934. ไล่ล่าเข้าไปในปากอสรพิษ

สมบัติมากมายรวมกันรอบซวนเป่าและแตกสลาย ทุกครั้งที่มีการแตกสลายจะเกิดเศษควันสีขาวลอยออกมา

เพียงกระพริบตาควันสีขาวคละคลุ้งรอบซวนเป่า เมื่อไสยเวทย์ของฉิงชุ่ยเข้าไปใกล้ ซวนเป่าอ้าแขนและร้องตะโกน “มหาเวทย์สวรรค์ดับสูญ!”

วินาทีที่เอ่ยคำนั้นออกมา ควันสีขาวรอบตัวพุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่งเข้าปะทะกับไสยเวทย์ของฉิงชุ่ย

ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

แรงสั่นสะเทือนมหาศาลสะท้อนไปทั่วดวงดาวทำให้การล่มสลายแย่ลงไปอีก วังวนที่เดิมทีมีระยะห้าพันลี้ยิ่งฉีกเปิดกว้างขึ้น เซียนจำนวนมากไม่สามารถหลบได้จึงหายเข้าไปในมิติว่าง

เมื่อถูกเข้าไปในวังวนจากการล่มสลายของอวกาศ ยากยิ่งที่จะมีชีวิตรอดออกมาได้ ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเข้าไป!

ขณะนี้อวกาศสั่นเทารันแรงแต่ไม่มีผลอะไรต่อเจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์ ดวงตาของมันแดงฉาน เกลียดชังซวนเป่าลึกถึงกระดูกเนื่องจากมันบาดเจ็บและสังหารอสรพิษตัวน้อยไปมากมาย

ยามฉิงชุ่ยปรากฏตัว แขนยักษ์ที่พุ่งออกไปหยุดชะงักชั่วขณะ ทว่าดวงตาเจ้าอสรพิษแดงเถือก เมื่อซวนเป่าใช้วิชาอีกครั้ง แขนจึงพุ่งไปข้างหน้า

ขณะเดียวกันเสียงหัวเราะหนึ่งดังออกมาสะท้อนดวงดาว ปรมาจารย์จงเฉินสลัดหวู่ต้าวซานจนหลุดออกมา ฝ่ามือสองข้างสร้างผนึก ชิ้นส่วนแดนสวรรค์นับสิบแห่งลอยออกมาปกคลุมพื้นที่วังวนนับพันลี้

ปราณสวรรค์มากมายแพร่กระจายทำให้วังวนเต็มไปพลังเต็มเปี่ยมพุ่งเข้าใส่ซวนเป่า!

“ขุนนางเทพฉิงชุ่ย ให้ข้าช่วยเจ้า!”

หวู่ต้าวซานดวงตาส่องสว่างและตามหลังมาอย่างกระชั้นชิด เขากำลังเข้าไปช่วยซวนเป่าผ่านวิกฤตความเป็นความตาย

ซวนเป่าหนังศีรษะด้านชา การต่อสู้ครั้งนี้อันตรายต่อชีวิตเขามากที่สุดนอกจากตอนที่แดนสวรรค์ล่มสลาย เบื้องหน้าคือฉิงชุ่ย เบื้องหลังคือเจ้าอสรพิษพิฆารจันทร์ ด้านบนคือปรมาจารย์จงเฉิน!

ไม่มีโอกาสหลบได้เลย ซวนเป่าเผชิญวิกฤตนี้ด้วยการใช้พลังเทพต้นกำเนิดอันทรงพลังพุ่งพล่านออกมาจากร่างกายและกลายเป็นม่านพลังมากมาย!

‘ถ้าข้าผ่านตรงนี้ไปได้ ข้ายังรอด!’

ขณะที่พลังเทพต้นกำเนิดล้อมรอบตัวเอง แขนเทพโบราณของอสรพิษก็มาถึง ม่านพลังเทพต้นกำเนิดแตกสลายไปทั้งหมดจนเกิดเสียงดังปัง

วินาทีนั้นฉิงชุ่ยก็มาถึงพร้อมกับสายฟ้าแดงหลายเส้น เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวจนซวนเป่ากระอักโลหิตทันที

เมื่อชิ้นส่วนแดนสวรรค์ของปรมาจารย์จงเฉินมาถึง ร่างซวนเป่าพังทลาย วิญญาณดั้งเดิมลอยออกมาและตกอยู่บนปากเหวแห่งความตาย แต่มีผ้าคลุมสีทองรอบตัวกระพริบต่อเนื่องจนแตกสลายในที่สุด!

การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ทำให้อวกาศฉีกกระชากออกไปมากกว่าเดิม ตอนนี้พื้นที่ทำลายล้างมีขนาดมากกว่าหมื่นลี้!

เหล่าเซียนมากมายถูกเข้าไปข้างใน หวังหลินให้เตาหลอมเทพโบราณปรากฏรอบตัวและสลับตำแหน่งต่อเนื่อง ทว่าสายตาจับจ้องไปบนเจ้าอสรพิษ รอคอยโอกาส!

วินาทีนี้ดอกบัวบนชุดสตรีน้ำเงินกำลังหมุนเป็นวงกลม นางสมบูรณ์ดีพร้อม ร่างศพทองด้านข้างก็อยู่ในสภาพดีและสายตาเย็นชา

นางมองทุกอย่างเบื้องหน้าก่อนจะถอนหยาใจ มองหวังหลินด้วยสายตาซับซ้อนพร้อมกับพึมพำ “ไม่รู้ว่านายท่านจะจำข้าได้ไหมตอนที่เราเจอกันครั้งหน้า…”

ดอกบัวดูดซับกลิ่นอายแห่งความตายทั้งหมดในการต่อสู้ครั้งนี้ เมื่อกลุ่มอายความตายแพร่กระจายออกไปจึงทำให้ดอกบัวถูกห่อหุ้มอยู่ในสายหมอก

นางยกเรียวแขนดุจหินหยกขึ้นมาชี้ใส่ร่างศพทองเบื้องหน้า และเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน “ปลดปล่อยผนึก!”

เมื่อคำพูดเอ่ยออกมาจึงคล้ายจะเปลี่ยนเป็นรูปร่างและเปลี่ยนเป็นผนึกประหลาดสองชิ้นร่อนลงบนร่างศพทอง ร่างนั้นสั่นเทาและยันต์เซียนห้าใบบนศีรษะหยุดหมุน ดวงตาส่องประกายเจิดจ้า ร้องเสียงมังกรคำรามออกมาจากปาก

ร่างกายขยายขนาดจนคาดไม่ถึงและพริบตานั้นมันก็เปลี่ยนกลายเป็นมังกร!

เป็นมังกรของจริง ไม่ใช่ภาพมายา มันมีเลือดเนื้อ! เกล็ดมังกรส่องประกายแพรวพราว สตรีชุดน้ำเงินถอนหายใจออกมาและมองหวังหลินไกลๆ จากนั้นร่างนางค่อยๆเลือนหายไป

มังกรทองพุ่งตัวพร้อมส่งเสียงคำราม มุ่งตรงเข้าสู่สนามรบ! บนศีรษะของมันมียันต์เซียนห้าใบลอยอยู่ ขณะเดียวกันก็ส่งการห้ามปรามออกมาด้วย

เมื่อมันมาถึง พลันส่องแสง เอ่ยน้ำเสียงโบราณดังก้องไปทั่วโลก

“เพลิงพิษ!”

ยันต์เซียนหนึ่งในนั้นปลดปล่อยเพลิงออกมาทันที พริบตาเดียวเจ้ามังกรก็ถูกทะเลเพลิงล้อมรอบ เพลิงพิษ!

พลังของพิษนี้เหนือจินตนาการยิ่ง เมื่อมันเข้าไปใกล้จึงห่อหุ้มรอบดวงวิญญาณของซวนเป่าที่เกือบแตกสลายและกำลังจะหนีมา

แต่ขณะนั้นเสียงแตกร้าวดังออกมาจากขอนไม้ยักษ์และรอยร้าวเปิดออก

แสงสีเขียวกระพริบวาบ คนผู้หนึ่งเดินออกมา เขาสวมชุดสีเขียวดูดีเป็นอย่างยิ่ง ก้าวออกมาพร้อมรอยยิ้มและเข้าใกล้มังกรทองเพียงชั่วขณะ จากนั้นแขนขวาสร้างผนึกชี้ออกไป

ภาพขอนไม้ยักษ์ปรากฏขึ้นมาโดยรอบและกระแทกลงไป!

“ข้าคือผู้อาวุโสลำดับเก้าแห่งตระกูลเซียนโบราณของดาราจักรทุกชั้นฟ้า ข้าจะปล่อยเจ้าหนีไปได้อย่างไร?”

มังกรทองถูกขอนไม้มายาขวางกั้นแต่ดวงตาเริ่มส่องแสง อ้าปากออกและปฐพีสีดำโผล่ออกมา พื้นดินนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายเต็มเปี่ยม!

“กลบปฐพี!”

ชายชราชุดเขียวนามว่ายี่มู่จื่อ แขนขวาทำเป็นฝ่ามือและกระแทกเข้าใส่ความว่างเปล่า เสียงดังสนั่นกึกก้องนับไม่ถ้วนก่อเกิดเป็นพายุ เขาก้าวไปข้างหน้าพลางโบกสะบัดแขน เศษไม้ดุจหอคอยปรากฏขึ้นด้านหลัง เศษไม้พวกนี้เกาะกลุ่มอย่างแน่นหนาและกลายเป็นม่านพลังอันแข็งแกร่ง

“เจ้าจะหนีไปไหนไม่ได้!” ยี่มู่จื่อยิ้มพลางโบกสะบัดแขนขวา เศษไม้ยักษ์ด้านหลังลอยออกไปทำให้เจ้ามังกรทองต้องถอยร่นอย่างต่อเนื่อง

วินาทีนี้หวู่ต้าวซานเข้ามาช่วยแล้ว แต่ฉิงชุ่ยพ่นลมหายใจเย็นและยิงสายฟ้าแดงออกไป ปรมาจารย์จงเฉินใช้โอกาสนี้สร้างผนึกทำให้วังวนจากชิ้นส่วนแดนสวรรค์มีขนาดใหญ่ขึ้นหลายเท่า

รวมไปถึงแขนเทพโบราณจากเจ้าอสรพิษก็มาถึงเช่นเดียวกัน แต่เจ้าอสรพิษสูญเสียความคิดเป็นเหตุเป็นผลไปแล้ว ไม่เพียงแต่มันจะเกลียดซวนเป่า มนยังเกลียดทุกคนที่เกี่ยวข้องด้วย

วินาทีที่แขนเทพโบราณมาถึง เจ้าอสรพิษอ้าปากและสูดเข้าไป แรงสูดของมันหนักแน่นจนร่างมันเริ่มสั่นเทา แขนเทพโบราณกวาดผ่านทุกอย่างเบื้องหน้าและคว้าจับมังกรทองตรงๆ

มันจับมังกรโยนเข้าไปในปากอสรพิษโดยตรง จากมุมมองของเจ้าอสรพิษ การสังหารเซียนที่บาดเจ็บคนนี้ไม่เพียงพอระบายความโกรธ มันคิดจะดูดซัยพลังชีวิตของเซียนคนนี้อย่างช้าๆและย่อยสลาย!

หลังจากกลืนมังกรทอง อสรพิษพิฆาตจันทร์ไม่มีความกระจ่างชัดเหมือนก่อนหน้านี้อีก แทนที่จะพุ่งไปข้างหน้ามันกลับตรงเข้าไปในวังวนที่เกิดขึ้นจากอวกาศล่มสลาย

การเข้าไปในวังวนหมายถึงเข้าไปในมิติว่างภายใต้การล่มสลายของอวกาศ!

การเปลี่ยนแปลงฉับพลันนี้ทำให้ดวงตาฉิงชุ่ยเกิดส่องสว่าง เขาตั้งมั่นว่าจะเอาวิญญาณของซวนเป่ามาศึกษาเรื่องที่เกิดขึ้นในแดนสวรรค์

แต่หลังจากเห็นมังกรทองและซวนเป่าถูกเจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์กลืนเข้าไป เขาจึงใช้พลังดึงดูดจากเจ้าอสรพิษและพุ่งตรงเข้าหาปากมันโดยไม่ลังเล

ฉิงชุ่ยไม่ใช่คนเดียวเท่านั้น หวู่ต้าวซานซึ่งมาจากตำหนักซวนและมีความสัมพันธ์อันดีกับซวนเป่า เขากัดฟันแน่นและพุ่งเข้าไปในปากอสรพิษด้วยเช่นกัน

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เขารอคอยโอกาสนี้มานาน สายฟ้ากระตุ้นออกมานอกร่างกาย หยิบยืมความเร็วของสายฟ้าพุ่งเข้าหาอสรพิษพิฆาตจันทร์

ปรมาจารย์จงเฉินลังเลเล็กน้อย ขณะที่ตาเฒ่ายี่มู่จื่อดวงตาส่องสว่างคล้ายมีบางอย่างอยู่ในใจ พลันเข้าไปในปากอสรพิษพิฆาตจันทร์

ตอนนี้ร่างส่วนใหญ่ของเจ้าอสรพิษเข้าไปในรอยร้าวเกือบหมดแล้ว ปากของมันปิดลง มันกำลังหายตัวไปจากอวกาศแห่งนี้

หวังหลินเข้าไปใกล้อสรพิษและร่อนลงบนร่างกายใหญ่ยักษ์ของมัน เขากระทืบเท้าและกำลังจะเข้าไปในตัวมัน

ปรมาจารย์จงเฉินเห็นหวังหลิน เขาถอนหายใจไม่เสียเวลาเปล่า ยื่นมือเข้าหาความว่างเปล่า ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ขนาดเท่ากำปั้นปรากฏในฝ่ามือและโยนใส่หวังหลิน

“เจ้าทำคุณงามความดีไว้มาก ของชิ้นนี้น่าจะช่วยให้เจ้าปลอดภัย ข้าสามารถหาตำแหน่งเจ้า ช่วยเจ้าและฉิงชุ่ยได้!”

เขาไม่เข้าไปเพราะยังต้องเป็นคนนำสงครามระหว่างฝ่ายทุกชั้นฟ้าและพันธมิตรเซียน เหตุผลที่ว่าทำไมหวังหลินถึงเข้าไปในตัวอสรพิษ เขาก็ไม่เข้าใจ คิดแต่เพียงว่าหวังหลินต้องการช่วยฉิงชุ่ยเท่านั้น

‘บางทีเด็กนี่อาจจะมีแผนอื่น!’

เมื่อหวังหลินรับชิ้นส่วนแดนสวรรค์ที่หดตัวลงนั้นมาได้ เขาสัมผัสถึงกลิ่นอายของอสูรสายฟ้าได้ทันที นอกจากวิญญาณหลักทรงพลังที่ผนึกไว้ข้างในแล้วมันยังมีอสูรสายฟ้าด้วย!

“ขอบคุณมากผู้อาวุโส!” หวังหลินเอ่ยขึ้นมา ร่างกายหายเข้าไปในตัวอสรพิษพิฆาตจันทร์

เสี้ยววินาทีนั้นเจ้าอสรพิษก็จมไปในวังวนอย่างสมบูรณ์ ทว่าร่างกายของมันมีขนาดใหญ่เกินไปจนมันขยายวังวนออกไปอย่างมากและทำให้เกิดการล่มสลายกว้างขึ้น

ขณะที่อวกาศแตกสลายเสียงดังสนั่น ปรมาจารย์จงเฉินถอนหายใจ หันกลับมามองเหล่าเซียนทุกชั้นฟ้าที่แตกกระเจิง