1513. พายุสีทอง
ทว่าทั้งหมดล้วนสายเกินไปแล้ว!
ฉุยต้าวอัญเชิญเทพบรรพกาลและได้รับกระดิ่งทองมาผ่านวิชาอันลึกลับ ซึ่งเขารู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับการใช้กระดองเต่าของจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก กลิ่นอายของแดนสวรรค์โบราณเป็นสิ่งที่มีแต่เขาเท่านั้นที่สัมผัสได้ตอนที่อัญเชิญเทพบรรพกาลขึ้นมา
เป็นผลให้ทุกคนล้วนประหลาดใจตอนที่เขาเอากระดิ่งออกมาต้านกำปั้นของหวังหลิน!
แม้กระทั่งปรมาจารย์หงซานและคนอื่นๆ อยากจะรีบเข้ามา แต่ทั้งหมดล้วนสายเกินกว่าจะหยุดได้เสียแล้ว!
หวังหลินหรี่ตา การปรากฏพลังปราณสวรรค์มหาศาลและค่ายกลดินแดนปิดผนึกได้ทำให้หวังหลินต้องมีท่าทีจริงจัง แม้เขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ด้วยเชาว์ปัญญาจึงพอจะคาดเดาบางอย่างได้
ในสภาวะวิกฤตนี้ หวังหลินถอนมือออกมาโดยไม่ลังเล ดังนั้นจึงพลาดกระดิ่งทองไป!
“จงระเบิด!! ระเบิด!! ระเบิด!!” ฉุยต้าวเผยท่าทีบ้าคลั่งและกระอักโลหิตใส่กระดิ่งทอง มีแต่เขาที่สามารถควบคุมมันได้ ในยามนี้จึงร้องคำรามด้วยความ เกลียดชังทั้งหมดเข้าหาหวังหลิน!
กระดิ่งไม่ได้รับความเสียหายมากนักและส่องประกายเจิดจ้า กลิ่นอายทำลายล้างแพร่กระจายออกมาพร้อมกับเสียงที่เพิ่มพลังรุนแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิม!
บนกระดิ่งทองเกิดรอยแตกร้าวนับไม่ถ้วน กลิ่นอายทำลายล้างแพร่กระจายและเกิดการระเบิด!
กระดิ่งแห่งแดนสวรรค์โบราณและสามารถยื้อดินแดนชั้นนอกได้อีกร้อยปี พลันแตกสลาย!
ฉุยต้าวบ้าไปแล้ว ความบ้าคลั่งและเสียงหัวเราะประสานกันกึกก้อง พายุสีทองก่อตัวขึ้นจากการพังทลายของกระดิ่งทองและพัดเข้าหาหวังหลิน!
แม้กระดิ่งจะเปราะบางแต่พลังข้างในนับว่าเหนือจินตนาการ เมื่อมันผสานเข้ากับค่ายกลดินแดนปิดผนึก มันจะเพิ่มความแข็งแกร่งของค่ายกลมากจนเหมือนกระบี่ที่มีความคมสองด้าน ทำให้ยื้อไปได้อีกร้อยปี!
อย่างไรก็ตามตอนนี้ฉุยต้าวกลับใช้พลังทั้งหมดนี้เพื่อโจมตีหวังหลิน!
หากพลังนี้ระเบิดขึ้นมา อย่าว่าแต่หวังหลินเลย แม้แต่เซียนชุดดำนามว่าโจวเต๋อ ชายวัยกลางคนผู้เป็นจ้าวขอบเมฆา หลิงตง โจวจิน สำนักเทพเจ้าทั้งหมดและดาราจักรทะเลเมฆาทั้งมวลต่างก็ถูกทำลาย!
จะไม่มีใครรอดชีวิต มีเพียงเจ้าของกระดิ่งทอง ฉุยต้าวที่ไร้รอยแผล!
นี่คือความบ้าคลั่งของฉุยต้าว เป็นการฝังทะเลเมฆาทั้งดาราจักรเพื่อสังหารหวังหลิน!
“ใครกล้าสังหารข้า?! ใครจะกล้าสังหารข้า!?” ฉุยต้าวหัวเราะเหมือนคนบ้า เขามีคุณสมบัติพอจะหัวเราะ ในฐานะเซียนขั้นที่สามแล้ว ไม่มีใครเลยที่อ่อนแอ! แม้จะไม่ได้คาดการณ์ทุกอย่างได้แต่เขาก็มีแผนสำรอง เขากำลังระเบิดกระดิ่งทองเพื่อทำลายทั้งทะเลเมฆา เขามั่นใจว่าพายุทองนี้จะทำให้เกิดความรุนแรงครั้งใหญ่ต่อ ค่ายกลดินแดนปิดผนึก!
มันเหมือนหลุมที่ผุดขึ้นในค่ายกล จากนั้นเขาก็สามารถออกไปสู่ดาราจักรโบราณได้ ด้วยความดีความชอบนี้ เขาสามารถทำอะไรก็ได้ในดาราจักรโบราณ!
พายุสีทองส่งเสียงดังลั่น มันกำลังแพร่กระจายและทำลายทั้งทะเลเมฆา แผ่นดินที่ลอยอยู่ทั้งหมดเกิดการสั่นไหวจนมากพอจะเผยอาการว่าดาราจักรกำลังล่มสลาย!
หมอกดวงดาวแตกกระจายไปแล้ว อสูรดุร้ายนับไม่ถ้วนต่างส่งเสียงร้องโหยหวน พวกมันมีความนึกคิดและตระหนักได้ว่าพลังที่มิอาจต้านทานได้กำลังระเบิดขึ้น ไม่ว่าร่างกายพวกมันจะทรงพลังเพียงใดก็ยังถูกทำลาย!
ดาวเคราะห์เซียนหลายดวงสั่นสะเทือน คนธรรมดามากมายในทะเลเมฆาคงตายในพริบตา!
เหล่าเซียนทั้งหมดหน้าซีด ราวกับเป็นวันสิ้นโลก ความคิดแต่ละคนขาวโพลนจนหมดสิ้น!
รอยแตกร้าวยาวหลายสิบล้านฟุตเกิดขึ้นบนทะเลเมฆา แม้กระทั่งค่ายกลดินแดนปิดผนึกยังเกิดการสั่นสะเทือน จิตวิญญาณค่ายกลกำลังจะปรากฏ!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา!
ในสำนักเทพเจ้า ชายชุดแดงปรากฏขึ้นด้านหลังหวังหลิน เขาก้าวมาข้างหน้าและใช้ฝ่ามือร่อนลงใส่พายุมหึมานั้น
หลังจากนั้นไม่นาน ตรงข้ามกับเขาเป็นชายชราจากสำนักซากศพในดาราจักรพันธมิตรเซียนได้ปรากฏตัวขึ้นมาเช่นกัน สีหน้าท่าทางเคร่งเครียดพลางใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและกดลงไป!
โจวเต๋อและจ้าวขอบเมฆาถึงกับหน้าซีด พวกเขาล้มเลิกการต่อสู้และพุ่งเข้าหา แต่ละคนเคลื่อนฝ่ามืออย่างรวดเร็วเพื่อพยายามหยุดยั้งพลังการระเบิดในครั้งนี้!
หลิงตงและโจวจินเข้ามาถึงภายใต้คำสั่งของหวังหลินเช่นกัน เซียนขั้นที่สามจำนวนหกคนกำลังพยายามหยุดยั้งพายุอันน่ากลัวครั้งนี้!
“มันไร้ประโยชน์ ไม่มีใครหยุดข้าได้ ไม่มีใครจะหยุดมันได้! เจ้าอยากสังหารข้าใช่หรือไม่? แม้แต่เจ้าเฒ่านั่น จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก ก็ยังไม่สามารถทำได้เลย!” ฉุยต้าวหัวเราะใหญ่โต เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“หวังหลิน เจ้าอยากสังหารข้า แต่เจ้าลากทั้งทะเลเมฆาลงไปด้วย แม้เจ้าจะรอดชีวิตได้ ข้าอยากจะเห็นว่าในจิตใจแห่งเต๋าของเจ้าจะไม่มีมลทินเลยหรือ! ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจะอยู่ในดินแดนชั้นในได้อย่างไร!! เจ้าจะเป็นบาปกรรมของดินแดนชั้นในไปชั่วนิรันดร์!!”
เหล่าเซียนทะลวงสวรรค์จากสำนักมารปรากฏขึ้นมา สีหน้าแต่ละคนขาวซีดและกำลังร่วมกันต้านทานด้วยพลังเต็มที่!
ภายในสำนักเทพเจ้า แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสที่อยู่ข้างฉุยต้าวทั้งหมดกลับพุ่งเข้ามาเพื่อหยุดยั้งการระเบิดของพายุทองแห่งนี้!
ซึ่งรวมถึงไท่หลัวที่ลอยอยู่ด้วย เขาประทับฝ่ามือลงต้านพายุนี้ด้วยสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล!
พริบตานั้นโลกเกิดการบิดเบือนและคนของสำนักภูตผีก็มาถึง มหาดับสูญแห่งสำนักภูตผีได้มีท่าทีมืดมนและเข้าร่วมกับทุกคนเพื่อต่อต้านพายุในทันที
วินาทีนั้นพลังมารแพร่กระจายและมีใบหน้ายักษ์ปรากฏขึ้นในท้องฟ้า!
เป็นใบหน้าของมารโบราณ! มารโบราณมีดาวเก้าดวงในตาซ้ายและลอยออกมา ดาวทั้งเก้าแพร่กระจายออกไปเก้าทิศทางและพยายามผนึกพายุไปด้วย!
ทว่าพายุทองนั้นยากจะควบคุม แม้จะมีคนหลายคนร่วมมือกันในครั้งเดียวก็ทำได้แต่เพียงเฝ้ามองพายุนี้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ!
ชายชราจากสำนักซากศพซึ่งอยู่ตรงข้ามกับปรมาจารย์หงซาน เขากล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม “ปรมาจารย์หงซาน ทิ้งทะเลเมฆาเสียเถอะ…”
หงซานไม่พูด เขากัดฟันแน่นและโคจรพลังแก่นแท้อย่างบ้าคลั่ง พยายามควบคุมพายุสีทองซึ่งกำลังแผ่ขยาย ทุกคนกำลังถูกผลักดันกลับไปราวกับพายุรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มันมาถึงจุดที่มิอาจหวนกลับได้แล้ว!
หากไม่จากไปตอนนี้ จะไม่มีใครหนีรอดไปได้!
หวังหลินเฝ้าดูเรื่องราวทั้งหมดอย่างเงียบงัน เดิมทีเขามาหาฉุยต้าวเพื่อแก้แค้นเรื่องส่วนตัว แต่ฉุยต้าวดันกล่าวเอาไว้ว่ามันส่งผลกระทบต่อทั้งทะเลเมฆา เป็นราคาที่หวังหลินต้องขบคิดอย่างรอบคอบ!
‘มันไม่ควรเป็นแบบนี้…’ พอมองพายุสีทองที่กำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว หวังหลินชี้ใส่กลางหน้าผาก
‘ช่างมัน ช่างมันเถอะ นำคนไปให้ได้มากที่สุด ทะเลเมฆา…มันจบแล้ว…เมื่อค่ายกลดินแดนปิดผนึกเปิดขึ้น สงครามก็จะเริ่มต้น!! แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น ข้าจะสังหารฉุยต้าวเสียก่อน!!’ หงซานเผยรอยยิ้มโหดเหี้ยมเนื่องจากไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป เขาพุ่งไปหาฉุยต้าว!
คนอื่นถอยอย่างขมขื่นเพราะรู้ว่าทะเลเมฆาจบสิ้นแล้ว!
เซียนจำนวนมากในทะเลเมฆาและเหล่าสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนจะจบสิ้น! ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไม่มีดาราจักรทั้งสี่แห่งในดินแดนชั้นในอีก จะเหลือเพียงสามเท่านั้น… หวังหลินค่อยๆ ยกแขนขวาขึ้นชี้กลางหน้าผากในขณะที่ทุกคนล่าถอย พายุสีทองเริ่มขยายออกไปด้วยอัตราเร่งสูงสุดจนพลังต้านทานหายไปหมดสิ้น!
‘อสูรโลกันตร์!’ ดาวดวงที่สองของหวังหลินกะพริบวูบวาบ ท้องฟ้ามืดมิดในทันที เจ้าอสูรโลกันตร์ตัวยักษ์กลับปรากฏขึ้นมา!
อสูรโลกันตร์ปรากฏขึ้นด้วยความงุนงงพร้อมกับจ้องมองพายุสีทอง ราวกับมันสงสัยว่าสิ่งนี้คืออะไร…การปรากฏตัวของอสูรโลกันตร์ได้ทำให้เซียนรอบๆ สนใจ! แม้กระทั่งปรมาจารย์หงซานก็ยังตกตะลึงที่เห็นมัน ไม่ใช่ทุกคนที่ให้ความสนใจทุกการกระทำของหวังหลิน ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปได้เจ้าอสูรโลกันตร์มาได้อย่างไร!
“อสูรโลกันตร์ กลืนกิน!!” หวังหลินสะบัดแขน ส่งเสียงคำรามดังสนั่นในขณะที่ทุกคนล่าถอยออกจากพายุสีทอง!!
อสูรโลกันตร์ยังตกอยู่ในความมึนงง มันกะพริบตาราวกับค่อยๆ มีสติขึ้นมา ค่อยๆ อ้าปากขนาดยักษ์และพริบตานั้นจึงปรากฏปากวิญญาณขนาดใหญ่ขึ้น!
ปากวิญญาณนี้ใหญ่มากพอจะกลืนกินทั้งดาราจักร ภายใต้คำสั่งของหวังหลิน ปากจึงดูดเข้าไป!
“อสูรโลกันตร์อยู่ที่นี่ช่างไร้ประโยชน์ มันสามารถกลืนกินฟ้าดินได้ แต่มันไม่สามารถกลืนกินพายุทองนี้ได้!! พายุทอง…” ฉุยต้าวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่กระนั้นเสียงหัวเราะพลันหยุดลงและเผยแววตาหวาดกลัว!
โลกสั่นสะเทือน พายุสีทองที่กำลังขยับขยายออกไปนั้นกลับเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับปากของอสูรโลกันตร์ ทุกคนจ้องมองอสูรโลกันตร์ที่กำลังกลืนกินพายุสีทองอย่างตะลึงงัน!
หลังจากมันกลืนกินเข้าไป มันเคี้ยวอยู่ไม่กี่ครั้งราวกับกำลังลิ้มรสชาติ จากนั้นจ้องหวังหลินด้วยความงุนงง…รอบด้านทั้งหมดเงียบสงัด ทุกคนรวมถึงฉุยต้าวต่างก็อยากเห็นอาการของเจ้าอสูรโลกันตร์ว่าจะเป็นอย่างไรหลังจากกลืนกินพายุสีทองที่มีพลังมหาศาลเข้าไป
แม้แต่หวังหลินก็ยังจ้องมองอสูรโลกันตร์ ทว่าหลังจากผ่านไปสักพัก เจ้าอสูรโลกันตร์ยังจ้องหวังหลินด้วยความงุนงง ถึงจุดนั้นความสับสนค่อยๆ ผุดขึ้นในแววตาของมัน มันไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่มันหวาดกลัวถึงได้มองมาทางนี้
ร่างของมันสั่นเทาและเกิดความหวาดกลัว…มันหวาดกลัว…แววตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เสียงคำรามอู้อี้ดังออกมาจากร่าง ส่งเสียงดุจสายฟ้าเขย่าไปทั้งดาราจักร