1615. เหล่าเซียนผู้เป็นพยานประตูดับสูญ
ประทับเวรกรรม ด้วยการเปิดฝ่ามือของหวังหลินคือเหตุแห่งกรรมของสวรรค์ และการปิดฝ่ามือคือผลแห่งกรรมของสวรรค์ กระบวนการตรงกลางคือชะตากรรม! พลังของชะตากรรมภายนอกจึงได้สร้างเป็นประทับเวรกรรม
แม้หวังหลินเพิ่งจะเข้าใจ พลังของมันช่างน่าตกตะลึงยิ่ง
ในโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจเวรกรรมได้ดีกว่าเขา วิธีคิดอันลึกลับนั้น ความฝันมากกว่าเจ็ดสิบปี ประสบการณ์มากกว่าสองพันปีและอีกหลายอย่างได้ทำให้เขาเข้าใจวิชาที่สี่อันน่าตกตะลึงนี้ยามตื่นขึ้นมา
วินาทีที่ประทับปรากฏขึ้นมา มันทรงพลังมากพอจนผลักคนเข้าไปในวัฏจักรแห่งเวรกรรมได้ มันไม่เหมือนเต๋าแห่งความฝันที่ค่อยๆ เปลี่ยนแปลง แต่มันจะบังคับเกิดเวรกรรมขึ้นมาซึ่งมีพลังอำนาจอันเหนือกว่า!
นี่คือวิชาเต๋า!
หวังหลินมองแขนขวา ขณะที่แขนเปิดออก พลังอำนาจของมหาบัณฑิตได้ แผ่กระจายออกมาจากร่างกาย กลิ่นอายทำให้เหล่าภูตผีและเหล่าเทพหวาดหวั่น และมากพอจะผลักดันให้เซียนขั้นสวรรค์ดับสูญถอยไป
ด้วยกลิ่นอายนี้ หวังหลินเข้าใจความจริงของโลก เขาคือโลก!
เพียงแค่สะบัดมือขวา ดวงตาหวังหลินเผยแสงประหลาด รวบรวมพลังแห่ง เวรกรรมขึ้นมาเบื้องหน้าและก่อเกิดประทับเวรกรรม
ประทับนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นวิชาที่สี่ของหวังหลินแต่เป็นสัญญาณว่าแก่นแท้ เวรกรรมของเขาสมบูรณ์แบบ
ประทับเวรกรรมตัดผ่านแก่นแท้สายฟ้าและเปลวเพลิงของเขา ก่อเกิดเป็นวงแหวน โดยมีกลิ่นอายของเซียนขั้นที่สามปะทุขึ้นมาหลายเท่าทันที
สามแก่นแท้สมบูรณ์แบบ แม้จะมีเซียนขั้นสวรรค์ดับสูญสูงสุดอยู่ที่นี่ คงยากยิ่งที่จะป้องกันพลังโจมตีเต็มที่จากหวังหลินได้! แม้การทำให้แก่นแท้สมบูรณ์จะยากเย็นแสนเข็ญ แต่เมื่อมันสมบูรณ์ มันจะทรงพลังยิ่งยวด!
นาทีนั้นเกิดเสียงกระหึ่มดังกึกก้อง ราวกับออกมาจากนอกมิติว่าง
ณ ดาราจักรฟ้ากระจ่าง นอกดาวเคราะห์ซูซาคุ เหล่าเซียนหลายหมื่นคน ปิดล้อมรอบดาวเคราะห์
เซียนทั้งหมดนี้มาจากดินแดนชั้นนอก พวกเขามีอักขระกลางหน้าผาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและจิตสังหาร ท่ามกลางพวกเขายังมีสัมผัสแห่งความตื่นเต้นด้วย
พวกเขาล้อมรอบกองกำลังสุดท้ายของดาราจักรฟ้ากระจ่างโดยมีจ้าวเมฆาใต้เป็นผู้นำ พวกเขากำลังจะต่อสู้จนตัวตาย
เดิมทีจ้าวเมฆาใต้ไม่ต้องการพักอยู่ที่นี่ แต่เหล่าเซียนแห่งดาราจักรฟ้ากระจ่างเหน็ดเหนื่อยมามากในช่วงการต่อสู้ดิ้นรนหลายสิบปี แววตาแต่ละคนแดงฉานจากการเข่นฆ่าและไม่ต้องการอพยพไปที่ดาราจักรทุกชั้นฟ้า
ในสายตาแต่ละคน แม้พวกเขาจะเข้าไปในดาราจักรทุกชั้นฟ้า มันล้วนไร้ค่า!
เมื่อกองทัพของดินแดนชั้นนอกได้ล้างบางเข้าไปในดาราจักรทุกชั้นฟ้า พวกเขาจะถอยหนีไปไหนได้เล่า?
หากเลือกสถานที่ตาย พวกเขายอมตายในบ้านเกิด หากต้องการต่อสู้จนตัวตาย เช่นนั้นขอต่อสู้จนตายที่บ้านเกิดของจ้าวดินแดนปิดผนึก ดาวซูซาคุ!
สถานะของจ้าวดินแดนปิดผนึกนั้นยืนหยัดดุจภูผา เหล่าเซียนของดินแดนฟ้ากระจ่างเผยรอยยิ้มราวกับลืมความตายไปแล้ว!
ซือถูหนานอยู่ที่นี่เช่นกัน เขาควรจะไปที่ดาราจักรทุกชั้นฟ้ากับฉิงหลิน แต่เขาก็รีบกลับมา ที่นี่คือดาวซูซาคุ ที่นี่คือบ้านเกิดของน้องชาย ที่นี่คือที่ที่หวังหลินหายตัวไป ซือถูหนานไม่อยากจากไปคนเดียว
‘ข้าตายแล้วอย่างไรเล่า?’ ซือถูหนานยิ้มพลางปล่อยเส้นผมสีซีดสะบัดพลิ้วและพุ่งเข้าหาเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกด้วยชุดคลุมสีม่วง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ด้วยการสั่งสอนอย่างเข้มงวดของฉิงหลินและพรสวรรค์ชั้นยอด เขาได้ทะลวงเปิดมิติดับสูญด้วยการช่วยเหลือของฉิงหลินและกลายเป็นเซียนขั้นที่สามเมื่อสามสิบปีก่อน!
ท่ามกลางซือถูหนาน ฉือซาน หัวโตและคนอื่นๆ อยู่ด้วยเช่นกัน แม้ระดับ บ่มเพาะแต่ละคนไม่ได้สูงส่งพอ แต่พวกเขาได้แข็งแกร่งขึ้นมามหาศาลหลังจากผ่านต่อสู้ไปหลายครั้ง แม้จะได้รับบาดเจ็บแต่ก็เปล่งจิตสังหารมหึมา
ท่ามกลางพวกเขามีปรมาจารย์หลงผานและปรมาจารย์ลั่วฟู่อยู่ด้วย
หลังจากปรมาจารย์หลงผานตื่นขึ้น เขาจำหวังหลินได้และรู้ว่าเป็นจ้าวดินแดนปิดผนึก รู้ว่าดาวซูซาคุคือบ้านเกิดของหวังหลินและเป็นที่ที่หวังหลินหายตัวไป
เขาไม่จำเป็นต้องมา แต่ปรมาจารย์หลงผานก็ยังมา เขาไม่ได้พาศิษย์ซวนจงมาด้วย เขาใช้พลังเทียบเท่าเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญและใช้ภาพวาดขุนเขาและสายน้ำเพื่อป้องกันเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกไม่ให้ทะลวงผ่านดาวซูซาคุเข้ามาได้
ปรมาจารย์ลั่วฟู่ก็ไม่ได้กลับไปที่ดาราจักรทุกชั้นฟ้าเช่นกัน แม้เขาจะเป็นบรรพชนของดาราจักรทุกชั้นฟ้า แต่ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เขาเป็นพยานรู้เห็นการตายและพบเจอมากมายเกินไป เขาเอนเอียงไปตามหวังหลิน ดังนั้นจึงอยู่ต่อสู้ที่นี่!
‘ข้าจะสู้จนตาย…’ ปรมาจารย์ลั่วฟู่เต็มไปด้วยสายตาบ้าคลั่ง
อีกคนหนึ่งที่หวังหลินคุ้นเคย เขาคือจักรพรรดิมังกรฟ้า! เขาไม่ได้ตายและปรากฏตัวเมื่อหลายสิบปีก่อนพร้อมกับสำนักจตุรศักดิ์สิทธิ์และกลายเป็นกองกำลังให้แก่ดาราจักรฟ้ากระจ่าง
วันนี้เขาพาผู้อาวุโสหลายคนของสำนักเข้ามาและจะต่อสู้จนตัวตายกับเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกที่ดาวซูซาคุ
จักรพรรดิมังกรฟ้าได้หายตัวไปพร้อมสำนักจตุรศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นหลายสิบปีก่อนเขาพลันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งพร้อมเซียนในสำนักและเริ่มเข่นฆ่าเซียนดินแดนชั้นนอก
ระดับบ่มเพาะของเขาสูงส่งอยู่แล้วในอดีต ตลอดหลายปีที่ผ่านมาแม้จะไม่ได้บรรลุขั้นที่สาม เขาก็บรรลุจุดขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้าได้แล้ว
รวมกับคนที่กล่าวมา จึงมีเซียนปกป้องดาวซูซาคุไม่น้อยกว่าแปดพันคนเพื่อต่อสู้กับเซียนดินแดนชั้นนอกหลายหมื่นคน ทว่าเซียนแปดพันคนนี้รั้งไว้ได้หลายเดือน!
เสียงดังสนั่นกึกก้องทะลุดวงดาว พื้นที่รอบดาวซูซาคุเต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลหิต กองทัพเซียนหลายหมื่นคนเข้าใกล้ ท่ามกลางพวกเขามีเซียนขั้นที่สามจำนวนแค่สามคนเท่านั้น
หนึ่งในนั้นเป็นชายหนุ่มชุดเขียวท่าทางเย็นชา ทุกครั้งที่โจมตีจะมีน้ำแข็งกระจายไปทั่วบริเวณ หากหวังหลินอยู่ที่นี่คงจำได้ว่าเขาคือหนึ่งในคนที่โจมตีตนเองเช่นกัน
อีกคนคือโจวจินแห่งเผ่าหมาป่าสวรรค์ หลังจากหวังหลินหายตัวไปเขาจึงกลับไปที่ดินแดนชั้นนอก จากนั้นพาเผ่าหมาป่าสวรรค์เข้ามาดินแดนชั้นในและเริ่มการ นองเลือดราวกับพยายามชำระล้างความน่าอับอายของการเป็นทาสรับใช้หวังหลิน
ท่ามกลางทั้งสองคนนี้ โจวจินมีระดับบ่มเพาะต่ำที่สุด เขาและปรมาจารย์ลั่วฟู่ต่อสู้กันทางด้ายซ้ายของดาวซูซาคุ เหล่าวิชาปะทะกันมากมาย มองไกลอาจเห็นหมาป่าโลหิตตัวยักษ์พยายามกลืนกินปรมาจารย์ลั่วฟู่แต่ก็ล้มเหลว
ชายหนุ่มชุดเขียวผู้รู้แจ้งแก่นแท้น้ำแข็งนั้นมีระดับบ่มเพาะสูงส่งยิ่ง เขามาพร้อมกับร่างดั้งเดิมซึ่งอยู่ในขั้นแก่นแท้ดับสูญระดับกลาง ทั้งยังบังคับให้ปรมาจารย์หลงผานและซือถูหนานต้องถอยร่น
จุดนี้คือสถานที่ต่อสู้แห่งสุดท้ายในดาราจักรฟ้ากระจ่าง ทั้งดาราจักรฟ้ากระจ่างแพ้ราบคาบ เหลือเพียงดาวซูซาคุเท่านั้น!
สงครามที่นี่กำลังมาถึงจุดจบ ขณะที่เหล่าเซียนหลายหมื่นผลักดันกันเข้ามา เหล่าเซียนของดินแดนชั้นในจึงถูกดันถอย พวกเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“เพื่อเกียรติต่อจ้าวดินแดนปิดผนึก เพื่อเกียรติแห่งดาราจักรฟ้ากระจ่าง!” เซียนวัยกลางคนร้องคำรามขณะถูกกระบี่เหินหลายเล่มแทงใส่ เขาเลือกระเบิดตัวเองและสังหารเซียนดินแดนชั้นนอกจำนวนสองคนไปด้วยกัน
“เพื่อเกียรติต่อจ้าวดินแดนปิดผนึก เพื่อเกียรติแห่งดาราจักรฟ้ากระจ่าง!!” หลายคนร้องคำรามแบบเดียวกันมากขึ้นด้วยความสิ้นหวัง น้ำเสียงแต่ละคนทับซ้อนและผสานกัน กลายเป็นเสียงร้องของคนที่มีชีวิต
“จ้าวดินแดนปิดผนึกถูกเราสังหารไปแล้ว เชิดชูเกียรติเพื่อคนตายไปเพื่ออะไร?” ชายหนุ่มชุดเขียวเอ่ยเสียงเย็นชา เขาสะบัดแขนแช่แข็งพื้นที่กว้างใหญ่และบังคับให้ปรมาจารย์หลงผานกับซือถูหนานต้องถอย
หลังจากได้ยิน “จ้าวดินแดนปิดผนึก” ความอัปยศผุดขึ้นในสายตาของโจวจิน แววตากะพริบเย็นเยียบและจิตสังหารเพิ่มพูน
เหล่าเซียนหลายหมื่นคนของดินแดนชั้นในส่งเสียงคำรามอย่างพร้อมเพรียง พวกเขาพุ่งเข้าใกล้ด้วยกลิ่นอายกดดันรอบตัว
ขณะนั้นนั้น เสียงดังสนั่นออกมาจากเบื้องบนสนามรบแห่งการสังหารนี้ ทีแรกเสียงดูเหมือนจะดังออกมาไกลๆ แต่ไม่นานมันก็ดังกึกก้องในความคิดของทุกคน
เสียงและกลิ่นอายทำให้สีหน้าทุกคนที่นี่ต้องเปลี่ยนไป
ประตูลวงตาที่ครอบคลุมทั้งดาราจักรดวงดาวได้ปรากฏขึ้น ประตูบานนี้ กว้างใหญ่ไพศาลเกินอธิบาย ดังนั้นเหล่าเซียนจึงเหมือนกับมดแมลงเบื้องหน้ามัน!
“ประตูมหาดับสูญ!!”
“นี่…นี่มันประตูดับสูญ!!”
สีหน้าของซือถูหนานที่กำลังล่าถอยพลันเปลี่ยนไปมหาศาล แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
‘หรือว่าเซียนดินแดนชั้นนอกได้ทำแก่นแท้สมบูรณ์แบบได้ นี่…นี่มัน…’
ปรมาจารย์หลงผานหรี่ตาแคบและเผยแววตากังวล
ปรมาจารย์ลั่วฟู่ตกตะลึงเช่นกันและรีบล่าถอย เขามองประตูดับสูญขนาดยักษ์และมีแววตาสิ้นหวังเช่นเดียวกัน
‘เซียนดินแดนชั้นนอกบรรลุขั้นที่สามได้ง่ายขนาดนี้เชียวหรือ ทำให้แก่นแท้สมบูรณ์ในสนามรบ…’
โจวจินตกตะลึงเช่นเดียวกัน สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปเมื่อได้จ้องมองประตูดับสูญ กลิ่นอายอันคุ้นเคยนั้นแทบทำให้ความคิดของเขาขาวโพลน
‘นี่…กลิ่นอายนี้…นี่มัน…’ เขาเคยเป็นทาสรับใช้ของหวังหลินและมีผนึกอยู่บนตัวเขา ดังนั้นจึงมีความรู้สึกไวต่อกลิ่นอายนี้มากกว่าคนอื่นที่นี่
ชายหนุ่มชุดเขียวหรี่สายตาเมื่อประตูดับสูญปรากฏขึ้นมา
‘ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าเป็นเซียนดินแดนชั้นในคนใดที่บรรลุแก่นแท้ของตัวเองได้ ข้าอยากให้มันตายทันทีหลังจากบรรลุขั้นที่สาม!’
หากเหล่าเซียนขั้นที่สามเป็นเช่นนี้ คงไม่ต้องพูดถึงเซียนคนอื่นๆ ทั้งหมดจ้องมองประตูดับสูญด้วยท่าทีตกตะลึง
พวกเขามิอาจนึกออกว่าจะมีคนสามารถกระตุ้นประตูดับสูญได้ในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร ไม่ว่าจะเป็นดินแดนชั้นในหรือดินแดนชั้นนอก การปรากฏตัวของประตูดับสูญเสมือนเป็นเหตุการณ์ศักดิ์สิทธิ์ มันหมายถึงอาจจะมีคนกลายเป็น เซียนขั้นที่สาม