1681. ปลายกระบี่
หวังหลินมองเห็นทุกอย่างในสถานที่ลึกลับแห่งนี้ด้วยสัมผัสวิญญาณ มันไม่ได้ใหญ่มากแต่เป็นทางยาว!
สองข้างทางเดินช่างเยือกเย็นและมีพื้นที่แตกหักจนดูราวกับมันจะสลายไปได้ทุกเมื่อ
สุดท้ายเดินด้านหนึ่งเป็นจุดที่หวังหลินอยู่ และสุดทางเดินอีกด้านอยู่ด้านในส่วนลึก แม้แต่สัมผัสวิญญาณของหวังหลินก็ไม่สามารถแผ่กระจายเข้าไปถึงได้ และเห็นแต่เพียงประตูหินขนาดยักษ์อย่างเลือนลาง!
บนประตูมีเศษกระดาษอยู่หนึ่งแผ่น เป็นกระดาษยันต์ที่เอาไว้ผนึกมัน!
หลังจากขบคิดชั่วครู่ หวังหลินก้าวเดินและหายตัวไป เขาปรากฏตัวอีกครั้งที่สุดทางเดิน ห่างจากประตูหินเพียงหนึ่งพันฟุต
ไม่มีสัมผัสวิญญาณใดจะสามารถข้ามจุดนี้ไปได้ แรงกดดันทรงพลังหนึ่งป้องกันไม่ให้ทุกคนเข้ามา หวังหลินยืนอยู่ห่างไปพันฟุต จ้องมองประตูหินเบื้องหน้าด้วยสายตาเคร่งขรึม
ประตูหินดูเก่าแก่มากและมีอักษรสลักไว้อย่างซับซ้อน เขาไม่เคยเห็นอักษรพวกนี้มาก่อนแต่สัมผัสกลิ่นอายโบราณจากพวกมันได้
หลังจากสังเกตอย่างละเอียด หวังหลินเห็นว่าประตูหินไม่ได้ตั้งอยู่อย่างมั่นคงแต่ราวกับมีใครสักคนนำมันมาไว้ที่นี่จนสามารถวางไว้บนทางเดินและให้มันคงอยู่ไปชั่วกาลนาน
หลังจากขบคิดเล็กน้อย หวังหลินก้าวเข้าสู่พื้นที่ระยะหนึ่งพันฟุต เมื่อเข้าไปสีหน้าจึงเปลี่ยนแปลง แรงกดดันทรงพลังพุ่งออกมาจนยากจะก้าวข้าม
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง สถานที่แห่งนี้แปลกประหลาด แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังนึกไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตามเท้าขวาพลันเหยียบลง ทางเดินถึงกับสั่นสะท้าน
ต่อจากหนึ่งก้าว เขาก็ก้าวไปอีกก้าว ทุกก้าวข้ามผ่านระยะหลายสิบฟุต พริบตาเดียวมาถึงใจกลางระยะพันฟุต!
ร่างกายส่งเสียงปะทุราวกับกำลังพังทลาย เขาไม่ได้มาด้วยร่างเทพโบราณ ดังนั้นหากมุ่งหน้าต่อไปคงไม่สามารถต้านทานแรงกดดันได้อีกต่อไป เขาสร้างผนึกขึ้นมาด้วยแขนขวาและนั่งลง จากนั้นหลับตาและชี้กลางหน้าผาก
ร่างหวังหลินสั่นไหวทันทีและปรากฏวังวนที่กลางหน้าผาก วิญญาณดั้งเดิมลอยออกมาจากร่างและเปล่งแสงโลหิต แสงโลหิตนี้คือกระบี่โลหิต!
หวังหลินผสานวิญญาณดั้งเดิมกับกระบี่โลหิต ด้วยการที่มีกระบี่โลหิตป้องกันจึงสามารถใช้วิญญาณดั้งเดิมผ่านระยะห้าร้อยฟุตมุ่งตรงเข้าหาประตูหินไปได้ สำหรับกระบี่และวิญญาณดั้งเดิมนั้น ระยะห้าร้อยฟุตเพียงชั่วพริบตา
พลังต่อต้านนี้ช่างน่าตกตะลึง มันกระหน่ำเข้าใส่กระบี่โลหิตอย่างต่อเนื่องเพื่อพยายามทำให้วิญญาณของหวังหลินแตกสลาย ช่วงระยะร้อยฟุตสุดท้าย พลังต่อต้านเพิ่มระดับอย่างน่าหวาดกลัว
กระบี่โลหิตสั่นเทา วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินกำลังจะพุ่งพรวดออกไป แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้และให้กระบี่โลหิตแทงใส่ด้านข้างทางเดินเพื่อประคองตัวเอง
แม้จะแทงเข้าไปด้านข้าง กระบี่โลหิตยังคงถูกดันถอยกลับมา
ระยะห่างร้อยฟุตนั้นถือว่าใกล้มากสำหรับหวังหลิน วิญญาณดั้งเดิมผุดขึ้นเหนือกระบี่ จ้องมองประตูหินและแผ่นยันต์ด้านบน
เมื่อสังเกตมันอย่างใกล้ชิด หวังหลินจึงมั่นใจว่ามีคนวางประตูหินเอาไว้ที่นี่และมีเป้าหมายเพื่อค้ำจุนทางเดินแห่งนี้!
บนประตูหินมีกระดาษยันต์ พลังต่อต้านออกมาจากกระดาษยันต์ใบนั้น หน้าที่ของมันคือผนึกประตูเพื่อไม่ให้มีใครเข้ามาข้างในหรือออกไปด้านนอกได้!
‘มีสถานที่แบบไหนอยู่นอกประตูนั่นกัน…’ หวังหลินคิดอย่างรวดเร็ว แต่กระบี่เหินก็ยังถูกดันกลับไป ทำให้หวังหลินถอยออกมาจากร้อยฟุตไปสู่ระยะสองร้อยฟุต
กระบี่โลหิตถูกดันออกมาจากด้านข้างทางเดินจนอยู่ระยะห้าร้อยฟุต วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินกลับคืนร่าง ดวงตาตื่นขึ้น
‘หากร่างดั้งเดิมของข้าอยู่ที่นี่ ระยะห้าร้อยฟุตอาจจะยากหน่อย ข้าสามารถเดินเข้าสู่ประตูด้วยวิชาไร้เทียมทาน! แต่หากข้าจากไปผสานกับร่างดั้งเดิมตอนนี้ มันคงเสียเวลามากมาย…’
พริบตาเดียวสายตาหวังหลินก็เย็นเยียบ ในช่วงชีวิตการบ่มเพาะ เขาไม่เคยก้มหัวให้พลังหน้าไหน ตอนนี้จึงพ่นลมหายใจเย็น สายตาสร้างผนึกขึ้นมา สายฟ้าแล่นวาบในตาซ้ายและปรากฏแก่นแท้สายฟ้า
ขณะเดียวกันเปลวเพลิงในดวงตาขวาก็รุ่งโรจน์ เผยเป็นเปลวเพลิงเผาไหม้รุนแรง
เขายกสองแขนขึ้นมาขณะที่ยังนั่งลง แขนซ้ายคือชีวิต แขนขวาคือความตาย เปิดฝ่ามือคือเหตุแห่งกรรม ปิดฝ่ามือคือผลแห่งกรรม ลืมตาและหลับตาคือแก่นแท้จริงเท็จที่เกี่ยวข้องอยู่รอบตัวเอง
ในที่สุดกลิ่นอายสังหารอันน่าตกตะลึงก็ระเบิดออกมาจากร่างกาย แก่นแท้ที่หก แก่นแท้สังหารพวยพุ่งออกมา
หกแก่นแท้ควบแน่นกลางหน้าผาก วังวนปรากฏขึ้นอีกครั้งก่อนที่วิญญาณดั้งเดิมจะพุ่งออกมา วิญญาณดั้งเดิมเข้าสู่กระบี่โลหิตพร้อมกับหกแก่นแท้ แสงสายฟ้ากะพริบวาบ เปลวเพลิงเผาไหม้ สามแก่นแท้นามธรรมหมุนวนรอบตัวมัน และแก่นแท้สังหารเปิดเส้นทางให้ ยามนี้กระบี่โลหิตพุ่งเข้าประตูหินในระยะห้าร้อยฟุต!
พลังต่อต้านรุนแรงยิ่งขึ้นแต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพลังระดับบ่มเพาะเต็มที่ของหวังหลินได้ วิญญาณดั้งเดิมเขาเสมือนกระบี่ไร้เทียมทาน!
พริบตาเดียวก็เข้าใกล้ในระยะร้อยฟุต แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้หยุดลง เขามุ่งหน้าต่อไป กระบี่โลหิตจึงแทงเข้าไปในประตูหินโดยตรง!
กระบี่แทงเข้าไปในประตูหินลึกถึงสามนิ้ว!
กระบี่สั่นสะเทือนรุนแรงพร้อมกับเสียงซี่ๆ พลังต้านทานอันรุนแรงพวยพุ่งออกมา มันปะทะเข้ากับหกแก่นแท้ของหวังหลินและต้องการทำลายวิญญาณดั้งเดิมของเขา
ชั่วนาทีที่กระบี่โลหิตแทงใส่กระดาษยันต์และเข้าสู่ประตูไปถึงสามนิ้ว วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินพลันสัมผัสกลิ่นอายที่ไม่ได้เป็นของถ้ำแห่งนี้แต่เขาคุ้นเคยยิ่ง!
มันคือกลิ่นอายของแผ่นดินเซียนดารา สถานที่ที่สัมผัสวิญญาณของเขาสำรวจเจอหลังจากเต๋าแห่งความฝันสิ้นสุดลง!
แผ่นดินเซียนดารา โลกที่คงอยู่มาหลายล้านปี มีขนาดใหญ่กว่าดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอกรวมกันไม่รู้กี่เท่า แม้แต่เซียนขั้นที่สามยังต้องใช้เวลายาวนานกว่าจะข้ามผ่านมันไปได้
แผ่นดินเซียนดาราเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นสถานที่น่าตื่นเต้นที่สุดในจักรวาล!
ณ ทิศตะวันออกของแผ่นดินเซียนดารา มีเทือกเขาอยู่มากมายหลายแห่ง ปกคลุมไปด้วยหมอกและพลังปราณสวรรค์ เหล่าวิหคและดอกไม้นานาพรรณเต็มไปทั่วบริเวณ นกกระเรียนทะยานอยู่กลางท้องฟ้า
ขนาดของเทือกเขาแห่งนี้เท่ากับดาราจักรฟ้ากระจ่างราวหนึ่งในสิบ เทือกเขาดูไร้ที่สิ้นสุดแต่มันแค่ฝุ่นละอองเท่านั้นเมื่อเทียบกับทั้งแผ่นดินเซียนดารา!
ในเทือกเขาหนึ่งมีภูเขาสูงแทงขึ้นไปในท้องฟ้าดุจกระบี่ ปลายของมันชี้ขึ้นไป แม้จะดูสูงสุดจนดูไร้ขอบเขต หากมองไกลๆ มันก็แค่ภูเขาเล็กๆ!
บนยอดเขาแห่งนี้มีตำหนักขนาดใหญ่อยู่จำนวนหนึ่ง มันเป็นสำนักสาขาของแผ่นดินเซียนดารา สำนักแห่งนี้นามว่า สำนักกุ้ยเย่!
สำนักแห่งนี้มีขนาดเท่าเทียมกับสำนักเจ็ดเต๋า มันไม่ถือว่าเป็นสำนักใหญ่อะไรนัก!
ยามนี้ภายในกลางลานของสำนักสาขา มีนาฬิกาขนาดหมื่นฟุตลอยเคว้งคว้างอยู่ มองไกลๆ ช่างดูยิ่งใหญ่เหลือแสน
แต่ในยามนี้นาฬิกากลับสั่นเทา ส่งเสียงซี่ๆดังกึกก้องไปทั่วสำนัก ลำแสงลายเส้นลอยทะยานออกมาจากตำหนักหลายแห่งรอบด้าน
เมื่อพวกเขามาถึง แสงสีโลหิตจึงโผล่ออกมาจากนาฬิกาอย่างน่าตกตะลึง พอมันปรากฏจึงเปล่งรัศมีเจิดจ้า
ราวกับแสงนี้ได้จากแผ่นดินเซียนดาราไปนานเกิน แต่ในวันนี้มันกลับมาอีกครั้ง!
ภายในแสงโลหิตปรากฏปลายกระบี่สีแดงสด! มันแทงออกผ่านนาฬิกาถึงสามนิ้วและมีแสงโลหิตโผล่ออกมาอย่างน่าตกตะลึง!
“กระบี่ของเย่โม่!!” หนึ่งในลำแสงที่มาถึงเร็วกว่าคนอื่นพลันเข้ามาใกล้ เขาเป็นชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมประหลาด ดวงตาส่องประกาย ระดับบ่มเพาะขั้นแก่นแท้ดับสูญระดับสูงสุดแผ่ออกมา
มีร่องรอยพลังจากด่านวิบากแก่นแท้ออกมาจากระดับบ่มเพาะด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาผ่านด่านวิบากแก่นแท้แต่ไม่รู้อยู่ขั้นไหน!
ขณะที่เขาเข้ามาใกล้ ลำแสงที่เหลือก็มาถึง เผยเป็นคนแปดคน ทั้งหมดยืนอยู่ใต้นาฬิกา จ้องมองปลายกระบี่ที่แทงทะลุผ่านไปด้วยสายตาประหลาดใจ!
ภายใต้สายตาของแต่ละคน ปลายกระบี่ถอนกลับไปอย่างช้าๆ แสงโลหิตหายไปจากนาฬิกา ทิ้งไว้แต่เพียงร่องรอยที่จะคงอยู่ไปชั่วกาลนาน!
ทุกคนขบคิดอย่างเงียบๆ พลางจ้องมองนาฬิกาอย่างเยือกเย็น
หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “ศิษย์พี่ เราควรเปิดนาฬิกาโอสถตะวันออกหรือไม่…”
“ตอนนี้ยังไม่จำเป็น ก่อนที่ศิษย์พี่หม่าจะพาคนไป เขาบอกว่านาฬิกานี้ต้องไม่ถูกเปิดออก เขาจะกลับมาเอง!”
“กระบี่โลหิตของเย่โม่! ดูเหมือนข่าวลือที่ว่าเย่โม่ถูกล่อลวงเข้าไปในถ้ำของสำนักเจ็ดเต๋าจะเป็นเรื่องจริง!”
“ราชันย์สีรุ้งนั่นละทิ้งคู่รักและผนึกสำนักเจ็ดเต๋าเอาไว้ เขาต้องได้สมบัติล้ำค่าเป็นแน่… ศิษย์พี่หม่าศึกษาเรื่องนี้อยู่นานและใช้สมบัติของสำนักกุ้ยเย่เพื่อเปิดทางเข้าสู่ถ้ำ ด้วยระดับบ่มเพาะและวิธีของศิษย์พี่หม่า พวกเราไม่จำเป็นต้องกังวล!”
ในทางเดินประหลาดนั้น กระบี่โลหิตถอนออกมาจากประตูหิน วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินตกอยู่ในอาการตกตะลึง พลังต่อต้านผลักดันกระบี่กลับมาห้าร้อยฟุต วิญญาณดั้งเดิมกลับคืนสู่ร่างกาย จากนั้นเขาคว้ากระบี่เอาไว้และถอยไปพันฟุต หวังหลินมองประตูหินด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หัวใจเต้นรัวอย่างรวดเร็ว
เปิดใช้ระดับบ่มเพาะเต็มที่ ตื่นตัวอย่างที่สุด
เขารู้สึกว่าลำคอแห้งผาก ผ่านไปสักพักจึงเห็นว่าประตูหินยังไม่มีอะไรเปลี่ยน เท่านั้นเขาจึงถอนหายใจออกมายาวๆ
‘แผ่นดินเซียนดารา!! ด้านนอกประตูหินนี้คือแผ่นดินเซียนดารา!!!’ หวังหลินมองไปที่ทางเดินรอบด้านและผุดแววตารู้แจ้ง
‘ข้าเข้าใจแล้ว…’