1751. ผู้คนรวมตัว

สายหมอกในดาราจักรทุกชั้นฟ้ารอบดาวที่หวังหลินอยู่กำลังปั่นป่วนเนื่องจากมีแผ่นหินรวมกันหลายแผ่นในพริบตา พวกมันไม่ได้ผสานกันแต่เชื่อมกันจนเป็น เค้าโครง

เค้าโครงนี้ยังไม่สมบูรณ์ ดังนั้นจึงไม่มีรูปร่างที่แน่ชัด ทว่ากลิ่นอายและแรงกดดันได้ทำให้จิตใจหวังหลินสั่นเทายามที่ได้เห็น

เขาเข้าใจว่ามันคืออะไร แม้จะตกตะลึงแต่ท่าทีไม่เปลี่ยนแปลง เขาเพียงยืนมองมันอยู่ตรงนั้นอย่างสงบนิ่ง

ไม่นานจึงมีแผ่นหินหลายชิ้นปรากฏขึ้นจากสายหมอกและถูกเติมใส่โครงร่าง ยิ่งพวกมันเข้ามามากขึ้น เค้าโครงจึงค่อยๆ สมบูรณ์ขึ้น

สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าหวังหลินคือประตูบานยักษ์!

ประตูบานนี้ไม่ใช่ประตูที่นำทางสู่แผ่นดินเซียนดารา แต่เป็นประตูที่นำเข้าสู่แกนกลางของถ้ำ เมื่อประตูนี้ถูกเปิดออกจะสามารถเข้าสู่แกนกลางของถ้ำได้!

แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่หวังหลินได้เห็นประตู หวังหลินก็ไม่รู้สึกแปลกประหลาด เพราะหนึ่งในชิ้นส่วนที่ใช้สร้างประตูนั้นสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสนามรบต่างแดนจากดาวซูซาคุ!

หวังหลินกระจายสัมผัสวิญญาณและพบว่ามันคือ เศษประตูที่แตกหัก!

วันนี้ประตูถ้ำที่แตกหักจากเต๋าแห่งสวรรค์ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งจนทำให้โลกถ้ำเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!

ประตูบานนี้มีขนาดไร้ขอบเขต มองไกลๆ ช่างสูงศักดิ์สมสง่า แม้ส่วนใหญ่จะสมบูรณ์แล้วแต่ยังมีรอยแตกร้าวหลายแห่ง ทว่าไม่นานได้มีก้อนกรวดจำนวนมากลอยออกมาจากสายหมอก

ก้อนกรวดนี้หายไปตอนที่ประตูแตกสลาย!

เมื่อประตูก่อตัวขึ้นใหม่อีกครั้ง เศษชิ้นส่วนที่หายไปจึงกลับคืนมาอย่างรวดเร็วเติมเต็มรอยร้าวบนประตู เมื่อประตูเสร็จสมบูรณ์ กลิ่นอายสั่นสะท้านทั่วทั้งดาราจักรจึงระเบิดขึ้น

กลิ่นอายก่อตัวเป็นพายุถัดออกมาโดยมีประตูเป็นจุดศูนย์กลาง พายุนำพลัง อันรุนแรงแผ่กระจายไปพร้อมกันทันที สายหมอกที่ห่างออกไปไกลเริ่มบิดเบือน สายหมอกในบริเวณเริ่มเบาบาง แสงสีรุ้งกะพริบอยู่ในสายหมอกและมีเซียนเต๋าสีรุ้งก้าวเดินออกมา!

ยามที่มาถึงได้มีสีหน้ามืดมน เขาเห็นทันทีว่าประตูอยู่ข้างๆ กับหวังหลิน!

“เจ้านั่นเอง!” จิตสังหารพวยพุ่งขึ้นในสายตาของเซียนเต๋าสีรุ้งและรู้สึกสมเหตุสมผล เทียบกับที่ผีเฒ่าจางค้นพบวิญญาณดวงที่สามแล้ว เขาอยากให้มันเป็นหวังหลิน

‘ตราบใดที่ไม่ใช่ผีเฒ่าจาง มันก็ยังมีโอกาสเป็นของข้า!’ เซียนเต๋าสีรุ้งสะบัดแขนเสื้อ ก้าวเดินเข้าหาดาวเคราะห์

ทว่าขณะที่เขายกเท้าขึ้นมา พายุระเบิดออกมาจากประตู พายุนี้ทรงพลังยิ่งจนทำให้ร่างเซียนเต๋าสีรุ้งถึงกับบิดเบือน สีหน้าท่าทางพลันเปลี่ยนไปและถูกดันกลับมา

ขณะเดียวกัน ผีเฒ่าจางปรากฏตัวขึ้นอีกทิศทางหนึ่ง สายหมอกรอบตัวเขา แตกกระจาย เรือนผมของผีเฒ่าจางสะบัดพริ้ว แววตาแปลกประหลาดจ้องมอง ดาวเคราะห์นอกประตู

ในฐานะหนึ่งในสามวิญญาณ เขาเองก็ผ่อนคลายเช่นกันเหมือนเซียนเต๋าสีรุ้งและเผยจิตสังหารออกมาในเวลาเดียวกัน

‘เป็นเขา! แม้จะมีเต๋าแห่งสวรรค์ แต่ดูท่าจะรนหาที่ตายตั้งแต่ได้รับวิญญาณดวงที่สามมา!’ ผีเฒ่าจางกำหมัดอยู่ในร่างเงาแต่ไม่ได้พุ่งตัวออกไป เขาสะบัดแขนเสื้อเพื่อต่อต้านแรงผลักจากพายุ

ทว่าสายตาแปลกประหลาดกลับส่องสว่างขึ้นเรื่อยๆ!

หวังหลินไม่ตกตะลึงกับการปรากฏตัวของทั้งสอง การตื่นของวิญญาณดวงที่สามและการเปิดแกนกลางของถ้ำนั้นทำให้คนอื่นตรวจจับได้เป็นธรรมดา

หวังหลินไม่ได้มองทั้งสองคน เขากลับมองไปยังร่างของเซี่ยฉิงซึ่งกำลังคุกเข่าเบื้องหน้า สายตาโศกเศร้ากลับทวีคูณ

“ในเมื่อเจ้าชอบหุบเขากล้วยไม้แห่งนี้ เช่นนั้นก็จงหลับอยู่กับกล้วยไม้ที่นี่จนกว่าจะถึงวันที่ข้ามาปลุกเจ้านะ…” หวังหลินพึมพำพลางยกแขนขวาขึ้นมา

หุบเขาส่งเสียงดังลั่น ดอกกล้วยไม้ส่ายไปมาอย่างช้าๆ ปกคลุมร่างของเซี่ยฉิง ทิ้งไว้เป็นหลุมศพหนึ่งที่ถูกเหล่ากล้วยไม้ปกคลุม

หวังหลินถอนหายใจ เด็ดดอกกล้วยไม้มาหนึ่งดอก จากนั้นก้าวคราเดียวออกไปจากหุบเขาและทะยานมาถึงกลางท้องฟ้า

ก้าวอีกครั้งจึงหายตัวพุ่งเข้าไปในอวกาศ ดอกกล้วยไม้ค่อยๆ ร่วงจากท้องท้า แต่มันไม่เปลี่ยนทิศทาง ค่อยๆ ร่อนลงบนหลุมศพในหุบเขา

กล้วยไม้ดอกนี้งดงามมาก ราวกับมันเต็มไปด้วยพลังชีวิต หลังจากร่อนลงไปถึงจึงระเบิดแสงน่ากลัวและป่นสลายเป็นขี้เถ้า

นาทีนี้สายลมพัดผ่าน ขี้เถ้าแตกกระจายผ่านไปในหุบเขา

ตั้งแต่วันนี้ต่อไป ดาวเคราะห์ไร้ชื่อแห่งนี้จะปกคลุมไปด้วยกล้วยไม้ทุกฤดูใบไม้ร่วง กลิ่นหอมของกล้วยไม้จะเต็มไปทั่วดาวเคราะห์และอยู่กับเซี่ยฉิงที่กำลังหลับใหล

พายุพัดรุนแรงอยู่รอบประตู ป้องกันทุกคนนอกจากหวังหลินไม่ให้เข้าใกล้ ข้างในนั้นเขาจะไม่เผชิญกับอันตรายอันใดเลย!

พายุแห่งนี้สร้างขึ้นมาเมื่อประตูก่อตัวได้เสร็จสิ้น ประตูบานนี้ก่อเกิดก็ต่อเมื่อวิญญาณดวงที่สามตื่นขึ้น และวิญญาณดวงที่สามอยู่ในตัวหวังหลิน! ดังนั้นพายุนี้จึงไม่มีผลกับหวังหลิน

เบื้องหน้าเขาคือประตู ด้านหลังคือดาวเคราะห์ นอกจากประตูแล้วเขายังมองไปที่เซียนเต๋าสีรุ้งและผีเฒ่าจางอีกด้วย!

ผีเฒ่าจางกำลังท้าชนกับพายุ พอเขาเห็นหวังหลินจึงสัมผัสได้ชัดเจนว่ามีวิญญาณดวงที่สามอยู่ในร่าง พลันร้องคำรามทันที “หวังหลิน มอบวิญญาณดวงที่สามมาให้ข้า ข้ารับประกันความปลอดภัยของเจ้าและทั่วทั้งแดนสวรรค์ ข้าจะเปิดประตูให้เจ้าไปสู่แผ่นดินเซียนดาราด้วย!”

เซียนเต๋าสีรุ้งดวงตาส่องประกายและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงมืดมน “หวังหลิน หากเจ้ามอบวิญญาณดวงที่สามมาให้ข้า ข้าจะชุบชีวิตภรรยาเจ้า! ข้าไม่ต้องการ เต๋าแห่งสวรรค์ ข้าจะมอบโลกถ้ำนี้ให้เจ้า ตราบใดที่ข้ามีวิญญาณดวงที่สาม ข้าจะออกไปและไม่มีวันกลับมาที่นี่อีก”

“ว่าอย่างไร?”

คำพูดเขาน่าเย้ายวนยิ่งกว่าของผีเฒ่าจาง ถ้าไม่ใช่เพราะมีความสัมพันธ์กับเซี่ยฉิง ฉิงชุ่ยและซือถูหนาน หวังหลินคงติดกับ!

ทว่าตอนนี้ลงมือเหมือนไม่ได้ยินสิ่งใด เขายืนอยู่นอกประตูราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

ท่าทีของหวังหลินทำให้ผีเฒ่าจางและเซียนเต๋าสีรุ้งเต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร แต่พวกเขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เลยเนื่องจากมีพายุ และรู้ว่าพายุจะหายไปในที่สุด!

เพียงเวลาไม่นานได้มีอีกเสียงดังออกมาจากอีกฝั่งของประตู เหล่าสี่ขุนพลมาถึงแล้ว พวกเขาถูกพายุผลักดันและประคับประคองตัวเอง เมื่อมองเข้ามา สีหน้าท่าทางจึงเปลี่ยนไป

เพราะเห็นว่าวิญญาณดวงที่สามถูกหวังหลินเอาไป! ทั้งยังเห็นด้วยว่าหวังหลินถูกล้อมรอบด้วยผีเฒ่าจางและเซียนเต๋าสีรุ้งจนไม่มีที่หลบหนี!

การปรากฏตัวของพวกเขาไม่ได้ทำให้หวังหลินประหลาดใจเลย เขายังคงหลับตาพลางยืนอย่างสงบนิ่ง

ครู่ต่อมา เสียงหอนดังกึกก้อง ร่างราชันย์ปรากฏขึ้นด้านนอกประตู ร่างกายถูกดันกลับมาและมาอยู่ข้างเซียนเต๋าสีรุ้ง สายตาจับจ้องร่างของหวังหลินด้วยความสงสัย

หลังจากราชันย์มาถึงเพียงเวลาไม่นาน ลำแสงอีกหลายสายทะลุผ่านสายหมอกเข้ามาได้ ข้างในลำแสงเป็นสตรีงดงามหลายคน พวกนางคือเหล่านางสนมจักรพรรดิเทพ!

หนึ่งในนั้นมองหวังหลินด้วยท่าทีซับซ้อนเกินอธิบาย นางคือนางสนมลำดับสาม ผู้ได้พูดคุยกับหวังหลินในสุสานโบราณ!

ศิษย์สำนักเจ็ดเต๋าที่หนีออกมาจากแดนสวรรค์โบราณของดินแดนชั้นนอกได้มาถึงพร้อมกับนางสนม พวกเขาล้อมรอบพื้นที่เอาไว้และจ้องมองหวังหลิน

ซื่อเจียจากดาราจักรอัญเชิญนทีได้มาถึงหลังจากนั้นไม่นาน พอมองไปรอบๆ สายตาจับไปที่หวังหลินผู้โดนรุมล้อม แววตานางกะพริบจิตสังหารเช่นกัน

นางเกลียดหวังหลินตั้งแต่ที่เขาปฏิเสธจะร่วมมือกับนาง จิตสังหารที่มีจึงเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะนางรู้ว่าไม่สามารถเอาชนะหวังหลินได้ นางคงโจมตีไปตั้งแต่คราวนั้นแล้ว พอเห็นว่าหวังหลินโดนล้อมกรอบ จึงเยาะเย้ย

ครู่ต่อมา แสงสีฟ้ากะพริบวาบและปรากฏปรมาจารย์เต๋าความฝันซึ่งเขามีบางอย่างที่แตกต่าง เซียนเต๋าสีรุ้งและผีเฒ่าจางมองเข้ามาทันที

ผีเฒ่าจางมีท่าทีสงบนิ่ง เขาเมินเฉยสายตาของผีเฒ่าจางและเซียนเต๋าสีรุ้งอย่างสิ้นเชิง!

กลุ่มสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้นมาคือ กลุ่มคนจากดาวเบญจธาตุซึ่งนำทางโดย ชายชราชื่อหม่า การปรากฏตัวของพวกเขาทำให้ทุกคนตกตะลึง เมื่อพวกเขาปรากฏ หวังหลินจึงลืมตา

หวังหลินลืมตาด้วยความสงบนิ่ง ความสนใจของทุกคนเลื่อนออกมาจากกลุ่มคนของดาวเบญจธาตุและรวมกันที่หวังหลิน ทุกคนที่นี่มีระดับบ่มเพาะสูงส่ง คนธรรมดาคงตกตะลึงจากการรวมกันขนาดนี้

แต่หวังหลินมีท่าทีเป็นธรรมชาติ สายตากวาดไปหาทุกคน

“คนที่ควรมาก็มาหมดแล้ว…สิ่งที่พวกท่านต้องการก็แค่วิญญาณดวงนี้ใช่หรือไม่…” หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาปรากฏเป็นวิญญาณดวงที่สาม!