1775. มรดกสุสานโบราณ
หวังหลินรู้สึกไม่ค่อยมีความสุขนักเมื่อพูดถึงวิญญาณของราชันย์ เขากลับรู้สึกเศร้าแทน หวังหลินได้ยินชื่อเสียงของราชันย์ตั้งแต่เป็นเซียนขั้นที่สอง จากนั้นพอเข้ามายังดาราจักรโบราณก็เผชิญราชันย์อีกหลายครั้ง
คนผู้นี้ถือเป็นผู้นำในยุคนี้ แต่ชีวิตช่างน่าเศร้า ทั้งยังเป็นคนรับใช้ของเหลียนต้าวเฟย จากนั้นเหลียนต้าวเฟยก็หายตัวไป เขาถูกบังคับให้ต้องเคารพเซียนเต๋าสีรุ้งเป็นอาจารย์และปฏิบัติตามคำสั่งของเซียนเต๋าสีรุ้งเท่านั้น
ตอนนี้วิญญาณครึ่งดวงถูกหวังหลินเก็บไปและตกอยู่ในสภาพเช่นนี้
ทั้งหมดนี้เหมือนกับตอนที่ราชันย์ได้รวบรวมเซียนขั้นที่สามของดินแดนชั้นนอกเข้าโจมตีจ้าวดินแดนปิดผนึกจนเหลือเพียงเศษเสี้ยววิญญาณอยู่ในลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า มันคือ วัฏจักรเวรกรรม
ผู้ไล่ล่าถูกสังหาร!
หวังหลินถอนหายใจและคำนับฝ่ามือให้กับปรมาจารย์เต๋าความฝันและคนอื่นๆ
“ขอบคุณทุกคนมาก”
ประมาจารย์เต๋าความฝันกวาดสายตาผ่านคนแคระและมองไปที่หวังหลิน “ข้าช่วยเจ้าไม่ได้มากนัก แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะทำให้ดีที่สุด นี่คือคำสัญญาของข้า!”
น้ำเสียงสองคำสุดท้ายหนักแน่นเป็นอย่างยิ่ง
ตู่ซือหรือต้าเสินเปลี่ยนขนาดร่างกายเป็นคนปกติและเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “เจ้าคืนมรดกกลับมาให้ข้าแล้วและทำให้วิชาเปลี่ยนร่างธารหมึกของข้าสมบูรณ์แบบ ข้าช่วยเจ้าเพื่อตอบแทนคืน”
หวังหลินไม่สามารถบอกได้ว่าเขาคือ ต้าเสินหรือตู่ซือ แต่เข้าใจได้เลือนลางว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา
ส่วนหยุนยี่เฟิงยิ้มอย่างขมขื่นและไม่ได้ตอบรับคำขอบคุณของหวังหลิน เขาพ่ายแพ้ดังนั้นจะต้องฟังคำสั่งหวังหลิน เขายังมีความกล้าหาญ ดังนั้นถึงจะไม่มีสัจจะโลหิต เขาก็จะไม่ผิดคำพูดตัวเอง
หวังหลินมองนางสนมลำดับสามและเอ่ยขึ้นเบาๆ “ข้าช่วยเจ้าออกไปที่นี่และ เจ้าช่วยข้าต่อสู้กับราชันย์ ดังนั้นหนี้บุญคุณของเราชัดเจน เจ้าไม่ต้องนำเรื่องนี้มาใส่ใจในอนาคต”
ถังซานขบคิดชั่วครู่และพยักหน้า
ภูเขาที่หุ่นเชิดเย่ซื่อออกมาพลันแตกสลายและเผยออกเป็นหลุม เศษเสี้ยว กลิ่นอายบัญชาโบราณกระจายออกมา นั่นคือ ทางเข้าไปยังชั้นสุดท้าย
เมื่อหวังหลินเข้าไป เขาสามารถไปถึงตำแหน่งที่หัวใจเย่โม่ตั้งอยู่
ทว่าตอนนี้ในท้องฟ้าเกิดระรอกคลื่นดังกึกก้อง ลำแสงหลายเส้นเข้ามาใกล้และมีสัมผัสวิญญาณทรงพลังแผ่กระจายออกมา
การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้หวังหลินสนใจ เขามองไปยังท้องฟ้า สีหน้าท่าทางมืดมนลง
ผีเฒ่าจางตามมาทันแล้ว!
“เจ้าลงไปเลย ข้าสัญญาว่าจะช่วยเจ้า ดังนั้นข้าจะพยายามรั้งที่นี่ไว้ให้!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันถอนหายใจ แสงสีฟ้ากระจายผ่านร่างกาย เขามองไปยังท้องฟ้าด้วยแววตาต่อสู้
ต้าเสินขบคิดและมองหวังหลิน เขาไม่ได้พูดออกมาแต่ร่างกายส่งเสียงดังกึกก้องอยู่ข้างใน มองขึ้นไปและกำหมัด
“ลุงหม่าจะลงมือด้วยและช่วยเจ้ารั้งไว้ให้” หยุนยี่เฟิงเผยรอยยิ้มขมขื่นพลาง นำเม็ดยาจำนวนมากออกมากิน เขาสะบัดแขนทำให้ร่างกายเปล่งแสงห้าธาตุ ชุดเกราะหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา
ถังซานสะบัดแขนขวาโดยไม่ได้พูดอะไร ประตูสีทองเจ็ดบานปรากฏขึ้นมารอบตัวทุกคนที่นี่ นางสูดหายใจลึกและมองไปยังท้องฟ้า
หวังหลินอ้าปากแต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เขาไม่สามารถควบคุมหุ่นเชิดเย่ซื่อได้หากไม่ได้อยู่ที่นี่ และมันต้องติดตามเขา ดังนั้นหากเขาไม่อยู่ที่นี่ หุ่นเชิดเย่ซื่อจะไม่ได้ช่วยอะไรนัก
หวังหลินโค้งคำนับให้กับทุกคนอย่างหนักแน่น เขารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลามาเอ่ยคำพูด เขาต้องได้มรดกชิ้นสุดท้ายของเย่โม่จนเหลือแค่ดวงตาข้างซ้าย จากนั้นออกไปจากดอกไม้ดอกที่สี่และหาประตูจริงในดอกไม้ที่ห้า
แต่เงื่อนไขที่ว่านั้นต้องทำให้เสร็จก่อนผีเฒ่าจางจะตามทัน และเขาก็อยู่ใกล้กันมากแล้ว…
หวังหลินสูดหายใจลึกและไม่ลังเลอีกต่อไป พุ่งทะยานไปหาภูเขาที่พังทลาย หลังจากหายตัวไป ท้องฟ้าส่งเสียงดังลั่น ร่างผีเฒ่าจางปรากฏขึ้นในอากาศ!
แสงสีรุ้งห่อหุ้มรอบกาย เป็นเพราะเขาได้กลืนกินเซียนเต๋าสีรุ้งเข้าไป แม้สองวิญญาณไม่ได้ผสานกันแต่มีประโยชน์สำหรับเขาอย่างมหาศาล ทำให้เขาใช้ระดับบ่มเพาะได้มากขึ้น!
เขาแตกต่างจากเซียนเต๋าสีรุ้งเนื่องจากมีวิญญาณของราชันย์เทพสีรุ้งอยู่ด้วย ผีเฒ่าจางมีระดับบ่มเพาะสูงส่งอยู่แล้ว จากนั้นก็ได้เต๋าของราชันย์เทพสีรุ้งมา ตอนนี้เข้ากลืนกินเซียนเต๋าสีรุ้งไป ระดับบ่มเพาะจึงใกล้เคียงราชันย์เต๋าสีรุ้งในอดีต!
“พวกเจ้าก็แค่มดแมลง ไปซะ!” ผีเฒ่าจางเอ่ยเสียงดังสนั่น พื้นดินพังทลาย ท้องฟ้าฉีกเปิด
หวังหลินปรากฏตัวในสุสานโบราณชั้นสุดท้าย วินาทีนั้นเขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังขึ้นมา
เสียงนี้เข้ามาในใจเขาแต่ไม่ได้ทำให้หัวใจของตัวเองเต้นตามไปด้วย มันกลับทำให้หัวใจเขาเกิดความปั่นป่วนราวกับมีเสียงเต้นดังตุบๆ อยู่ในหู หวังหลินดวงตาส่องสว่างพลางมองไปรอบๆ ชั้นสุดท้ายไม่มีพื้นดินหรือท้องฟ้าเลย
มีแต่สิ่งที่คล้ายเส้นโลหิตหนาหลายพันฟุต ทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงหัวใจเต้น เส้นโลหิตพวกนั้นจะเคลื่อนไหว
ในสัมผัสวิญญาณของหวังหลิน เขาเห็นหัวใจขนาดยักษ์ที่เหล่าเส้นโลหิตทั้งหมดเชื่อมต่อกันอย่างชัดเจน ทุกครั้งที่มันเต้น หวังหลินจะรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก ราวกับหัวใจเขากำลังปริแตก
ทุกสิ่งที่นี่แตกต่างจากที่เขาเห็นตอนได้รับมรดก แต่โดยรวมนั้นเหมือนกัน อีกทั้งตอนนั้นเขามาได้เพียงแวบเดียว คราวนี้เป็นครั้งแรกที่เข้ามาที่นี่ได้
หวังหลินรู้ว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่า ไม่รู้ด้วยว่าปรมาจารย์เต๋าความฝันและคนอื่นๆด้านบนจะรั้งผีเฒ่าจางไว้ได้นานแค่ไหน ทุกลมหายใจที่เขาช้านั่นหมายถึงผีเฒ่าจางจะตามมาทันได้
ตอนนี้เขาไม่สามารถสังเกตด้านหลังได้อย่างละเอียด ท่องทะยานผ่านช่องว่างระหว่างเส้นโลหิตไปด้วยความเร็วสูงสุด โชคดีว่าที่นี่ไม่มีอสูรอยู่ หวังหลินไม่ได้เจอ สิ่งกีดขวางใดขณะเดินทาง ทว่าหัวใจที่เต้นอยู่ดูเหมือนตรวจจับการมาถึงของ หวังหลินได้และมันจึงเต้นเร็วขึ้น เสียงหัวใจเต้นกำลังผสานกับการเต้นหัวใจของ หวังหลิน ทำให้หวังหลินหน้าซีดและเกิดความเจ็บปวดเกินจะทนได้ในหน้าอก
ยิ่งเข้าไปใกล้ ความรู้สึกยิ่งรุนแรง ท้ายที่สุดการเต้นของหัวใจจึงเสมือนสายฟ้าคำราม เสียงคล้ายเข็มกำลังเจาะเข้าไปในหัวใจหวังหลิน เป็นคำพูดที่ไม่สามารถอธิบายความเจ็บปวดได้!
ทว่าการเปลี่ยนแปลงประหลาดนี้ไม่มีผลต่อหุ่นเชิดเย่ซื่อที่ติดตามหวังหลินมา มันยังลิ้นห้อย ส่งสายตาดุดันและมีความรู้สึกขุ่นเคืองโผล่ออกมาด้วย
แม้ความเจ็บปวดของเขาจะรุนแรงแต่หวังหลินไม่หยุดและเคลื่อนไหวดั่งสายลม พอเขามาถึงใจกลางของชั้นนี้ ความเจ็บปวดแทบถึงจุดที่ทำให้เขาเป็นบ้า
เขาเห็นหัวใจยักษ์ซึ่งมีเส้นโลหิตนับไม่ถ้วนเชื่อมต่อ ยืดยาวออกไปทุกทิศทาง เส้นโลหิตเคลื่อนไปพร้อมกับการเต้นของหัวใจ
ตั้งแต่ที่มาถึงที่นี่ อัตราเต้นของหัวใจหวังหลินก็ยิ่งไม่สัมพันธ์กับหัวใจยักษ์มากขึ้น เขากระอักโลหิตออกมา เป็นสัญญาณว่าหัวใจเขากำลังระเบิด
ภายในร่างหวังหลิน เส้นโลหิตทั้งหมดบวมเป่ง การไหลเวียนโลหิตบางครั้งก็เร็ว บางครั้งก็ช้า ยิ่งหัวใจเต้นผิดปกติแบบนี้ ทั้งหมดจึงเป็นสัญญาณว่าหัวใจกำลังระเบิด
นี่ไม่ใช่วิชา ความสามารถหรือวิชาเต๋า เพียงแต่อันตราเต้นหัวใจนี้รุนแรงมากเท่านั้น แม้หวังหลินจะมีร่างบัญชาโบราณก็ไม่สามารถต่อต้านได้ เว้นแต่ว่าเขาจะไม่มีหัวใจเท่านั้น!
หวังหลินหน้าซีดเผือด แขนขวากุมไปยังหน้าอก เขาสัมผัสถึงหัวใจที่เต้นอย่าง ผิดจังหวะ แรงสั่นสะเทือนถึงกับทำให้มือสั่น!
หวังหลินพยายามกัดฟันและร้องคำรามพลางกระอักโลหิต จากนั้นเข้ามาถึงหัวใจยักษ์ ร่างกายเคลื่อนไปพร้อมกับหัวใจที่กำลังเต้น
หวังหลินระงับอาการเจ็บปวดและนั่งลงบนหัวใจ หลับตาและเพ่งสมาธิไปยังหัวใจของตัวเอง
“เย่โม่ ข้าได้สืบทอดวิญญาณดั้งเดิมของท่าน สายโลหิตของท่านและสองแขนของท่าน ข้ามาที่นี่เพื่อสืบทอดหัวใจของท่านเพื่อทำให้การสืบทอดนี้สมบูรณ์แบบ!”
“หากท่านยอมรับก็จงหยุดการเต้นหัวใจที่วุ่นวายนี้และเต้นไปตามจังหวะข้า!” สัมผัสวิญญาณของหวังหลินแผ่กระจายเข้าไปในหัวใจ
ทว่าในขณะที่สัมผัสวิญญาณแผ่กระจาย หัวใจของเขาเริ่มเต้นรัวอย่างรวดเร็วและยิ่งรุนแรงขึ้น มันไม่ต้องการเชื่อมจังหวะกับหวังหลินเลยและสร้างพลังต่อต้าน อันแข็งแกร่ง
“ข้าผ่านสามบททดสอบเจ็ดหายนะไปเกือบหมดและชนะการยอมรับจาก บรรพชนโบราณ ข้าได้มรดกของท่านมาเกินครึ่งและตอนนี้เหลือเพียงหัวใจเท่านั้น ข้ารู้ว่าท่านไม่ยอมแต่ท่านตายไปแล้ว!!”
“ท่านตายไปแล้ว ดังนั้นจงมอบมรดกของท่านมาให้ข้า ข้าจะเติมเต็ม ความต้องการสุดท้ายของท่านให้สมบูรณ์!! ข้าจะดูแลญาติพี่น้องของท่านบนแผ่นดินเซียนดาราและทำให้พวกเขาปลอดภัย!!”
“ท่านต่อสู้กับราชันย์เทพสีรุ้งและพ่ายแพ้ ข้าหวังหลินจะต่อสู้กับวิญญาณของราชันย์เทพสีรุ้งให้เอง ชนะหรือพ่ายแพ้ ข้าจะต่อสู้ต่อจากคราวนั้นให้เอง!”
หัวใจด้านล่างหวังหลินพลันหยุดชะงักและเผยสัญญาณสงบนิ่งลง แต่มันเริ่มเต้นรุนแรงขึ้นอีกครั้ง
ขณะเดียวกัน สัมผัสวิญญาณอันโหยหวนได้ส่งข้อความอันมีความแค้นรุนแรงพุ่งเข้าสู่จิตใจหวังหลิน
“ส่งตาซ้ายมาให้ข้า!!!”
หวังหลินพลันลืมตาและเอ่ยขึ้น “ข้าจะช่วยท่านตามหาตาซ้ายให้!!! นี่คือ คำสัญญาที่ข้าให้ไว้!!”
พอพูดเช่นนั้น หัวใจด้านล่างจึงไม่เต้นตามจังหวะตัวเองอีกต่อไป มันเลือกที่จะเต้นไปตามจังหวะของหวังหลิน
กลิ่นอายบัญชาโบราณอันทรงพลังได้ปรากฏขึ้นมาและพุ่งเข้าไปในร่างหวังหลินตามจังหวะหัวใจ เสื้อผ้าหวังหลินพัดสะบัดพร้อมกับมีสายลมรุนแรงตีเข้าใส่
ดาวเทพโบราณแปดดวงกลางหน้าผากหมุนติ้วและเผยสัญญาณการเกิดขึ้นของดาวดวงที่เก้า!