933. ฉิงชุ่ยมาแล้ว
ขณะที่เสียงคำรามอสรพิษดังกึกก้อง หนวดนับไม่ถ้วนบนร่างของมันก็หลุดออกไป จากนั้นหนวดทั้งหมดรวมตัวกันเบื้องหน้า ตัดขวางผ่านเข้าด้วยกันและก่อเกิดเป็นแขนยักษ์!!
แขนข้างนี้ยาวแสนฟุตและกำหมัดอยู่ มองไกลๆมันดูเหมือนแขนของเทพโบราณไม่มีผิด!
ความโกรธเกรี้ยวของอสรพิษเหมือนกับดัชนีเทพโบราณ! ว่าเมื่อไหร่ที่ความโกรธของมันพุ่งถึงขีดสุด มันจะเป็นเหมือนแขนเทพโบราณ!
วินาทีที่แขนปรากฏขึ้นมา มันก็พุ่งออกไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือลูกศรสวรรค์ดับสูญ!
หมัดนี้ทำให้หวังหลินรู้สึกถึงภาพมายา เหมือนย้อนกลับไปในยุคบรรพกาลตอนที่เหล่าเทพโบราณพลิกสวรรค์!
เขาเห็นเทพโบราณโบกแขนและร้องคำราม ดวงดาวล่มสลาย อวกาศล่มสลายและคู่ต่อสู้ทั้งหมดของพวกเขาดับสิ้น!
ขณะนี้แขนเทพโบราณกำหมัดส่งออกไปปะทะบนลูกศร ลูกศรสั่นสะท้านและแตกสลายทันที!
แม้กระทั่งสมบัติสวรรค์ดับสูญยังต้องแตกสลายภายใต้กำปั้นของเทพโบราณ!
ซวนเป่ากระอักโลหิตและถอยหนีโดยไม่ลังเล ทว่าขณะนั้นกลิ่นอายเย็นเยียบเต็มไปทั่วดวงดาว ในเวลาเดียวกันประกายสายฟ้าเส้นหนึ่งพุ่งเข้ามาใกล้ทันที
ประกายสายฟ้าแดงนี้พุ่งมาเร็วมากและเป็นจังหวะที่ดีเยี่ยม ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่ซวนเป่าความคิดสั่นเทาเนื่องจากสมบัติกำลังถูกทำลาย
สายฟ้าแดงแฝงความหนาวเย็นสุดขั้วเอาไว้ด้วยและเรืองแสงพลังอำนาจขอบเขตจวี่ กระพริบวาบเข้าหาซวนเป่าที่ถอยหนี
ซวนเป่าไม่มีเวลาหลบเลี่ยงดังนั้นสายฟ้าแดงจึงพุ่งเข้าไปในร่าง สีหน้าพลันเปลี่ยนไปมหาศาล เขากระอักโลหิตคำโต ดวงตาหลุดลอยไปหนึ่งจังหวะ
วินาทีนั้นฉิงชุ่ยสวมชุดสีขาวเดินออกมา เขามีสีหน้าไม่แยแส ยามปรากฏตัวดวงตาขวากระพริบแสงสีแดง ประกายสายฟ้าหลายสายพุ่งออกไปเข้าหาซวนเป่า!
ขอบเขตจวี่ปรากฏ!
“ขอบเขตจวี่!!” เสียงดังปังออกมาจากร่างซวนเป่า โลหิตไหลออกมาจากแผ่นหลังเป็นสาย เขารีบถอยร่นแต่สายฟ้าแดงก็ยังตามหลังมาอย่างกระชั้นชิด
จังหวะฉิงชุ่ยปรากฏตัว ฝ่ามือสร้างผนึกและชี้ขึ้นไป พริบตานั้นสายลมทมิฬปรากฏก่อขึ้นเป็นมังกรดำเจ็ดตัว พวกมันร้องคำรามพ่นลมหายใจเย็นดับชีวิตพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ซวนเป่า
“ซวนเป่า เจ้ายังจำข้าได้ไหม?” ฉิงชุ่ยมาถึงสนามรบนานแล้ว ไม่มีใครนอกจากซวนเป่าที่มีค่าพอให้เขาลงมือ!
“ฉิงชุ่ย เจ้ายังไม่ตาย!!” ซวนเป่ารีบถอยแต่ก็ถูกมังกรดำเจ็ดตัวขวางทาง ภายใต้ลมหายใจเย็นเยียบของมัน ซวนเป่ากัดฟันแน่นพลางสร้างผนึกและชี้ไปตรงหน้า
ผีเสื้อดำเก้าตัวที่ล้อมรอบอสรพิษพลันหายไป พวกมันกลับคืนมาอยู่ข้างซวนเป่า
“เก้าผีเสื้อกลับเป็นหนึ่ง!”
ผีเสื้อเก้าตัวกระพือปีกคราเดียวและเรืองแสงสีดำ พริบตานั้นพวกมันผสานเข้าด้วยกันเป็นตัวเอง!
เมื่อลำแสงเก้าเส้นผสานกัน จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงน่าเหลือเชื่อ ผีเสื้อเก้าตัวผสานกันกลายเป็นหนึ่งเรืองแสงออกมาสี่สี!
ขณะที่มันกระพือปี ผงสี่สีก็หลุดลอยออกมากลายเป็นวังวนสี่สีล้อมรอบซวนเป่า ขัดขวางมังกรดำเจ็ดตัวด้านนอกไว้ทันที
“ถ้ามันเป็นสมบัติที่สร้างขึ้นจากพี่ของเจ้า เทียนเป่า ข้าฉิงชุ่ยคงกังวลสักเล็กน้อย แต่กระนั้นเจ้าไม่มีคุณสมบัติพอ!” ฉิงชุ่ยเอ่ยน้ำเสียงกึกก้องเย็นชา สองฝ่ามือสร้างผนึก มังกรดำเจ็ดตัวร้องคำราม หยาดฝนเกือบล้านเม็ดปรากฏขึ้นมา
หยาดฝนเหล่านี้เกาะกลุ่มกันแน่นหนาและพุ่งเข้าหาซวนเป่าที่ถูกผงผีเสื้อสี่สีล้อมรอบเอาไว้!
ซวนเป่าเผยรอยยิ้มเจ็บปวดและเกิดเสียงปะทุดังขึ้นมา ตัวตนของเขาเป็นความลับต่อคนอื่น แต่ไม่มีสิ่งใดจะซ่อนไปจากฉิงชุ่ยได้!
เขาคือเทพจากแดนสวรรค์พิรุณ! เขาทั้งยังเป็นน้องชายของเทียนเป่า ผู้สร้างราชรถสังหารเทพ!
“ฉิงชุ่ย อย่าผลักไสข้าเช่นนี้! แดนสวรรค์ไม่มีอยู่อีกแล้ว ที่นี่คือดาราจักรพันธมิตรเซียน!” ซวนเป่าตะโกนพร้อมกับอ้าแขนออก ต้นกำเนิดเทพที่เขาปิดผนึกไว้ตลอดเวลาพลันเปิดขึ้น!
พลังปราณสวรรค์ไร้ที่สิ้นสุดเต็มไปทั่วบริเวณ ทำให้พื้นที่รอบด้านรู้สึกราวกับเป็นแดนสวรรค์!
ขณะเดียวกันฝ่ามือสร้างผนึกและชี้ใส่ผีเสื้อสี่สี เจ้าผีเสื้อสั่นเทา หนึ่งปีกของมันหลุดออกไปเหมือนกลีบดอกไม้ พริบตานั้นก็เปลี่ยนกลายเป็นสีที่แตกต่างกันสี่สีและก่อเกิดเป็นวังวนสี่แห่ง
“กฏแห่งสวรรค์ดับสูญ!”
ขณะซวนเป่าเอ่ยขึ้นมา วังวนสี่แห่งระเบิดขึ้น ผงสี่สีมากมายแพร่กระจายกันออกมา…
วิชาเรียกขานสายลมและอัญเชิญสายฝนของฉิงชุ่ยถูกผลกระทบไปด้วยและแตกสลายทันที ไม่มีร่องรอยวิชาใดหลงเหลืออยู่เลย!
ทั้งหมดหายไป
ซวนเป่าชี้ไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ปีกอีกหนึ่งข้างของผีเสื้อหลุดลอยออกมา ขณะที่เจ้าผีเสื้อสูญสลาย ปีกของมันลอยขึ้นและเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง!
วิชาทั้งหมดที่หายไปรวมถึงเรียกขานสายลมและอัญเชิญสายฝนกลับคืนมา ทว่าครั้งนี้มันกลายเป็นวิชาของซวนเป่า!
แขนยื่นออกผลักเรียกขานสายลมและอัญเชิญสายฝนให้กลับไป ส่วนหนึ่งใช้หยุดเจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์และอีกส่วนหนึ่งใช้โจมตีฉิงชุ่ย
ซวนเป่าใช้โอกาสนี้รีบล่าถอย ทว่าสายฟ้าแดงไล่ตามหลังมาอย่างใกล้ชิดทำให้เขาต้องปวดหัว หากศรสวรรค์ดับสูญยังอยู่ดี เขาก็สามารถสู้กับฉิงชุ่ยได้โดยไม่ต้องกลัว!
เมื่อคิดถึงศรสวรรค์ดับสูญ เขารู้สึกเจ็บปวดในใจ ไม่คาดคิดว่าเจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์จะแข็งแกร่งขนาดนั้น มันแตกต่างจากตัวอื่นในบันทึกโบราณ
ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มาที่นี่ ไม่เพียงแต่จะไม่สำเร็จเขายังสูญเสียสมบัติสวรรค์ดับสูญที่มีชิ้นเดียวไปอีก จินตนาการได้ว่าสถานะในกลุ่มผู้อาวุโสจะต้องตกลงฮวบฮาบแน่นอน
และเมื่อมาเจอเจ้าอสูรร้ายฉิงชุ่ยเมื่อตอนนั้นอีก แม้จะไม่รู้ว่าทำไมฉิงชุ่ยไม่ตาย แต่เมื่อตัวเองก็ยังสามารถรอดชีวิตมาจนถึงตอนนี้ได้ ฉิงชุ่ยก็ต้องมีวิธีบางอย่างเช่นกัน
ในจังหวะวิกฤตเขาไม่มีเวลามาคิดอะไรแบบนี้ ความคิดเดียวในหัวคือต้องรีบหนี!
เมื่อหวังหลินเห็นเหตุการณ์นี้ ความคิดสั่นสะท้าน หัวใจเริ่มเต้นเร็วดุจรัวกลอง
ปัง ปัง ปัง ปัง
เสียงทั้งหมดหายไปจากหูยกเว้นเสียงหัวใจตัวเอง สมองจดจำผนึกฝ่ามือที่ซวนเป่าใช้ เขาจดจำมันไว้เป็นอย่างดี!
‘เช่นนั้นเขาก็คือน้องของเทียนเป่า และผีเสื้อสี่สีนั่นเขาก็สร้างขึ้นมาแต่มันไม่แข็งแกร่งเท่ากับที่เทียนเป่าสร้าง! หากข้าสามารถรู้ผนึกของเขา…’ หัวใจหวังหลินเต้นเร็วยิ่งขึ้น ดวงตาไม่กระพริบ
เรียกขานสายลมและอัญเผชิญสายฝนที่ถูกผลักกลับมาไม่สามารถหยุดฉิงชุ่ยได้เลย ดวงตาเย็นเยียบยื่นแขนเข้าใส่ความว่างเปล่า ละอองผลึกมากมายปรากฏขึ้นมาในมือและจากนั้นกระจายไปข้างหน้า!
ไสยเวทย์!
ละอองแสงนับไม่ถ้วนเปลี่ยนกลายเป็นร่างเงา ไสยเวทย์ของฉิงชุ่ยปรากฏขึ้นมาครั้งนึง ร่างเงาพวกนั้นปลดปล่อยกลิ่นอายทรงพลัง พริบตานั้นมีทหารนับพันนายเบื้องหน้าฉิงชุ่ย!
เพียงแค่ชิงฉุ่ยชี้นิ้ว เงาทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่เรียกขานสายลมและอัญเชิญสายฝน!
ซวนเป่าหรี่ตาแคบ หัวใจรู้สึกเจ็บปวด เงาบางส่วนพวกนั้นคือสหายเก่าของเขา เขาถอนหายใจออกมาพร้อมกับดวงตากระพริบแววโหดร้ายและร้องตะโกน “ฉิงชุ่ย ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่าข้าเรียนรู้อะไรมาจากพลังอำนาจของสมบัติวิเศษ!”
“สมบัติทั้งหมดในโลกมีเศษเสี้ยวต้นตอพลังดั้งเดิม ข้าศึกษาต้นตอพลังของมันมานานนับหมื่นปีและพบเจอเส้นทางแล้ว!” ซวนเป่ายืดแขนตรง แต่ละข้างสร้างผนึกแตกต่างกัน ระลอกคลื่นที่มองไม่เห็นแพร่กระจายออกมาจากร่างเขา
พริบตาเดียวระลอกคลื่นก็ปกคลุมนับหมื่นลี้
สมบัติล้อมรอบเหล่าเซียนที่กำลังหลบหนีพลันเคลื่อนไหวด้วยตัวเอง สีหน้าเซียนพวกนั้นเปลี่ยนไป สมบัติพวกเขาตัดการเชื่อมต่อกับเจ้าของด้วยตัวเอง
ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนตะลึงงัน
ทั้งยังมีสมบัติมากมายของเหล่าเซียนที่ตายไปแล้ว สมบัติทั้งหมดนี้เริ่มรวมกันเข้าหาซวนเป่า
ราวกับซวนเป่าเป็นเจ้าของสมบัติวิเศษทั้งหมด และสมบัติพวกนั้นก็ตอบสนองการเรียกขาน ทว่าสิ่งที่ทำให้เหล่าเซียนและหวังหลินตะลึงงันของจริงคือกระเป๋าของแต่ละคน!
กระเป๋าก็ถือว่าเป็นสมบัติด้วย!
วินาทีนี้กระเป๋าของทุกคนลอยออกไป ช่วงระหว่างกระบวนการนี้กระเป๋าเปิดขึ้นมาด้วยตัวเองและสมบัติข้างในลอยออกมา!
กระเป๋าของหวังหลินก็เหมือนกัน เขายื่นแขนขวาออกไปคว้ากระเป๋าด้วยสีหน้าเปลี่ยนไป ทว่าวินาทีนั้นมีพลังลึกลับสายหนึ่งล้อมรอบกระเป๋าเอาไว้ ขณะที่เขาสัมผัสจึงเกิดรู้สึกร้อนเผาไหมเข้าไปในร่างกาย หากไม่ยอมปล่อยไปวิญญาณดั้งเดิมจะถูกทำลายทันที
เซียนรอบด้านหลายคนคว้ากระเป๋าของตัวเองเช่นเดียวกัน ทว่าหลังจากนั้นทั้งหมดก็ต้องยอมปล่อยไปและเฝ้ามองกระเป๋าตัวเองลอยลับสายตา
สิ่งของในกระเป๋าหวังหลินมีคุณค่ามากเกินไปดังนั้นเขาจึงไม่ยอมปล่อย วินาทีวิกฤตนั้นหวังหลินเปิดดวงตาที่สามโดยไม่ลังเล แสงสีแดงร่อนลงไปบนกระเป๋า
เศษเสี้ยวต้นตอดั้งเดิมโผล่ออกมาและตัดสลายพลังประหลาดบนกระเป๋า หวังหลินใบหน้าซีดพร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอก ฝ่ามือกุมกระเป๋าแน่นหนา