้า ต่างก็เงียบลง

ซ่งเล่าไฮ่หรี่สายตาจดจ้องอสูรยุงสีม่วง ในแววตาซ่อนความโลภไว้ไม่มิด

‘ราชายุง!’

สายตาไม่แยแสของราชายุงสีม่วงตัวนี้ค่อยๆมองไปยังตำแหน่งซ่งเล่าไฮ่ที่กำลังซ่อนอยู่ด้านล่างอสูรยุงของหวังหลิน หลังจากนั้นสักพักมันก็ร้องเสียงขู่!