1712. วิชาสามชีวิต

ตั้งแต่ที่มาถึงแท่นพิธี หวังหลินไม่มีเวลาตรวจสอบมัน ส่วนใหญ่เขาให้ความสนใจแขนที่อยู่บนแท่น แม้จะระมัดระวังและตรวจสอบแท่นพิธีด้วยสัมผัสวิญญาณ เขาก็ยังไม่พบสิ่งใดผิดปกติ

แต่หลังจากดูดซับโลหิตและวิญญาณโลหิตเข้าไป ท่ามกลางระลอกคลื่นที่เกิดขึ้นจากวิชาผ่าสวรรค์ ม่านที่ปกคลุมแท่นพิธีจึงเปิดออก ทำให้หวังหลินดวงตาเป็นประกาย

‘ทำไมแท่นพิธีถึงปรากฏขึ้นที่นี่ และทำไมแขนขวาของเย่โม่ถึงอยู่ที่นี่…’ หวังหลินขบคิดพร้อมกับสำรวจอย่างละเอียด

แท่นพิธีแห่งนี้ธรรมดามาก ไม่มีอะไรผิดปกติเลย หากไม่ใช่เพราะระลอกคลื่น ส่งเสียงดังสะท้อนด้านบน การจะพบว่ามันเป็นเรื่องประหลาดคงเป็นไปได้ยาก

เมื่อวิชาผ่าสวรรค์หายไป ระลอกคลื่นจึงเบาลงจนกลับคืนสู่ปกติ

หวังหลินยืนขึ้นและก้าวออกมาจากแท่น ขณะเดียวกันร่างอวตารลุกขึ้นด้วยและก้าวมาข้างหน้า ก้าวคราเดียวทำให้ร่างอวตารและร่างดั้งเดิมทับซ้อนกัน

สองร่างทับซ้อนและผสานเข้าด้วยกันอย่างช้าๆ

หวังหลินขยับร่าง หลังจากพบว่าไม่มีอะไรติดขัดจึงมองกลับไปที่แท่น จากนั้นแววตาเกิดประกายเย็นเยียบ สองแขนสร้างผนึกส่งเขตอาคมลอยออกไป มีเขตอาคมอยู่เกือบล้านแบบ

เพียงชี้มือ เขตอาคมนับล้านลอยเข้าหาแท่นพิธี ร่อนลงใส่ทีละแบบ

เขตอาคมทุกแบบทำให้แท่นพิธีสั่นไหวเล็กน้อย ยิ่งเขตอาคมร่อนลงมากขึ้นก็ยิ่งทำให้แท่นพิธีสั่นไหวรุนแรงยิ่งขึ้น พอถึงตอนสุดท้ายแล้วกลับเกิดเสียงดังสนั่น ราวกับแท่นพิธีกำลังพังทลาย

รอยแตกละเอียดปรากฏขึ้นมา ไม่นานก็เริ่มมีก้อนกรวดหล่นลงมาจากแท่นและกระจัดกระจาย

หวังหลินเริ่มสังเกตการณ์ สองฝ่ามือร่ายผนึกสร้างเขตอาคมมากขึ้นไปอีก พวกมันล้อมรอบแท่นพิธีและร่อนลงทีละแบบ ทำให้แท่นพิธีสั่นเทาอย่างรุนแรงและ มีก้อนกรวดหลุดร่วงมากยิ่งขึ้น

เวลาผ่านไปครึ่งก้านธูป ก้อนกรวดหลุดร่วงออกไปหนึ่งชั้น ดูราวกับมีชั้นหมอกห่อหุ้มเอาไว้ แท่นพิธีได้หดขนาดลงไปเหมือนรูปวงกลมและมีรอยแตกร้าวผุดขึ้นบนพื้นผิวมากกว่าเดิม

‘แท่นพิธีที่ดูไม่ชอบมาพากลนี้คล้ายจะมีอะไรอยู่ข้างใน…แต่มีพลังประหลาดที่ป้องกันไม่ให้ข้าได้เห็นข้างในอีก’ หวังหลินจดจ้องและสร้างเขตอาคมอีกหนึ่งล้านแบบ เขตอาคมนับไม่ถ้วนร่อนลงใส่แท่นพิธี ชั้นหินหลุดร่วงออกไปจนมันเหลือขนาดครึ่งเดียวจากของเดิม

ขณะนั้นเมื่อแท่นพิธีมีแต่รอยแตกร้าว หนึ่งในนั้นร้าวจนถึงใจกลาง แสงสีแดงโลหิตระเบิดออกมาจากรอยแตกจนเป็นรูปพัด คล้ายมีหินถูกซ่อนเอาไว้ใต้โคลนตม เกิดเป็นแสงลอดผ่านจนส่องสว่าง!

ดวงตาหวังหลินเป็นประกาย จ้องมองรอยแตกร้าวที่กำลังเรืองแสงสีแดง เขาควบคุมเขตอาคมรอบตัวนับไม่ถ้วนให้เข้าไปในรอยแตกนั้นทั้งหมด

ทว่าในขณะที่เขตอาคมเข้าใกล้รอยแตก แสงสีแดงเข้มข้นโผล่ออกมาจากอีก รอยแตกร้าว ไม่นานหลังจากนั้นมีแสงเส้นที่สาม สี่ ห้า… จนมากกว่าสิบเส้นโผล่ออกมาจากแท่นพิธี กลายเป็นระลอกคลื่นสีแดง พอเขตอาคมจำนวนมากสัมผัสคลื่น สีแดง มันเหมือนเกล็ดหิมะเข้าสัมผัสกับเตาถ่าน ส่งเป็นเสียงดังซ่าๆและพังทลายทั้งหมดทันที

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในพริบตา เขตอาคมทั้งหมดสูญสลายไปเนื่องจากแสงสีแดง ราวกับเป็นศัตรูคู่อาฆาต!

หวังหลินจดจ้องแท่นที่หดลงไปมากกว่าครึ่งและถูกล้อมรอบด้วยแสงสีแดง ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า

‘แสงสีแดงนี้ดูคุ้นตา… หรือว่าแท่นแห่งนี้… จะเป็น…’ หัวใจหวังหลินสั่นสะเทือน แสงสีแดงแผ่กระจายออกมาและเข้ามาใกล้เขา หวังหลินใช้แขนขวาเข้าข่วนใส่ แสงสีแดง

แขนยักษ์ของเย่โม่พลันปรากฏเบื้องหน้าและข่วนใส่อากาศ

“ผ่าสวรรค์!” หวังหลินร้องคำราม ใช้แขนขวาฉีกออกด้านข้าง เขาใช้พลังเต็มที่และรวมถึงปลดปล่อยพลังของดาวเทพโบราณ ดาวมารโบราณและดาวปีศาจโบราณออกมาด้วย

พลังฉีกกระชากนี้ทรงพลังมากพอจนผ่าสวรรค์ได้ทีเดียว!

ระลอกคลื่นสีแดงที่กำลังโผล่ออกมาจากแท่นได้เกิดอาการบิดเบือนรุนแรงและถูกหวังหลินฉีกกระชาก

สิ่งที่พังทลายไปพร้อมกับมันคือรอยแตกร้าวบนแท่น ด้วยอำนาจของวิชา ผ่าสวรรค์ รอยแตกร้าวจึงขยายเป็นวงกว้าง แสงสีแดงที่ปกป้องไปในยามนี้กลับ ไม่สามารถต่อต้านได้อีกแล้ว

แท่นพิธีส่งเสียงดังสนั่นและพังทลายอย่างสมบูรณ์ ก้อนหินก้อนกรวดจำนวนมากแตกกระจายและสิ่งที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลินคือสิ่งของคล้ายบ่อโลหิตรูปทรงแปดเหลี่ยมที่กำลังเรืองแสงสีแดงแพรวพราว!

กลิ่นอายที่หวังหลินคุ้นเคยได้แผ่กระจายออกมาจากบ่อโลหิตแปดเหลี่ยมแห่งนี้ หวังหลินเต็มไปด้วยความยินดี!

‘นึกแล้วว่าต้องเป็นแบบนั้น!!’

มีเผ่าพันธุ์หนึ่งในดาราจักรโบราณที่ถูกเรียกกันว่าเผ่าทำลายผนึก พวกเขามีวิชาที่มี ชื่อว่า วิชาสามชีวิต! การฝึกฝนวิชานี้ได้ต้องใช้แท่นพิธีกรรมที่สมบูรณ์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างมันถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนและหายไปหมดแล้ว

หวังหลินโชคดีและได้รับตำหนักโลหิตมาจากบรรพชนโลหิตที่อยู่ในดาราจักร ฟ้ากระจ่าง ตำหนักโลหิตนั้นคือ หนึ่งในสามแท่นพิธี! จากนั้นเขาได้ศึกษาวิชาสามชีวิตและได้รับแท่นพิธีที่สองมาจากปีศาจโบราณในดาราจักรทุกชั้นฟ้า

ส่วนแท่นที่สามนั้น หวังหลินค้นหาแต่ก็ไม่เจอ พอได้เห็นแสงสีแดง ความคิดจิตใจส่งเสียงดังสนั่นและเริ่มคาดเดา

ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าบ่อโลหิตนี้เปล่งกลิ่นอายแบบเดียวกับตำหนักโลหิตและแท่นอีกแห่ง มันคือ กลิ่นอายของเผ่าทำลายผนึก!

‘วิชาสามชีวิต!! ข้าไม่คาดคิดว่าจะได้แท่นพิธีแห่งสุดท้ายจากที่นี่ หากข้าสามารถเรียนรู้มันได้ ความแข็งแกร่งโดยรวมทั้งหมดของข้าจะเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล!’ หัวใจ หวังหลินเริ่มบีบรัด เขาถูกวิชาสามชีวิตหันเหความสนใจเข้าอย่างจัง ตอนนี้พอได้รับแท่นพิธีแห่งที่สามแล้วจึงมีความสุขยิ่งนัก

หวังหลินสะบัดแขนนำแท่นที่ได้มาจากปีศาจโบราณออกมาโดยไม่ลังเล หลังจากนั้นไม่นานก็นำตำหนักโลหิตของบรรพชนโลหิตออกมาด้วย!

ก่อนหน้านี้มีสตรีคนหนึ่งหายเข้าไปในตำหนักโลหิตและนางเป็นคนที่หวังหลินรู้จัก อย่างไรก็ตามตลอดหลายปีที่ผ่านมา ร่างของนางได้สูญหายไปนานแล้ว เหลือวิญญาณของนางเพียงกำมือหนึ่งเท่านั้น

สามแท่นพิธีลอยอยู่เบื้องหน้า แสงสีโลหิตที่ปลดปล่อยออกมาเริ่มผสมกัน เห็นได้ชัดว่าพวกมันเคยเป็นชิ้นเดียวกัน!

หวังหลินได้รับวิธีการฝึกฝนวิชาสามชีวิตมาจากสตรีของเผ่าทำลายผนึกตอนที่อยู่ในสุสานโบราณ ตอนนี้หลังจากขบคิดอยู่เล็กน้อย หวังหลินจึงนั่งลง

‘การเรียนวิชาสามชีวิตของเผ่าทำลายผนึกนับว่าอันตราย… แต่เมื่อเทียบกับ ผลพลอยได้ อันตรายนี้ถือว่าคุ้มค่า!’ หวังหลินยื่นแขนขวาเข้าหา อักขระเผ่าที่ เรืองแสงน่ากลัวปรากฏขึ้นในมือ

อักขระเผ่ายังมีคราบโลหิตแห้งกรังอยู่บางส่วน มันคืออักขระเผ่าทำลายผนึก! หวังหลินแยกมันออกมาจากสตรีที่ต้องการสังหารเขาเมื่อตอนที่อยู่ในสุสานโบราณ!

หวังหลินจ้องอักขระเผ่า ประทับมันไว้กลางหน้าผาก ความรู้สึกถึงการเผาไหม้ แผ่กระจายออกมาจากอักขระ จากนั้นมีกิ่งก้านสาขายื่นยาวออกมาและเชื่อมต่อตัวเองเข้ากับหวังหลิน

ความเจ็บปวดรูปแบบนี้ไม่ได้มากพอจนส่งผลกระทบต่อหวังหลินเลย เขาสงบนิ่งพลันกัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตออกมา

“ด้วยอักขระเผ่าทำลายผนึก ข้าขอเปิดใช้แท่นพิธีแห่งนี้และอัญเชิญจิตวิญญาณบรรพชนของเผ่าทำลายผนึกออกมา เปลี่ยนกลายเป็นคมมีดเพื่อแบ่งสามวิญญาณ สามวิญญาณดั้งเดิม สามร่างกายหยาบ!”

นาทีที่หวังหลินเอ่ยเสียงดังกึกก้อง โลหิตที่เขาพ่นออกมาจึงควบแน่นเข้าด้วยกันและเริ่มเลื้อยไปเบื้องหน้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นสามแท่นพิธีที่แตกต่างกันได้ปลดปล่อยแสงสีแดงพร่ามัวและถูกโลหิตดูดซับ

โลหิตค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นรูปคมมีด มันขนาดเพียงแค่สิบฟุตเท่านั้น ดูเหมือนมีเงาหลายอย่างทับซ้อนกัน หากมองมันนานเกินไปอาจตาพร่าเลือนได้

หวังหลินจับจ้องด้วยสัมผัสวิญญาณ สังเกตได้ทันทีว่ามันไม่ได้มีหนึ่งคมมีดแต่มีถึงสามคมมีดทับซ้อนกัน การทับซ้อนได้สร้างกลิ่นอายประหลาดรอบตัว

หวังหลินคำราม “แบ่งสามวิญญาณ!”

คมมีดเล่มยาวยกขึ้นทันทีและผ่าลงสู่ศีรษะหวังหลิน!

ตัดผ่านทั้งร่างหวังหลินไปด้วย!

หวังหลินร่างสั่นเทาอย่างรุนแรงและหน้าซีดเผือด ความเจ็บปวดเหนือจินตนาการแล่นไปทั่วร่างทำให้เขารู้สึกราวกับวิญญาณกำลังพังทลาย ทว่าเขาอดทนความเจ็บปวดเอาไว้ อีกสองวิญญาณค่อยๆ ลอยออกมาจากศีรษะ!

แต่ขณะที่คมมีดตัดผ่านหวังหลิน ราวกับมันไม่สามารถทนต้านพลังอำนาจของวิญญาณหวังหลินได้และพังทลายไป! สามคมมีดที่ทับซ้อนกันจนเหลือเพียงสองเท่านั้น!

วิญญาณของหวังหลินผสานเข้ากับโลหิตวิญญาณบรรพชนโบราณและตอนนี้ยังเป็นวิญญาณเต๋าโบราณอีก ดังนั้นคมมีดแค่นี้จะตัดวิญญาณเขาได้อย่างไร? ถ้าไม่ใช่เพราะวิญญาณของหวังหลินถูกสร้างขึ้นจากแก่นโลหิต คมมีดคงไม่สามารถ ตัดวิญญาณเขาได้เลย แม้แต่ตอนที่มันจะตัดวิญญาณหวังหลินออกเป็นสามส่วน คมมีดยังไม่สามารถต้านทานพลังสะท้อนจากวิญญาณหวังหลินได้ มันสูญสลายหายไปตลอดกาลและไม่มีวันเรียกขึ้นมาได้อีกแล้ว