1372. ผลึกเพลิงอัคคี 1
จงต้าหงจ้องมองชายวัยกลางคนและพยักหน้า กดมือลงบนหน้าอกและกัดฟัน “ใช่แล้ว เป็นเขาแน่นอน!”
ชายวัยกลางคนหน้าซีดทันทีและหนีโดยไม่ลังเล สองฝ่ามือสร้างผนึก แมงป่องกลางหน้าผากเริ่มขยับราวกับมีชีวิตและเรืองแสงน่ากลัว
ทว่าในเสี้ยววินาทีนี้เอง หวังหลินยกแขนขึ้นและชี้ไปอย่างเยือกเย็น เพียงแค่ชี้นิ้ว โลกพลันเปลี่ยนสี ก้อนเมฆแตกสลาย เสียงดังสนั่นกึกก้อง ก้อนเมฆผุดขึ้นมาในท้องฟ้ามากมาย
ยามที่หวังหลินร่อนลงมือลงไป สายฟ้าในท้องฟ้าส่งเสียงดังลั่น ประกายสายฟ้าหนาเท่านิ้วโป้งตกลงไปด้วยความเร็วเกินตอบสนอง ชายวัยกลางคนสั่นสะท้าน สายฟ้าผ่าลงบนศีรษะ
พายุทำลายล้างพุ่งจากหน้าผากเข้าสู่ร่างกาย เลือดเนื้อโลหิตสาดกระจายพร้อมกับเสียงดังปะทุ กระดูกแตกละเอียด วิญญาณดั้งเดิมถูกทำลาย!
หลังจากสายฟ้าผ่านไป ชายวัยกลางคนดูเหมือนจางหาย ร่องรอยทั้งหมดของเขาหายไปราวกับไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน
รอบด้านเงียบสนิท เหล่าเซียนที่หนีออกไปจากเมืองเต็มทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขั้นสุด พวกเขามองหวังหลินด้วยสายตาที่มีแต่ความกลัว
เพียงแค่หวังหลินยกแขนขึ้นมาก็ทำให้ก้อนเมฆรวมกันส่งสายฟ้าลงไปฆ่าเซียนขั้นมายาหยินได้พริบตาแล้ว วิชานี้มากพอที่จะสั่นสะเทือนจิตใจเซียนทุกคนที่นี่!
ชายชราจางถึงกับหน้าซีดอย่างสิ้นเชิงจนแทบจะหยุดหายใจ ใบหน้างุนงงและหวาดกลัวเกินจินตนาการ
แม้กระทั่งจงต้าหงยังสั่นสะท้าน แม้จะเคยเห็นพลังอำนาจของหวังหลินมาแล้วในเผ่าสายฟ้ากระจาย เมื่อมาเห็นอีกครั้งที่นี่เขากลับรู้สึกว่าพลังอำนาจของหวังหลินมีไม่สิ้นสุด
ถึงแม้หวังหลินจะถูกไล่ล่าและซ่อนตัวอยู่ในแดนตกสวรรค์แต่สีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลย หากเป็นคนอื่นๆ คงหลีกเลี่ยงทุกอย่างและไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม
อย่างไรก็ตามระดับบ่มเพาะหวังหลินสั่นสะเทือนสวรรค์ เขาเจออันตรายมามากในชีวิต เดินบนเส้นทางความเป็นความตายมาแล้วหลายครั้ง หากมีคนที่ไล่ล่ามาพบเจอแล้วอย่างไรเล่า? แม้จะไปเจอศัตรูที่แข็งแกร่งก็คงไม่ทำเมินเฉยเรื่องคนรับใช้ได้รับบาดเจ็บหรอก!
เหมือนที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ แม้จงต้าหงจะทนได้ เขาทนไม่ได้!
มีน้อยคนในโลกนี้ที่สามารถบังคับให้เขาอดทนเอาไว้! หวังหลินไม่อ่อนแอเหมือนในอดีต ตอนนี้เขาทรงอำนาจและมีจิตใจของผู้ทรงอำนาจ!
แม้แต่พยัคฆ์ยังโดนสุนัขรังแกยามที่ไม่อยู่ถ้ำได้ แม้แต่เหล่ามังกรยังถูกพวกกุ้งบังคับให้กลับลงไปได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วเพราะพวกพยัคฆ์และมังกรต่างก็เต็มใจทั้งนั้น หากพวกมันไม่ยินยอม ใครจะกล้าไปตอแย?
เรื่องนี้ไม่จบลงแค่การสังหารชายวัยกลางคน ในเมื่อเขาตัดสินใจลงมือแล้วจึงจะทำลายภัยคุกคามทั้งหมด หวังหลินเอาเท้าขวากระทืบบนพื้นดิน
ชั้นหอคอยบนสุดสั่นเทาและเกิดรอยแตกร้าวออกมา ไม่นานทั้งชั้นก็ถูกปกคลุมในรอยแตก
ชั้นหอคอยบนสุดแตกสลายเสียงดังปัง จงต้าหงพยุงชายชราจางขึ้นมาและจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างอย่างตกตะลึง
พวกเขาเห็นหวังหลินดิ่งลงไปข้างล่างและมาถึงชั้นที่สอง ขณะที่เขาตกลงไปนั้นปรากฏกลิ่นอายดุดันเต็มไปด้วยจิตสังหาร มีเสียงคำรามและแสงน่ากลัวพุ่งหาหวังหลิน
หวังหลินท่าทีเป็นปกติ จังหวะที่แสงน่ากลัวเข้ามาใกล้ เขายื่นมือออกไปอย่างลวกๆ แขนยักษ์ผุดขึ้นมาจับแสงนั้น ไม่ว่ามันจะดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่สามารถเป็นอิสระได้
แสงชั่วร้ายกะพริบรุนแรงอยู่ในมือได้เผยตัวตนเป็นลูกปัดสีม่วง มันกะพริบรุนแรงและมีแสงหนาแน่นโผล่ออกมา
“ลูกปัดแมงป่องทมิฬ พังทลาย!!” เสียงคำรามดังก้อง กลิ่นอายทำลายล้างโผล่ออกมาจากลูกปัดที่กำลังหมุน ขณะที่มันกำลังระเบิด หวังหลินบีบแขนขวาอย่างรุนแรง
เสียงดังปัง ลูกปัดแตกสลายปลดปล่อยพลังทำลายล้างข้างใน ทำลายหอคอยในชั้นนี้ทันที
ปรมาจารย์น้อยถอยร่นจากฝุ่นผงด้วยใบหน้าซีดเผือด แต่จ้องมองตรงไปด้วยสายตาตื่นตะลึง
“ลูกปัดนี้ค่อนข้างน่าสนใจ” หวังหลินเอ่ยน้ำเสียงไม่แยแสออกมาจากฝุ่นผง ร่างไร้อาการบาดเจ็บก้าวเดินออกมา
ชายหนุ่มไม่เชื่อสายตาตนเอง ศีรษะด้านชาและแทบกลัวจนหมดความคิด เห็นได้ชัดว่าพลังของลูกปัดแมงป่องทมิฬมีมากขนาดไหน การระเบิดนั้นมากพอจะทำร้ายขั้นส่องสวรรค์ได้บาดเจ็บสาหัสแต่คนผู้นี้กลับสามารถยืนรับได้โดยไม่บาดเจ็บอะไรเลย แค่คิดก็ทำให้ชายหนุ่มสั่นสะท้านแล้ว
เขาหวาดกลัวและกำลังหนีแต่หวังหลินสะบัดแขนขวา ตาข่ายสายฟ้าปรากฏขึ้นมาล้อมรอบชายหนุ่ม มันหดลงทันทีและตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง เขาหมดพลังต่อต้านราวกับถูกผนึกและลอยตัวขึ้นไปในอากาศ
หวังหลินกระทืบพื้นอีกครั้งโดยไม่หันไปมองชายหนุ่มเพื่อเปิดพื้นด้านล่าง ขณะที่กำลังเข้าไป เขาสะบัดแขนปรากฏทะเลเพลิงขึ้นมา ชายชราสองคนพุ่งหาเขาจากด้านล่าง เปลวเพลิงทำให้ทั้งสองต้องกระอักโลหิตทันทีและมีเปลวไฟเข้าไปในร่างกาย มันก่อเป็นผนึกและส่งพวกเขาลอยขึ้นไปในอากาศ
“มีแมงป่องที่ชอบเคลื่อนไหวในใต้ดินมืดมิด เกิดเรื่องทั้งหมดนี้ยังไม่ยอมปรากฏตัวอีก…” หวังหลินก้าวเดินไปชั้นถัดไปด้วยท่าทีสงบนิ่ง
หวังหลินเดินลงไปทีละชั้นอย่างต่อเนื่อง เสียงกรีดร้องโหยหวนดังสนั่นพร้อมกับคนของเผ่าแมงป่องทมิฬถูกผนึกมากขึ้นและลอยขึ้นไปในอากาศ ตอนนี้มีหลายสิบคนแล้ว
“ท่านทำเกินไปแล้ว!!!” ขณะที่หวังหลินเดินลงต่อไป เสียงคำรามดังออกมาจากส่วนลึกของหอคอย
ในเวลาเดียวกันพลังรุนแรงสายหนึ่งโผล่ออกมาจากใต้ดินและพุ่งเข้าหาหวังหลินที่อยู่ชั้นกลางหอคอย
พายุพุ่งขึ้นผ่านหอคอย แต่ละชั้นที่ผ่านรวบรวมพลังได้มากขึ้น พริบตาเดียวมันก็ทะลุผ่านไปถึงชั้นที่หวังหลินอยู่
เบื้องหน้าหวังหลินปรากฏพายุอย่างชัดเจน ข้างในมีแมงป่องยักษ์ขนาดเกือบร้อยฟุต แมงป่องตัวนี้สร้างขึ้นจากวิชาเซียนและมังพุ่งตรงหาหวังหลิน
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เขาไม่ล่าถอยแต่กำหมัดขึ้นมา พลังเทพโบราณในร่างควบแน่นอย่างบ้าคลั่งและโยนกำปั้นออกไป!
วินาทีที่กำปั้นลอยออกไป เงาเทพโบราณปรากฏขึ้นด้านหลังและส่งกำปั้นออกไปเช่นเดียวกันเข้าปะทะกับแมงป่อง
เสียงดังสนั่นกึกก้องอย่างรุนแรงเกิดเป็นคลื่นกระแทกกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ท้องฟ้าเปลี่ยนสีสัน พื้นดินดังสนั่น ทั้งดวงดาวสั่นไหวรุนแรง ฝุ่นผงจำนวนมากถูกเตะขึ้นไปในอากาศ
เสียงดังปังรุนแรงได้ทำให้หอคอยที่เผยออกมาต้องสั่นเทาและเกิดรอยแตกร้าวนับไม่ถ้วน แรงกระแทกทำให้ส่วนนั้นระเบิดแตกสลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย
แม้กระทั่งส่วนที่ซ่อนอยู่ใต้ดินยังแตกสลายและเกิดคลื่นกระแทกรุนแรงขึ้นใต้ดิน ราวกับมังกรดินกำลังเคลื่อนอยู่ข้างใต้พร้อมด้วยคลื่นกระแทกทรงอำนาจ
เมื่อหอคอยพังทลาย เหล่าเซียนนับสิบจึงถูกบังคับให้ออกมาจากข้างใน สีหน้าแต่ละคนขาวซีดและกระอักโลหิต มองดูหวังหลินด้วยแววตาหวาดกลัวรุนแรง
เหล่าเซียนรอบด้านต่างกำลังเฝ้าดูพลางล่าถอยไปด้วย พวกเขาตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างสิ้นเชิง มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
ใจกลางหอคอยล่มสลาย เสื้อผ้าหวังหลินสะบัดพลิ้วไปตามสายลม เส้นผมลอยขึ้นแต่ร่างกายไม่ขยับเขยื้อน เขาถอนแขนขวาลง มองลงไปพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าทำร้ายคนของข้า ตอนนี้มาบอกว่าข้าทำเกินไป? พวกเจ้าทั้งหมดมันอ่อนแอ”
เดิมทีมีหัวกะโหลกยักษ์ขนาดมากกว่าหมื่นฟุตซ่อนอยู่ใต้หอคอย ตอนนี้หอคอยหายไปแล้ว ทุกอย่างด้านล่างถูกเผยออกมาเบื้องหน้าเขาอย่างชัดเจน
ลึกเข้าไปภายในกะโหลกมีชายชราผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่บนก้อนหินแตกหัก เขาสวมชุดสีดำสลักเป็นรูปแมงป่อง ซึ่งแมงป่องนั้นมีทั้งหมดเก้าหาง!
กลางหน้าผากเขามีอักขระแมงป่องเช่นกันแต่เมื่อเทียบกับบนเสื้อคลุมแล้วมันยังด้อยกว่า อักขระเผ่าของเขามีสี่หาง!
หางแมงป่องห้อยลงมาปกคลุมใบหน้าทำให้เขาดูน่ากลัว ทว่าตอนนี้ใบหน้าซีดเซียวและกระอักโลหิต เขาพลันมองขึ้นไปเผยแสงอันดุดันก่อนจะพุ่งหาหวังหลิน
“แม้ว่าเผ่าแมงป่องทมิฬของข้าเป็นแค่เผ่าเล็ก แต่เป็นหนึ่งในสามร้อยเจ็ดสิบสองเผ่าของดินแดนตกสวรรค์ หากวันนี้เจ้าต่อต้านข้า เจ้าจะกลายเป็นศัตรูกับทั้งดินแดนตกสวรรค์!”
“หากเกิดเรื่องนั้นขึ้น จักรพรรดิแห่งดินแดนตกสวรรค์จะต้องไม่เก็บเจ้าไว้แน่นอน!”
“แค่เซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่สองกล้าพูดเช่นนี้เบื้องหน้าข้า?” หวังหลินท่าทีสงบนิ่ง สายตามองไปที่ชายชราดุจประกายสายฟ้า ดวงตาขวากะพริบสายฟ้าวูบวาบ ดวงดาวสั่นเทาทันที
ชายชราถึงกับมีสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล ในสายตาเขา อีกฝ่ายหายไปและถูกแทนที่ด้วยประกายสายฟ้า ประกายสายฟ้านี้ตกลงมาจากท้องฟ้าและแทงเข้าไปในดวงตาเขา ตรงเข้าสู่จิตใจ
……………………………………………………..